MORIS ma Dom..- jeden z trójki dzikich psów poznaje życie u boku człowieka.

[Poker]

Wiosna pewnie zakopała się w nowym ogródku.

Jak się miewa Szczęśliwy Pan Pies?

[WiosnaA]

Dnia 2.05.2018 o 16:22, Tyś(ka) napisał:

Nadal nie wierzę w szczęście Moriska... :)))
Aj, jestem niedowiarkiem. Ale patrzę i patrze... i myślę, że może to jednak długi sen? :D

Nie sen,nie sen.....to harówka Moriska

Dnia 13.05.2018 o 21:37, Nadziejka napisał:

 Odwiedzam

 pooozdrawiam

            lapenki wszytkie

 

Dnia 7.06.2018 o 07:08, Nesiowata napisał:

PozdrowieniA DLA WSPANIAŁEGO  MORISONA,

I my pięknie pozdrawiamy Ciocie!

Dnia 8.06.2018 o 10:42, ona03 napisał:

 

Piękne określenie,  Moris Wspaniały, pasuje do niego idealnie.......

Wiosenko, mizianka dla Morisonka i reszty futrzatej :)

Jak ogrody, ogarnięte ?

Morisek ,Tinko i kociamberek wymiziany dziś krótko, ..wszystkie głaski przeznaczone są Amiczkowi.

Na działce Amik zadarł sobie paznokieć i dziś wetka musiała zerwać cały.Przez parę godzin nie można było powstrzymać krwawienia, a i teraz opatrunek zmieniałam zakrwawiony,a wcale nie chodzi.Pół dnia spędziliśmy u weta,badania, tamowanie.Ciężki dzień.

Ogród ogarnę może za parę lat Oneczko...hehe

Dnia 8.06.2018 o 12:16, Poker napisał:

Wiosna pewnie zakopała się w nowym ogródku.

Jak się miewa Szczęśliwy Pan Pies?

Pan Pies miewa się dobrze,chociaż 2 tygodnie miał dosyć ciężkie,dobrze,że działka spora.

Zjechała się rodzina,wnusia i ludzi cały czas dużo ,a Morisonek musiał przebywać z Wszystkimi razem , wieczorem siedzieć  w jednym pokoju bez możliwości skrycia się na dole tak jak w Białymstoku.Większość gości kiedyś widział i  po kilku dniach stresu zaakceptował nową sytuację będąc wśród grupy dorosłych.  Najgorzej było jak Wnusia pojawiała się na horyzoncie.W ciągu dnia zaszywał się dalej w ogrodzie,a wieczorem Wnusia wędrowała na górne pokoje domku,inaczej Morisek nocowałby na podwórku. Dwa tygodnie przekupstwa i ćwiczeń z Anią i w końcu na dzień przed Jej wyjazdem  Morisek zdecydował się podejść bliżej do dziecka! W ostatni dzień jeszcze niepewnie, ale brał już  jedzonko z Ani ręki!.. i to nie przez siatkę!

Nie wyobrażacie sobie jak ja się cieszyłam, jak go chwaliłam, jaka byłam dumna z Tego Psa,że się przełamał, że jednak mi ufa.

Czas, delikatność i cierpliwość... to jest droga do otwierania Morisonka naszego.

Pojechali już .Znów trzeba będzie od początku ćwiczyć jak Wnusia przyjedzie,ale myślę ,że kolejnym razem łatwiej już pójdzie,bo to Mądry Pies i będzie pamiętać pozytywne strony spotkania z Nią.

Do tej pory zawsze omijał łukiem dzieci na ulicy i dalej będziemy omijać, bo jeszcze jakiś maluch wystraszy mi Moriska, a chcę by w przyszłości nie bał się być blisko Wnusi.

[Moli@]

Superaśne wiadomości :)

 

[Mysza2]

Dzielny Morisonek:) Brawo Aniu. Długa droga za Wami, ale jaka to radość dla Ciebie teraz:):)

Dałaś radę, bo dałaś mu czas, cierpliwość i spokój:)

[Zagrodowy pies polski]

Cudne wieści, madra Pani i madry Morisek

[Nadziejka]

        

 

                                                                                                Pozdrowienia sercem plynace z Nadziejkowa Aniu

                                                       wszytkim lapenkom

[elik]

Dnia 22.06.2018 o 08:38, Zagrodowy pies polski napisał:

Cudne wieści, madra Pani i madry Morisek

Dokładnie tak :) Nic dodać, nic ująć :)

[alma591]

Super PIES! Czy można tak nieśmiało poprosić o kilka zdjęć cudnego Moriska?

[Tyśka)]

No i czemu ja znowu płaczę? :)

Ostatnio w Biłgoraju znaleziono dwa identyczne Moriski... trzymający się razem chłopcy, unikający dodatkowo ludzi :( możliwe, że to bracia? bo z oczu, pyska, umaszczenia to wypisz wymaluj Morisonek :( i jeden ma takie same skarpetki.

[WiosnaA]

Dnia 23.06.2018 o 11:56, alma591 napisał:

Super PIES! Czy można tak nieśmiało poprosić o kilka zdjęć cudnego Moriska?

Anusiu,można i to śmiało...przepraszamy ,że z wielkim opóźnieniem Morisek się pokaże.

Filmiki wstawię, bo zdjęć nie mam czasu szukać.

Może w  weekend kilka słów napiszę o naszym  Morisonku- "ancymonku".

Pozdrawiamy Kochane Ciocie!

 

[WiosnaA]

 

 

[Nesiowata]

Jaki tam ancymonek? Normalny psiak, nawet zauważa jadący rower.

[Tyśka)]

NIE SA MO WI TE.

Widzę i nie dowierzam. I az naprawdę nie chce mi się wierzyć, że ten psiak był dzikusem. A przecież sama to widziałam :) Myślę że osoba z boku w ogóle nie miałaby pojęcia, co Morisek przeszedł, ile pracy zostało włożone (wiosnaA dziękuję! Wielki szacun!), aby teraz Moris właśnie był taki, jaki jest. 

 

A jak Morisek reaguje na obcych? Trochę już lepiej?

[ona03]

Cudny Nasz Rudasek :)

[alma591]

Morisek jak zawsze cudny.Pilnuje swojego terenu.Nikt by nie uwierzył,że kiedyś to był dzikusek.Pozdrawim  całą psio-ludzką Rodzinę.

[agat21]

Wspaniały Morisek we Wspaniałej Rodzinie :)) Jestem pod nieustającym wrażeniem dokonanego cudu :)))

[WiosnaA]

Dnia 25.06.2018 o 21:10, Tyś(ka) napisał:

No i czemu ja znowu płaczę? :)

Ostatnio w Biłgoraju znaleziono dwa identyczne Moriski... trzymający się razem chłopcy, unikający dodatkowo ludzi :( możliwe, że to bracia? bo z oczu, pyska, umaszczenia to wypisz wymaluj Morisonek :( i jeden ma takie same skarpetki.

Raczej na pewno nie...Morisek miał braciszka,ale zamarzł zimą.Pracownicy znaleźli martwego pod kontenerem.Nie mam powodów nie wierzyć p.Damianowi, który tam pracuje i widywał ich codziennie.Znał Rudego od szczeniaka i opowiadał o nim i jego braciszku.

Na wsi,gdzie teraz jesteśmy, u sąsiadów też jest sunia wypisz wymaluj Morisek.Nie ma tylko białej skarpetki.Nawet przeszłość ma podobną. Urodziła się i mieszkała w lesie jako dzikusek. Sąsiadka przygarnęła jako kilkumiesięczne dzikie szczenię.

[Tyśka)]

O matkjo, biedny braciszek Moriska :( ale jak to możliwe, że nigdy go nie widziałyśmy z elficzkową? :((( 

To zaskakujące, że kundelki są do siebie tak podobne... mimo braku spokrewnienia ze sobą.

[WiosnaA]

Dnia 13.07.2018 o 04:32, Nesiowata napisał:

Jaki tam ancymonek? Normalny psiak, nawet zauważa jadący rower.

Hihi...strażniczek z Moriska,że mówię Wam.

No troszkę poopowiadam dziś Ciociom o Naszym ancymonku...hehe..

."Zjadł" mi cztery bluzki,dwie narzutki,o skarpetkach nie wspomnę.
Miętolił przedtem pluszaczki,ale pewnego dnia stwierdził,że moje skarpetki są smaczniejsze..hihi, i tak co jakiś czas wynalazł sobie jakąś i ciamkając dziurawił.Śmieliśmy się z tego,że niczyich nie rusza tylko moje! Zimą tak zaczął,ale mniej spacerów było i pies się nudzi, mówiłam.

Faktycznie się nudził jak kupiłam działkę i psy musiały siedzieć sporo godzin same w Białymstoku zanim ogrodzenia nie postawiliśmy.Morisek wtedy baaaardzo precyzyjnie dziurkował mi bluzeczki, wprost przepiękny ażurek robił...hehe
Wróciły jednak długie spacerki i bluzki mam  póki co całe...hihi.

 

[WiosnaA]

Dnia 13.07.2018 o 09:28, Tyś(ka) napisał:

 

A jak Morisek reaguje na obcych? Trochę już lepiej?

W stosunku do obcych zmian nie ma.Nie interesują go bliższe relacje z ludźmi i w sumie już nie pracujemy nad tym. Oswajałam do pewnego czasu,aby przekonał się, że obcy człowiek też straszny nie jest. Zachowuje się w miarę poprawnie na zewnątrz i tyle co wśród domowników jest zachęcany do bycia blisko. Najswobodniej czuje się jak jest tylko ze mną, a ja nieustannie staram się budować zaufanie u niego,żeby być tą najlepszą na świecie...hihi.
Moris nie boi się podejść do obcego człowieka, nie robi tego na ugiętych,wyciągniętych łapkach jak kiedyś,ale jest nieufny, zwłaszcza jak kilka osób znajduje się blisko.Obwącha obcego, zaciekawiony schyla się do ręki czy aby smaczka ten ktoś nie ma, pozwoli często pogłaskać, ale zaraz cofa do tyłu, odchodzi na bok  i czeka aż odejdziemy.

Bez smyczy ,myślę,że podszedłby blisko gdyby był głodny, może też z ciekawości,  ale pogłaskać/złapać już nie pozwolił,na pewno by uciekł.

Część Rudego zostanie w Morisku na zawsze i żadne ćwiczenia nie zmienią (tak mi mówili specjaliści i po półtora roku życia z nim też tak myślę ).Cechy takie jak nieufność, czujność, duża ostrożność pewnie będą  nim do końca,tego nauczył się perfekcyjnie dla własnego bezpieczeństwa i ma to zakodowane mocno. Nikt go życia nie uczył , radził sobie jak umiał.

Szkoda mi go było niejednokrotnie widząc potworny stres przed nowym wyzwaniem,tym co narzucałam,ale innej drogi w oswojeniu nie widziałam.Powoli,ale bardzo konsekwentnie uczyliśmy się nowości.

Geniusza nie chcę jednak z Moriska robić, najważniejsze podstawy mamy opanowane,wspólnie się dogadujemy, w domu czuje się swobodnie, a mnie jego "braki" nie przeszkadzają  i niech sobie żyje szczęśliwie...a myślę,że jest  teraz szczęśliwy.

Zawsze i w każdej sytuacji muszę Moriska traktować inaczej niż normalnego psa, mieć oczy dookoła głowy na spacerze,bo łatwo się płoszy i umie wpaść w panikę nawet teraz.Zostanie już takim moim dzieciaczkiem i oczkiem w głowie.
Odpukać,..tfu,tfu...dotychczas ,w razie problemu udaje mi się nad nim zapanować.
Mieliśmy ostatnio kilka sytuacji "podbramkowych" będąc na wsi,gdzie nogi mi się lekko ugięły,bo dalszych ruchów Morisa nie byłam pewna....cdn.

[elik]

Powieść sensacyjna w odcinkach :) Super :)

[Tyśka)]

Jestem pod nieustającym wrażeniem dla Ciebie i dla Moriska :) A to, że pogryzł Twoje rzeczy, ojć to nie jego wina, że pachną Tobą. Morisek chyba potrzebuje dużo ruchu? Bo on zawsze łazikował, nie umiał usiedzieć na pupsku.

[WiosnaA]

39 minut temu, elik napisał:

Powieść sensacyjna w odcinkach :) Super :)

hihi....Dawno nic nie pisałam jak Moriskowi się żyje, i dziś w końcu jakieś relacje Ciociom zdamy.

Że działeczkę nową mamy i tam  większość czasu spędzamy,to już wiecie.Chodzimy po polach i lasach.I psiaki i ja szczęśliwi ogromnie.

Psiakom wydzieliłam część działki do biegania z wejściem na taras i do domu.Ogrodzone jest siatką.Najpierw Moris chodził z długą liną.Wiem,że skakać umie i początki bacznie obserwowałam.Sprawował się super więc dostał wolność w tej "zagrodzie".Jest miejsce, żeby się rozpędzić i pohasać.Psiaki zadowolone z terenu.

Jednak Nasz ciekawski Morisonek po kilku dniach swobody chciał zobaczyć co jest na drugim podwórku tam gdzie ja chodzę (druga część też ogrodzona jest siatką ) i chciał wybrać się na samowolkę. Znalazł na dole miejsce z luźniejszą siatką i bez żadnego kopania prześliznął się pod spodem.A że miałam go na oku i całą tę sytuację widziałam, zaraz pobiegłam za nim,..."czekaj" rozumie dobrze,ale czy posłucha bez smyczy na innym terenie?...sto tysięcy myśli przeleciało mi w kilka sekund i nogi wiotkie miałam,bo to pierwsza sytuacja,że Moris luzem na tak dużej przestrzeni. Zmieszany był troszkę jak mnie zobaczył, bez problemu jednak dał się złapać za szelki.Nagadałam mu,że  tak nie wolno wychodzić...Nie wiem,czy zrozumiał,ale więcej nie próbował przechodzić.W upał kopie sobie dołki w ziemi pod drzewkami,pod siatką nie próbował...oby nie miał zapędów nigdy.

Jak wiecie Moris bardzo boi się grzmotów i strzałów.Niedawno, ktoś blisko posesji strzelił (pewnie myśliwy), psiaki były na swoim terenie, a ja na drugim podwórku z zielskiem wojuję.Widzę Morisek niespokojny biega, i nagle w jednej sekundzie hop przeskoczył siatkę na moją stronę...nie leciał do domu tylko tam gdzie ja jestem....a u mnie furtka otwarta na trzecią część posesji gdzie młody lasek rośnie...a tam nie jest ogrodzone...mówię Wam,wystraszyłam  mocno,bo wiedziałam,że on ze strachu przeskoczył.Na szczęście nie leciał gdzieś dalej, nie próbował forsować kolejnej siatki już od ulicy,tylko zatrzymał się blisko mnie na moje wołanie.Znów to "spokojnie" i "siad" nas uratowało.Bardzo ładnie Moris siada na polecenie,słucha się mnie, ale tu był przerażony hukiem i nie wiedziałam jak w szoku zareaguje i jak to wszystko się skończy.....nie wiem też, i wolałabym nigdy nie sprawdzać, jak by to było gdyby nie daj Boże znalazł się na terenie zupełnie otwartym..tfu,tfu,tfu,tfu.

Obecne ogrodzenie działki nie stanowiłoby Moriskowi problemu by dać nogę, ale odpukać nie próbował pokonywać oprócz tego jednego razu.Burzę wyczuwa już wcześniej i zaszywa się w domku,oczywiście wtedy tylko na kanapie najbezpieczniej.

A tak w ogóle Morisek jest bardzo Kochanym pieskiem, ...bo że mądrym to już Wszyscy chyba dawno wiecie.

 

[alma591]

Świetna relacja z odrobiną horroru.Morisek rozbraja.Prosimy częściej.Działki zazdroszczę.

[ona03]

Oj Wiosenko, macie przygody.....  powieść trzyma w napięciu, dobrze, że zawsze jesteś obok i Morisonek czuje się bezpieczniejszy. Oczy dookoła głowy cały czas.