Sowa

Tito-Malutek po kolejnej kontroli u weta, jak na jego wiek, nie jest źle. Nauczył się tolerować towarzystwo innych psów o ile nie są bliżej niż o metr - na tarasie kawiarni, oprócz Malutka, obok stolików siedziały inne duże zwierzaki. Przy okazji wiadomości z krakowskiego azylu - przyjęto 220 psów z ukraińskiego azylu, kwarantanna - 40 dni. Kwestia, czy po 40 dniach dotychczasowi chętni nadal będą pamiętać o tych psach. Parę dni temu został oddany do azylu w Krakowie 4-letni samiec malinois, przyprowadził go dotychczasowy właściciel - ponoć miał psa od szczeniaka. Malinois nadal są niestety modne - przy każdej okazji, bardzo proszę, informujcie Panie, że każdy malinois wymaga szkolenia i zapewnienia zajęcia, doskonale wyszkolony malinois będzie nadal bardzo wymagającym psem.

Podczas wizyty PA w Krakowie możecie, jeśli uznacie za stosowne, wspomnieć o możliwości pomocy szkoleniowca za free.

Tam nie znam nikogo, ale może ktoś z dogomaniaków wskaże. Przy jedzeniu musisz kontrolować sama - najlepiej karmić je jednocześnie, ale w niewielkim dystansie. Zabawy w przeciąganie linki, jak proponuje dwbem tak, ale w taki sposób, że Ty trzymasz szarpak w środku, a szczeniaki po oby stronach, i Ty prowadzisz je w taki sposób do misek, gdzie oba puszczą, aby jeść. Wspólne spacery - tak, każdy malec może nosić swoją zabawkę - najlepiej taką szarpakowatą, byle nie pilka i byle nic piszczącego. Na jakie hasła umie reagować starsza suczka, nie tylko w domu, ale i na spacerze?

Gdzie mieszkasz? Może znam dobrego trenera w Twojej okolicy, który przyjdzie i pokaże w jaki sposób kontrolować oba szczeniaki?

5-miesięczna suka nie może mieć zachowań opiekuńczo-tolerancyjnych, jakie prezentowałoby dorosłe zwierzę. Szczeniak gryzie bo jest szczeniakiem - dorosłe zwierzę potrafiłoby zahamować gryzienie i pokazać dopuszczalne zabawy. Teraz tylko na Was spoczywa obowiązek wychowywania obu szczeniaków i uczenia prawidłowych zachowań - - od rocznego dziecka nikt nie oczekiwałby opieki nad niemowlęciem.

Słowo o krakowskim azylu - zobaczcie na nosem.pl tekst Pies z azylu. Przepustka na lepsze życie. Oczywiście z moimi poglądami nikt nie musi się zgadzać - ale moim zdaniem, pies, którego przygotuje się do adopcji, jest niejako ambasadorem wszystkich pozostałych. W tej chwili przygotowujemy kolejnego psa - bez tego nie miałby szans. Ten obecny też jest młody, nieagresywny, miks wyżła lub pointera = pozostawiony uwiązany w tzw krakowskim oknie życia dla psów. Roznosi go taki temperament i pasja biegu, że bez przygotowania wyrwałby na dzień dobry ręce komuś, kto zainteresowałby się psem. Dziś (trzecie spotkanie) -uczyłam go m.in. chodzenia na luźnej smyczy, przywołania i tego, że z ekscytacji nie naskakuje się na ludzi i nie łapie rąk w rękawiczkach - gołe dłonie uczył się traktować delikatnie na dwóch poprzednich lekcjach.

Podaj konto na priv, dorzucę 50 zl.

Da się policzyć, ile już psów, zabieranych z tego schroniska, najpierw do DT czy hoteliku, znalazło stały dom?

Mogła być bita smyczą. Czasem taki pies mniej boi się łańcuszka albo taśmy - inny wygląd, inny zapach.

Na fotkach zwraca też uwagę bardzo ładny kontakt dotykowy, zero stresu dla psa..

Tak, ale dwuletnie dziecko prawdopodobnie będzie traktować psa jak zabawkę. Najłagodniejszy pies może z tym mieć problem.

Ktoś coś wie o tej akcji? https://nosem.pl/aktualnosci/kynolodzy-kynologom-na-ukrainie-czas-na-pomoc/ https://www.facebook.com/groups/252074107105579/

Każdy przewoźnik może mieć inne przepisy - sprawdź, jak można przewozić psy w wybranym pociągu. W składzie bezprzedziałowym może być problem ze zmieszczeniem transporterka obok siebie. Znajoma miała problem z charciczką na rękach.

Nie chodzi o usprawiedliwienie. Tylko o fakt, że nie pracownicy schronu są odpowiedzialni za bezdomność zwierząt.

Złe warunki tworzą ci, którzy bezmyślnie rozmnażają zwierzęta, i ci, którzy je porzucają. A świadome okrucieństwo można znaleźć i wśród utytułowanych hodowców.

Nie wiem, ilu ludzi zatrudnia zamojskie schronisko, jakie mają stawki płacowe. Wiem z badań Temple Grandin, że ludzie, którzy z jakichkolwiek powodów ustawicznie pracują z dużą ilością zwierząt trzymanych w złych warunkach, sami zaczynają być okrutni. A co do samochodu - mój "azylowicz" z Zamościa po niemal roku nadal chce wskakiwać do każdego samochodu, sprawdza auta na parkingach. Prawdopodobnie z samochodu został wyrzucony - ale nadal jazdę samochodem ma skojarzoną z poprzednim domem - nie z porzuceniem.

Elik, ale to nie pracownicy schronu rozmnażają i porzucają zwierzęta...

https://www.owczarek.pl/artykul/20038-Jak.pies.z.kotem.html Zawsze może być przydatne.

Fotki z człowiekiem, pokazujące psa siedzącego na luźno trzymanej smyczy, przeskakującego na smyczy przez przeszkodę, z zabawką-aportem w pyszczku. Tak udało mi się kiedyś zainteresować ludzi psem z gdańskiego, a teraz z krakowskiego azylu - pokazałam, że pies coś robi z człowiekiem. Nie tylko daje się głaskać.

Gdyby była absolutna pewność, że ludzie przyjadą po psa na przykład za tydzień, można by przez ten tydzień bardzo ochłodzić relacje z psem - tak postępują trenerzy przygotowujący psy asystujące czy dla niewidomych. W ostatnich dniach przed wydaniem psa, trener wręcz zniechęca psa do siebie, serdeczność okazuje tylko ten, dla kogo pies jest przeznaczony, ale w domach tymczasowych to nierealne - nie wiadomo na pewno, czy pies zostanie zabrany. Pozostaje dać na drogę jakiś ciuch przesycony zapachem opiekuna z domu tymczasowego. Taki stary i zniszczony, byle nosić na sobie kilka godzin przed wydaniem zwierzaka, podróż będzie łatwiejsza, a i nowy dom mniej obcy.

Przy dziecku, które ma jakiekolwiek problemy, nie ma za spokojnego psa. Dobrze, że zrezygnowali.

W schroniskach poza naszymi granicami psy są usypiane po 10 dniach, żeby na nie kasy nie wydawać. A do adopcji z hodowli - gdy już za stare do rozrodu - też są wydawane z ukrywanymi chorobami. Więc to nie "ten kraj" tylko ludzie. Wszędzie okrucieństwa nie brakuje.

Jakoś nie czytam na Dogo apeli o bezbolesną śmierć dla starych, nieuleczalnie chorych zwierząt. Może to też byłoby bardziej humanitarne. A kasa? Chyba wszędzie jest najsilniejszym motywatorem działań wielu ludzi. Chyba nie tak dawno zakazano w Niemczech prowadzenia domów publicznych dla zoofilów. Więc naprawdę to nie kwestia kraju, ale człowieka.

Tacy ludzie są wszędzie, nie tylko u nas. W niektórych krajach psy w azylu mają 10 dni i potem śmierć. Albo mogą, gdy niechciane, zostać wrzucone do komory gazowej. Więc to nie taki kraj, ale tacy ludzie. Wszędzie.

Dasz radę, przecież masz nielichy trening zawodowy w nieokazywaniu stresu:-)