IlonaS

Czyli co? Nie da się nic z tym zrobić, czy chęci nie ma?

Współczuję. Ładnego wieku doczekał w kochającym domku, ale i tak za szybko odchodzą nasi przyjaciele.

Szczęśliwy pies. I zadbany, i napewno kochany.

Tak się cieszę, że zmieniło się życie Rexia, teraz pies wie, że żyje. Dobry człowiek z tego pana, pies zadbany, kochany i wywczasowany. Oby inne też miały tyle szczęścia.

Mam psa z grupy psów pasterskich. Mam ogromną działkę, pies docelowo mieszka w domu, ma tu swoje legowisko i stały kontakt ze mną. Pilnuje owszem, mnie. Nie zostawiłabym go nigdy samego na odległej o prawie kilometr posesji. Zdarzają się kradzieże psów, ucieczki, a i wredni sąsiedzi, co trutkę potrafią podrzucić. Po co kusić los. No chyba, że to zwierze niewiele znaczy.

Zabije albo ukradnie, jeśli to podhalan rasowy, czy taki bez papierów nawet. Dla zysku, może się okazać bardziej wartościowym niż mienie, którego ma pilnować. Tak robią, mają na to sposoby. Dla mnie jest to nielogiczne , co piszesz. Jest wiek XXI, ludzie zakładają monitoringi. Psy trzymają, bo lubią i czerpią z tego przyjemność. Uprawiają z nimi sporty lub chodzą na różne zajecia, szkolenia, lub po prostu sami angażują się w miłe, wspólne , pożyteczne spędzenie czasu

No co Ty, dwumiesięczne szczenię chcesz zostawić na noc na dworze? Ono teraz najbardziej potrzebuje bliskości człowieka, ciepła ( nie podwórkowego, ale Twojego), socjalizacji, nauki, zabawy, prawidłowego żywienia, opieki weterynaryjnej - szczepień, odrobaczenia itp. Jeśli bierzesz psa , to nie traktuj go tylko, jako narzędzie do pracy ( pilnowanie działki i stawu, z rybami?), a jako towarzysza życia. Proponuję poczytać trochę, jeśli to pierwszy pies, będzie łatwiej.

Ratujemy Zwierzaki.pl. Przekręciłam, sorry.

Na Ratujmyzwierzęta trwa zbiórka pieniędzy i opisana jest cała akcja.

Nareszcie ma swoich ludzi i swój nowy, stabilny świat.

Wszystkiego dobrego życzę.

Rasowy, to pies z rodowodem, z hodowli, za pieniążki, niemałe, jeśli mówimy o prawdziwej hodowli, a nie pseudohodowli, których namnożyło się co niemiara. Tutaj raczej takich nie ma. Ale zdarzają się psy w typie rasy, również w schroniskach. Takie psy potrzebują kontaktu z człowiekiem, który będzie ich nauczycielem, przyjacielem i będzie je traktował jak członka rodziny. Tak, by nie były skazane tylko na budę, odosobnienie i samozaspakajanie swoich potrzeb.

Ale fajnie się czyta takie dobre wiadomości. Długo czekał na właściwy dom, ale wreszcie się doczekał. I niech tak zostanie.

Nareszcie nadszedł ten dzień wymarzony - pan znalazł Korcia, a Korcio znalazł pana. Życzę by dobrze im się żyło razem, by żadne problemy ( a mam nadzieję, że żadnych wielkich nie będzie ), nie rozdzieliły ich. Trzymam mocno kciuki za Korcia i jego domek, i chętnie przeczytam za niedługi czas co tam u nich słychać.

Myślę, że decyzja o posiadaniu psa, nie powinna się wiązać z chęcią wychowywania dziecka przy psie, żeby było ono w przyszłości empatyczne i kochało zwierzęta. To przyszły opiekun powinien posiadać tę chęć, chęć posiadania psa, bo sprawia mu przyjemność bliskość zwierzaka, opieka nad nim, czas wspólnie spędzany. Uważam, że psa bierze się dla siebie a nie dla jakiś tam celów, które mogą nie wypalić. I co wtedy?