"marley I Ja"

[Hania]

A jak dla mnie ta książka jest tylko i wyłącznie fajnym czytadłem. Owszem czyta się lekko i szybko - ale poza tym...szkoda gadać. Tak jak pisaliście - masa błędów wychowawczych - ale one są do wyłapania, jeżeli ktoś ma jakiekolwiek pojęcie o wychowywaniu psów. A jeżeli nie ma? Albo jeżeli ktoś będzie myślał, ze jak pies się tak zachowuje to ma tak być i niczego nie będzie próbował zmienić? Poza tym trochę dziwne jest dla mnie to, że do wszystkich problemów z psem podchodzi się tam bardzo beztrosko. Zjada śmieci, to zjada - przyjmujemy to za normę. Jakoś nie mogę uwierzyć w to, że nie wiązały się te wyczyny z mocniejszymi emocjami. No i zupełnie idiotyczny opis różnicy charakterów między labkami amerykańskimi a angielskimi. Mam nadzieję, ale nikt w to nie uwierzy.

[Guest Kamcia_14]

Właśnie kupiłam tę książkę. Jak dla mnie fajnie sie zapowiada ;).
Ale jestem dopiero na 35 stronie więc za bardzo nie mogę oceniać.

[bellatriks]

ja dostałam na gwiazdkę :D

Jeszcze nie zaczęłam czytać, ale jutro wyjeżdżam na narty i ją zabieram, więc do powrotu powinnam przeczytać;)

[gabryska]

Zgadzam sie z Hania. Ksiazka fajna, o ile traktuje sie ja jako "czytadlo", lekture do poduszki. Wiedza kynologiczna ( o ile wogole sie tam taka znajduje) jest znikoma, na bardzo niskim poziomie.

[Irviers]

czytalam jakis czas temu i kazdemu polecam!! duzo sie usmiałam ale na koncowce ryczałam jak jakas chora. Strasznie dobra książka!

[domi_nique]

[quote name='Hania']Poza tym trochę dziwne jest dla mnie to, że do wszystkich problemów z psem podchodzi się tam bardzo beztrosko. Zjada śmieci, to zjada - przyjmujemy to za normę. Jakoś nie mogę uwierzyć w to, że nie wiązały się te wyczyny z mocniejszymi emocjami. No i zupełnie idiotyczny opis różnicy charakterów między labkami amerykańskimi a angielskimi. Mam nadzieję, ale nikt w to nie uwierzy.[/QUOTE]

to jest ameryka i tyle :) tam do wielu rzeczy podchodzi sie tak beztrosko. wystarczy popatrzec na amerykanskie filmy, ksiazka jest pisana dokladnie tym samy, amerykanskim stylem. poza tym same metody szkolenia jak widac zupelnie inne. no w kazdym razie wg mnie szarpanie psa na obrozy zaciskowej nie jest pomyslem zbyt dobrym...

[Hania]

[quote name='domi_nique']to jest ameryka i tyle :) tam do wielu rzeczy podchodzi sie tak beztrosko. wystarczy popatrzec na amerykanskie filmy, ksiazka jest pisana dokladnie tym samy, amerykanskim stylem. poza tym same metody szkolenia jak widac zupelnie inne. no w kazdym razie wg mnie szarpanie psa na obrozy zaciskowej nie jest pomyslem zbyt dobrym...[/quote]

Kontrasty. Ameryka :cool3: . Z jednej strony szrpanie psa a z drugiej beztroska.

[jo-jo]

[quote name='bellatriks']ja dostałam na gwiazdkę :D[/quote]

Ja też, i czuję że dzisiaj w nocy będę miała co czytać ;-)
zapowiada się dość ciekawie :)))

[JustynaJK]

to nie jest książka która uczy wychowania psa tylko powieść jak ludzie przetrwali z psem nadpobudliwym

mnie czytało się bardzo fajnie,ale w żadnym razie nie można traktować jako podręcznik tej pozycji lecz pewnie nawet autor nie miał takiego zamiaru.

Książka opisuje perypetie rodziny z psem i naprawdę duże poświęcenie dla psa.

[PATIszon]

[quote name='JustynaJK']to nie jest książka która uczy wychowania psa tylko powieść jak ludzie przetrwali z psem nadpobudliwym

.[/quote]

Nie, nie, nie!

To jest ksiazka o calkiem normalnym psie, ktory mial nieszczescie trafic w rece kompletnych psich ignorantow! :wallbash:

Ja rozumiem, ze [B][COLOR=red]to nie jest poradnik kynologiczny[/COLOR][/B], ale jestem w polowie i zaczynaja mnie powoli meczyc kolejne zdewastowane pomieszczenia w jakich zamyka sie tego psa.:roll:
Przez 2 lata zycia nie zrobiono NIC co pozwoliloby egzystowac wspolnie pod jednym dachem .....no moze z wyjatkiem kastracji....

I te roznice miedzy labradorem amerykanskim a brytyjskim....te drugie nadaja sie do pokazow....:cool3:

No dobra, czytam dalej....ale ide po drinka, bo bez tego sie nie da...:diabloti:
[SIZE=1]To nie jest poradnik kynologiczny, to nie jest poardnik kynologiczny, to nie jest.....[/SIZE]


[SIZE=1]:drinking:[/SIZE]

[Rauni]

No ja myślę, że ten pies miał co najmniej jeden prawdziwy problem, z którym faktycznie bardzo trudno jest sobie poradzić, mianowicie fobię przed burzą.

Co nie zmienia faktu, że nie mogłam się nie zastanawiać, co by było gdyby tego psa próbować szkolić, a jeszcze jakby tak pozytywnie - a pies do tego wymarzony: żerty i lubiący aportować...
Trochę też zmartwiałam, jak autor się przechwalał, że Marley potrafił wysiedzieć w domu po 10-12 godzin i nie nabrudzić.

[PATIszon]

[quote name='Rauni']

Co nie zmienia faktu, że nie mogłam się nie zastanawiać, co by było gdyby tego psa próbować szkolić, a jeszcze jakby tak pozytywnie - a pies do tego wymarzony: żerty i lubiący aportować...
.[/quote]
Dokladnie sobie to samo pomyslalam...
taki energiczny psiak i w dodatku z linii amerykanskiej...:cool3:
[SIZE=1]Ale ze mnie kynofil....[/SIZE]:evil_lol:

[JustynaJK]

Pies był na szkoleniu z tego co pamiętam i chyba akcja toczy się dobrych kulka lat wstecz i wtedy nie były popularne pozytywne metody szkolenia:cool3:

sama szkoliłam psa 10 lat temu i metody były zgoła inne niż polecane obecnie

[Rauni]

No ja bym tego, na czym ten pies był, szkoleniem nie nazwała :razz: przynajmniej z opisu sądząc, zwłaszcza u pani Dominatrix :evil_lol: i chyba nawet narrator sobie z tego zdawał sprawę, tylko nie bardzo miał inny pomysł.

On kupił tego psa pod koniec lat osiemdziesiątych EDIT: sprawdziłam, na początku lat dziewięćdziesiątych nawet, metodę klikerową opracowano w latach sześćdziesiątych.
Ba, mam notatki mojego dziadka, który swego czasu był przewodnikiem kolejno dwóch psów milicyjnych i aczkolwiek milicja ze szczególnie pozytywnego szkolenia nie słynie, to jednak pojęcie nagrody w tych notatkach występuje.

Zresztą myślę, że dla gros czytelników ta książka stanowi po prostu dość sympatyczne czytadło, no a że dogomaniacy nie mogą się powstrzymać od pewnych refleksji i uwag na marginesie, to już inna kwestia.

[zakla]

[quote name='Lara']

Zakla - na zdjeciu z okladki jest Marley prawda? :cool3:[/quote]
We własnej osobie:razz: Szkoda, że tylko dwa zdjęcia były dostępne (obydwa na okładkach ;) ).

EDIT:
Dokładnie odnisłam to samo wrażenie jeżeli chodzi o psa- gdyby takiego czuba ukierunkować na frisbee, agility? Ło matko:loveu: To byłby dopiero fajny pies do pracy.
Mnie najbardziej zmroziło, jak czytałam opisy spacerów, pies w dławiku, w którym i tak się dusił bo ciągał jak opętany. Aż moją mamę męczyłam tymi błędami szkoleniowymi i zmarnowaniem takiego fajnego psa:evil_lol: A 'szkolenie' przemilczę zupełnie:diabloti:

[JustynaJK]

nikt z nas nie pochwala metod "szkoleniowych" opisywanej w w/w,ale domyślam się,że był to 1 pies swoich właścicieli i uważam,że wiele wyrozumiałaści i cierpliwości oraz dobrej woli wykazali.Nie każdy zna metody postępowania z psem i zapewne każdy nawiększe błędy robi przy pierwszym psie.

[zakla]

No tak, tak. I chwała im za to, że nie dość że wzieli psa papierowego, to jeszcze go nie oddali z takimi problemami:razz:

[Hania]

[quote name='JustynaJK']to nie jest książka która uczy wychowania psa tylko powieść jak ludzie przetrwali z psem nadpobudliwym
[/quote]
To, ze powieść to mogę po dużym naciąganiu się zgodzić, ale że o tym jak ludzie przetrwali z nadpobudliwym psem - nie. Nie wiemy czy tak naprawdę był nadpobudliwym psem, czy był tylko normalnym znudzonym labkiem dla którego mieli za mało czasu.

[Hania]

[quote name='JustynaJK']nikt z nas nie pochwala metod "szkoleniowych" opisywanej w w/w,ale domyślam się,że był to 1 pies swoich właścicieli i uważam,że wiele wyrozumiałaści i cierpliwości oraz dobrej woli wykazali.Nie każdy zna metody postępowania z psem i zapewne każdy nawiększe błędy robi przy pierwszym psie.[/quote]

Nie każdy zna, ale każdy powinien postarać się poznać - bo pies nie powinien być "królikiem doświadczalnym". Nie wierzę w to, że przy odrobinie dobrej woli nie byli w stanie trafić na dobrego szkoleniowca, czy rozsądną książkę o szkoleniu.

Zgadzam sie z [B]Patiszon - [/B]to jest ksiażka jak można nic nie robić z psem sprawiającym problemy.

[Lara]

sluchajcie ale chyba zgodzicie sie z tym, ze ksiazke ta powinien przeczytac kazdy kto chce miec psa? :lol: Jak na tacy podano w tej ksiazce jak latwo popsuc psa i ile czasu oraz wysilku trzeba wlozyc aby pies byl: grzeczny, wychowany, posluszny :razz: Jak wazny jest wybor rasy odpowiedniej dla siebie, a nastepnie wybor szczeniaka. Autor ksiazki kupil psa raczej bez zastanowienia... o rasie doczytal jak juz pies mieszkal u niego w domu. Oby ta historia zniechecila do kupienia slodkiego labusia wszystkich nieodpowiedzialnych ludzi :p

Mnie tez zal tej psiej energii ... agility, freesbe... eh, wykorzystalabym ta energie :p Zwlaszcza, ze moj lab to ten 'angielski' typ :p

[Hania]

No nie do końca się zgodzę. Bo jak dla mnie tam nie ma tego podanego "na tacy" - ponieważ nie ma rozwiązań, bo oni z Marleyem nic nie robią. Gdyby to była książka o trudnych początkach, o szkoleniu, dopasowywaniu sie do potrzeb psa, szukaniu rozwiązań. Gdyby ten człowiek wcześniej spowodował to, że mógłby psu powiedzieć, że jest dobrym psem. Gdyby się okazało, że po kilku latach dzieki swojej pracy nie mają z psem problemów.
Ja się dowiedziałam, że labki są nadpobudliwe i głupie - szczególnie te z linii amerykańskiej i że nic nie można z tym zrobić. I że pioes w domu to straszne kłopoty i zniszczenia.

[B]Lara -[/B] Twój to typowo angielski :evil_lol: .

[Sawanna]

Połknelam w jednym dniu:eviltong: Książka niezła moim zdaniem.Nadaje sie na wieczorne czytanie z psem:p

[anea]

a ja nie rozumiem o co niektórym chodzi...o ile dobrz zrozumiałam to jest tzw literatura piękna, piękna historia, opowiadanie - TYLKO OPOWIADANIE A NIE PORADNIK a błędy wychowawcze (włąsciwie brak wychowania) nie sa inne niz w 1000 podobnych ksiazek czy filmów wiec moze warto oddac sie przyjemnej, odstresowujacej lekturze niż drżeć o to że ktoś nieodpowiedzialny wcieli to w życie ( jak dla mnie jest to sytuacja identyczna jak "kod da vici" contra Kościół - czyli tworzenie sztucznych problemów)

[Flaire]

[quote name='Rauni']metodę klikerową opracowano w latach sześćdziesiątych.[/quote]Tak, ale dla delfinów. ;-) Byłam na jednym z wczesnych seminariów Karen Pryor na temat szkolenia klikerowego psów w San Francisco, a było to bodaj w roku 1984. I wtedy to było zupełną nowością i raczej mało kto brał to na poważnie. Ale nie o tym chcę tu napisać.

Ogromnym błędem jest, moim zdaniem, doszukiwać się w tej książce czy to wiedzy kynologicznej, czy to jakichkolwiek porad. To jest po prostu biografia pewnego psa. Pies był jaki był - na pewno sporo w tym winy właścicieli, czego zresztą wcale nie ukrywają. Niewątpliwie też pies nie był ideałem, nawet biorąc pod uwagę te luki w wychowaniu. Ale ta książka ma bawić, a nie uczyć, więc w sumie wszystko to nie ma znaczenia.

Najważniejsze w tym opowiadaniu jest to, że pomimo wszystko i ponad wszystko - Marley był psem bardzo, BARDZO przez swoich właścicieli kochanym. I tylko dlatego, moim zdaniem, warto tę książkę przeczytać.

P.S. Ja tę książkę czytałam juz dawno i po angiesku. Na wersję polską tylko zerknęłam. Tłumaczenie hmmm... takie sobie, moim zdaniem.

[anea]

[B]Flaire [/B]dziękuję :) napisałaś dokładnie to o co mi chodziło (tylko nie potrafiłam tak ładnie ując tego w słowa)