Pomysł i co dalej..?

[gayka]

Kochani , liczę na Waszą pomoc!
Jestem totalnym, laikiem,ale przyszło mi cos do głowy....
Mam 15 letnią jamniczkę w świetniej formie i bardzo, bardzo kochaną.
Nigdy nawet przez głowę mi nie przeszło żeby wykorzystać jej niespotykany charakter.Aż do czasu kiedy się okazało,ze moja roczna siostrzenica jest dzieckiem nadpobudliwym i niesamowicie się uspokaja przebywając z sunią.Stąd moje zainteresowanie dogoterapią, może to głupie...sama nie wiem. Liczę ,że ktoś madrzejszy ode mnie mi podpowie....

[Ewa_17]

ale w jakim kierunku chcialasbys zaczac pracowac z sunia?? chcialabys ja wyszkolic na psa terapeute??

[Rafka]

15 letni pies potrzebuje raczej ciszy i spokoju - dogoterapia nie jest juz chyba na jego wiek...

[14ruda]

Popieram Rafkę.

[Ewa_17]

faktycznie nie zwrocilam uwagi na wiek........ :oops:

[kapka22]

witam, ja tez sie zastanawiam juz od dłuzszego czasu nad dogoterapia ale w sumie nie wiele na ten temat wiem...
Podobnie jak w temacie, "pomysł jest tylko co dalej"??
Mam dwa psiaki husky, jeden 2,5 roku drugi niecale 5 miesiecy... I nie wiem od czego sie zabrac?? Licze na Wasza podpowiedz:cool3: i z gory berdzo dziekuje :lol:
Pozdrawiam Aga

[megii]

zgadzam się, ze 15letni pies jest zdecydowanie zbyt leciwy na takie "imprezy". Zwłaszcza, jeśli zajęcia miały by się odbywać w dużej grupie dzieci- mimo opiekunów stających na głowie pomysły dzieci bywają niespotykane :roll:

Polecałabym jakieś szkolenie, albo chociaż udział w seminarium, na którym była by mowa o podstawach dogo.. A najlepiej zgłosić się do najbliższej fundacji, która się tym zajmuje i porozmawiać z jej wolontariuszami :) Na pewno wszystko chętnie opowiedzą, być może bedziesz mogła wziąć udział w zajęciach (bez psa) i zobaczyć, jak pracują psy-terapeuci i co powinny umieć.

[Cerber]

Oooo widzę, ze chyba dobrze trafiłam. No no moi drodzy, ja też chciałabym prosić o pomoc w tej sprawie. Mam kundelka - Cerbera, który jak dla mnie nie nadaje się na terapełtę. Prosty przykład z życia, mam wujka niepełnosprawnego, do którego czasem chodzę z Cerberem, myslałam, że będzie wszystko w porządku kiedy pierwszy raz się do niego wybrałam z kundelaskiem. Okazało się, że Cerber się boi wózka inwalidzkiego i kiedy wujek wyciąga rękę do Cerbera, ten na niego warczy :( Ale w sumie nie o to mi chodzi. Chodzi o to, że:
Niedawno skończyłam 18 lat, niestety życie się ze mną obeszło brutalnie (niedawno zmarła mi mama) i mieszkam sama z Cerberem. Narazie się ucze, ale kiedy przestanę, niestety nie będę dostawała renty, ani alimentów od ojca. Pomyslałam sobie, że mogłabym pracować jako dogoterapełtka - podkreślam pracować i zarabiać pieniądze :D Za rok, lub 2 mam dostać z hodowli psa rasy golden retriever ( moja ulubiona rasa) i chciałabym, żeby został on terapełtą. Nie wiem jednak jak się do tego zabrać, czy ktoś mogłby mi trochę pomóc????

[megii]

szczerze mówiąc- jeśłi chcesz zarabiać, to niestety, nie w Polsce.. :( Dogoterpaia to na razie wolontariat i nie wiem, czy prędko się coś zmini.
Czasem szkoły, lub inne ośrodki opiekujące się dziecmi zatrudniają osoby z psami, ale te osoby zazwyczaj mają jakieś inne kwalifikacje- fizjoterapeuci, psycholodzy, etc. Pies jest tylko dodatkiem, który ( z tego, co wiem) nie wpływa na wysokość pensji.

Jedyna mozliwość (jaką ja widzę) to psanie projektów unijnych, albo w ogóle w odpowiedzi na konkursy publiczne, w których wystepujesz o fundusze na dogoterapię. ALe to wymaga albo posiadania wlasnej fundacji/stowarzyszenia, albo znalezienia takiej fundacji.

Mam nadzieję, że zawód dogoterapeuty w końcu się ukonstytuuje, było by to z korzyscią dla wszystkich :-D Trudno oczekiwać, żeby specjaliści i wykwalifikowana kadra pracowała cały czas za darmo- oni też muszą się utrzymać.

Tak czy inaczej, rzeczywistość na razie nie jest optymistyczna dla dogoterapeutów.

[dragoniasta]

No to i ja się dołączę ;) Też mam psiaka (2 lata) na mój gust idealnego do dogoterapii.. Kocha dzieci - im ich więcej i głośniej krzyczą tym lepiej :eviltong: Mam brata 2,5-letniego, który ma małe problemy zdrowotne (głównie pod wzgl ruchowym) i zabawa z Aresem daje mu tyle radości.. A pies pozwala mu na wszystko. Młody na niego wchodzi, ciągnie za ogon, za nos, dość zamaszyście pokazuje "gdzie Ares ma oczko" itd. :eviltong: Wszyscy podziwiają jego cierpliwość. Poza tym jest uległy do innych psów (mam jeszcze dwa).
To duży kundelek, ma trochę ponad 50kg, więc jest się do czego przytulić ;) Jedynym minusem jest to, że jest psem ruchliwym. A z tego co widzialam to psy do dogo po prostu stoją i dają ze sobą robić wszystko. A Ares ma w dodatku mocny, silny ogon, którym bez ustanku macha i mógłby jakieś dziecko nim uderzyć. Aaa no i uwielbia lizać dzieci po buzi. To chyba też odpada.
Jak sądzicie? Ares ma szansę? :cool3:

[Andzia81]

Nie zgodzę się z Toba megii, odnośnie zarabiania pracując w dogo w Polsce. Wszystko zalezy od tego gdzie trafisz i z kim będziesz pracować. Czy masz i jeśli tak to co do zaproponowania. Aktualnie jestem świeżo po kursie kynoterapii w Bydgoszczy, mam 1,5 roczną suczkę - mieszańca labradorki i goldena (wg amerykańskich naukowców najlepszy mox do dogo) i od września tyle ofert pracy za kasę, że nie wiem na co się mam zdecydować. Pierwsza praca w szkole integracyjnej 4 godizny w tygodniu, druga praca w przedszkolu, jeśli tylko przejdzie projekt (jest za dobrze napisany, żeby nie) minimum 4 godziny tez, a najlepiej to codziennie po dwie przez caly tydzień. wszystko płatne, a i jeszcze dyrektorka przedszkola, w którym miałam praktykę (tu jako wolontariuszka) proponuje mi, że znajdzie dla mnie pieniądze jeśli będę kontynuowała pracę, bo rodzice byli zachwyceni. Prawda jest taka, że teraz w Polsce wystarczy skończyć kurs (O ile w ogóle ktoś go skończy) i ... założyć własną działalnośc gospodarczą pod nazwą Gabinet Terapii Zajęciowej. Jeśli nie masz doświadczenia, na pewno nie będziesz zarabiala od początku, ale jeśli ciągle będziemy wolontariuszami.. nic z tego dobrego nie wyjdzie. Nie mówię, że to jest złe, kązdy wybiera to co mu odpowiada w dogo. Ty możesz być wolontariuszem, ja będę pracowała za kasę. Cale moje nastoletnie zycie, pracowalam jako wolontariuszka i choć mi się nie znudziło, musze jakoś nakarmić dzieci prawda?