Niech przemówią ludzkim głosem: moje zwierzaki

[dziuniek]

[IMG]http://i59.tinypic.com/2eyfb7o.jpg[/IMG] [IMG]http://i62.tinypic.com/16kytg4.jpg[/IMG] [IMG]http://i58.tinypic.com/28k4tci.jpg[/IMG]

Edited July 30, 2014 by dziuniek

[Nutusia]

Dziuniek - masz przeogromne serce i nie ma w Tobie cienia egoizmu. Bardzo, bardzo Cię podziwiam!
Jadwiniu, mrucz sobie za TM już bez bólu...

[sleepingbyday]

dopiero wlazłam i przeczytałam. dziuniek, przykro mi :-(.

[zozola77]

niby taka kolej rzeczy..a tak trudno uwierzyć, i tak bardzo żal ....

przykro mi.

[dziuniek]

Codzienna zabawa Klary z Karuskiem. Oprócz tego są jeszcze gonitwy wokół mieszkania. Dwa najbardziej ruchliwe i niespokojne zwierzęta w moim domu:

[B][video]http://pl.tinypic.com/r/2iawi81/8[/video][/B]

[IMG]http://i61.tinypic.com/1628bhi.jpg[/IMG] [SIZE=3]Wielki upał.
[/SIZE][IMG]http://i60.tinypic.com/esjho6.jpg[/IMG] [SIZE=3]Tak wygląda moje łóżko wieczorkiem, wszyscy czekają na pańcię. Pod łóżkiem druga partia.[/SIZE]

[dziuniek]

[SIZE=3]Każde zwierzę w domu ma swoją "działkę" uczestnictwa w moim życiu. Bo każde jest inne, ma inne potrzeby, inne formy aktywności.
Karusek jest przy każdej domowej robocie: leży przy maszynie do szycia, pod stołem od komputera, chodzi ze mną tam, gdzie tylko można zabrać małego psa.[/SIZE]

[IMG]http://i60.tinypic.com/1zvr2tu.jpg[/IMG] [IMG]http://i57.tinypic.com/1zdcj0z.jpg[/IMG][SIZE=3] Czy to nie rozczulające???

We wtorki i piątki na zakupy na bazarku towarzyszy mi Bursztynek:jest spokojny, idzie równo. W lecie jeździmy tam na rowerze. I czasami do parku, muszę dopiero wyrobić w nim kondycję, ale dostosował się świetnie.
[/SIZE]
[IMG]http://i57.tinypic.com/rli649.jpg[/IMG]

[SIZE=3]Ślepaczki i słabeusze: Szafirek i Ramik mają krótsze spacerki, na skwerek lub pobliskimi ulicami.
[video]http://pl.tinypic.com/r/23wl55g/8[/video]
w domu przewaznie śpią.

[/SIZE][IMG]http://i60.tinypic.com/x0xzjp.jpg[/IMG] [IMG]http://i59.tinypic.com/118zucp.jpg[/IMG]


[SIZE=3]Marcusik jest na wycieczki do parku i za miasto:poważny, duży, wspaniały pies. Trochę w ostatnio jakby szybciej się męczy, cóż trzy lata w schronisku, trzy u mnie, a ile przedtem?[/SIZE]

[IMG]http://i57.tinypic.com/2hcm5j4.jpg[/IMG],

[SIZE=3]No a Dropek i Piotruś Pan-starsi panowie dwaj, dwa krzykacze (nie darują żadnemu spotkanemu psu), spacerki bliskie lub park, w domu spędzają czas śpiąc w jakichś kącikach. Piotruś lubi doładować się komuś na legowisko, ale stosuje zasadę Kalego-jak jemu ktoś chce się dosiąść-warczy. Dropek myśli, że jest kierownikiem i ciągle kogoś uspokaja, podgryzając psim sposobem po karku.[/SIZE]
[IMG]http://i59.tinypic.com/eld554.jpg[/IMG] [IMG]http://i60.tinypic.com/bi53s5.jpg[/IMG]

Edited August 10, 2014 by dziuniek

[dziuniek]

No i oczywiście, są koty. Herkules przychodzi na pieszczoty do uczniów, jak mam lekcje, tak go rozpieścili od małego.

[IMG]http://i60.tinypic.com/fd582o.jpg[/IMG] [IMG]http://i59.tinypic.com/2uoqdci.jpg[/IMG]

[IMG]http://i60.tinypic.com/2wqd7q0.jpg[/IMG] [IMG]http://i58.tinypic.com/15o9g0z.jpg[/IMG]


Gregorek, Frycek i Pimpuś są zawsze gdzieś blisko, a w nocy na łóżku.

[IMG]http://i62.tinypic.com/r2qd7t.jpg[/IMG][IMG]http://i58.tinypic.com/ou8h8w.jpg[/IMG]

[IMG]http://i57.tinypic.com/1cb55.jpg[/IMG]


Klara albo gania się z Karuskiem, albo chodzi na pieszczotki do Marcusa, albo wdrapuje się na wszelkie możliwe "wyżki", półki, obrazy, drzwi, okna.
[IMG]http://i59.tinypic.com/2wdadz4.jpg[/IMG][IMG]http://i58.tinypic.com/2hwi2jq.jpg[/IMG][IMG]http://i57.tinypic.com/257dant.jpg[/IMG]

[Nutusia]

Cudowny masz ten zwierzyniec :)

[dziuniek]

[IMG]http://i60.tinypic.com/2ugdier.jpg[/IMG]

[IMG]http://i61.tinypic.com/292qs1j.jpg[/IMG]

[IMG]http://i59.tinypic.com/169qa2e.jpg[/IMG]
[SIZE=3]A kuku!!! Jestem Lizawieta, czyli Elisabette, czyli Bietka![/SIZE]

Edited August 15, 2014 by dziuniek

[dziuniek]

[IMG]http://i61.tinypic.com/15q5ao1.jpg[/IMG]

[SIZE=3]Spacerek świąteczny.[/SIZE]

[azalia]

Piękne zwierzęta,szczęśliwe przy TAKIEJ Opiekunce.

[dziuniek]

[IMG]http://i58.tinypic.com/nexbm9.jpg[/IMG] Książę w pościeli... [IMG]http://i57.tinypic.com/1zz13c9.jpg[/IMG] Książę przy śniadaniu... [IMG]http://i59.tinypic.com/rw4g3r.jpg[/IMG] Malutka Bietka [IMG]http://i60.tinypic.com/vzk5qq.jpg[/IMG]
[IMG]http://i61.tinypic.com/2uopc04.jpg[/IMG] Kolejny kociak przy laleczce. [IMG]http://i60.tinypic.com/2wlvosy.jpg[/IMG]Bajucha...

[dziuniek]

 

Dziś zaczęliśmy jesienne porządki "psiowe", tzn. trzeba wykąpać i wyczesać wszystkie futrzaki (te, które nie są kąpane co tydzień, jak Karusek), zakroplić im na nowy miesiąc odkleszczacz i odrobaczyć całe 100 kilowe stadko (bo plus koty). Na pierwszy ogień poszedł Dropek, z nim najwięcej roboty, bo trzeba go elegancko wyczesać i lekko podciąć na łapkach, ogonie i uszach. A futro ma jak na Syberię. Nie był zbyt zadowolony, co widać na zdjęciu, ale jaki piękny wyszedł z tej operacji! Śnieżnobiało-czarny, czyściutki, pachnący i wyczesany.
 

 

 

Jako drugi kąpał się Piotruś Pan. On zawsze uważa, że własny język jest lepszy od szamponu i wody. Wytrzeć też woli się sam:

    

 

  

Edited September 12, 2014 by dziuniek

[malagos]

Rzeczywiście, przystojniak, a i latek mu ubyło :)

[dziuniek]

W piątek po południu byłam jeszcze raz w lecznicy, tym razem z Bietką kontrolnie i Dropkiem, który ostatnio był nieswój, jakby słabszy, rzucał się i gryzł każde zwierzę, które obok niego przechodziło, jakby mu wszystko przeszkadzało. 

Dr od razu wyczuł coś w brzuchu, zrobiliśmy rtg i usg. Dropek ma guza, najprawdopodobniej pochodzącego ze śledziony, wielkości pięści ludzkiej, który wypycha pod żebra nerki i uciska na inne narządy. A w płucach przerzuty.  :-(

[Nutusia]

O matko, co się polepszy, to się po...y :(

[malagos]

O mamo, rzeczywiscie kłopot, i cierpienie...

Moja Sońka, lat co najmniej 15, ma guzy na brzuchu i na stawach łap...

[dziuniek]

12 września rano Ramik zasnął już na zawsze. Nie mógł mnie widzieć, ale byłam z Nim do końca, głaskałam Go, czuł, że jestem blisko. Żegnaj, Ramiczku, tak szybko odszedłeś.

 

 

Wczoraj po południu Ramik zaczął mieć trudności z oddychaniem przez nos. Nie chciał jeść kolacji, na spacer szedł bardzo niechętnie i widać było,  że z trudnością. Dziś rano zaczęły się kłopoty z oddychaniem: Ramik oddychał, jakby chrapał, coraz trudniej. Miałam jechać z nim do mojego lekarza o piętnastej, razem z Dropkiem i Bietką, ale nie mogłam już czekać. Ramik oddychał coraz gorzej, śniadania nie ruszył, z pyszczka zaczęło mu ciec coś w rodzaju śliny z ropą. Zajrzałam mu do pyszczka: w gardle miał kalafiorowaty twór, który zasłaniał tchawicę, pod szyją też można było wyczuć jakąś gulę. Pojechałam z nim natychmiast taksówką. Pani doktór zajrzała mu do gardła i potwierdziła to, co ja widziałam: czerniak, który jeszcze dwa miesiące temu był plamką wielkości dwuzłotówki, teraz rozrósł się do nosa i wnętrza gardła. Nic już nie można było zrobić, tylko odjąć mu to cierpienie. Zasnął, głaskany i tulony przeze mnie do końca o wpół do jedenastej. 

[dziuniek]

Dziś przed południem pożegnałyśmy z córką Dropka na zawsze. Zasnął na naszych rękach. Piesio z Palucha, był z nami niecałe trzy lata. Dropek, Dropuś, Dropulec: nasz kochany, futrzasty niskopodłogowiec.

 

 

W piątek byłam z nim w lecznicy. Od jakiegoś czasu kaszlał, schudł, miał mniej siły i "smutny" wzrok. Lekarz wyczuł od razu jakiś twór w jamie brzusznej, usg. wykazało duży guz pochodzący ze śledziony, ale być może i z innych narządów. Na rtg. płuc widać było rozsiane zmiany nowotworowe. 

Przez sobotę i niedzielę biłam się z myślami: operować??? To znaczyłoby bolesną i krwawą interwencję chirurgiczną, która mogła znacznie obniżyć odporność. Potem długa rekonwalescencja, jeżeli można tak nazwać właściwie czekanie na śmierć. I patrzenie:czy już, czy już dostatecznie cierpi, żeby mu ulżyć? Operacja nie oznaczałaby poprawienia komfortu życia, jedynie jego pogorszenie, los Dropka był już przypieczętowany: przerzuty, kaszel, osłabienie. Pies żyje chwilą, nie wie, dlaczego cierpi i czy to cierpienie ma sens. A to, że żyłby dłużej o miesiąc, dwa, trzy...w wielkim bólu, dla niego nie miałoby znaczenia.

Był z nami trzy lata, zabraliśmy go ze schroniska, bo nikt go nie chciał, miał przylepiona etykietkę "choroba skóry". Był wtedy naszym czwartym psem i wszyscy wokół pukali się w głowę: po co nam tyle zwierząt, po co kolejny? Nam może nie był potrzebny, ale my byliśmy potrzebni jemu. Nigdy nie żałowałam tej decyzji.

[iwna5702]

Podjęłaś sluszne decyzje - choc bardzo trudne , zarówno przyjmujac je pod swój dach, jak i zegnając sie  z nimi.

Najważniejsze w tym wszystkim , ze mialy swój dom  mialy Ciebie - swoja Panią ,swoje stado..

Zegnaj Ramiku :( Zegnaj Dropku :(

 

 

Dziś przed południem pożegnałyśmy z córką Dropka na zawsze. Zasnął na naszych rękach. Piesio z Palucha, był z nami niecałe trzy lata. Dropek, Dropuś, Dropulec: nasz kochany, futrzasty niskopodłogowiec.

 

 

W piątek byłam z nim w lecznicy. Od jakiegoś czasu kaszlał, schudł, miał mniej siły i "smutny" wzrok. Lekarz wyczuł od razu jakiś twór w jamie brzusznej, usg. wykazało duży guz pochodzący ze śledziony, ale być może i z innych narządów. Na rtg. płuc widać było rozsiane zmiany nowotworowe. 

Przez sobotę i niedzielę biłam się z myślami: operować??? To znaczyłoby bolesną i krwawą interwencję chirurgiczną, która mogła znacznie obniżyć odporność. Potem długa rekonwalescencja, jeżeli można tak nazwać właściwie czekanie na śmierć. I patrzenie:czy już, czy już dostatecznie cierpi, żeby mu ulżyć? Operacja nie oznaczałaby poprawienia komfortu życia, jedynie jego pogorszenie, los Dropka był już przypieczętowany: przerzuty, kaszel, osłabienie. Pies żyje chwilą, nie wie, dlaczego cierpi i czy to cierpienie ma sens. A to, że żyłby dłużej o miesiąc, dwa, trzy...w wielkim bólu, dla niego nie miałoby znaczenia.

Był z nami trzy lata, zabraliśmy go ze schroniska, bo nikt go nie chciał, miał przylepiona etykietkę "choroba skóry". Był wtedy naszym czwartym psem i wszyscy wokół pukali się w głowę: po co nam tyle zwierząt, po co kolejny? Nam może nie był potrzebny, ale my byliśmy potrzebni jemu. Nigdy nie żałowałam tej decyzji.

 

[Bogusik]

Jejku,ale się posypało... :-( Dropiku :-(

[Nutusia]

Nam może nie był potrzebny, ale my byliśmy potrzebni jemu. Nigdy nie żałowałam tej decyzji.

 

Dziuniek - to jest najprawdziwsza z prawd, z jakimi przyszło mi się zetknąć - dziękuję Ci za to...

[dziuniek]

Zapraszam w imieniu Iwonki na bazarek dla naszych paluchowych bid, które już opuściły schronisko i potrzebują wsparcia na leki: BAZAREK

[dziuniek]

Dziś przyjechał do nas z Palucha Loluś-Pimpek_Puszeknr2. Ma "dramatyczna niedomykalność zastawek"  wg lekarza ze schroniska. Faktycznie dyszy, dusi się i kaszle strasznie, może jeszcze coś ma, bo przeszedł kaszel kenelowy i zapalenie krtani.

Oto psina w opisie schroniskowym:

 

LOLUŚ Gatunek: Pies

 

Rasa: MieszaniecPłeć: SamiecWiek: 13 lataWaga: 11 kgData przyjęcia: 15.11.2012Nr. ewidencyjny: 2642/12

 

Loluś to malutki psi staruszek, przywieziony w listopadzie 2012 do schroniska z ul. Biedronki. Jak widać na zdjęciu z przyjęcia, był w świetnej formie, radosny, uśmiechnięty. Teraz nadał śmieje się, cieszy życiem i towarzystwem ludzi, ale zdrowie szwankuje: szczególnie serduszko. Słychać na spacerkach takie typowe pokasływanie dla chorych na serce. W schronisku jest leczony, przebywa w ogrzewanych zimą pomieszczeniach geriatrii, z możliwością wyjścia na wybieg przy boksie i z tego ciągle korzysta. Stoi przy siatce i zaczepia przechodzących szczekaniem, podskokami, jak się na niego zwróci uwagę, lub wyciąganiem łapki przez kraty. Bardzo chce być czyjś i być blisko człowieka. O Lolusiu można powiedzieć: żywe srebro, wszędzie go pełno, wszystko chce zobaczyć i powąchać. Gdy się już zmęczy to chętnie wchodzi na kolana i się przytula. Nawet trudno mu zrobić zdjęcia, bo cały czas podchodzi i pakuje nosek w obiektyw :). Lolusiowi nie zostało dużo lat życia, bardzo pilnie potrzebny domek. Niestety, Loluś nie dogaduje się z psami, więc nie powinien zamieszkać z innymi samcami.

Do adopcji Lolusia zachęca wolontariuszka: Beata, tel. 501 388 121.

WIĘCEJ ZDJĘĆ

[dziuniek]

 Jedziemy samochodem, dzięki Iwonce i jej TZowi!!!

 

 

    W swoim pontonie wieczorkiem.