Leaderboard

I. Sabinka Arlekinka w typie doga. Ma około 6 lat. Została adoptowana 20.03.2011 od FRD. Miała bardzo trudne szczenięctwo i młodość. Do Fundacji trafiła w bardzo ciężkim stanie, z przetoką po porodzie, w której mieściły się 2 ludzkie pięści. Właściciel chciał ją uśpić, bo nie miał za co jej leczyć. Dzieci Sabisi żyją, też zostały adoptowane i mają się nieźle. Opiekun Małgorzata Gołko

Kochani, dobrzy ludzie! To ja jestem nową włascicielką pieska. Nie mogłabym się nie odezwać na tyle apeli o wieści psiaka. Śledzę wątek od dawna, ale bałam się trochę pisać wcześniej by nie zapeszyć. Trudno w to uwierzyć, ale udało się i to cudo śpi sobie, jeszcze trochę przestraszone i niepewne, na posłanku w naszym domu... Na szybko mogę napisać, że nasz pupil w drodze był najpierw zestresowany i niepewny, ale staraliśmy być wobec niego delikatni, nienarzucający, dostał też jakieś smaczki i o dziwo... do Warszawy dojechał już wtulony we mnie, ufny, że będzie dobrze...Rano odbyliśmy pierwszy spacer - możecie sobie wyobrazić, że w życiu nie ucieszyliśmy się tak na widok załatwiającego swe potrzeby psa! A więc na szczęście już pierwsze próby wypróżniania zostały odbyte zwycięsko. A teraz trochę dłużej... Historia zaczęła się nad polskim morzem. Ja i Dominik, czyli wzruszone gapy ze zdjęcia powyżej, zajadaliśmy się gofrem. Nagle minęła nas miła para ludzi na rowerach, pewnie w wieku naszych rodziców. Kobieta mówiła "ale tu fajnie, szkoda tylko, że paputka nie ma z nami". Odpowiedzi jej partnera już nie dosłyszeliśmy, ale to zdanie zapadło nam w pamięć. Kim był tajemniczy paputek? Doszliśmy zgodnie do wniosku, że pewnie ich ulubionym psiakiem. Ta scenka sprowokowała rozmowę o zwierzętach - opowiedziałam Dominikowi, że zawsze marzyłam o psie, ale rodzice byli przeciw. On wychowywał się z żywiołową Abrą, od kilku lat nie żyjącą, więc opowiedział mi trochę historii z psiego świata. Wspólnie doszliśmy do wniosku, wtedy jeszcze nieśmiało, trochę żartem, że kiedyś będziemy mieszkać razem i mieć psa. Niedługo potem faktycznie zamieszkaliśmy razem. Ale nad przygarnięciem zwierzęcia zastanawialiśmy się rok, osadzając się spokojnie, i w kontekście wspólnego życia, jak i rynku pracy. Dominik jest bardzo zrównoważony, racjonalny, pragmatyczny - wspólnie obmyślaliśmy plan: pies, rozmawiając z rodziną, ze znajomymi psiarzami. Ja napędzałam realizację, szukając psa w ogłoszeniach. Nie mogę powiedzieć, że robiłam to bez najmniejszych obaw - szukanie psa było trochę przełamaniem lęku z dzieciństwa, że sobie nie poradzę. Czułam jednak, że jesteśmy już na tyle samodzielni, że nareszcie mogę te obawy przełamać. No i wtedy zjawił się on. Na pozór ogłoszenie, jakich wiele - bidul uratowany ze schroniska. Ale mowa była o łagodnym, spokojnym psie, nie szczeniaku - kryteria, według których szukaliśmy. No i te wielkie, smutne oczyska... Znajoma psiara mówiła mi, że szukając, w pewnym momencie poczujemy, ze to TEN pies. Pokazałam ogłoszenie Dominikowi. Było po nas. To jak wirus lub po prostu zakochanie. Na nic informacja, że jest trochę starszy, że trzeba po niego jechać 250 km... Nie chcąc kierować się tylko emocjami, obejrzałam jeszcze ogłoszenia wielu psów, prawdopodobnie wielu łagodnych, pięknych, dobrych psów. Myślałam o czarnych scenariuszach w związku z jego wiekiem. Skłamałabym mówiąc, że się nie bałam. Jasne, że się bałam, że będzie chorował, że może nas opuścić za szybko... Ale ta cholerna intuicja podpowiadała mi, że musimy go poznać, że nie możemy dać się zaklajstrować w lęku o nie - złamanie sobie serca, trzeba pomyśleć o NIM, dać mu dom, pokochać, przestać się rozczulać nad sobą. Poza tym nie jest przecież jeszcze staruszkiem! Mam nadzieję, że nam wybaczycie sprawę z imieniem. Od tygodnia zapisaliśmy na liście kilka propozycji ładnych imion dla jasnobeżowego psiaka, braliśmy też pod uwagę Wasze pomysły. Ostatecznie postanowiliśmy go nazwać jak się już trochę poznamy. No i nie było wyjścia. Sam wybrał sobie imię w podróży. Na rzucone półżartem zaereagował jak zaczarowany kładąc głowę na kolanach Dominika. No i tym sposobem został, a jakże - Paputkiem... Będziemy na pewno się odzywać z wieściami. Dajemy mu przestrzeń na spokojne zapoznanie się z nową sytuacją. Ale dwa razy machał już ogonkiem! Jesteśmy dobrej myśli. Chciałabym ogromnie podziękować Fundacji ZEA, Pani Marcie i jej mężowi, Pani Kasi- Murce, Pani Joannie za miłą wizytę i wszystkim Wam za to, że daliście nam szansę na poznanie i adopcję tego wspaniałego psiaka. Obiecujemy, że uszanujemy Waszą pracę, Wasze pieniądze i zaufanie. Pszeniszny Paput pozdrawia.

- Rudy, draniu jeden, gdzie Ty się włóczyłeś ? Tyle ludzi się o Ciebie martwi, a Ty jakieś wycieczki sobie robisz ! - No co Ty ! Aż taki popularny jestem ? Wiesz, dorosły jestem, mam prawo do panny skoczyć ! Na to zrób mi parę zdjęć ( tylko ładne ! ), niech się ludzie nie martwią. Zęby mam ładne, prawda ?! Zmieniamy pozę, w innej pozycji też jestem piękny ! - No dosyć tego, trochę mi się spieszy ! - Rudy, ja tu jutro będę i Ty też masz być, zrozumiałeś ? - No dobra, skoro tyle ludzi się o mnie martwi, to będę się kręcił w pobliżu. A... i przynieś coś dobrego do zjedzenia. Ta głowa z karpia to wiesz... nawet wąchać mi się nie chciało... - Głowa sprzątnięta, jutro mielonkę z puszki dostaniesz. - No, to może być. Muszę iść, do jutra ! -Rudy ! - Nie martwcie się, wrócę.

X. Cormac - I miejsce Piękny dog płaszczowy. W listopadzie 2015 roku skończył 3 lata. Adoptowany jako szczenię. Uwielbia zabawy piłeczką i przytulanie się.

VI. Ala - I miejsce Sunia arlekinka. 09.12.2015 skończyła 6 lat. Podopieczna FRD. Adoptowana 17.12. 2012. Charakterna, ale słodka panienka. Moja najsłodsza córeńka.

Booonyyy ;) jakie ochy i achy na temat naszej trójki. Nasz syn ma sie wspaniałe,wydaje sie jakby był u nas od zawsze. Bardzo szybko sie uczy ale oduczyć się memlania kołdry,poduszki,koca nie ;) Staramy się nadrabiać to sznurkami do żucia,piłeczkami. Przed wizyta u weta zmartwiły nas wytarte na płasko wszystkie kły,ale Pani weterynarz uspokoiła nas mówiąc ze Albin musiał w przeszłości gryźć dużo kamieni i kości. Po czym stwierdziła że w niczym to nie przeszkadza i nie wymaga to żadnej interwencji stomatologicznej. Adresowka doszła w kształcie gwiazdy - dla Gwiazdy ;) Pozdrawiamy wszystkich obecnych a w szczególności tych zaangażowanych w szukanie domu dla Albinka ;) dziękujemy za pozwolenie na adopcje takiego cudownego pieseczka obiecujemy ze dostanie od nas życie pełne dostatku,miłości i prawdziwego ciepła rodzinnego. PS. Albinek wlasnie wrócił z dłuższego spacerku coraz lepiej znosi chodzenie po śniegu,kondycja sie poprawia i ogolnie nasz synio z dnia na dzien coraz lepiej die czuje w nowym domku i otoczeniu. W nocy koniecznie chciał spać u nas w nogach,pieszczoch lubi usypiać memłajac sobie kołderkę ;)

Dziki Pies mówi Wam dobranoc,

No to ja podam Wam powód do otwarcia butelki szampana i upicia się !!! RUDY JEDZIE DO DOMU, DO WIOSNAA !!! A ponieważ to pies wyjątkowy i niezwykle inteligentny jedzie do domu mercedesem ! Widocznie Rudzik czekał na to auto bo inne nie zasługiwały na jego obecność w nich. Dzięki ogromnemu zaangażowaniu ludzi (którzy chcą pozostać anonimowi ) z różnych stron Polski, Rudy mógł dzisiaj opuścić to okropne miejsce, które dotychczas było jego domem. Przez trzy dni Rudy dał nam nieźle popalić. Tak jak pisałam to niezwykle inteligentny pies. Wystarczyło przestawienie kilku palet z miejsca gdzie sypiał i Rudy już tam nie wracał. WiosnaA była kłębkiem nerwów ale to Ona nadzorowała całą akcję i spisała się znakomicie ! Chcę Wam też powiedzieć, że przez te trzy dni nic nie zostało nam oszczędzone: mróz, śnieg, zimno, ślisko,bieganie w nocy za Rudym, który doskonale wiedział, że go śledzimy i robił sobie dłuuugie wycieczki oraz dziwne zbiegi okoliczności i spotkania z ludźmi z którymi akurat wtedy nie chcielibyśmy się spotkać ( przypadkowe spotkanie z Karmicielką o mały włos nie doprowadziło do klapy całej akcji ). Anula - upijamy się razem !!! Naprawdę jest powód ku temu !!! Ps. Wiadomość z podróży Rudzika: jest bardzo grzeczny ! No nie dziwię mu się, obok niego siedzi przecież WiosnaA, która zakochała się w jego oczach !

IX. Leon - II miejsce Piękny, czarny chłopczyk. Urodzony 17.08.2013 r. Adoptowany 04.05.2014. Uroczy psotnik stworzony do kochania.

VII. Largo Dog błękitny. 10.01.2015 skończył 1 rok. Podopieczny SDA. Po tragicznym szczenięctwie i okresie dorastania wypełnionym operacjami i zabiegami, pod opieką kochających ludzi wyrasta na cudownego doga.

Kochani, bardzo dziękuję :). Jestem wzruszona Waszą dobrocią i ciepłymi słowami. Jest mi strasznie głupio, że musialam się zwrócić o pomoc. Zanim to Zrobiłam szukałam wszędzie innej pomocy. Niestety, wszędzie trafiałam na mur. Najpierw straciłam nadzieję i odpuściłam, ale po jakimś czasie postanowiłam, że nie dam satysfakcji tym, którzy spisali mnie już na straty. Podjęłam decyzję, że będę walczyła, choć nie wiem z jakim skutkiem. Zdaję sobię sprawę z tego, że jest to ogromna suma pieniędzy i nie wiadomo czy się uda zebrać, ale nie poddam się bez walki. Dzięki Wam, wiem, że zrobiłam dobrze. Dziękuję, że jesteście ze mną.

Albinek ma sie dobrze,troszkę sie stresował nowym miejscem nowymi ludźmi nie miał apetytu dużo spał,rozmyślał,był smutny ale wszystko zaczyna sie układać apetyt wrócił, uśmiech i pewność siebie także ;)bardzo podoba mu sie jazda samochodem wskakuje do środka bez namysłu leży grzecznie i podziwia widoki w około ;) memlania pościeli tez juz go powoli douczamy dostał dwie maskotki którymi sie teraz zajmuje ;)pozdrawiamy wszystkich ;)

Całe szczęście, ze i kot nie młodzik, nie rozrabia, nie bawi się, ale przesypia prawie cały dzień w naszej sypialni, i noc też. Odpoczynek po obiedzie - całe towarzystwo zaległo gdzieś po kątach, my ludzie też (no, na chwilkę pod kocyk:), korzystając, że wolny czas, niedziela, nie ma gości, cisza, spokój...Tylko ktoś zajął nie swoja miejscówkę...

O 22.00 akcja kąpiel - przygotowana wanna, dywanik samochodowy na dnie, kran przestawiony na prysznic, ręczniki i mój stary szlafrok frotte przyniesione, szampon z zasięgu ręki... Małe suczki wyspacerowane, Pyza ubrana w koszulinkę posterylkową, wydana garstka chrupek na noc, tradycyjnie. Kot zamknięty w saypialni, z resztą się nigdzie nie wybierał. Diana bez protestu weszła na smyczy do domu, na piętro, razem z Tomkiem na 4 ręce ją podsadzilismy do wanny - i tu miła niespodzianka. Suczysko po prostu usiadło :) Dobrze ją namoczyłam, zużyłam pół opakowania szamponu, wmasowałam dokładnie, a pies siedział jak zaklęty. Potem podniosłam jej pupinę i dokończyłam mycie. Potem płukanie i z pomocą Tomka wyskoczyła z wanny. Wytarłam ją bardzo dokładnie i zaprowadziliśmy ją do kuchni. Postawiłam duże posłanie z kocami i ręcznikiem, to, które używa Kenia, jak do nas przyjedzie. Wyszczotkowałam dokładnie = pies to zna! stała jak trusia, ale widać, że sprawiłam jej przyjemność. Na konec micha z chrupkami i gnat, taka mięsna kość biodrowa. I poszliśmy śpać, ja pełna niepokoju, bo nawet jak zrobi jakiś raban, to nie wypuszczę jej na dwór mokrej. Ewentualnie mały przedpokoik, może piwnica, może nasza sypialnia, a kot do kuchni.... W nicy Diana nawet nie pisnęła. Rano, tuz przed siódmą, weszłam do kuchni - pachnąca, błyszcząca, zadowolona Dianka podniosła się z posłania :) Wyszczotkowałam ją znów, zakropliliśmy uszyska i wypuściłam ją na dwór. Zaraz się ubrałam i razem z całym stadem pochodziłyśmy po sadzie. Teraz została w kojcu, zaraz kolejny spacer ze wszystkimi, i spróbuję zabrać ją do domu. Na smyczy, na początek.

Usiatko ... a kimże Ty jesteś że podszywasz się pod naszą Usiatą ??? Nawet zdjęcie Jej psiunia przerobiłaś w obrzydliwy sposób ! Na wątku Rysia nie potrzebujemy takich złych osób które nie lubia zwierząt! No bo chyba nie lubisz zwierząt ( chyba że na talerzu ) skoro psa kiedyś bezdomnego przedstawiasz w formie tak zdeformowanej. My tu szanujemy zwierzęta i staramy sie przedstawiać je w dobry , godny sposób . Tu się pomaga bezdomnemu psiakowi Rysiowi i tylko Przyjaciół Rysia na wątek jego zapraszamy ! Z Twojego zaproszenia ja nie skorzystam i Przyjaciołom Rysia też poradzę nie skorzystać . Znam Makilę od lat , jeździłam do niej wielokrotnie, co więcej , Makila opiekowała sie psami bezdomnymi które znajdowałam na świętokrzyskiej wsi a nikt z naszego województwa nie podjął się opieki nad dzikimi , połamanymi , z masą szczeniąt wyniszczonymi sukami . Makila oddawała serce dla tych stworzeń , często nie biorąc ode mnie za to pieniędzy . Makila uratowała masę świętokrzyskich bied!!! Wszystkie znalazły dobre domy ! To co Jej robicie od ponad roku jest ohydne , obrzydliwe i proszę nie szukać tu ani na innych moich wątkach poklasku za to dla siebie !!! Jak rozpiera Was energia , macie za dużo czasu i pieniędzy to zapraszam w świętokrzyskie rejony . Gwarantuję że jedna Wasza " wycieczka" zaowocuje solidnym " zbiorem" potrzebujących Waszej pomocy bezdomniaków . No chyba że już zapomniałyście jak to sie robi a może nigdy w życiu nie pomogłyście żadnemu bezdomniakowi ...w takim razie proponuję zmienić forum

I. Kira-Pikusia - II miejsce Piękność o niesamowitych, uwodzicielskich oczach. Ur. 25.12.2014. Podopieczna SDA. Sunia nie słyszy. Przeszła piekło w szczenięctwie. Teraz ma cudownych Ludzi i jest kochana tak, jak na taką piękność przystało!

Basia nigdy dystansu nie nabierze, bo tak ma i "kropka, igła, szczotka" Pośpi (śniąc o psach), pójdzie na spacer (z psami), pogada z Bliskimi (o psach) i z rozpędu pójdzie ze swoimi kłopotami zdrowotnymi do weta! Basia jest inna, Basia jest kochana, Basia nijak ma się do tego, co Ją otacza, bo Basia to Basia i tyle! Cała reszta to reszta, którą zostawiamy w tyle

Dobry wieczor wszystkim ;)wstawiamy selfie od Albinka ;)

Dziękujemy Ciociom za ciepłe myśli :) We wtorek Jędrzejek będzie szczepiony na zakaźne. Nie wiem czy nie będzie musiał mieć powtórzonych szczepień z racji że młodziak z niego . Porozmawiam o tym z lekarzem Dziś pięknie prezentuje się pędzący Jędruś ;)

Być może jest tak, że nie mam doskonałej umiejętności odczytywania intencji autorów postów pisanych na Dogo, ale wydaje mi się, że potrafię czytać pisaną treść posta. Autorka tego posta prosi o pomoc dla suniek i szczeniaków, bo decyzję co do życia szczeniąt już podjęła. Czy tylko ja to widzę? być może źle widzę? Dlatego zastanawiam się - skąd w ogóle powstała taka dyskusja? czy postępowanie jest zasadne, czy też nie? Jest prośba o pomoc - i albo się ją oferuje, albo nie, wedle woli Dogomaniaka i nie ma tu żadnego powodu do rozbijania prośby o pomoc na szerszą kwestię walki z bezdomnością zwierząt. Można pomóc, ale też mozna nie pomóc - wedle woli... W TYM akurat przypadku, poproszę o numer konta, bo prawdę mówiąc, też nie dałabym rady uśpić ślepych szczeniąt, będąc w takiej sytuacji, w jakiej była autorka posta. I tyle w temacie z mojej strony

Oneczko, taką,.... jak i większość wczorajszego dnia.....chyba stwierdził,że kanapa jest jednak lepsza od budy,

Dziękuję Wam za słowa pocieszenia. Od ostatniego postu nie mogłam wejść, ani tu, ani w ogóle usiąść do kompa. Bardzo, bardzo mocno przeżywam to, co się stało. Ale nie będę załamywać rąk, nie zaprzepaszczę tego, co udało się zorganizować. Już kilka godzin temu postanowiłam, że skorzysta z tego jakiś inny psiak. Widzę, że też macie podobne zdanie i cieszę się, bo miałam obawy, że będziecie mnie uważały za potwora, że tak prędko zapomniałam o Iwo i jego nieszczęściu :( Nie. Historia Iwo na zawsze pozostanie w mojej głowie. Nigdy nie zapomnę widoku jego smutnych oczu, ani słów, jakimi opisywały go wolontariuszki i jeszcze pewnie nie raz zapłaczę nad tym co się stało. Ale właśnie dlatego, żeby śmierć Iwo nie poszła na marne, muszę to jego miejsce podarować innemu psiakowi. Też z Radys. Jakiemuś współtowarzyszowi jego niedoli.

Rysiu pozdrawia wszystkich,ktorzy sie nim interesuja i wspieraja go :). Chlopczyk jest u nas troszke ponad tydzien a poczynil juz ogromne postepy. Pierwsze stresy minely,zrobil sie bardziej wyluzowany,okazuje nawet objawy radosci.Okazuje sie ,ze to prawdziwy piesek bo juz pare razy "dal glos" :). Poczatkowo Inka calkowicie go lekcewazyla ale eksperyment integracji na spacerach (wspolna smycz) zaczyna przynosic rezultaty. Dzisiaj po raz pierwszy byla wspolna zabawa w domu z zaczepkami,podgryzaniem i lezeniem do gory podwoziem :)). Rysiu dostal tez pierwsza lekcje "wolnosci" - byl bez opiekunki Inki na 1,5 godzinnym spacerze na 10 metrowej lince.Chyba mu to bardzo przypadlo do gustu bo ogon mial podniesiony do gory tak,ze wyzej sie juz nie dalo. NIe ciagnal,nie zapieral sie,za to czesto sie ogladal czy towarzystwo jest blisko :). Ogolnie rzecz biorac jest bystrym obserwatorem i pojetnym uczniem,domagajacym sie co jakis czas mizianek tylko dla niego :))) Resocjalizacja trwa ! c.d.n.

VIII. Zuza - III miejsce Cudna dziewuszka merle. Urodzona 01.01.2011. Podopieczna SDA. Adoptowana 20.11.2012. Urocza, rozkoszna, śliczna, przyjazna...

Na każdym zdjęciu widzę pogodnego psiaka, nawet na tym z budą - ogon jest w górze; jeśli chodzi o mnie - to wystarczy bo jeśli widzę psa który się śmieje to jest dobrze. I tyle w temacie. Tiifany czuje się dobrze w tym domku i to widać na zdjęciach. Nie znam szczegółów kolejnych kroków adaptacji Tiffani do nowych warunków od chwili Jej przybycia, ale tez nie dziwię się że nie były zamieszczane, bo i po co? Każde zdjęcia zamieszczane na tym wątku wywołują lawinę komentarzy, czasem prawie sięgających bruku - wstyd dla ludzi mających się za Dogomaniaków, skoro zwykłej ludzkiej kultury słowa brakuje. Domku Tiffany - oby tak dalej dbaj o Nią, a sunia będzie chciała być z Wami w domu; powodzenia

tak naprawdę to nie wiem co jada Tyczunia, czy jest na suchej karmie, czy ma gotowane, nie pamiętam czy było pisane na wątku . Nie wiem, czy założycielka wątku szukają domu tymczasowego brała pod uwagę to jakiej firmy karma jest kupowana. To prawda, że wolę, że stara, ślepa Tyczunia mieszka w domu bo ona lubi w tym domu przebywać, a na tarasie jak pisali nie chce leżeć. Wiesz, ja przyznaję że nie jestem doskonała i może domki i Tyczuni i Tyffany też nie są doskonałe, ale byłabym ostrożna w tej ocenie. Jestem od 10 lat na dog, czasami mam przerwę. Nie raz czytałam o podobnym domku jak Tyffany. Pamiętam, ze kiedyś czytałam o dziewczynie, która wzięła pieska ze schroniska. Pamiętam jak pisała o swoich kłopotach, o tym jakie miała problemy ze swoim Tata, który na psa się zgodził, ale nie tolerował go w domu. Wówczas nikt nie pomyślał, żeby obrażać Ojca tej dziewczyny, każdy starał się ją wspierać, jednocześnie szanując wolę ojca. Czytałam jak oszczędzała na budę a później na kojec dla tego psa. Obserwowałam jak świadomość tej dziewczyn się rozwijała, Dziś to już jest kobieta i chyba nieźle działa na dogo :) Więc może życzliwe rady i dyplomacja więcej mogłyby zadziałać. Ale mleko już się rozlało, Gdyby Nowy Dom Tiifany, zanim cokolwiek napisał tu na dogo, nie został oceniony negatywnie, być może mielibyśmy na bieżąco informacje, takie normalne, codzienne, anegdoty z życia, z których można byłoby wywnioskować o życiu Tiffany Wiesz, jeżeli domek Tiffany nie napisze więcej, jeżeli nie wstawi zdjęć, to mnie to nie zdziwi. Ja bym chyba już tu więcej nie weszła do ludzi, którzy oceniają ludzi po statucie społecznym. I tak naprawdę to myślę, że jesteście źli na schronisko i całą tą złość kierujecie na Nowy Domek Tiffany.

Topi, milczałam na innych wątkach. Ale tym razem przesadziłaś bardzo mocno. Czyżby sądzisz po sobie? Jest tyle potrzeb , zajmij się pomocą psom ,a nie snuciem domniemań i sączeniem jadu. Twoje energia i dobre serce oraz uczciwość na pewno będą bardzo przydatne psim czy ludzkim biedom. Powodzenia w okazywaniu miłości bliźniemu i braciom mniejszym. EWU, nie przejmuj się wypowiedzią życzliwej Topi.

Anetko jesteś super Babeczką, prowadzisz cudowny dom tymczasowy, ratujesz psiaki, dajesz im nowe wspaniałe życie. Ty i wiele Osób na dogomanii.... Bez Was, bez domów tymczasowych niewiele by się udało. Każdego dnia walczycie o te sponiewierane losem psie istnienia. To wszystko kosztuje i nie spada nikomu z nieba i nie każdy jest w stanie brać wszystkie psiaki gratis. Kika jest u Ciebie za darmo więc wg moich wyliczeń przypada po 100 zł na nią i Mrówcię. 3,33 zł dziennie , o rety ale kasiora....:):) Rób swoje Dzielna Kobieto a Świat będzie lepszy:):):)

Amelcia i Tobiś - dwa kochane słoneczka .

To może ja udzielę odpowiedzi odnośnie 300,00zł,które przelałam na osobiste konto AgaG.Zresztą wcześniejszy mój post był napisany z prośbą o dane na pw do przelewu. Nie przelewam pieniędzy na Fundacje,ponieważ dwa razy się sparzyłam.Gdyby AgaG wskazała fundacyjne konto,Bamboszek by tych pieniążków nie otrzymał.Sądzę,że temat jest zamknięty.Są wstawione paragony za jedzonko na wątku i to mi wystarcza i sądzę,że wszystkim także.Wiem,że Bamboszek jest zaopatrzony w jedzonko przez AgaG na jakiś czas i jestem z tego zadowolona bardzo.

A mnie świat i ludzie chyba nigdy nie przestaną zadziwiać. Pamiętam swoje pierwsze spotkanie z tym forum-achhh ohhh ojej! co za cudowny portal, jacy LUDZIE! myślałam -miejsce dla mnie, tu nie ma zazdrości, zawiści, przepychanek i podchodow. Czas pokazał jak bardzo się myliłam. Z tym,że kiedyś byli moderatorzy-nie z doskoku, a cały czas. I nie było takich fochów. Wszyscy grali do jednej bramki, był jeden wspólny cel-dobro zwierząt. Teraz dla kilku osób celem nadrzędnym jest dokonanie jednej czy drugiej osobie czy organizacji. A nie o to przecież chodzi. Osobiście bardzo cenię sobie znajomości z forum, część przerodziła się w przyjaźń, z wieloma osobami utrzymuję kontakt mejlowy czy telefoniczny. I czasami usłyszę "ale Ty goopia jesteś " itp-ale to nie jest powód do obrażania czy zemsty. Ani do tego żeby knuć,przeszkadzać czy wywlekać prywatne sprawy (bo jednak czasem się sobie zwierzamy, bo mamy gorszy dzień, bo...) Mogę prywatnie kogoś nie lubić, mogę się nie zgadzać ale nie mogę przeszkadzać.

Roniś DREPCZE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Pomalutku, powolutku ale drepcze :) Dziś po rehabilitacji poczłapał na ogródek i zrobił koooo. Łapinki (tylne) się plączą, szybko męczą ale chcą stać!!!!!!!! Teraz też płaczę ale ze szczęścia.

Najpiękniejszy pies ma się super, nie memla już kołdry ani kocy, woli kości preparowane i takie ze ścięgien do memlania :) dzisiaj dostał nowe większe łóżko co by nie pchał dupki do naszego. Poza tym chyba już się zaklimatyzowal bo nie memla a to raczej na tle stresowym bylo no i na ciele ma coraz więcej brązowych kropek :) Jest grzeczny, słucha się , w ogrodzonym terenie trzyma sie blisko i przychodzi do nas jak go wołamy Albin w koszu - pomaga panu składać szafę :)

Morisek ostrożnie i powoli,ale robi małe kroczki do przodu.Za uszkiem pozwala się podrapać,nie chowa już tak głowy jak się na niego patrzy,bierze z ręki jedzonko.W obecności kilku osób (nawet jak jestem z córą we dwie),najczęściej śpi,leży.Jak jestem w tym samym pokoju nie wstaje żeby pospacerować,leży i obserwuje. Sam z siebie nie zrobił jeszcze żadnego kroku w moją stronę,pomimo zachęcania na różne sposoby,ale nie ma w nim już takiego ogromnego przerażenia jak było na początku. Morisek ma sunię (znajdę) do towarzystwa,którą na troszkę przyjęłam na DT ze względu właśnie na niego.Sunia bardzo grzeczna i Moriskowi się spodobała.Jak nikogo z nas nie ma na dole,to Morisek wędruje,zwiedza,kładzie się w różnych miejscach,ale na widok człowieka zaraz kieruje się na swoją kanapę. Raz udało się przypiąć jemu smycz i nawet chodził z nią dobę,ale później sam sobie ją odpiął-dosłownie.Smycz cała,nie przegryzł,karabińczyk odpiął,choć ma zapięcie solidne. Aha,. postraszył lekko kotka, jak ten chciał się poczęstować jedzonkiem z mojej ręki z której jadł właśnie Morisek.

U nas dom duży i na stałe mamy 9-10 psów. Dokoptowanie jeszcze paru to już kwestia ustawienia paru kenneli, wykorzystanie łazienek itp. Podstawą jest, aby każdy pies miał bezpieczny kącik, było mu miękko, ciepło, żeby miał dostęp do wody i jedzenia. Dodatkowi lokatorzy wychodzą na ogród osobno. Mamy już paroletnie doświadczenie w takich akcjach i zawsze zadziwia mnie jak psy potrafią się zachować, mimo, że ciasno - nie ma awantur. Najwspanialsze uczucie to kiedy już wszystkie psiaki są zabezpieczone, wyspacerowane, jest godz. 2.00-3.00 w nocy i można położyć się spokojnie spać. I mimo, że w domu pełno psów, to zamiast szczekania słychać tylko pochrapywanie:)

Strasznie się cieszę, że Ergo ma dom:) Był u nas dokładnie 2 lata! Od piątku wieczorem był u nas w domu, wykąpałam go i wysychał sobie w łazience. Miał jechać w sobotę rano do Krakowa, ale koszmarny mróz -23 spowodował, że nasz niezawodny psiowóz odmówił współpracy i nie chciał zapalić. Po parogodzinnej walce przełożyliśmy wszystko na niedzielę. Akumulator poszedł do ładowania na całą noc a rano TZ podgrzał także grzałką silnik. Ergo został w łazience, po początkowym jojczeniu był bardzo grzeczny. Co więcej - jak wypuszczaliśmy go na ogród to po paru minutach sterczał pod drzwiami i piskał, żeby go wpuścić z powrotem:) Taki podwórkowy pies z niego:) Ogólnie mieliśmy wesoły weekend, bo z powodu wysokich mrozów mieliśmy nie tylko kłopot z uruchomieniem psiowozu, ale także masę pracy z psiakami. Skutkiem tego w domu na noc mieliśmy 16 psów, resztę ulokowaliśmy w boksach wewnętrznych. No, ale najważniejsze, że jakoś przetrwaliśmy tą zimnicę, a Erguś jest już w domku:) Dziękujemy za miłe słowa, ale nie uważam, abyśmy zrobili coś nadzwyczajnego, a tylko to co do nas należało. Podwórkowy pies nasłuchuje czy ktoś drzwi nie otwiera przypadkiem;) Ostatnie przygotowania do wyjazdu: I już gotowy do drogi! A tu jeszcze filmik jak Ergo polubił samochodem jeździć - jak tylko silnik jest zapalony to już kombinuje jak się dostać do środka:)

Wy róbcie tam swoje,a ja śpieszę z nowościami , Morisek WYSZEDŁ z klatki przy mnie!..co prawda stałam kilka metrów od niego,ale cieszę się jak nie wiem co. Kurczak i ciastka działają.Porozkładałam ścieżkę,najpierw w klatce i obok ,później dalej. Powolutku zaczął się wysuwać i kilka razy wyszedł calutki na metr od klatki!...zjadł i oczywiście się schował z powrotem.

Czwartek Jamor już zdaje relację mi na spokojnie...umawiam się,że pojedzie raz jeszcze.....i znowu czekanie...organizowanie i przygotowywanie "pola" żeby akcję zakończyć w końcu sukcesem....Jamor chce dodatkową zasadzkę,żeby ktoś przygotował,pisze nawet ogromną instrukcję jak to zmontować,ale brak człowieka...jest ciężko,sto telefonów nie pomaga,..znieczulica w tym mieście,a dziewczyny same nie zrobią,shoto mąż chory... Jamor swoje kontakty próbuje uruchomić...jednak udaje się i Tyśka znajduje chłopaka,który to zrobi...w niedzielę chłopak montuje..uff...znów ruszamy we wtorek na wieczór...Rudy jest sprytny i Jamor chce więcej mieć czasu na niego...może po nocy się uda,....nerwy nie ziemskie u wszystkich,bo Rudy w odległe tereny zapuszcza się częsciej,a w budzie już nie nocuje wcale...i choć tych gwoździ w niej już nie ma i słomą jest wyłożona to czasemdziewczyny widzą jak leży na ziemi....przychodzi w porze jedzenia albo i nie przychodzi...dziewczyny jeżdżą na zwiady dwa razy dziennie...i sto myśli nam się kłębi po głowach....Wola Boska!.... Jamor na miejscu we wtorek...śladu po Rudym nie ma..są, ale stare sprzed blisko doby...pobliskie okolice przeczesuje i czysto..w środku nocy zapuszcza się w dalsze tereny...raniutko namierza Rudzielca...trzepie kilometry za nim ogromne...łata dziury i stawia płoty w dwóch namierzonych posesjach z suniami z cieczką,bo właśnie z jednej Rudy przez dziurę mu czmychnął...posesje przygotowane,właścicieli zgodę ma również..jest już południe...współczuję i żal mi już tego Chłopa...żal suni dogowej-szkielet! na łańcuchu spotkanej przez Niego...Rudy cały czas łazi,a Jamor za nim....wszystkie drogi Rudego Jamor rozszyfrował,dobrze go poznał,ale chwicić nie ma sposobności...strzelić i owszem,bo blisko godzinę siedział na ulicy i patrzył na Jamora,ale miejsce niebezpieczne...obsikał mu nawet kilka razy samochód...jest znów ciemno i Jamor już myślał,że się udało,że ma ancymona na tej jednej z posesji,z siatką się udało,....ale po czasie patrzy,że łapy białej nie widać... to nie Rudy a inny kundel z nim walczy w siatce...zawód i złość,ale co zrobić....sieci już poplątane, noc się zbliża i Jamor odpuszcza, musi wracać do domu...15-16 godzin dziś dla Rudego poświęcił jak nie lepiej...nie wiem skąd ma tyle sił w sobie.. .Rudziczek zostaje...... Trafiłam na ten wątek przypadkiem i los tych psów nie dawał mi spokoju z każdym dniem coraz bardziej,a już Rudy ujął tak mocno jak dawno żaden pies. Po prostu mi szkoda ich bardzo i wiem,że wielu z Was również ich los leży na sercu. Przynajmniej spróbować im dać szansę,taką jak inne psy dostają. Zdaję sobie sprawę,że wiele osób może mieć inne spojrzenie co do pomocy akurat tym psiakom z powodu kosztów jakie są poniesione,ale wiem też,że wielu z nas w razie choroby ratowałoby/ratuje własnego psa nie licząc się (albo i licząc poprzez zadłużenia) z finansami i nieba by przychyliło,żeby psiak tylko wyzdrowiał. Rudy,Tinka i Lisek są niczyje i nie mieli nikogo,kto by o nich walczył...Tyśka pokazała je światu, w ich imieniu prosząc o pomoc. Jeszcze raz chcemy spróbować... Jamor zna drogę Rudego, sunie z cieczką przynętą . Będę robić bazarki choćby do następnego grudnia,żeby pomóc dla niego.

Rozmawiałam dziś z pańcią Gigi. Wspaniała kobieta. Radosnym głosem oznajmiła ,że są postępy, bo Giga na spacerze podnosi do góry chorągiewkę. Jak myśli ,że pani nie widzi, to zwiedza cały dom. Puszczona na ogródku siada po paru krokach na doopci, a zapięta na smycz dumnie kroczy. U nas też tak robiła.Ona chyba ma większe poczucie bezpieczeństwa jak jest zapięta. Uwierzcie mi ,że ja ciągle nie mogę uwierzyć ,że Giga ma domek i to jaki wyrozumiały.

Mortes, podziwiam Cię wspaniała kobieto. Działasz, skutecznie pomagasz, cudownie logistycznie ogarniasz Białogonkowo i jesteś przy tym zawsze merytoryczna, grzeczna, taktowna. Za każdy gest pomocy pięknie dziękujesz, uczciwie wszystko rozliczasz.O niewielu dogomaniakach mozna tyle dobrego powiedzieć...a szkoda...

XV. Caramon-Ramzes - III miejsce Płaszczowy, śliczny chłopak. W listopadzie 2015 roku skończył 3 lata. Brat Cormaca. Niezwykłej łagodności i urody dżentelmen. Podopieczny SDA. Znalazł bezpieczną przystań do końca swoich dni w miasteczku, w którym odbędzie się nasza Wystawa.

III. Izi - III miejsce Cudny przytulak. Wyjątkowej łagodności pies o rzadkim umaszczeniu - izabelowatym. Dwukrotnie cudem uratowany tylko dzięki swojej opiekunce. Urodzony 01.12.2012

(Tytuł w celu przyciągnięcia czytających)Sorryyyyy. .A temat będzie o trollowaniu,jako że nie widać działań moderatorów (znalazłam wpis Maupy,że są bezsilni...)ani działania administracji. Tak więc nasz troll ma się świetnie,mimo łamania regulaminu i netykiety. Mnie ta userka nie przeszkadza,ani mnie ziębi,ani grzeje,ale jest - szkodliwa,głownie dla tych,którzy wpadają tu okazjonalnie. Np. - dziewczyna pisze rozpaczliwca - zaginął pies,na to panna troll,że psa potrąciło coś I juz nie żyje. Komuś,kto walczy o życie psa - też "radzi od serca",żenada... Tylko wiecie co?To nasza wina. Bo troll powinien umrzeć z głodu (netowego) -a najgorsze,co moze go spotkać to ignorowanie,niewidzenie. A na Dogo troll jest nieustannie karmiony,prowokowany,prowadzi się z nim - pożal się borze szumiący - dyskusje (sic!). Więc może umówmy się wszyscy na totalnego ignora? Dziewczyna ma zabawę,może nic lepszego do roboty,nie wiem - ale po co dawać się w to wciągać? I G N O R - a gwarantuję Wam,że troll zniknie. Cytuję z Wiki: "Osoba stosująca trollowanie zwykle reaguje wrogo zarówno na próby uspokojenia dyskusji, jak i agresywne reagowanie na jego zaczepki, merytoryczna zawartość dyskusji ma zaś dla niego znaczenie tylko o tyle, o ile rozpala w dyskutantach negatywne emocje i przyczynia się do kontynuowania sporu. Sprawia to zazwyczaj takie wrażenie, jakby troll sycił się nimi. Najczęściej im więcej osób wpadnie w jego sidła i odpowie na jego post, tym bardziej wydaje się zadowolony". No to jak?Chcemy ,żeby była zadowolona? Pozdrawiam wszystkich Dogomaniaków :)

Topi, wkurzyłaś mnie na maks. Jakie psy uratowane przez ewu znikają ? Co, ona je zjada czy na smalec przerabia? Czy za pukt honoru masz cel wykończenia ewu na dogo ? A chociaż ją znasz? Zamieniłaś z nią parę słów osobiście? Spójrz jej prosto w oczy i powiedz to co tu wypisujesz. Nie należę do żadnego TWA tylko nienawidzę niesprawiedliwości . Dotychczas pisałaś o tym ,że makila itd, itp ,a teraz obciążasz ewu wydumanymi oskarżeniami? Dodatkowo mnie wkurzyłaś, bo ja mam 2. psa w BDT przywiezionego przez ewu. I co ? z tego też powodu niedługo mnie oskarżysz ,że nie wiadomo co robię z psami i jeszcze może zarabiam na nich? Nie potrafisz przyjąć do wiadomości ,że nie wszystkie DS. mają dostęp do internetu , a nawet komórki? Poza tym nie wszyscy właściciele chcą nachodzenia ich . Psy są ich i jeżeli stosują się do umowy i zgodzili się na wizytę poadopcyjną, to nie znaczy ,że co chwilę można ich nachodzić i robić zdjęcia. Jedną sunię ewu zawiozła do MALWA i co? Też będziesz ją posądzać o niecne zamiary i żądać zdjęć? Pochwal się może co Ty w ostatnim miesiącu zrobiłaś dla zwierząt. Żądań masz wiele, więc ja mam tylko tę małą prośbę. Zastanawiam się skąd tyle w Tobie jadu i złej woli? Nie szkoda Ci energii ? Można ją naprawdę lepiej spożytkować .

Jeszcze raz dziękuję za zdjęcia :) Cieszę się, że pomimo tylu nieprzyjemnych (delikatnie mówiąc) słów wciąż pozostajecie na wątku. Buda wygląda na solidną, widać, że była reperowana. Czy jest "przewiewna" - nie wiem. Czy jest ocieplona ze wszystkich stron - nie wiem. Natomiast ufam, że, o ile jeszcze nie jest, to zostanie odpowiednio przygotowana na mrozy. Dodatkowo takie rozwiązanie "drzwi" naprawdę świetnie się sprawdzają i są dopełnieniem ocieplenia: Taką zasłonkę można zrobić nawet np z kawałka wykładziny. Byle nauczyć Tiffani z tego korzystać, najpierw "wpychając" ją do budy i wołając z powrotem, a później wkładając smakołyk do środka i upewnić się, że sama potrafi wchodzić i wychodzić. Przepraszam, że o tym piszę jeśli już znacie to rozwiązanie, ale w ogromnej większości bud się tego nie stosuje, a szkoda. A pora już o tym pomyśleć bo przymrozki się zaczęły. Jeśli jednak będzie mieszkała w domu to super. Jeśli w budzie to też bardzo fajnie. Dobra buda nie jest zła. Poza tym nie tylko to się liczy czy pies śpi w domu czy w budzie oraz jak majętni są właściciele. Trzymanie psa w domu i pokaźna suma na koncie wcale nie gwarantują, że pies będzie traktowany jak członek rodziny, że będzie zadbany i kochany. Chyba trzeba o tym przypomnieć. W takim razie po co w ogóle robić wizyty przedadopcyjne - wystarczy poprosić o wyciąg z konta... No i najważniejsze - Tiffani przeżyła koszmar. Później trafiła do schronu gdzie pewnie myślała, że to raj na Ziemi. W nowym domu, mając swoich ludzi na własność, własny kąt i możliwość najedzenia się do syta, ona nie wyobraża sobie lepszego życia i jeśli nawet nie chce lub nie może mieszkać w domu to i tak podejrzewam, że jest przeszczęśliwa. Wiem, że miejsce psa jest w domu i każdy by życzył typowego domu wszystkim bezdomniakom, ale czasem z różnych przyczyn tak się nie da. Wtedy jeszcze można nadrobić to miłością do psa. Ale skoro mimo wszystko są osoby, które nie akceptują warunków w nowym domu to mogą być źli na schronisko (o czym wspomniała ALMA2), a nie na nowy dom, który gdyby nie chciał to w ogóle by się tu nie pojawiał. A jeśli nie padły tu przed adopcją hasła, że dla Tiffani mają być złote klamki albo resztę swoich dni ma spędzić w schronie, to można być złym tylko na siebie.

Nie odbiegnę od tematu, jeśli powiem, że z założenia zachowuję rezerwę wobec osób, o których się mówi (albo mówią same o sobie), że "dla zwierząt zrobią wszystko". Bo jest granica i należy jej nie przekraczać. A te granice wyznacza prawo, ale również moralność i zwyczajna ludzka przyzwoitość.

Niedługo znalezienie rasy, która nie jest hiperaktywna, będzie graniczyło z cudem... :P

Ciociuniu elik nasza idzmy dalej nie ogladajac choc to boli bardzo w sercu zostaje zycie stracic mozna przez takie dokuczanie mozna kogos i zycia pozbawic sciskam kochana nasza eliczkowa niesmy radosci niesmy pomoc poki zyjemy poki jeszcze mamy czas i rece do pomocy tylko raz jeden jestesmy na ziemi naszej ...jedyny raz ....

III. Alfa Czarna sunia lat 7+. Podopieczna FRD. Adoptowana 8 lutego 2014 r. Uwielbia jeść i mordować pluszaki. Większość życia spędziła w garażu (...) Teraz jest największym skarbem swoich opiekunów.

Jakie to znamienne ostatnio, że osoby, które wcześniej nie wyrażały żadnego zainteresowania losem Megi, teraz chcą dysponować ciałem. Przypomnę, że Megi (jednak starszawy pies, bo co najmniej 10 lat dla dużego psa to dość sporo) miała tylko dwie osoby, które regularnie wpłacały deklaracje. Resztę, czyli 260zł pokrywała ewu. To ewu dała psu, który 6 lat spędził w schronie, był wycofany i przerażony, drugie życie. To ewu regularnie pokrywała koszty pobytu psa i nie szantażowała nikogo na wątku, że pies wróci do schronu, bo kasy nie ma. Widziałam Megi wielokrotnie, kiedy bywałam u Makili. Widziałam jak ten pies powoli się zmienia, jak lgnie do Anety i okazuje swoje zaufanie. Dla Megi hotel Makili był domem. Nie miała wcześniej godnego życia, ale miała godną starość. Co da sekcja oprócz zaspokojenia ciekawości? Dwa psy wśród moich znajomych odeszły na skręt żołądka. Objawy są bardzo spektakularne, charakterystyczne, nie da się ich nie zauważyć. Za pieniądze z sekcji można pomóc innemu psu. Kolejna kobietko, nie dziwią mnie wpisy niektórych osób, ale Twój wpis (w kontekście tego, co przeszłaś) bardzo mnie rozczarował...Cóż, uczymy się każdego dnia...