Agresywny pies ze schroniska z wykrytą cukrzycą i padaczką

[azupak]

Witam,
chciałem się was poradzić. Zaznaczam, że chodzi nie o mojego, a o psa rodziców z którym powoli już przestają sobie dawać radę. Chodzi o około 8letniego kundelka - suczkę, która została przez nich przygarnięta ze schroniska w wieku ok.1,5-2 lat.

Pies od początku wykazywał oznaki strachu przed starszymi panami z laską, z tego co pamiętam dziećmi, nie znosił gwałtownych ruchów ręką i większości psów. Na każde z wymienionych zachowań reagowała agresją - szczekaniem, warczeniem, próbą ugryzienia. W domu często się chowała pod łóżko. Jeżeli na łóżku ktoś leżał i nagle schodził wyskakiwała spod niego szczekając, a czasem nawet próbowała ugryźć. Jeżeli próbowała ugryźć kogoś z domowników (choćby mnie jak któregoś razu za szybko wszedłem do pokoju) to po chwili skomlała przepraszająco, ale początkowo sprawiała wrażenie jakby nie poznawała mnie, albo że coś jej się przypomniała z czasów kiedy błąkała się po ulicach czy była u poprzedniego właściciela.

Wiem, że rodzice próbowali zrobić coś z tym faktem - chodzili do psiego psychologa, za namową jego tudzież weterynarza próbowali podawać leki uspakajające (nie pomagały).

W zeszłym roku bodajże okazało się, że pies ma cukrzycę i cześć jej zachowań mogła wynikać ze względu na skoki poziomu cukru itp. Suczka codziennie dostaje zastrzyki i czasem jest trochę spokojniejsza, ale generalnie nic się drastycznie nie zmieniło. Ostatnio doszła informacja, że ma też padaczkę i rzadko bo rzadko ma napady i na to chyba też dostaje jakieś leki (nie jestem pewien).

Podstawy problem tkwi w tym, że pies jest agresywny w stosunku do domowników i mama, która siedzi z nią najdłużej musi uważać bo podczas jej gorszych dni, warczy na nią, a czasem potrafi nawet delikatnie ugryźć i to bez konkretnego powodu.

Bardzo bym prosił o jakieś rady i informację co można z tym fantem zrobić, bo boję się że w końcu dojdzie do jakiegoś nieszczęścia.

[qmu]

Jak na moje moze maja po prostu sfrustrowanego psa?, suka w zadnym miejscu nie czuje sie bezpiecznie i dlatego prawdopodobnie sie tak zachowuje ma jakas swoja budke czy kennel klatke ? miejsce w ktorym mogla by sie ukryc?

[Brezyl]

Wiesz, kiedy zaczełam czytać Twój post, to zanim doszłam do podejrzenia padaczki, to już miałam w zanadrzu pytanie czy nie zauważyliscie żadnych ataków w formie zachwiań, odpłynięcia suki na chwilę mentalnie. Niestety takie zachowanie występuje czasami u psów z padaczką, choć z reguły w czasie tzw. aury przed atakiem. Psy takie często mają napady lękowe, co kończy się atakami agresji ze strachu. U mojego psa udawało się uniknąć ataków głosem, trzeba było głośno mówić, bo pies zachowywała się jakby utracił zmysł wzroku i węchu, atakując domowników. Głosem można go było uspokoić, zachowywaliśmy się trochę jak w stajni, gdzie przed podejściem do konia mówi się coś głośno, bo może spać z otwartymi oczyma. Zobacz czy ataki nie miały miejsca, gdy ktoś przechodził blisko psa, nie zawiadamiając go że jest w pobliżu.

[Bandyta]

Mój pies ma padaczkę i nigdy żadnej agresji nie było. Aura przed atakiem jest zauważalna, ale nie jest to agresja. Tutaj też autor napisał, że ta agresja lękowa była od początku i to na wiele bodźców. Nie wiemy co poradził ten psi psycholog i jak wyglądała praca nad problemem. Z postu zrozumiałam, że była krótka. No a jest to problem, z którym walczy się często przez całe życie zwierzęcia a nie w tydzień zmienia się bestię w aniołka.
Ja bym spróbowała popracować z psem żeby poczuł się bezpiecznie. Może z behawiorystą/szkoleniowcem, ale doświadczonym. Przez internet trudno ocenić co tak naprawdę dzieje się z psem. Poza tym tyle lat utrwalania się złych nawyków niełatwo naprostować.

[Martens]

To że jeden pies ma padaczkę bez oznak agresji nie znaczy, że inny nie może mieć zmian padaczkowych wywołujących TYLKO agresję.
Agresja na tle padaczkowym to bardzo obszerny temat, może pojawiać się u psów po urazach, przebytych chorobach, albo bez wyjaśnionej przyczyny. Jej podejrzenie zawsze powinno mieć miejsce przy agresji, która nie wpisuje się w schemat typowych problemów z agresją lękową, obroną zasobów, etc. tylko pies atakuje bez wyraźnego powodu; wtedy kiedy pies w tej samej sytuacji raz reaguje agresją, a raz zachowuje się zupełnie normalnie. Typowe są również ataki nie będące reakcją na żadne zachowanie człowieka, np. na siedzącą czy leżącą spokojnie osobę, oraz dezorientacja psa po ataku - nagła zmiana zachowania o 180 stopni, przejście w sekundę z agresji do łaszenia się, płaszczenia, lęku czy radości.
Mogą występować inne objawy np. ataki typu petit mal, otępiały wzrok, kłapanie zębami w powietrzu na nieistniejące owady, "zawieszanie się" psa na stojąco, i dopiero po chwili jakby "przebudzenie". Tyle, że te wszystkie objawy występować MOGĄ, ale wcale NIE MUSZĄ. Jedynym objawem mogą być ataki agresji.
U jednych psów tak pozostaje, u innych problem się pogłębia, i z czasem rozwija się padaczka pełnoobjawowa z atakami grand mal, tak jak u was. Skoro pojawiły się "duże" objawy padaczkowe, to bardziej niż prawdopodobne jest, że i wcześniej występowały w mózgu zmiany padaczkowe, które mogły wywoływać agresję.
U was dodatkowo przyczyny agresji mogły się nałożyć - zmiany padaczkowe w mózgu, skoki cukru, plus być może błędy wychowawcze.
Podstawą powinna być wycieczka do dobrego specjalisty neurologii, który zleci odpowiednie badania i dobierze leki. Padaczka musi być leczona - przy agresji na tle padaczkowym często świetne efekty daje właśnie odpowiednio dobrany lek przeciwpadaczkowy, w dopasowanej do psa dawce. Niestety bywa tak, że na niektóre psy to nie działa - wtedy pozostaje albo prewencja przed pogryzieniem, albo eutanazja.
Ze względu na to, że u Was przyczyn agresji może być kilka i mogą się one nakładać, do ogarnięcia problemów padaczkowych u dobrego neurologa, przydałaby się choć jedna wizyta dobrego szkoleniowca, który oceni czy rodzice nie popełniają błędów w postępowaniu z psem, które mogą nasilać jego problematyczne zachowanie. Musi to być osoba doświadczona, bo w takiej sytuacji nieodpowiednim działaniem wychowawczym można nasilić problem, a nie go zniwelować. Wszelkie zmiany trzeba wprowadzać bardzo powoli, małymi krokami, bo dla psa z takimi problemami, do tego prawdopodobnie z napadami lęku, każde zaburzenie poczucia bezpieczeństwa i domowego ładu może powodować nasilenie objawów. Szkoleniowca trzeba oczywiście poinformować o diagnozie lekarza i zobaczyć, czy ma on w ogóle pojęcie o postępowaniu w takim przypadku.