3 kilogramowa sunia bez jednej łapinki szuka wspaniałych opiekunów. I znalazla, najwspanialszych, kochających ją Ludzi :)

[Havanka]

Ja też myślami jestem z Wami. Będzie dobrze... musi być !

[Anula]

I ja też myślami jestem z Wami,oby podróż nie była męcząca i malunia dotarła szczęśliwie do swojego już na zawsze prawdziwego domku.Czekam na wiadomości z niecierpliwością.

[halszka]

Zaglądam i ja

[Nadziejka]

kciukamy pozdrawiamy

jestesmy z wami

[Nadziejka]

pozdrawiamy kciukamy caluuunki czasi

[Alaskan malamutte]

  Nutelciu, aby w nowej rodzince było Ci najlepiej pod słońcem. Nieustannie trzymam kciuki!

[Nadziejka]

pozdrawiamy

serduchem sciskamy

 calunkiii czas

 

[Alaskan malamutte]

Nutelcia już pewnie w swoim domku.... 

[b-b]

Ciekawe jak tam podróż i jak Nutelcia w nowym domku.

[Alaskan malamutte]

 Nutelcia już w swoim domku!!! Zwiedziła cały domek, skradła serducha nowej rodzinki i teraz śpi na podusi po wyczerpującej podróży. 

Elu, kochanie dziękuję!!!

[Nadziejka]

 

[Tola]

Na pewno obie dziewczyny zmęczone po podróży, niech odpoczywają, należy im się!

Trzymamy kciuki i czekamy na dobrych wiadomości cd.

[Nadziejka]

Skarbuniu spij dobrze snij o cudenkach i niechaj sie wszystko spelnia Tobie i Rodzonce

 pozdrawiam na noc malenka sciskam

[Anecik]

Dobrych snów w nowym domku Nutelciu

[Havanka]

Pierwsza noc w nowym domu już za Nutelką. Dobrze, ze jeszcze była z nią Ela. Trzymajcie się dzielnie dziewczyny !

[b-b]

Dzisiaj Eli to już chyba całkiem serce pęknie jak będzie miała odjeżdżać.

[Nadziejka]

Walentynkowe serdecznosci slemy

[Anecik]

Ciekawe co tam u Dziewczyn :)

[Nadziejka]

Walentynkowo zagladamy  serdecznie pozdrawiajac

[b-b]

59 minut temu, anecik napisał:

Ciekawe co tam u Dziewczyn :)

Pewnie Ela nam napisze jak wróci do domu

[elik]

Kochane Dziewczyny wczoraj po powrocie nie byłam w stanie usiąść do komkpa. Podróż po kilkanaście godzin przez dwa dni i ogromne emocje dały o sobie znać . Padłam !

Nutelcia jest wspaniała sunią. Pięknie zniosła trzy godzinną podróż pociągiem, przy czym zaraz po wyjściu, ale już poza dworcem usadziła kupala i zrobiła siusiu. Powitanie było bardzo radosne. Pani Basia patrzyła na Nutelcię, jak na skarb największy na świecie :) Pan Jurek kukał zza pleców Pani Basi z uśmiechem pod nosem :) Nutelcia wcale nie była onieśmielona. Przywitała Ich, jak na światowa panienkę przystało i jeszcze na moich rękach, zajęła miejsce w samochodzie, gdzie dostała wodę i jedzonko. Wodę łaskawie wypiła, z jedzonka nie skorzystała :)  Podróż samochoem była długa, bo droga miejscami była koszmarna, szybko zrobiło się cienko i na koniec pogoda sprzysięgła się przeciwko nam - zaczął padać deszcz. Państwo zaproponowali postój na posiłek. Śniadanie jadłam rano około godziny 6, a było już dobrze po południu więc nie protestowałam. Nutelcia oczywiście była w restauracji razem z nami. W trakcie jazdy, Nutelcia, bez żadnej obawy, kilka razy wędrowała pomiędzy mną, a Panią Barbarą, ku Jej wielkiej radości. W końcu zmęczona podróżą zasnęła na moich kolanach. 

Gdy dotarliśmy na miejsce i  weszliśmy do domu, całusom i przytulankom nie było końca i widać było, że Nutelci baaaardzo się to podobało. Nie okazywała żadnej obawy, a nawet wręcz przeciwnie. Wdzięczyła się i wywalała brzucho do głaskania, jakby uważała, że się jej to należy :) Po tych całuśnych powitaniach w nowym domu,  Nutelcia odważnie zwiedziła cały parter, po czym bez wahania zbiegła, tak, zbiegła po schodach za Panem Jurkiem do kotłowni. Wrócili razem i widać było, że Pan Jurek jest dumny z tego, że Nutusia wybrała Jego towarzystwo :) Państwo byli zdziwieni, że Nutusia tak dobrze radzi sobie ze schodami. Nagle pojawił się kot. Na szczęście Nutusia była obyta z kotem, bo u nas kot też miał DT i opuścił nasz dom 2 tygodnie temu.  Obyło się bez awantur, chociaż do większego zbliżenia, jak na razie nie doszło. Obiecujące jest jednak to, że Nutusia nie zaatakowała kota. Kotek jest przesłodki, całkowicie pozbawiony agresji i przyzwyczajony do obecności psa, bo państwo mają ponad 10-cio letnią suczką zabraną ze schroniska jako szczenię. Sunia była odebrana interwencyjnie po zgłoszeniu, że dzieci właścicieli znęcają się nad sunią m.in. powiesiły ją na płocie i rzucały do suni kamieniami :(  Kociak też z odzysku i to dosłownie, bo już umierającego,  przy 26-cio stopniowym upale, zgarnęli z jezdni, gdzie upadł i nie był w stanie iść dalej. Zawieźli go natychmiast do weta, ale ten nie dawał kotu szans na przeżycie. Jednak poprosili o ratowanie. Kroplówki i inne zabiegi pozwoliły kotu dojść do siebie. Miał w sobie i na sobie prawie wszystkie kocie choroby, ale wszystko udało się zwalczyć i kotek od 6 lat mieszka z Państwem i jest pięknym kotem :)

Nutelcia cały czas wdzięczyła się to do Pana, to do Pani. Byłam zdumiona, że tak szybko i łatwo zbliżyła się do Państwa. Przypuszczam, że duży wpływ na to miał spokój, ciepło i miłość, jakie wyczuwało się w tamtym dom, wzajemny stosunek Państwa do siebie i życzliwość. Jestem pewno, że Nutelcia będzie się tam czuła bezpieczna i kochana. Przekazałam majątek Nutelci - pękaty plecak. Państwo byli zdumieni, że tyyyyle tego dla takiej maleńkiej sunieczki. To zdjęcie jeszcze z domu przed wyjazdem.

Zanim udaliśmy się na spoczynek, Nutelcia już tak swobodnie się czuła pomiędzy Państwem, jakby była w tym domu już od dawna, a nie od kilku godzin.

      

Noc Nutelcia spędziła ze mnę w pokoju, ale jeden raz zeszła na dół sprawdzić co się tam dzieje.

Rano wstaliśmy o 6-tej, bo do Olsztyna trzeba było dojechać nieco ponad 160 km. Nutelcia wstała oczywiście razem za mną. Po pysznym śniadaniu nadszedł ten okropny czas pożegnania się z Nuitusią :(  Już przed snem było rykowisko, ale teraz, przy niej nie chciałam się już mazgaić. Wyściskałam i wycałowałam dziewczynkę. Powiedziałam, że ma być grzeczna, kochać i być kochaną. Postawiłam na podłogę i szybko wyszłam,nie oglądając się za siebie. Nie dało się opanować łez :( Pani Barbara obiecała, że Nutelcia będzie meilować i wysyłać zdjęcia. Państwo wsadzili mnie do pociągu i prosiłam, żeby nie czekali na odjazd, bo w domu czeka na nich Nutrusia.

Do domu wróciłam zmęczona przeżyciami i podróżą. Powitały mnie moje stęsknione psiaki i zatroskany mąż. Musiałam zdać relację. Mąż też bardzo przywiązał się do Nutelci. Usłyszałam nawet. To był ostatni psiak na tymczasie. Nie będę już cierpiał ! Odpowiedziałam - ciiicho kocham Cię. To był ostatni, przed przedostatnim :) Oczywiście, ja tez muszę się otrząsnąć, ale nie sądzę, żeby to był ostatni tymczas :)

Nie miałam już siły usiąść do kompa. Kiedy zrobiłam to dzisiaj rano, zobaczyłam na poczcie wiadomość od Pani Barbary i zdjęcia.

Ta ciemna kratka, to rękaw koszuli Pana Jurka, podusia na której śpi Nutusia, to podarowana ode mnie wełniana podusia, na której Nucia bardzo lubiła spać, a na tej podusi szal kominowy podarowany przez Asię - I Mamę :)

Śpij słodko kruszynko i bądź szczęśliwa :) Pani Basia i Pan Jurek bardzo kochają naszą Nutelcię.

[Malgoska]

Przecudne fotki; czyli Nutelka ma już "swojego" Pana.

[elik]

Swojego Pana, Panią, ich synka, psa i kota oraz duży ogrodzony teren do wybiegu :)

[Malgoska]

Wspaniały domek. Będzie szczęśliwa.

[elik]

Teraz, Malgoska napisał:

Wspaniały domek. Będzie szczęśliwa.

Tak, jestem tego pewna. Będąc tak kochaną, nie może nie być szczęśliwa. Tą miłość widać było w Ich oczach jak patrzyli na Nutusie i w ich ruchach, kiedy ją głaskali, przytulali.