adopcja psa łańcuchowego

[olkaprill]

Czy ktoś z forum ma doświadczenie z adopcją psa łańcuchowego?

Rozważamy adopcję wiejskiego psa, około 3-letniego, który całe życie siedział na 3 m łańcuchu, kiepsko karmiony i niezadbany.

Zrobiło nam się go żal, chcielibyśmy mu pomóc, a właściciel skłonny jest nam go oddać.

Mam jednak wątpliwości czy sobie poradzimy - pies w chwili obecnej nie pozwala nam do siebie podejść, warczy, posikuje, ewentualnie chowa się warczą w budzie, gdy od niego odchodzimy rzuca się dość agresywnie w naszym kierunku. Czy jest szansa takiego psa wyprowadzić na miłego kompana? I jak podejść do tematu?

Mamy doświadczenie z wychowaniem psów, ale nie trafiały nam się dotąd osobniki agresywne (jeden był strachliwy i lękliwy, ale raczej też nie wykazywał agresji).

[dwbem]

Ta agresja też jest ze strachu on nie zna innego życia, dobrego dotyku, dobrego jedzenia. Spróbuj go powoli oswajać ze sobą podrzucając smakołyki czy kawałki mięsa, podchodź coraz bliżej, powinien nabrać zauania jak zobaczy, że mu nie zagrażasz a częstujesz. Mow do niego łagodnie, spokojnie. Pies jak nie ma możliwości ucieczki to reaguje agresywnie ze strachu.

[Sowa]

Poszukajcie dobrego trenera, doświadczonego w pracy z psami agresywnymi ze strachu. Pomoże Wam nawiązać w bezpieczny sposób kontakt z tym psem i oceni, na ile jest możliwe i ile czasu potrzeba, aby ten pies stał się normalnym zwierzęciem. Ten pies do tej pory nauczył się tylko tego, że szczekanie i rzucanie się na łańcuchu jest dla niego jedynym ratunkiem. Nie może zaufać Wam od razu - chowa się ze strachu, gdy podchodzicie, atakuje, gdy odchodzicie - bo jest przekonany, że tylko tak uratuje własne życie.    

[Joanienka]

Oczywiście, że jest szansa :)  Jednak nie jest to łatwe. Jakiej jest rasy i wielkości (domyślam się że kundel, ale co bardziej przypomina?) Na początek tak jak pisała dwbem - najlepsze jest przekupstwo. Jak sobie wyrobi pozytywne skojarzenie z wami i zaufa choć trochę będzie można poczynić dalsze kroki. Ale moja rada - nic na siłę. Jak pies nie będzie chciał być dotykany - nie dotykajcie. On da znać mową ciała (lub warczeniem). Ja mojego agresywnego psa oswajam już ponad 1,5 roku i dalej jeszcze nie jest to skończony proces. Ale na początku ledwo znosił mój dotyk, głaskania wcale nie znał, a na obcych rzucał się z zębami. Teraz mogę go nawet przytulać i całować, a on też nauczył się okazywać mi czułość - sam z siebie podchodzi i wtula głowę w moje kolana albo mnie liże :)  obcych toleruje o ile ja go do pokoju wprowadzę. Znajomych ignoruje, ale nie lubi być przez nich dotykany, jednak krzywdy nie zrobi. Rodzinę poznaje i cieszy się z kontaktu, umie już machać ogonem (tak, tego też nie umiał chyba na początku, a przynajmniej nie próbował nawet). Ale każdy pies jest inny, znam psa, którego wiele osób próbowało oswoić, ale jest tak trudnym przypadkiem, że jest praktycznie nieadoptowalny, bo zbyt niebezpieczny i nieprzewidywalny. Ale mam nadzieję, że ten wasz będzie potrafił się zsocjalizować.

 

[olkaprill]

Pies to taki typowy burek kundelek. On sam w sobie nie jest chyba mocno zły - domownicy mogą do niego podchodzić i głaskać (w tym dzieci) więc pewnie kwestia zdobycia zaufania. Mam natomiast dylemat co z nim zrobić od razu po zabraniu - mamy dom i ogród. W tym stanie przyznam szczerze bałabym się go brać od razu do domu (mamy innego psa i koty więc muszę mieć najpierw względną pewność że wszyscy przeżyją ;)). Pomoc fachową pewnie zawezwiemy, ale tak zapobiegawczo zastanawiam się, czy puścić go w ogrodzie luzem, uwiązać, zrobić kojec - jak to ogólnie rozwiązać, żeby w tym okresie przejściowym/cywilizacji i zdobywania zaufania nikomu nie stała się krzywda i żebyśmy jednak jakąś kontrolę nad tym psem mieli. Miałam nadzieję na jakieś podpowiedzi osób, które takie psy adoptowały i chętnie dowiedziałabym się jak taka początkowa socjalizacja wyglądała.