Pustka, która boli

[dwbem]

Masz rację, ja też miałam nadzieję, że nie będzie tak szybko. Wiosna dla nas nie jest radosnaniestety.

[Radek]

Dnia 23.03.2022 o 16:46, szajbus napisał:

Od diagnozy do odejścia minęło zaledwie 2 tygodnie. Mieliśmy nadzieję, że pożyje jeszcze z rok na leczeniu paliatywnym, ale bydle postanowiło ją zabić wcześniej.

Nasza kochana Saruśka odeszła 3 tygodnie po diagnozie. Też mieliśmy nadzieję, że będziemy razem dłużej.

[dwbem]

Niestety rak to najgorsze bydlę.

[Radek]

I nie ma sposobu, żeby psiaka przed nim obronić.

[Radek]

Jak się miewa Zuzia?

[szajbus]

Wszystko ok. Leczenie tarczycy znosi dobrze o czym już pisałam. Z kolei przed spacerami biega  jak szalona do tego stopnia, że się obawiamy, żeby w coś nie wyrżnęła. Zawsze biegała, ale to co teraz wyczynia nie mieści sie w głowie. Złagodniała w stosunku do napotkanych psów. Już nie chce zeżreć każdego, a co  piątego.
 

[Radek]

Bardzo miło czytać takie wieści. 

[szajbus]

[Radek]

Wesołych, rodzinnych i pogodnych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego

dla Ciebie Szajbus i dla wszystkich tu zaglądających. 

[Radek]

Ostatnio krucho mam z czasem, ale pamiętam cały czas o wyjątkowym wątku na Dogo.

[szajbus]

Dziś nad ranem przyśniła mi się Balbisia. Po przebudzeniu poczułam bardzo bolesna tęsknotę. Tak bardzo bym chciała je przytulic choć przez chwilkę, poczuć ich ciepło, dotyk zimnych nosków na policzkach. 

Kocham Was moje skarbeńki

[Radek]

Mi się dawno nie przyśniły pożegnane psiaki. Faktycznie po przebudzeniu jest smutek, ale we śnie takie spotkania bywają bardzo realne.

[szajbus]

To prawda. 

 

[Radek]

I, mimo wszystko, takie sny dają nam też coś pozytywnego. 

[szajbus]

Wiosna - najpiękniejsza pora roku. Kochaliście tą porę roku tak samo jak ja. Wszystko Was ciekawiło.
Balisiątko było zawsze zachwycone maleńkimi fiołkami. Zawsze nas ciągnęła w miejsce gdzie rosły. Zatrzymywała się przy nich oglądała i wąchała. Dziś miejsce to nie istnieje.  Kiedy robili tam parking i niszczyli całą zieleń płakałam jak dziecko. Zniszczyli nie tylko wielki ogród, na który wychodziłyście, ale wszystko co kochałyście. Zuzia mija to miejsce szerokim łukiem. Ale Balbisiu masz swoje fiołki. Tata zrobił zdjęcie w innym miejscu. Nie są tak piękne jak te Twoje, ale są.
Przynoszę Wam moje Słonka kawałek wiosny uwiecznionej przez tatulka specjalnie dla Was.

[dwbem]

Cudne kwiaty. Dla mnie wiosna też będzie smutna bo moja Emi odeszła w pierwszy dzień  wiosny.

[Radek]

Piękne zdjęcia i przypominają mi Norcię. Tak pięknie wyglądała wiosna na osiedlu, na którym mieszkaliśmy z Norcią. 

[Radek]

Nie mogę w taki dzień jak dziś nie zajrzeć i tutaj. Kolejna rocznica odejścia Norci.

[szajbus]

Remontowaliśmy Szymona pokój i przy okazji odnawialiśmy malutki stołeczek. Żadne z nas nie ma sumienia go wywalić  więc wymieniamy na nim tapicerkę, malujemy nóżki i wygląda jak nowy. Odnawialismy po raz kolejny i po raz kolejny polały sie łzy.
Bezcenna pamiątka ze śladami ząbków Psoni. 
Kiedy ząbkowała gryzła drewnianą poprzeczkę łączącą nóżki.  
To znaczy stołeczki były dwa, ale jeden załatwiła  kompletnie. Ten ocalały ze śladami jej działań jest dla nas bardzo cenny.

Niedawno znaleźliśmy połowę ucha, które ostatnio gryzła Balbisia. Kiedy odeszła przeszukaliśmy calutkie mieszkanie i nie mogliśmy go znaleźć. Okazało się, że zakopała  je przed Zuzią w takie miejsce, że nikt by się nie domyślił. Znalazło się po tylu latach. Rozbeczeliśmy się wszyscy. Klapnęliśmy i płakaliśmy jak małe dzieci. Żal tak mocno ściskał gardła. Poczuliśmy taki ból jakby odeszła przed chwilą.  Czy to kiedyś minie? Ucho zostało zabezpieczone i przyklejone z tylu ramki z jej zdjęciem, przy pukielku jej włosków. 

Kocham Was moje serduszka

 

[Radek]

Bardzo ważne są takie pamiątki po pożegnanych przyjaciołach.
Przypomniała mi się wymiana komody, jakiś czas po odejściu Saruśki. Sarunia miała swojego ulubionego pluszaka - niebieskiego hipka. Po odejściu Saruśki nie mogliśmy go odnaleźć. Okazało się, że wsunął się pod komodę. Zaraz zaszkliły mi się oczy, ale i bardzo się ucieszyłem. Hipek oczywiście leży w pudełku z psimi pamiątkami. 

[szajbus]

Na zawsze w mym sercu i mej pamięci

[dwbem]

Ja mimo tej małej Kamy ciągle widzę swoją Emi, zdarza mi się nawet czasem wołać ją imieniem Emi i też często mam jeszcze mokre oczy jak o niej myślę. Tyle ich już miałam  i wszystkie pamiętam mimo tylu lat.

[Radek]

Te mokre oczy to chyba na zawsze zostają. 

[szajbus]

Nam się bardzo często zdarza  w rozmowie ze znajomymi mówić tak jakbyśmy nadal mieli obie sunie. Jakoś nie wychodzi nam ta liczba pojedyncza w dialogu. 

Mokre oczy mamy często, oj bardzo często. 

 

[szajbus]

Kocham Was maluszki