Cajus JB

Trochę jeszcze potrafi łobuzować, nadal uwielbia szaleć na otwartej przestrzeni, przepycha się łóżku i burczy jak się jej wpycham na swoją poduszkę. Jestem szczęśliwy, że ją mam.

Pozdrawiamy.

Gucio. Kawał czasu minął.

Oddali jeszcze trzy psy, które były w komórce. Zdjęcia są tu. Trafiły do pobliskiego przytuliska. Pozostałe psy mają opiekunowie ogarnąć z pomocą wolontariuszki z gminy. Była tam zaprzyjaźniona fundacja i wyjaśniła co grozi za takie zaniedbania.

A ja nie znoszę dogomanii. Dość flaków sobie tu naprułem. Poza tym jak komuś zależy na psie to nie jęczy tylko szuka o nim informacji jeśli są gdzieś indziej. Miałem spore obiekcje czy słusznie zakładam tu wydarzenie i jak widać miałem rację. Na dogomanii zdecydowana większość jest przyzwyczajona do pytań typu "czy pies jeszcze żyje?". Wrzucanie tu informacji jest kłopotliwe bo zdjęcia muszę dodatkowo przeładowywać. Marcel nie jest jedynym podopiecznym jakiego mam. Reasumując jak komuś zależy poczeka, albo sam znajdzie. Jak nie lubi innego portalu to nie mój problem. Marcel jest na dt i n

Bardzo trudno jest nam określić jego nawet przybliżony wiek. Wygląda na młodego psa i tak się zachowuje. Tutaj jest też zbiórka na Marcelka. https://pomagam.pl/marcelekcerber

Marcelka można wesprzeć wpłatami na fundacyjne subkonto grupy Cerber Bank BPH IBAN: PL 35 1060 0076 0000 3300 0084 0046 SWIFT: BPHKPLPK Pay Pal: [email protected] dopisek: Marcel

Na początku był Murzynkiem, ale imię nie pasowało do niego i został Marcelkiem. Jego losy można śledzić na facebooku https://www.facebook.com/events/147334779047124/

Wyniki krwi Marcelka.

Rezerwacja

Dawno nie zakładałem tematu i nie wiem co się zmieniło, ale gotowy opis będzie chyba najlepszy. Marcelka zabraliśmy 2 września od jego opiekunów. Pies, który nie ma... Został w lecznicowym szpitaliku, a ja wracając do domu, zabieram jego obraz. Jadąc tramwajem zamykam oczy i pod powiekami - widzę go. ...psa, który nie ma oczekiwań - najprawdopodobniej, zupełnie zwyczajnie, z powodu braku sił. Kiedy siadam na podłodze przed lecznicową szpitalną klatką nie wychodzi do mnie, nie wącha natarczywie, nie cieszy się, ale też nie chowa się przede mną. Stoi i patrzy. A gdy wyciągam rękę - k