Dwa latka stuknęły. Lilek zostaje z nami !

[konfirm31]

Też cały czas podczytuję i kibicuję Wam  i Lilkowi :). 

[Aldrumka]

28 minut temu, Mazowszanka13 napisał:

Mam nadzieję, że tylko pozornie nic się nie dzieje, a tak naprawdę czas pracuje na naszą korzyść.

Dziękuję pyra za wsparcie :)

wszyscy kibice mają taką nadzieję, trzymamy kciuki

[Mazowszanka13]

Dziękuję Wszystkim za kibicowanie:)

[konfirm31]

Oprócz kibicowania, mam dla Was ogromny szacunek, że podjęliście się takiej trudnej pracy, jaką jest przygotowanie psa po przejściach, do pomyślnej adopcji :). Wielkie brawa dla Was obojga :) 

[pyra]

Zmiany w psychice są niewidoczne ale się dzieją!Lilek ma psich towarzyszy, którzy go wspierają i dają przykład więc prędzej czy później nadejdzie ten moment kiedy się nie cofnie przed Twoim dotykiem. Wspierać Cię trzeba, wiem, bo sama przez to przechodziłam ale gdy w momencie słabości zaczęłam się zastanawiać czy jest w ogóle szansa na to, że Inka sama wyjdzie z domu na siku i czy sama wróci, czy zacznie reagować jak żywe stworzenie czy wciąż będzie jakby obok, czy nie zrezygnować z walki o nią takie wsparcie otrzymałam. To co prawda też były "tylko" słowa ale jakże ważne. Usłyszałam mianowicie "Kto jak nie ty!Wróci do schronu i tam przepadnie bezradna, przerażona, gnębiona przez inne ,silniejsze psy"Dziś jestem dumna z siebie i z Inki. Dałyśmy radę! Wy też dacie radę! Pozdrawiam

[pyra]

Co u Lilka? 

[Mazowszanka13]

Żadnych widocznych zmian. Dobrze się czuje w stadzie, w ogrodzie, ale w stosunku do człowieka nadal dzikus.

[Poker]

Nieraz dzikuski oswajaliśmy i 4 - 5 miesięcy.  Nie brzmi to zbyt optymistycznie , ale czasem  takie są realia.

[Mazowszanka13]

Wczoraj ( 18 czerwca) minęło półtora miesiąca tymczasowania, a dzisiaj...... przeżyłam chwile grozy.

Biegnąc dookoła stołu Lilek zaczął tracić równowagę, w końcu przewrócił się i nie mógł wstać, jego ciało wygięło się w rogalik i dostał drgawek.

Byłam po wczorajszej rozmowie z sąsiadem, któremu dwa kolejne "rasowe" psy psy straciły życie. Kaukaz dostał skrętu kiszek, a moskiewskiemu stróżującemu pękł żołądek. Oba psy zmarły, pomimo (zbyt późnej ?) pomocy weterynaryjnej. Natychmiast zadzwoniłam do weta z Kuchen (to do wiadomości malagos, która go zna), aby natychmiast przyjechał. Wet odparł, że jest w terenie 20 km stąd i nie da rady przyjechać. Ale po opisaniu przeze mnie objawów powiedział, że to atak padaczki i abym nagrała go na wideo celem późniejszej, ewentualnej konsultacji. Ale zanim znalazłam okulary i aparat, to Lilek się uspokoił. Leżał w pozycji waruj i leciutko się trząsł, ale szybko przestał. Poleżał jeszcze moment, wstał i poszedł. Teraz, po południu zachowuje się normalnie. Zadzwoniłam też do wetki w Przasnyszu, która powiedziała, aby na razie go obserwować . Są na to leki, można też zrobić liczne badania (już to widzę). Pierwszy raz w życiu widziałam atak padaczki u psa. U ludzi tylko na filmach.

Piszę do pani Patrycji z azylu z zapytaniem czy miał podobne ataki juz wczesniej. Ale jeśli był w boksie, to mogły pozostać niezauważone. A jak reagują w schroniskowych boksach inne psy na takie dziwne zachowanie ? U nas Lilka, próbowała podejść, ale ją pogoniłam.

 

[konfirm31]

Takie ataki miewał sporadycznie Drops. Sama dwa razy byłam  ich świadkiem. W opinii dr Łapińskiej, jeżeli ataki są rzadkie i niezbyt silne, psa nie należy leczyć, bo  podawane leki, nie  są obojętne. 

[Mazowszanka13]

3 minuty temu, konfirm31 napisał:

Takie ataki miewał sporadycznie Drops. Sama dwa razy byłam  ich świadkiem. W opinii dr Łapińskiej, jeżeli ataki są rzadkie i niezbyt silne, psa nie należy leczyć, bo  podawane leki, nie  są obojętne. 

Tak powiedziała wetka z Przasnysza (Lecznica Cyryl). Żeby na razie obserwować.

[konfirm31]

Dropsowi pomagało, kiedy było się przy nim i delikatnie głaskało. Mówiłam do niego uspakajająco. Po ataku, kiedy już reagował normalnie, podawałam mu z ręki do wylizania, trochę mocno osłodzonej wody. Ale on był i jest bardzo pro ludzki i przytulający się do człowieka. Nie wiem, jak by było z Lilkiem. Drops pozbył się swoich lęków, jest w b dobrej formie fizycznej i psychicznej i póki co, ataki od dawna nie wystąpiły

[Mazowszanka13]

2 minuty temu, konfirm31 napisał:

Dropsowi pomagało, kiedy było się przy nim i delikatnie głaskało. Mówiłam do niego uspakajająco. Po ataku, kiedy już reagował normalnie, podawałam mu z ręki do wylizania, trochę mocno osłodzonej wody. Ale on był i jest bardzo pro ludzki i przytulający się do człowieka. Nie wiem, jak by było z Lilkiem. Drops pozbył się swoich lęków, jest w b dobrej formie fizycznej i psychicznej i póki co, ataki od dawna nie wystąpiły

Podchodzenie i głaskanie mogłoby go wystraszyć. Trik z wodą zapamiętam (oby się nie przydał).

Pani Patrycja odpisała, że w azylu nie miał ataków. A skąd to się wzięło u Dropsa ? Co mówiła wetka ?

[konfirm31]

Że może pourazowe, a może wrodzone. W Przytulisku, też nikt tego nie zaobserwował. U niego, to był atak przymusowego gryzienia zabawki, którą się akurat bawił, brzegu dywanu itp, połączony z lekkimi drgawkami. Występowały, jak pies był bardziej pobudzony, np zabawą, chociaż nie od razu. On z resztą przez długi czas, miał przewagę pobudzenia nad hamowaniem i miał kłopoty z wyciszeniem się.

[pyra]

Moja Dosia (poprzedniczka Inki) miała ataki padaczki pourazowej. Ja też w czasie ataku siadałam obok niej, uspokajałam głosem i głaskaniem. Ważne jest żeby psa wyciszyć. Ataki były rzadkie więc tez nie podawałam leków. Tak sobie myślę, że w trakcie ataku nie mógłby uciekać ale przekonałby się, że dotyk jest kojący? Oby się nie powtórzył napad bo to przykry widok i serce boli:(( Trzymajcie się!

[Mazowszanka13]

5 minut temu, pyra napisał:

Moja Dosia (poprzedniczka Inki) miała ataki padaczki pourazowej. Ja też w czasie ataku siadałam obok niej, uspokajałam głosem i głaskaniem. Ważne jest żeby psa wyciszyć. Ataki były rzadkie więc tez nie podawałam leków. Tak sobie myślę, że w trakcie ataku nie mógłby uciekać ale przekonałby się, że dotyk jest kojący? Oby się nie powtórzył napad bo to przykry widok i serce boli:(( Trzymajcie się!

Też mi to przyszło do głowy, niestety post factum.

[Poker]

Może by się uspokoił, a może by chapnął.  Na pewno , oby nie było trzeba, Mazowsznka wyczuje.

A dlaczego on biegł dookoła stołu? Nie był w stresie? Bo bywają napady padaczkowe ze stresu.

[Mazowszanka13]

56 minut temu, Poker napisał:

Może by się uspokoił, a może by chapnął.  Na pewno , oby nie było trzeba, Mazowsznka wyczuje.

A dlaczego on biegł dookoła stołu? Nie był w stresie? Bo bywają napady padaczkowe ze stresu.

Czasami ucieka spod nóg, ale to nie była sytuacja stresowa. Gdy coś się dzieje na zewnątrz, to moje psy pędzą jak szalone, a on za nimi.

[pyra]

55 minut temu, Poker napisał:

Może by się uspokoił, a może by chapnął.  Na pewno , oby nie było trzeba, Mazowsznka wyczuje.

A dlaczego on biegł dookoła stołu? Nie był w stresie? Bo bywają napady padaczkowe ze stresu.

Takie zachowanie mogło wynikać z wyczucia ,że zbliża się atak. Moja suczka tuż przed atakiem wydawała z siebie donośny krótki szczek i pędziła przed siebie na oślep usiłując się wcisnąć w jakiś kącik, pod szafę!, pod kanapę! (była u mnie od szczenięcia ale już po urazie) Ja po tym szczeku wiedziałam, że nadchodzi atak.

[malagos]

Nasza Zulka całe swoje życie miewała ataki, rzadkie, ale bardzo różne. Raz z drgawkami, raz tylko stała jak wryta przez 2-3 minuty, raz drętwiała oparta o ścianę...  Nie przejmuj się Lilkiem na razie

[Mazowszanka13]

21 godzin temu, pyra napisał:

Takie zachowanie mogło wynikać z wyczucia ,że zbliża się atak. Moja suczka tuż przed atakiem wydawała z siebie donośny krótki szczek i pędziła przed siebie na oślep usiłując się wcisnąć w jakiś kącik, pod szafę!, pod kanapę! (była u mnie od szczenięcia ale już po urazie) Ja po tym szczeku wiedziałam, że nadchodzi atak.

Chyba tak było.

[Mazowszanka13]

Udało mi się bez problemu przypiąć i odpiąć smycz do obroży. Problem pojawił się za to pomiędzy tymi czynnościami. Przypięłam smycz podczas karmienia, nawet nie zauważył co robię, ale gdy próbowałam ją odpiąć załapał, że coś się dzieje i wyskoczył z domu jak z procy . Biegał po ogrodzie jak oszalały, na dodatek psy myślały, że to zabawa i zaczęły go gonić. Jak się zmęczył to wrócił na posłanko (zdrowy odruch) i wpadł w stupor, który trwał do następnego dnia. Rano bez problemu dał ją sobie odpiąć i wszystko wróciło do normy. To nie było ciało obce, tylko smycz z która on śpi i na której podaję mu chrupki. Po przespaniu się z problemem stwierdziłam, że to jeszcze nie czas. Ale przed jesienią muszę coś z tym zrobić.

Na dodatek wygląda jak pies z Radys, bo na bokach ma kłębki starej sierści. Ale gdy próbuję go skubnąć podczas karmienia odskakuje jak oparzony.

[pyra]

9 minut temu, Mazowszanka13 napisał:

Udało mi się bez problemu przypiąć i odpiąć smycz do obroży. Problem pojawił się za to pomiędzy tymi czynnościami. Przypięłam smycz podczas karmienia, nawet nie zauważył co robię, ale gdy próbowałam ją odpiąć załapał, że coś się dzieje i wyskoczył z domu jak z procy . Biegał po ogrodzie jak oszalały, na dodatek psy myślały, że to zabawa i zaczęły go gonić. Jak się zmęczył to wrócił na posłanko (zdrowy odruch) i wpadł w stupor, który trwał do następnego dnia. Rano bez problemu dał ją sobie odpiąć i wszystko wróciło do normy. To nie było ciało obce, tylko smycz z która on śpi i na której podaję mu chrupki. Po przespaniu się z problemem stwierdziłam, że to jeszcze nie czas. Ale przed jesienią muszę coś z tym zrobić.

Na dodatek wygląda jak pies z Radys, bo na bokach ma kłębki starej sierści. Ale gdy próbuję go skubnąć podczas karmienia odskakuje jak oparzony.

Obserwujesz go uważnie więc wiesz lepiej jaka to była reakcja, ale ja spojrzałabym na to nieco optymistyczniej. Może biegał jak oszalały z radości kiedy uświadomił sobie, że tak naprawdę nic złego się nie dzieje jak majstrujesz mu przy obroży? A stupor to może nie stupor tylko samozachwyt nad swoją odwagą i przemyślenia? Przepraszam,  tak sobie dywaguję, ponieważ pamiętam jak Inka zachowała się kiedy odkryła, że poza mną są też inni, którzy nie biją.Kiedy udało nam się pokonać strach na tyle, że wychodziłyśmy na spacer po okolicy to kiedy spotykałyśmy kogoś znajomego Inka zawsze stała za mną. Aż kiedyś wyszła zza moich pleców i podeszła do koleżanki, żeby ją powąchać. Koleżanka spytała czy może ją pogłaskać (wiedziała o jej strasznej przeszłości). Zaryzykowałam, żeby zobaczyć reakcję suni na obcy dotyk. Inka najpierw znieruchomiała i zesztywniała ale do mnie miała już zaufanie więc stała i ..raptem wybuch emocji, oszalała z radości, podskakiwała, kręciła młynki, poszczekiwała radośnie,patrzyła mi szelmowsko w oczy jakby pytając: dałam radę? jesteś ze mnie dumna?

Żeby ocenić co tak naprawdę się zadziało zrobiłabym jeszcze jedno podejście i potem podjęłabym decyzję czy jeszcze nie teraz czy dać mu więcej czasu? Sama wiesz najlepiej jak postąpić. Powodzenia

[Mazowszanka13]

Niestety, był przerażony. Zanim wystrzelił z pokoju to zapiszczał jakby go obdzierali ze skóry. Ja myślę, że niezależnie od przejść, on jest histerykiem i panikarzem tak jak moja Luka.

Ona u lekarza piszczy zanim ją dotknie.

[pyra]

No to rzeczywiście trudny przypadek.Ale nie poddawaj się!!!