Norcia, kochana sunia

[Radek]

Siedzę w domu sam, bo Asia pojechała z małym głupolkiem na zawody i oglądam stare zdjęcia. W ciszy wspomnienia stają się namacalne. Brakuje mi moich psinek:(

[dwbem]

Dziękuję za miłe słowa. Niestety u mnie tylko dwie suki umarły naturalnie, jedna najlżej bo umarła we śnie, spokojnie, nie chorując. Pozostale zabijał mi rak, to jest najgorsze paskudztwo, które zabija i dzieci, i dorosłych i większość naszych pupili. I też nie rozumiem dlaczego, dawniej myślałam, że psy chodząc bliżej ziemi więcej wdychają spalin, kurzu ale przecież teraz i spaliny są mniej szkodliwe, mieszkam bliżej zieleni a rak i tak robi swoje. I też pozostaje mi tylko oglądanie zdjęć i wspominanie, często ze łzami w oczach.

[szajbus]

Ja calutki czas oglądam zdjęcia, chce zabić tą pustkę, wmówić sobie,z ę ona jest w drugim pokoju. Zacieram tez obraz przed jje odejściem kiedy łapała szybko powietrze. Robię wszystko, żeby zapamiętać jej szczęśliwego pysia, jej cudne oczka.

Dwbm rozmawiałam z lekarzami, z wetem, nie wiedzą dlaczego rak tak często atakuje i zabija nas i naszych pupili. Nikt go tak nienawidzi jak ja. Przeklinałam go zawsze a teraz przeklinam go  każdego dnia ze zdwojoną siłą  za siebie i za Balbinkę. Mój lekarz powiedział "gdybyśmy wiedzieli jaka jest przyczyna, dlaczego; to nauka by szybko znalazła skuteczny lek". Te teorie, którymi się nas karmi nie są wale takie oczywiste. Zgodnie z tymi prawidłami  ja nie powinnam zachorować. Nawet genetycznie jestem czysta a jednak.

[Radek]

Przerażająca jest bezradność wobec nowotworów. Niby technika, medycyna, farmakologia idzie naprzód, a w tym przypadku mam wrażenie że wciąż musimy się poruszać jak we mgle.

Wiesz Szajbus, ja coraz rzadziej pamiętam chorą Norcię, Saruśkę. Więcej jest tych dobrych obrazów, choć i one czasem powodują smutek.

[szajbus]

Mam nadzieje, że i u mnie tak będzie. Za wszelką cenę chcę ją zapamiętać radosną i szczęśliwą.

[Radek]

Wczoraj byliśmy na działce. To takie miejsce gdzie wspomnienia są tak żywe, wciąż obecne. Na działce wciąż przypominam sobie obrazy Norci, Saruśki. To piękne obrazy.

[Xibalba]

Trafiłam na wątek Twoich psinek i mocno się wzruszyłam. Dużo tu smutku i tęsknoty.....ale też to w jaki sposób wspominane są psiaki, które odeszły, Norcia, Sara i inne psinki, daje nadzieję, pozwala wierzyć, że jeszcze sporo jest dobrych ludzi wokół.......Pozdrowienia

 

[Radek]

Dziękuję za Twoje słowa. Lepiej się robi na sercu.

[szajbus]

To jest szczera prawda Radku

Norasku, Saruniu pamiętam

 

[Radek]

Zawsze są blisko moje pożegnane przyjaciółki. W sobotę i niedzielę byliśmy na działce i oprócz małej, kochanej mordki były z nami i Norcia i Saruśka. Znów nie obyło się bez wspomnień.

[szajbus]

Podobnie jest u nas. Każdy spacer tą samą trasą..... jeszcze nie tak dawno z dwiema mordkami. Przez jakieś 2 tygodnie Zuzia cały czas oglądała się za siebie jakby szukała Balbisi. Potem szła i węszyła, tak jakby czuła jej zapach. Teraz jest lepiej jednak balkon nie jest już taką atrakcją. Pomyśleć, że nie tak dawno obie go okupowały.

Smutne to wszystko.

[Radek]

A jak się Zuzia czuje? Taki stres przy jej chorobie nie działa korzystnie:(

[szajbus]

Było bardzo ciężko. Widac było u niej potworny stres łącznie z tym, że się trzęsła jakby było jej zimno. Balbinka w sumie uczyła Zuzi być psem, była dla Zuzi guru. Baliśmy się o jej serducho, ale na szczęście doszła do siebie. Ma jaszcze momenty potwornego smutku, obwąchuje mieszkanie i jej szuka. Obwąchuje ulubioną Balbinki kanapę itd., ale wtedy wkraczamy i zabawą odwracamy jej uwagę. Nie zostawiamy jej ani na chwilę samej w domu. Ona nigdy nie była sama i się po prostu boi. Niedawno byliśmy na szczepieniu u weta, dokładnie obejrzał Zuzię i jak na razie jest ok. i oby tak było.

 

 

[Radek]

Dobrze, że ktoś może być z Zuzią cały czas. Na pewno jest jej łatwiej przechodzić przez to wszystko. Człowiek ma chociaż możliwość porozmawiania, wyrzucenia z siebie smutku, a Zuzia ma Was i jesteście całym jej światem.

[Radek]

Dziś rocznica urodzin Norci. Smutno mi dziś.

[szajbus]

Norasku

[Radek]

Z całego serca dziękuję za pamięć o Norasku i odwiedziny. Dzień urodzin nie jest dla mnie łatwy, myślę o tych urodzinach, których nie spędziliśmy razem, o tym czego nie mogliśmy przeżyć razem. O tym, że nie mogliśmy razem wędrować po Lesie Bielańskim. Podobnie jest gdy myślę, o "urodzinach" (cudzysłów dlatego, że nie znaliśmy jej daty urodzenia) Saruśki, czyli o rocznicy dnia przybycia Saruśki do nas. Za krótko psiaki żyją.

[szajbus]

Oj za krótko żyją.
Psoni datę urodzin udało nam się poznać. Zuzi datę znamy dokładnie. Balbinki jednak nie znamy. Określenie wieku przez wetów to trochę za mało. Dlatego też przyjęliśmy , że dla nas będzie to dzień adopcji czyli 1 września a nie 03,03 jak ma w książeczce.

[Radek]

My znaliśmy tylko datę urodzin Norci. Saruśka miała urodziny w rocznicę przyjazdu, podobnie jak mała mordka. W sumie taki przyjazd dla przygarniętego psiska to rozpoczęcie nowego życia.

[szajbus]

Norciu, Saruśka

[Radek]

Oj boli, czasem smutki przychodzą i przez dłuższy czas nie chcą sobie pójść. W czwartek byłem na osiedlu, na którym mieszkaliśmy z Noraskiem, a później króciutko (przed samą przeprowadzką) z Saruśką. Tam wszystkie wspomnienia są takie materialne. Te same ścieżki, chodniki, trawniki, tylko nie ma moich przyjaciółek. Nie widuję już też psiaków, które Norcia znała. Jest jeszcze starsza i schorowana retrieverka, która bawiła się z Norcią gdy była szczeniorem.

[szajbus]

U nas jest podobnie. Tych, które znała Psonia w ogóle już nie ma i ubywa znajomych Balbinki.

[szajbus]

[Radek]

Norasku, coraz bliżej dziesiąta rocznica dnia, gdy musieliśmy się pożegnać. Im bliżej tego dnia, tym częściej obsiadają mnie smuteczki.

[szajbus]

Takie rocznice zawsze bolą.