Szerlok pocieszyciel

[konfirm31]

W moim rodzinnym domu , w bloku :) (w piwnicy), stała ogromna zielona skrzynia - kufer jeszcze "babciowy". Z litego drewna i ciężki, jakniewiemco. Muszę zapytać brata, czy jeszcze istnieje?

[Nutusia]

O właśnie, właśnie - coś na kształt takiego kufra mi po głowie chodzi. I nie sztuka wejść na olx czy inne allegro i kupić - sztuka wyszperać, jak moje kredensy kuchenne ;)

[irenas]

MANIFEST

SZEŚĆDZIESIĘCIOLATKÓW
Świat, droga młodzieży, wyglądał kiedyś nieco inaczej. Nie budziła nas, dzisiejszych sześćdziesięciolatków, telewizja śniadaniowa, przez co nie wiedzieliśmy o istnieniu otyłych
karlic akrobatek, Chipindels’ów i kotów, które mówią brajlem. Budził nas radziecki budzik, który za nic w świecie nie chciał chodzić tak, jak mu hejnał z wieży mariackiej kazał. A jednak zdążaliśmy do szkoły. Na śniadanie jedliśmy kanapki z pasztetową, na święta szynkę, która psuła się po dwóch dniach. Sery były, jeśli były, dwa: żółty i biały. Nazwy były równie umowne, jak ich ceny i kolory. Nikt nie jadał lunchu. Były drugie śniadania, kanapki starannie zapakowane przez mamy w papier śniadaniowy, który poddawano domowemu recyklingowi i, jeśli się nie ubrudził, wykorzystywano ponownie. Jadano też obiady: ziemniaki, tłuste sosy, kotlety. Mało warzyw i ryb. Na kluski mówiliśmy makaron, nie pasta, bo pastą smarowaliśmy chleb lub czyściliśmy buty. Nikt nie znał słowa cholesterol i jadł tyle jajek, ile chciał, a jednak nie umieraliśmy masowo na serce. Nauczyciel, który potrafił przylać linijką lub połamać wskaźnik na niejednej pupie, kazał nam wkuwać mnóstwo definicji i wzorów, nękał klasówkami i straszył widmem powtarzania klasy. Mimo to nie mieliśmy jakiejś nadzwyczajnej traumy. Szczerze mówiąc nie znaliśmy tego słowa, ani nie byliśmy pod opieką terapeuty. Nie uczyliśmy się angielskiego i nie chodziliśmy na balet. Żeby umówić się z kumplami na piłkę, nie dzwoniliśmy do nich wcześniej, tylko wpadaliśmy po nich domieszkania albo darliśmy się pod oknami, żeby wyszli. Nie zabraniał nam tego nikt z TVN Style.

W owych czasach papier toaletowy występował głównie w parówkach i mortadeli, a proszek do prania prał ciuchy białe i kolorowe. Jeśli prał. Nie było kremów na dzień, na noc, na zimę i lato. Była Nivea. Mimo to nie cuchnęliśmy, ani nie padaliśmy na dyzenterię. Byliśmy niemodnie ubrani, a jednak udawało nam się umówić z dziewczynami, które nie wymawiając, też nie wiedziały, kto to Jaga Hupało. Nasi starzy nie dzwonili do nas na komórki i nigdy nie wiedzieli, gdzie naprawdę jesteśmy. Nie odwozili ani nie doprowadzali nas do szkół, odkąd skończyliśmy siedem lat. Jakimś cudem oni nie zeszli na serce, a my nie padliśmy ofiarą pedofilów ani seryjnych morderców, a na źle oznakowanych przejściach dla pieszych nie rozjechały nas samochody. A przecież jakieś jednak jeździły. Nie robiliśmy sobie zdjęć do Naszej-klasy spod opery w Sydney ani spod piramid. Jeździliśmy na kolonie i obozy, zrzucaliśmy się na oranżadę w woreczku i ciastka. Nie wiedzieliśmy, co to taniec z gwiazdami, Tusk, Kaczyński, emancypacja kobiet i prawa zwierząt. My, sześćdziesięciolatki, przeżyliśmy piekło. Dlatego żądamy dla nas wszystkich po 1 milionie EURO odszkodowania za poniesione przez te wszystkie lata krzywdy moralne !!!!
Występujemy również o wysokie renty inwalidzkie i wcześniejsze emerytury. Zbiorowy pozew skierowaliśmy do Unijnego Trybunału Praw Człowieka.

[Nutusia]

Mi co prawda jeszcze nieco brakuje do sześćdziesiątki i emancypacja obiła mi się o uszy (choć chyba głównie dzięki tytułowi książki Prusa ;)), ale podpisuję się pod powyższym wszystkimi możliwymi końcówkami :)

[devoner]

mnie też jeszcze trochę brakuje,ale też obiema rencyma się podpisuję,wszystko dokładnie pamiętam

[Grażyna49]

I ja ..... i ja choć już po 66 podpisuję się pod pięknym manifestem.

[irenas]

Wyobraźcie sobie, że ten manifest dotarł do mnie z ...Kanady. Świat jest zdecydowanie jedną wielką wiochą, zwłaszcza teraz w erze internetu.

Muszę Wam ze smutkiem donieść, że Szerlok okazał się koncertowym tchórzem i dał się przepędzić RATLERCE! Fakt, że wyskoczyła na niego znienacka (przyjrzałam się temu słowu dokładniej: co to do jasnej ciasnej jest nienacek, bo rozumiem że wyskoczyła na niego skąd, czyż nie??? I dlaczego to się pisze razem?), no ale jednak... Mógł chociaż udawać, że się nie boi. A on w nogi. Aż się właścicielka ratlerki mało ze śmiechu nie udusiła. Takiego mi narobił wstydu.

[irenas]

Ja zwariuję z tą dogo! Podstępnie zapisuje to, czego wcale nie zapisałam.

[devoner]

Ja zwariuję z tą dogo! Podstępnie zapisuje to, czego wcale nie zapisałam.

ta witaj w klubie fanów nowego dogo albo zapisuje to czego nie chciałaś albo dubluje posty masakra

[irenas]

Odwiedziliśmy wczoraj Dyszobabę, żeby obejrzeć nowy dach - CUDO! - oraz zawieźć trochę bambetli (przyjechali znajomi terenówką i zaoferowali się trochę tego towaru zawieźć. Przyjęłam ofertę z wdzięcznością.) Oczywiście nie było mowy o zostawieniu Szerloka i Dziuni w domu. W nowym domu Szerlok chodził  na podkurczonych nogach, podążał za mną krok w krok, a Dziunia za nim. Byliśmy na wielkim spacerze niemal do samego Różana, widzieliśmy kilka bocianów łażących po skoszonej trawie, trzy małe bocianiątka w gnieździe, pachniało kwiatami, zbożem, ziemią po deszczu ( w nocy musiało padać). No po prostu raj. Ale żeby nie było tak dobrze, o mało nas na wąskiej drodze nie rozjechała jakaś młodociana wariatka z Warszawy: zakręt niemal 90 stopni, na rogu dom, a ta głupia pruje chyba siedemdziesiątką albo osiemdziesiątką. Wyskoczyła na nas jak diabeł z pudełka, a kiedy zaprotestowałam spytała; "No i co się stało?" Tym razem nic. Czy naprawdę musi ktoś zginąć, żeby taka istota zdała sobie sprawę, że jeździ niebezpiecznie? Wygląda na to, że u nas tak. Śmieszy mnie puszenie się policji i chwalenie "nowymi przepisami". Bez porządnej edukacji nic się nie zmieni.

Aha, i zgadnijcie jak się broniła. "Psy powinny być na smyczy". Atak jest najlepszą obroną. Gdyby były na smyczy mogliśmy zginąć wszyscy za jednym zamachem, i one i ja.

[malagos]

Dlatego na wsi nie lubią "warsawiaków", bo są nadęci i się panoszą. Ale jak zapytasz takiego warszawiaka, to ojciec spod Ostrołeki, z matka z Pipidówki. Niestety, psują NAM opinię :)

Ale co do lata na wsi, to masz rację. Z przyjemnością robimy sobie z Tomkiem codzienne przejażdżki rowerowe po okolicy - tak pachnie zboże, jaśminy, las, łubin w rowach, że w głowie się kreci. W dzieciństwie i młodosci znałam tylko te zapachy z wakacji, wiec tym bardziej je lubię, kojarzą się z wolnością i Rodzicami :)

Doceniam teraz leżak w ogrodzie w cieniu, kawę na stoliczku, psy rozłożone wokół, lenistwo - rewelka!

[irenas]

Dlatego na wsi nie lubią "warsawiaków", bo są nadęci i się panoszą. Ale jak zapytasz takiego warszawiaka, to ojciec spod Ostrołeki, z matka z Pipidówki. Niestety, psują NAM opinię :)

Ale co do lata na wsi, to masz rację. Z przyjemnością robimy sobie z Tomkiem codzienne przejażdżki rowerowe po okolicy - tak pachnie zboże, jaśminy, las, łubin w rowach, że w głowie się kreci. W dzieciństwie i młodosci znałam tylko te zapachy z wakacji, wiec tym bardziej je lubię, kojarzą się z wolnością i Rodzicami :)

Doceniam teraz leżak w ogrodzie w cieniu, kawę na stoliczku, psy rozłożone wokół, lenistwo - rewelka!

Na szczęście mijali mas także warszawiacy powolutku, pozdrawiali i życzyli miłego dnia. Nie chcę być starą zrzędą, ale głównie starsi państwo. "Wsiowy" zwyczaj pozdrawiania każdego napotkanego człowieka (według mnie bardzo sympatyczny) jest zupełnie nieznany młodym ludziom, a szkoda.

Mnie też te zapachy kojarzą się z wakacjami - u cioci Stefci pod Iławą. Z Rodzicami nie, bo jeździłam tam albo sama albo z siostrami. Rodzice nas tylko zawozili i przywozili. I włos im się na głowie jeżył, kiedy na zadane pytanie odpowiadałam "jo", zamiast "tak". Odzwyczajanie się od wsiowej gwary trwało z reguły kilka tygodni.

[devoner]

Na szczęście mijali mas także warszawiacy powolutku, pozdrawiali i życzyli miłego dnia. Nie chcę być starą zrzędą, ale głównie starsi państwo. "Wsiowy" zwyczaj pozdrawiania każdego napotkanego człowieka (według mnie bardzo sympatyczny) jest zupełnie nieznany młodym ludziom, a szkoda.

Mnie też te zapachy kojarzą się z wakacjami - u cioci Stefci pod Iławą. Z Rodzicami nie, bo jeździłam tam albo sama albo z siostrami. Rodzice nas tylko zawozili i przywozili. I włos im się na głowie jeżył, kiedy na zadane pytanie odpowiadałam "jo", zamiast "tak". Odzwyczajanie się od wsiowej gwary trwało z reguły kilka tygodni.

w Toruniu jo to w ciągłym użyciu jest,wszędzie się słyszy,sama też używam nagminnie

[Grażyna49]

Irenko,wezmę w obronę Szerloczka.

On się wcale nie bał ratlerka,on był "gentelmanem" i już.

Moja Rasti też raczej chowa się przed maleństwami ,myslę,że ze strachu żeby im krzywdy nie zrobić.

Przecież wystarczy nie tak łapkę postawić i nieszczęście gotowe.

Mam /a właściwie miałam / rodzinę w Bydgoszczy i w Świeciu .Tam "jo" wszędzie i zawsze się słyszało.

[irenas]

Ja wiem, nie mam nic przeciwko gwarze i "jo", ale w Warszawie, a zwłaszcza w szkole, to brzmiało dziwnie. Zresztą przypomniała mi się inna historyjka: pojechałam z moją przyjaciółką i jej małymi wówczas synami do Muszyny na wakacje. Po kilku dniach dojechał do nas mąż przyjaciółki, a ojciec chłopców. Młodszy, niezwykle ucieszony, że go widzi, zakrzyknął: "Siadnij se, tata!"  Tata o mało zawału nie dostał z wrażenia.

[malagos]

Moi chłopcy zapytywali z kurpiowska "dlaczego?" kładąc akcent na pierwsza sylabę :), fajnie to brzmi, sama tak mówię :)

[Nutusia]

Szerloczku, a ja Ci się wcale nie dziwię - przed ratlerkami też wieję ile sił w nogach ;)

[irenas]

On wieje nie tylko przed ratlerkiem. W czasie spaceru nad Narwią w Dyszobabie natknął się na wielki, szary kamień na wpół ukryty w trawie. Wrrr! Zjeżył się i cofnął przerażony. Musiałam podejść do wrażego wroga i pokazać mojemu bohaterowi, że nie ma się czego bać. A kiedyś goniła go plastikowa torba (tzw. reklamówka). Mało ataku serca nie dostał. Taki z niego gieroj!

[devoner]

On wieje nie tylko przed ratlerkiem. W czasie spaceru nad Narwią w Dyszobabie natknął się na wielki, szary kamień na wpół ukryty w trawie. Wrrr! Zjeżył się i cofnął przerażony. Musiałam podejść do wrażego wroga i pokazać mojemu bohaterowi, że nie ma się czego bać. A kiedyś goniła go plastikowa torba (tzw. reklamówka). Mało ataku serca nie dostał. Taki z niego gieroj!

e tam reklamówki latającej to moja amstaffka też się boi,atakuje takie coś znienacka

[Nutusia]

Ja tam wolę psa bojaźliwego niż takiego "hop do przodu", co to każdą zadymę rozkręci...

A przecież w końcu Szerlok ma Pańcię po to, by w razie czego go broniła! ;)

[irenas]

W zasadzie się z Tobą zgadzam, ale bojaźliwy potrafi być nieobliczalny: albo na kogoś ze strachu napadnie w akcie najwyższej desperacji, albo rzuci się w nieznanym kierunku i zaginie, bądź ktoś go rozjedzie. Tę pierwszą wersję przetrenowałyśmy z moją Mamą: mój pierwszy pies, Rudy, którego miałam jeszcze bardzo krótko ("zebrany" z podwórka u Rodziców) z nadmiernego napięcia nerwowego  ugryzł Mamę w wargę, bo nie zwracała uwagi na sygnały wysyłane przez niego "boję się, zostaw mnie w spokoju". Drugą z moją sunią, Tajgą: byłyśmy na Mazurach w wioseczce zagubionej wśród lasów, kiedy nagle nad naszymi głowami huknęło, grzmotnęło, bo samolot przekroczył barierę dźwięku. Tajga w nogi i w las. Ja za nią pędem, ale gdzie mi do czteronożnego stworzenia zaprawionego w bieganiu. Na szczęście rozum się w Tajdze dość szybko obudził -  kiedy troszkę ochłonęła, usiadła na drodze i czekała na mnie. Czyli wszystko dobre, co się dobrze kończy. Ale co ja się strachu najadłam (jak znaleźć psa w mazurskich lasach?), to moje.

[egradska]

Dziewczynki okolowarszawskie, mozecie polecic jakas sprawna lokalna organizacje propsia? Mam sygnal o jakims owczarku, ktory jest wlascicielski, ale sam na posesji, do tego z rana na lapie, sygnal jest z sasiedztwa i na razie bez szczegolow, ale jesli wszystko sie potwierdzi, bylaby potrzebna pomoc w zabraniu go do lekarza co najmniej :(

[irenas]

A gdzie ten owczarek dokładnie? Bo najlepiej by było znaleźć coś niedaleko.

[malagos]

Dziewczynki okolowarszawskie, mozecie polecic jakas sprawna lokalna organizacje propsia? Mam sygnal o jakims owczarku, ktory jest wlascicielski, ale sam na posesji, do tego z rana na lapie, sygnal jest z sasiedztwa i na razie bez szczegolow, ale jesli wszystko sie potwierdzi, bylaby potrzebna pomoc w zabraniu go do lekarza co najmniej :(

no właśnie, jakie to okolice? Bo my tu obstawiamy powiat makowski :)

[irenas]

Widzę, że lato to bardzo nieinternetowa pora roku. I dobrze. Ja też jestem bardzo zajęta zbliżającą się przeprowadzką (mam zamiar to zrobić w okolicach 20 lipca). A Was co zajmuje, że się w ogóle nie odzywacie? A owczarek już obsłużony?

 

Oglądałam wczoraj ostatni odcinek "Przygarnij mnie". Lizak po prostu niesamowity, ale to głównie zasługa jego teraźniejszego opiekuna, który potrafił nawiązać z psiakiem taką fantastyczną więź. M iło patrzeć na takie obrazki.