Urodziła w lesie i poszła po pomoc do ludzi - Tula - sunia dzielna i wyjątkowa

[Anuszka108]

Jakby sterylizacja była robiona we Wrocławiu to dostałam taką informację od mojej kierowniczki studiów (mocno zaangażowanej "kociej mamy"), że przy powołaniu się na jej nazwisko dr Rak w schronisku zrobi to za darmo.
Jeśli nie jest to jakoś bardzo drogie (?) to w Poznaniu damy radę sami. W ogóle się postaramy:-)

[Anuszka108]

Cześć.


Tula już u nas:-)

Pojechaliśmy po nią wczoraj do Grabnika, dokąd przywiozła ją w piątek Viktoria i gdzie opiekowała się nią Iza.
Początkowo nieco się "krygowała" - przybiegła do nas, dotknęła rąk nosem, brała jedzenie z ręki, ale nie dawała się złapać. Podchodziła, krążyła i odchodziła na kilka metrów - cały czas jednak patrząc na nas. Czułam, że chce przyjść, ale się po prostu boi, pewnie znów zaufać i być porzuconą. ( Do drubkangu nie chciała wchodzić, uciekła z niego przy pierwszej okazji, nie pozwalała się też Izie dotykać - wczoraj pierwszy raz zjadła jej z ręki, ale bez możliwości choćby pogłaskania - bardzo szybko uciekała.) W końcu wsiedliśmy do samochodu i otworzyliśmy drzwi - krążyła i zaglądała. Potem poszliśmy sobie - od razu pobiegła za nami, pilnowała nas cały czas. Jeszcze chwilę potem Marek usiadł na jej legowisku a ja kucnęłam obok - podeszła i usiadła tuż przy mnie, patrząc w oczy. Pozwoliła się przytulić - przytuliła się całą sobą - na kolana wlazła. I już była z nami:-)
Jak zdjęłam ją z rąk położyła mi się szybko na bucie... Może obawiała się, że jednak gdzieś pójdę bez niej?
Całą drogę tuliła się i była bardzo grzeczna, zniosła ją bardzo spokojnie. A w domu - właściwie od razu poczuła się po prostu w domu :-) Jedna wielka radość, tulenie, badanie wszystkiego, znów tulenie. Co chwila kładzie się przede mną na plecki i prezentuje brzuszek patrząc z czułym oddaniem. Tylko przede mną, chociaż bardzo cieszy się na Marka, tuli też do niego i ogląda się za nim na spacerze, czeka na niego i macha ogonem, wybrała sobie jednak najwyraźniej głównie mnie).
Jest szczęśliwa, najwyraźniej bardzo dobrze się u nas czuje, wciąż okazuje radość i miłość. Przyjechała wczoraj w nocy a już jakby była tu zawsze – ma swoje miejsce, które zaakceptowała, z porannego spaceru sama prowadziła do domu. Na razie nie spuszczam jej z długiej, wysuwanej smyczy.
Jest bardzo „grzeczna”.
Poczekam kilka dni z wizytą u weterynarza, żeby jej od razu nie stresować. Konieczne jest szczepienie, ogólne badanie i z pewnością odrobaczenie - jest strasznie chuda, żebra i kręgosłup na wierzchu (!nadal!???) i bardzo się drapie. Najwyraźniej miała też jakieś bliższe spotkanie z innym psem albo kotem - ma trochę poharatany nos i szramę na pyszczku:-(
Jak będę już mieć kabelek łączący telefon z komputerem, to zamieszczę jakieś jej zdjęcie.
Jest wspaniała:-)))

Pozdrawiam bardzo ciepło


Anuszka

[Nutusia]

BOSKO! Dziękuję!

[czerda]

Aniu-pozdrowienia dla Marka i ciebie

[Havanka]

Dobrze, ze Tulinka już w swoim domku !!! Ja też Was pozdrawiam i czekam na zdjecia !!!