Galeria białasa argentyńskiego Bazyla :) Oraz Meli nieogara ;)

[maciaszek]

[quote name='Jasza']Nie marudź Maciaszku...dzisiaj będzie lepiej![/QUOTE]Już sama nie wiem czy mam siłę na marudzenie... Za to mój organizm ma.
Chyba normalnie zacznę jakieś ziółka palić, tfu, pić ;-) albo jogę ćwiczyć od rana do wieczora, bo mój organizm mówi basta! Od tych stresów wszelakich wróciło choróbsko, które miałam kiedyś i wyglądam teraz jakby mnie kto wrzątkiem po twarzy oblał albo jeszcze gorzej. Ech.

[quote name='VitisVini']Te białasy to strasznie filozoficzne maja charakterki i takie nostalgiczne-na depresje mało co pomagają te ich miny.[/QUOTE]Bazyl nie jest na szczęście jakiś mocno nostalgiczny. Raczej więcej rozrywki nam dostarcza niż zadumy. To taka niemotka niegramotna, mimo wieku zachowująca się jak szczeniak ;).

[quote name='VitisVini']W schronie jest taki mały kudłacz,nazywa się nomen omen "Kula" Biega jak szalony a potem tak z rozpędu rzuca się i przewraca na bok,wszystkie 4 łapy sztywno wyciągnięte-w pozie zdechł pies.[/QUOTE]Chętnie bym to zobaczyła. Może jakiś filmik nakręcicie?

[quote name='VitisVini']Lepiej to już było:diabloti:[/QUOTE]Takie właśnie mam poczucie... :(


A wracając do upałów.
Białas wtedy bardzo dużo śpi. I wcale mu się nie dziwię. Co więcej, zazdroszczę mu.
Czasami włazi na łóżko.
Włączamy mu wtedy żabę-nawilżacz, która schłodzoną mgiełkę przez oczęta wypuszcza.
I jest tak:

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/13856f784fafaf85.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/c5d0e310f28e5563.jpg[/IMG][/URL]

[ania90]

piekny Bazylek :loveu:

[VitisVini]

Maciaszku bój się Boga,co to za zdjęcie:roflt:Jeszcze ta żaba..Bazyl wygląda jak na wizycie u żaby- patologa...!! :lol!:

A co to za pokrzywka ci wyskoczyła?Może być,że ze stresu.Albo ogórca jakiegoś hiszpańskiego pożarłaś?
maciaszku,jak mawia moja mama z którą wyjątkowo tu się zgodzę [B]"łba se nie urwiesz"

[/B]Taka karma i trzeba cholerę przeczekać.Zioła nie pal bo się wciągniesz.Jakąś twórczość artystyczno-kreatywną polecam-szydełkowanie,malowanie,lepienie- nie macie tam kursów garncarskich w Katowicach ? Słowem,robienie coś "tymi rencami" co skutecznie przesuwa uwagę z głowy do rąk i pozwala wyłączyć"komputerek"

A filmik z Kulą może kiedyś nakręcę,tylko,że trudno mi jedną ręką bo w drugiej to zwykle mam jakiegoś ciągnącego psa .I tak ile ja się namęczę,żeby Bazylkę sfotografować.

[maciaszek]

[quote name='VitisVini']Maciaszku bój się Boga, co to za zdjęcie:roflt:Jeszcze ta żaba.. Bazyl wygląda jak na wizycie u żaby - patologa...!! :lol!:[/QUOTE]:evil_lol:
To zrelaksowany, rozkokoszony w pościeli pani, drzemiący, wypoczywający pies, nie widać? ;)
Ale fakt, że gdyby nie lewa łapa, która nie odstaje na bok, to wyglądałby jak ta żaba na stole doświadczalnym studentów medycyny ;).

[quote name='VitisVini']A co to za pokrzywka ci wyskoczyła?Może być,że ze stresu.[/QUOTE]Ze stresu, ze stresu. Na bank. Już raz to miałam. Na tle stresowym właśnie. Tylko wtedy pojawiło się kiedy stresy się już skończyły i łatwiej było z tym walczyć, bo już się tak nie denerwowałam. Teraz jest trudniej... A spokój i niestresowanie się to podstawa w walce z tym świństwem.
To nie pokrzywka, tylko zapalenie skóry. Śmieję się, że naprawdę dobrze dobraliśmy się z Bazylem, bo nawet drożdżaki mamy te same, tzn. z tej samej grupy, tylko inny podtyp ;). Wiedział komu wgramolić się na kolana, gdy przybyłam po jakiegoś białaska :evil_lol:. On ma mallasezia pachydermatitis, a ja mallessezia furfur. Każdy człowiek ma te drugie w swojej skórze i normalnie nie szkodzą. Ale np. właśnie przy stresach uaktywniają się i atakują, powodując między innymi łojotokowe zapalenie skóry.

[quote name='VitisVini']Taka karma i trzeba cholerę przeczekać.[/QUOTE]Staram się, ale dość kiepsko mi idzie :shake:. Moje emocje mnie przerastają. Zwłaszcza, że co rusz nowe przykrości i nerwy się pojawiają, a ciężko o niektórych zapomnieć, żyć potem normalnie i udawać, że nic się nie stało. Chyba powinnam na jakąś terapię pójść...
Poza tym nie wszystko przecież da się przeczekiwać. Są sprawy, które wymagają rozwiązania tu i teraz.

[quote name='VitisVini']Słowem, robienie coś "tymi rencami" co skutecznie przesuwa uwagę z głowy do rąk i pozwala wyłączyć "komputerek"[/QUOTE]Faktycznie zajęcie się czymś pozwoli łatwiej przetrwać przeczekiwanie i da odskocznię psychiczną, ale niestety nie rozwiąże samych problemów. Niektóre są niezależne ode mnie, niektóre dotyczą mnie bezpośrednio i muszę (wcześniej czy później) jakąś decyzję podjąć. A to cholernie trudna decyzja...
Ale rzeczywiście chyba powinnam znaleźć sobie jakiś hobby, zajęcie, które oderwie mnie od tego wszystkiego na chwilę chociaż.

------------

A tak sobie, jakiś czas temu, spały dwie mallesezie ;).

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/1647b0dd14efc6e0.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/c9fe808d01c521bd.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/e75bd511644903cf.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/2eb8038450cad337.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/1978/9fe0eefba5cd69df.jpg[/IMG][/URL]

Oj, spać to ja bym teraz mogła 24 godziny na dobę ;). Pewnie mój organizm się tego domaga, bo jak wiadomo w trakcie snu wypoczywa, nie stresuje się i do tego jeszcze się regeneruje.

[rufusowa]

KAsiu a może Ty w ciąży jesteś? ;)

śmieszna piżamka :)

[maciaszek]

[quote name='rufusowa']KAsiu a może Ty w ciąży jesteś? ;)[/QUOTE]Wiedziałam, że ktoś wcześniej czy później to zasugeruje ;). Ale nie, nie jestem w ciąży.
A tak z ciekawości zapytam: ta senność Cię na tą myśl nakierowała czy ta nademocjonalność?
W sytuacjach stresowych zawsze więcej śpię, tego domaga się mój organizm. Widocznie tak odreagowuje. A nademocjonalność miałam zawsze. A teraz sporo nerwowych rzeczy dzieje się w moim najbliższym otoczeniu i często zamiast radości z bliskości kochanych osób mam stres.

[quote name='rufusowa']śmieszna piżamka :)[/QUOTE]Lubię ją. Na nogawkach, od kolan mniej więcej, do samego dołu, są żyrafie nóżki ;).

[ania90]

czesc:)

zapraszam do nas:)

[Jasza]

A mnie to tutaj troszkę nie było i proszę, ile mam nadrabiania w czytaniu w oglądaniu zdjęć, i nie wiem kogo zacytować, czy Vitis, z żabą patologiem - bo padłam ;-)- czy pochwalić zdjęcia w objęciach, czy pocieszać Maciaszka, czy podpisać się pod słowami Vitis - bo rękodzieła - jak się ma czas na nie - pomagają lepiej niż książki...uff.

Jak tam - Mallesezie?
Lepiej?
Bo mi dzisiaj lepiej trochę.
Wczoraj - kiszka.

Aaa - a propos jeszcze tego oczym pisała Vitis Vini - kiedyś miałam rzeczywiście taki sposób na poważne chandry - malowałam.
Pomagało.
Ale jak teraz kiedyś sprobowałam odrestaurować pasję i ogony mi zaczęły farby zjadać i wosk z pokruszonych świeczek, to odpuściłam.
Zostawię sobie resztki tęsknoty za pięknem na starość ;-)

[Polari]

Hi, hi jak słodko śpi Bazylek a ta żabka... :) Nie przejemuj się. ;) Poproszę więcej fotek i zapraszam do nas na zdjęcia. ;)

[VitisVini]

Jakby się znalazło mądrego psychologa to terapia jest dobra, ale takich nie ma- moja chrześniaczka pętała się po wszystkich gabinetach psychoterapeutycznych trójmiasta i jedyne co można by o tym powiedzieć to "lekarzu lecz się sam".A tania przyjemność to to nie była.To już lepszy tzw "coaching"- ja byłam onegdaj na kursach unijnych i mieliśmy tam fajną trenerkę,paru ciekawych rzeczy się o sobie dowiedziałam-a myślałam,że nic mnie już nie zaskoczy:lol:.Ale coaching jest indywidualnie piekielnie drogi.

Maciaszku,a ty sobie czasem jakiś wspólnych drożdży i bakterii z Bazylkiem nie wyhodowałaś??- bo to jest jak najbardziej możliwe.Owszem niby inny szczep ale jakoś oboje macie podobnie zachwianą odporność.To może na chwilę przestań z nim sypiać co?;)

Faktycznie te wszystkie dobre rady na kłopoty typu"odnajdź w sobie wewnętrzne dziecko,przestań się przejmować,ciesz się każdą chwilą,itd itp" to sobie można w kalosze wsadzić-ale prawda jest też taka,że nikt za ciebie maciaszku decyzji nie podejmie.Udawanie,że nic się nie stało kończy się u ciebie pokrzywką,organizm nie jest głupi i musi tą truciznę z siebie wyrzucić albo poważniej się rozchorujesz w końcu.
Jeśli masz okres" klinicznej bezdecyzyjności"to koniecznie powinnaś zrobić sobie przerwę od wszelkiego myślenia,odstawić wszelkie problemy na bok i np. zacząć biegać10 km dziennie albo robić coś innego kompletnie nie związanego z dotychczasowym życiem.Oderwany przymusem od przeżuwania problemów umysł odpocznie a potem może cię zaskoczy i podsunie rozwiązania -choć nie mówię,że będą łatwe,bo tak dobrze to chyba nikt w życiu nie ma,ale podjęcie decyzji to już 3/4sukcesu.Dziękuje za uwagę i powodzenia.;)

Potrzebujesz pomocy pisz na maila "twój_ psychol_terapeuta.wp.pl:laugh2_2:

[maciaszek]

[quote name='Jasza']Jak tam - Mallesezie?
Lepiej?[/QUOTE]Niestety... :shake:
Już mam trochę dość pytań w stylu "ojejku, co ci się stało?", "słońce cię tak spaliło?", "o kurcze, co masz na twarzy?"... Potrafię takie rzeczy olewać, ale kiedy wszyscy pytają albo wpatrują się we mnie jak w ufoluda to przychodzą takie chwile, że mam dość. Poza tym z twarzy złazi mi na szyję i na tułów...

[quote name='Jasza']Bo mi dzisiaj lepiej trochę.
Wczoraj - kiszka.[/QUOTE]:glaszcze:

[quote name='Polari'] Poproszę więcej fotek[/QUOTE]Ciężko będzie, bo białas albo śpi zmęczony upałami albo ja nie mam nastroju na focenie albo jedno i drugie jednocześnie. Ale postaram się jakieś zdjęcia porobić.

[quote name='VitisVini']Maciaszku,a ty sobie czasem jakiś wspólnych drożdży i bakterii z Bazylkiem nie wyhodowałaś??- bo to jest jak najbardziej możliwe.Owszem niby inny szczep ale jakoś oboje macie podobnie zachwianą odporność.[/QUOTE]Od kiedy Bazyl zaczął mieć problemy to już kilku wetów pytałam o to czy jego mallessezie mogą mnie zarazić i odpowiedź zawsze brzmiała, że nie. A znowuż moje mallessezie nie mogą przeleźć na niego. Myślę, że problem jest właśnie w tej zachwianej odporności.

[quote name='VitisVini']To może na chwilę przestań z nim sypiać co?;-)[/QUOTE]O nie! Nie ma takie możliwości ;). To chyba jedyny chłop, z którym nigdy nie przestanę sypiać :loveu:.

[quote name='VitisVini']Oderwany przymusem od przeżuwania problemów umysł odpocznie a potem może cię zaskoczy i podsunie rozwiązania -choć nie mówię,że będą łatwe,bo tak dobrze to chyba nikt w życiu nie ma,ale podjęcie decyzji to już 3/4sukcesu.[/QUOTE]Zawsze w takich chwilach myślę, że chętnie bym gdzieś wyjechała, poszlajać się po Polsce, oderwać się od codzienności, nie odbierać telefonów. I nigdy nie starcza mi odwagi na taką samotną eskapadę. Może tak naprawdę wcale nie chcę być sama? A może brak mi odwagi do podejmowania wyzwań? Pewnie jedno i drugie. To drugie na pewno. Tak czy inaczej z jakiegokolwiek wyjazdu na razie nici. Urlop najwcześniej w lipcu. A do tej pory tak dużo może się zmienić, że wtedy nie dam rady wyjechać...
Na razie z przyjemnością chodzę do pracy. Nigdy nie myślałam, że będę się cieszyć wychodząc do roboty...:roll: :razz:.

[quote name='VitisVini']Dziękuje za uwagę i powodzenia.;-)[/QUOTE]Proszę i dziękuję :loveu:.

[VitisVini]

[quote name='maciaszek']

Zawsze w takich chwilach myślę, że chętnie bym gdzieś wyjechała, poszlajać się po Polsce, oderwać się od codzienności, nie odbierać telefonów. I nigdy nie starcza mi odwagi na taką samotną eskapadę. Może tak naprawdę wcale nie chcę być sama? A może brak mi odwagi do podejmowania wyzwań? Pewnie jedno i drugie. To drugie na pewno. [/QUOTE]

Samotność nie jest taka zła maciaszku.Trzeba tylko być bardzo zmęczonym.
A specjalnie dla ciebie ten przepiękny wiersz,żebyś nie ustała w drodze szukając swojej wyspy...
[SIZE=4][SIZE=2]William Butler Yeats[/SIZE].[/SIZE][I][I][B]The Lake Isle of Innisfree

[/B][/I][/I]Wstanę i pójdę, pójdę, gdzie wyspa Innisfree,
I będzie tam lepianka z gliny i z witek wierzb
Fasoli dziewięć rzędów i ul; i każdy z dni
Brzęczenie pszczół wypełni aż po zmierzch.

I będę sam, i będzie spokój - bo on jak miód
Sączy się z chmur poranku na łąki, gdzie dzwoni świerszcz;
A noc to migot gwiazd, a dzień to biały żar wód
A zmrok - jaskółczy puch, królicza sierść.

Wstanę i pójdę, pójdę bo słyszę dzień i noc
Plusk fal o brzeg jeziora, puls mojej własnej krwi,
I nad szarością ulic wciąż woła mnie ten głos
I chce bym szedł, bym szedł do Innisfree

[maciaszek]

Dzięki :smile:.

Uprzedzam, że poniższy tekst nie o białasie i tylko dla wytrwałych ;).

Myślę, że teraz, na takim wyjeździe, nie chciałabym być sama dlatego, że wtedy nie da się uciec od myśli i analiz, oderwać się od problemów, zapomnieć. No chyba, że tyle się dzieje, że człowiek nie ma czasu ani ochoty myśleć ;).
Wiem, że samotność nie jest zła. Bardzo ją lubię. Nawet bardziej niż z ludźmi obcowanie. Taka "nienormalna" byłam zawsze, od maleńkości. Samotność i cisza mnie porządkują, pozwalają odetchnąć, rozwinąć wyobraźnię, spojrzeć w głąb siebie, namierzyć swoje potrzeby, zrozumieć lepiej innych, zdystansować się. Pod warunkiem, że nie ma zbyt wielu problemów na raz. Bo wtedy i w mojej głowie jest wielki bałagan...
Jako dziecko bardzo lubiłam bawić się sama, nigdy się nie nudziłam i nigdy mnie nie ciągnęło do tego, by bawić się w grupie. Nigdy nie lubiłam zbiorowisk ludzkich, gier zespołowych do dziś nienawidzę, do pracy w grupie też się nie nadaję. Pod tym względem jestem zdecydowaną indywidualistką i samotnikiem. Nie potrafiłam i do dziś nie potrafię się też odnaleźć w większej grupie osób, nie lubiłam w związku z tym i nie lubię imprez wszelakich czy innych zbiorowisk ludzkich. A jak już muszę się w nich znaleźć to najczęściej staję na uboczu (obserwator?), cicha i na powrót nieśmiała, choć potrafię też być "normalna", ale jakoś to mnie nie kręci. W szkole zawsze siedziałam w ostatniej ławce (żeby mieć wszystko pod kontrolą?). Zawsze miałam z trójkę-czwórkę znajomych, z którymi czasami spędzałam wspólnie czas, nigdy nie była to większa liczba osób. Z takimi bliższymi ludźmi lubię pobyć, pogadać, wspólnie coś zrobić. Ale nie za często (za to raz a porządnie długo) ;). Zamiast iść na studiach na imprezę, wolałam w domu książkę poczytać. Do dziś nie przepadam za gośćmi w domu, wyznaję angielską zasadę "my home is my castle", a jak zamek to z przytupem! - z fosą i mostem zwodzonym ;). Chyba nadawałabym się na pustelnika ;-). Tylko takiego, który raz na tydzień wyjdzie do świata na kilka godzin i czasami coś w necie skrobnie. Potrafię mieć i mam dobry kontakt z ludźmi, ale nie ciągnie mnie do nich. Zawsze byłam bardziej obserwatorem niż uczestnikiem. Lubię być z boku. Co nie oznacza, że nie przeżywam. Ale wtedy nie biorę wszystkiego tak bardzo do siebie. To bycie "z boku" daje mi równowagę psychiczną. Ale niestety są dziedziny/sprawy, które mnie wciągają i nie potrafię z nich wyjść, stanąć na uboczu. I to chyba strasznie mnie zżera, wyniszcza.
Zawsze marzyłam o domku na drzewie, gdzie będę mogła wleźć, choćby na pół godziny i odciąć się od świata, powiedzieć "teraz mnie nie ma". Mam nadzieję, że kiedyś to marzenie zrealizuję i nawet jeśli będę miała 90 lat to sobie w takim domku posiedzę, choćbym miała windę zamontować, żeby się do niego dostać ;-). Jako dziecko siadywałam na szafie, pod biurkiem albo w takim szmacianym domku na stelażu. Lubiłam się tak "odizolować". Mogłam się co prawda po prostu zamknąć w pokoju i nikt by mi nie przeszkadzał, ale to wgramolenie się na szafę dawało mi takie (tak myślę) symboliczne poczucie izolacji, przy jednoczesnym uczestniczeniu w tym, co się w domu dzieje (drzwi do pokoju zostawały otwarte, chyba że chciałam się odciąć na maksa, to wtedy je zamykałam). A może czasami był to też taki rodzaj ucieczki? Wejdę sobie na szafę, wezmę książkę, zaszyję się i świat ze swoimi problemami zniknie... Ale to chyba potrzebne właśnie jest, bo daje oddech, dystans i nie pozwala zwariować. I chyba takiej szafy/antresoli/dziecięcego domku mi brakuje. I równowagi między bliskością kochanych osób a samotnością.
Jako nastolatka, chodziłam na wakacjach na samotne spacery do lasu. Wtedy jakoś się nie bałam (za mało doświadczeń? zbyt mała wyobraźnia w tej materii?), teraz mam cykora i źle mi z tym, bo chętnie bym sobie na takie spacery połaziła, to ogromnie mnie relaksuje.
A paradoksalnie, przy tej dużej potrzebie samotności, często swoje myśli i poglądy w pełni formułuję mówiąc. Łatwiej mi zastanawiać się nad czymś, analizować to w rozmowie, gdy po prostu słyszę swoje myśli. Może czasami szukam potwierdzenia a czasami potrzebuję oponenta, żeby skrystalizować poglądy. W każdym razie muszę się słyszeć ;). Dlatego często zdarza mi się mówić samej do siebie (albo do Bazyla ;)). Nawet na głosy :evil_lol:. Taki teatrzyk :evil_lol:.

To sobie walnęłam analizę psychologiczną ;).
Nie ma tego złego.. jakbym kiedyś szła do psychologa to sobie tylko druknę i nie będę musiała języka strzępić ;). A i przeczytać, celem przemyśleń, sobie mogę...

-----------------

Dla równowagi, bo to wszak Bazylkowy blog.
Białas w odwiedzinach. Czyli Bazylątko w mojej pracy.

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/2009/0f02772ff529c97c.jpg[/IMG][/URL]

[JOMA]

No to okazało się, że jestem wytrwała :lol: ale jakoś nie zaskoczona :iloveyou:

Sama jestem typem melancholijnym i posiedziałabym sobie czasem na szafie z książką - tylko która to wytrzyma ? :eviltong:

Urok świata polega na różnorodności :thumbs:

[Jasza]

Ja tam bym się podpisała pod całym tym Twoim "wypracowaniem" Maciaszku.
Tylko u mnie o tyle się zmieniło, że jestem z tego bardzo, ale to bardzo zadowolona.
( A kiedyś się uważałam za dziwaka ;-) )
Jestem odludkiem i mi z tym barrrrdzo dobrze.
Choc uwielbiam wieczorne posiadówki z Damianem i rodzicami, albo z mamą tylko, siedzimy na tarasie, pijemy piwo albo herbatę i gadamy albo obieramy ogórki.
Ale oprócz takich chwil z bliskimi, naprawdę bliskimi, to moje samotnikowanie mi się strasznie podoba, żadnych zbiorowych wypadów, żadnych koncertow, biwaków, ...
[B]Ciesz się tym[/B], że taka jesteś Kasiu!
Znajduj w tym swoją siłę i niezwykłość, traktuj jako coś czego Ci inni mogą zazdrościć.
Nigdy się sama ze sobą nie będziesz nudzić - to coś świetnego!

[maciaszek]

[quote name='JOMA']No to okazało się, że jestem wytrwała :lol: [/QUOTE]:klacz::klacz::klacz:

[quote name='JOMA']ale jakoś nie zaskoczona :iloveyou:[/QUOTE]:loveu:

[quote name='JOMA']Sama jestem typem melancholijnym i posiedziałabym sobie czasem na szafie z książką - tylko która to wytrzyma ? :eviltong:[/QUOTE]Wiem, że nie powinnam, ale... :roflt::roflt::roflt: Lubię to Twoje poczucie humoru i dystans do siebie samej ;).

[quote name='Jasza']Ciesz się tym, że taka jesteś Kasiu!
Znajduj w tym swoją siłę i niezwykłość, traktuj jako coś czego Ci inni mogą zazdrościć.
Nigdy się sama ze sobą nie będziesz nudzić - to coś świetnego![/QUOTE]

Ale wszak napisałam:

[quote name='maciaszek']Wiem, że samotność nie jest zła. Bardzo ją lubię. Nawet bardziej niż z ludźmi obcowanie.[/QUOTE]

:)

Choć czasami rzeczywiście brakuje mi takiej niedużej, ale zgranej paczki. Ludzi, z którymi można gdzieś wyskoczyć, zrobić coś fajnego, ale też o poważnych sprawach pogadać czy posmucić się razem. Wtedy jest przyjemniej w życiu i łatwiej.

[quote name='Jasza']Choc uwielbiam wieczorne posiadówki z Damianem i rodzicami, albo z mamą tylko, siedzimy na tarasie, pijemy piwo albo herbatę i gadamy albo obieramy ogórki.[/QUOTE]Super! I to jest właśnie coś wspaniałego, coś co pozytywnie ładuje człowiekowi akumulatory na dalsze życie.
Bo mieć bliskich, mieć kogo kochać i być kochanym to najważniejsza rzecz na świecie. To daje pozytywnego kopa, pozwala być zadowolonym, daje siłę do działania, do borykania się z przeciwnościami losu, ze złem tego świata.
Taki wieczór z mamą i ogórkami; powrót do domu, w którym ktoś czeka; pies szalejący z radości, bo państwo z pracy przyszli; wspólny wieczór przy filmie; dziecko gramolące się rodzicowi na kolana, żeby się przytulić; świadomość, że nawet jeśli jesteś gdzieś daleko to tam gdzieś jest ktoś, kto o Tobie ciepło myśli i czeka; itd. itp. to jest coś. To jest naprawdę ważne.
Gdyby wszyscy ludzie dostali w swoim życiu tyle miłości ile powinni, gdyby mieli kogo kochać i kochać potrafili to nie byli pokrzywieni, przetrąceni, źli, cały świat byłby lepszy i nie byłoby tylu nieszczęść, tragedii. Bo dobro powstaje tylko z dobrych uczuć.
Gdyby...
Utopia...
Więc cieszmy się przynajmniej tym, co mamy i dbajmy o to, prawda? :)


Ależ mi się ostatnio zbiera na filozofowanie... ;)

-------------------------------

Bazylek, który ma dość tej pogody i kiepsko ją znosi :(, pozdrawia:

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/2009/73ae5f6ade1c31c2.jpg[/IMG][/URL]

[halbina]

pozdrawiamy Bazylka i jego Pańcię! upałciut zelżał, ale ponoć idą burze... :roll:

[maciaszek]

U nas pada. Mam nadzieję, że powietrze się odświeży, białas poczuje się lepiej. Biedak mój maleńki... Nie ma ostatnio za lekko. Męczą go upały i stres państwa też na pewno go męczy :(. Nawet na wieczornym spacerze, kiedy jest już chłodniej, szybko zaczyna ziać i szybko się męczy. Dziadorek mój kochany...

[Jasza]

U nas też pada. Nie - żebym się z tego ucieszyła...znowu mycie brzuszków...:roll:

[VitisVini]

maciaszku ty lepiej nie pokazuj zdjęć z pracy szefowi bo razem z Bazylem wyglądacie tam na okropnie znudzonych:evil_lol:
Takie podsumowania psychoanalityczne dla samego siebie są bardzo dobre- bo jakoś na "papierze"więcej rzeczy się krystalizuje i werbalizuje.Warto więc to sobie zachować do dalszych analiz. Ale moje miłe panie,mądry człowiek to ciągle się zmienia-chyba nie ma temu końca,dzisiaj pustelnik a jutro może - nie, nie, bynajmniej nie wodzirej ;) -ale np nauczyciel,ktoś kto prowadzi.Jeśli cierpienie ma jakikolwiek sens to chyba tylko taki,że poprzez nie jesteśmy w stanie zrozumieć i pomóc innym.
A dodatkowo według mnie naczelną zasadą rządzącą wszechświatem nie jest szczęście ale rozwój!
Niemniej jednak wieczór z ogórkami to dobra rzecz:lol: Taki bonus od życia.
U nas upały okropne ,Tora też zwiędnięta ,cały dzień leży w budzie.

[maciaszek]

Szef, a raczej szefowa, to sobie może nasze z Bazylkiem wyczyny i znudzenia pooglądać na monitoringu, bo mamy takowy w kinie :). Zdjęcia przy tym to pikuś ;).

[URL=http://www.fotosik.pl][IMG]http://images8.fotosik.pl/2009/f3447b51c7ccd885.jpg[/IMG][/URL]

[URL=http://www.fotosik.pl][IMG]http://images8.fotosik.pl/2009/bbbc30ef5ac5c0ca.jpg[/IMG][/URL]

Dzisiaj pada i popaduje. Rano w ogóle nie było słońca i było chłodniej. Białas po raz pierwszy od dłuższego czasu chodził i niuchał, rozglądał się, nie spieszył się do domu. Aż miło było na niego popatrzeć :loveu:. Bo ostatnio, w te upały to tylko wlókł się jak skazaniec i prawie nic go nie interesowało...

[VitisVini]

ciekawi mnie dlaczego Da tak żle znoszą upały- bo to nie kwestia wieku, Tora od zawsze ledwo zipie jak jest gorąco.Wydawałoby się,że ta rasa powinna mieć jakieś predyspozycje genetyczne na upały ale nic z tego- zasugerowaliśmy się nazwą "argentyński" - i to od razu kojarzy się z jakimś prawie tropikiem,a przecież mieszanka ras z której wyhodowano DA to najzwyklejsze psy z umiarkowanego klimatu chyba- o ile pamiętam to był tam bokser, dog niemiecki, dog de Bordeaux żadnego likaona w genach.Chyba wszystkie molosy z racji rozmiarów tak źle reagują na ciepło. Bo mój Bułuś to sobie nie żałuje leżenia w skwarze na środku podwórka.
A kaukazy to w ogóle powinny wymrzeć- a jakoś dają radę

[maciaszek]

Nie wiem czy wszystkie argentyny tak mają, że upały kiepsko znoszą. Chyba nie, znam takiego, który z upałami radził sobie dobrze. Myślę, że to rzecz nie związana z rasą, a z jakimiś predyspozycjami osobniczymi, że o chorobach nie wspomnę. U Bazyla akurat ma to na pewno związek z chorym sercem.
Teraz odżył troszkę, bo 2 chłodniejsze dni były. Chętnie spaceruje, wącha sobie wszystko, a i w domu jest w lepszej kondycji, choć i tak przez większość czasu śpi ;). Ale to akurat chyba raczej urok dziadorkowatości.

Maskotka brzeżnołóżkowa ;).

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/2078/04e56a7c0a16d000.jpg[/IMG][/URL]

[URL="http://www.fotosik.pl"][IMG]http://images8.fotosik.pl/2078/9b7056297602964c.jpg[/IMG][/URL]

Muszę się z Wami czymś podzielić. Bo ciągle jestem pod wrażeniem...
Mieliście kiedyś taką sytuację, że poszliście do lekarza z jakąś dolegliwością chorobową, np. bolącą nogą, a on, mimochodem, między pytaniami o to od kiedy boli a zaleceniami co na problem poradzić, podsumował Was lepiej niż niejeden psycholog? Że po 10 minutach rozmowy na temat bolącej nogi powiedział Wam o Was więcej niż niejeden test psychologiczny profesjonalny i na dodatek trafił w sedno? :evil_lol: Do tego zrobił to z takim ciepłym spokojem i uśmiechniętą życzliwością, że przez sekundę nawet nie mieliście pretensji o to, że lekarz zupełnie innej specjalności psychologizuje sobie i coś tam mówi na temat Waszego życia wewnętrznego.
Ja właśnie miałam taką sytuację. Kosmos normalnie jakiś. Pani doktor minęła się chyba z powołaniem... Aż ma się ochotę do niej wrócić ;). Nie wiem czy to nie była najważniejsza wizyta lekarska w moim życiu, bo pomogła mi wiele zrozumieć oraz pobudziła do myślenia.
:)

[halbina]

mam nadzieję, że pomoże Ci uładzić swoje wnętrze... ja borykałam się ze swoim ponad siedem lat...

[VitisVini]

Mi raz lekarz powiedział,ze jestem agresywna.:diabloti: Lekarze z reguły mnie nie znoszą, zanim się jeszcze zdążę odezwać.Chyba mam na twarzy wypisane "jestem przemądrzała i znam wszystkie seriale medyczne poza tym osobiście dr. Google":lol:
Dr.Google zresztą,raz uratował mi życie(dosłownie) a raz ocalił od dramatycznych wręcz efektów pojawienia się skutków ubocznych pewnego leku leku.Oczywiście lekarka,która mi go przepisała nawet się na ten temat nie zająknęła.
A poza tym jak to ????-to my tu wyłazimy ze skóry wszyscy,żeby cię pobudzić do myślenia i zrozumienia i co? A potem cała zasługa spada na
jakąś panią doktor.Ja protestuję:mad:
Czemu ten Bazyl taki biały-moja jest brudna jak świntuch. Bazylek nie lubi w piachu leżeć?(na spacerze oczywiście)