Czy te psy nadają się dla 8- latki?

[tonacja]

To zależy czy właśnie dziecko naprawdę interesuje się zwierzętami, szczególnie psami...ogląda programy, czyta, dowiaduje się... czy po prostu ma taki kaprys, bo koleżanka czy kolega ma pieska i dzieciak też chce.

Niestety na porannym spacerze spotykam chłopca w wieku około 8 lat. Wyprowadza on labladora swojej cioci (swoją drogą to też dobry sprawdzian dla dziecka przed kupnem psa)... jednak rozmawiając z nim mam pewne obawy. Zapytałam jakiego chciałby mieć psa: "owczarka niemieckiego"... mówię mu, że to fajne pieski, ale dość duże i silne... że trzeba je szkolić, bo inaczej mogą być kłopoty... a on na to: "aha". pytam czy będzie miał rodowód. W odpowiedzi słyszę: "a co to jest?" :roll: No to mu wytłumaczyłam... i zaproponowałam przeczytał jakąś książkę o pieskach i żeby zajrzał na jakieś forum (bo ponoć ma internet). Boję się, że niedługo będę spotykać na spacerach kolejnego ONko-podobnego w dodatku nieposłusznego i upierdliwego...

[Caruso]

[quote name='Martens']Na jakiej podstawie to piszesz?

Mops jest jedną z ras łatwiejszych do szkolenia, jest wpatrzony w pana, za jedzenie zrobi wszystko.
Linienie Cavaliera jest na pewno mniej kłopotliwe od linienia psów krótkowłosych czy o sierści typu owczarka. Jak się psa wyczesuje, włosów jest naprawdę mało.

Jeśli chodzi o "zazdrość" o dziecko - spotkałam się z mnóstwem przypadków takowej u westie. Jeśli chodzi o mopsa i cavaliera - nigdy.

Porównanie charakteru cavaliera i mopsa do grzywaczy też nie jest moim zdaniem trafne. Grzywki to takie żywe sreberko, są bardziej podobne właśnie do westa niż pozostałych dwóch ras.

Ja osobiście wolałabym cavaliera - ze względu na to że znacznie lepiej znosi upał i odpadają problemy zdrowotne typowe dla psów o krótkiej kufie i wyłupiastych oczach. Jest też nieco sprawniejszy fizycznie. Po prostu trzeba wybrać dobrą hodowlę i szczenię po badanych rodzicach.[/quote]

Martens, wypowiadasz się na temat cavalierów tak, jak gdybyś ich przynajmniej kilkanaście znala lub odchowala.
Smerfetka ma niestety rację - sierść jest wszędzie i nie sposób jej wyczesać, bo cavaliery lnieją przez okrągly rok równo.
I jeszcze jedno - skoro tak dobrze jesteś zorientowana w tej rasie - podaj nazwę polskiej hodowli, w której mozna kupić szczenię po przebadanych rodzicach na syringomyelię, mam nadzieję że wiesz, co to za choroba, jak i gdzie się ją diagnozuje . Bo w Polsce niestety mozliwości diagnostycznych nie ma i dlugo jeszcze nie będzie:placz: a choroba to straszna...naprawdę i dla psa i dla wlaściciela.

[Greven]

Jeśli rodzice są odpowiedzialni i potrafią dobrać psa, to dla 8-latki może być bez problemu pitbull, rottweiler, albo ON. Osobnik każdej z tych ras może okazać się bardziej zrównoważony, niż mops, czy cavalier, nie mówiąc o wszystkich małych terierach.

Jak dziecko chce, a rodzice pomogą; jak rodzina czyta, dokształca się, planuje pozytywne szkolenia, szpera po internecie... to będzie dobrze, niezależnie od rasy. Jest serce, są warunki - niech biorą choćby kundla, byle była łaskawy dla dziecka i chętny do współpracy.

[leepa]

Niby tak, ale jednak z założenia ma być to pies DLA dziecka. A więc lepiej byłoby wybrac taką rasę, nad którą SAMO DZIECKO będzie mogło zapanować, zaprzyjaźnić się, wyprowadzić na spacer. Jesli kupimy przykladowo amstaffa odbierzemy dziecku pewne możliwości.

[Martens]

[quote name='Caruso']Martens, wypowiadasz się na temat cavalierów tak, jak gdybyś ich przynajmniej kilkanaście znala lub odchowala.
(...)
I jeszcze jedno - skoro tak dobrze jesteś zorientowana w tej rasie - podaj nazwę polskiej hodowli, w której mozna kupić szczenię po przebadanych rodzicach na syringomyelię, mam nadzieję że wiesz, co to za choroba, jak i gdzie się ją diagnozuje . Bo w Polsce niestety mozliwości diagnostycznych nie ma i dlugo jeszcze nie będzie:placz: a choroba to straszna...naprawdę i dla psa i dla wlaściciela.[/QUOTE]

Znam trzy psy tej rasy, i w porównaniu do mojej kundlicy linieją bardzo mało - rozmawiałam z właścicielami, u dwóch byłam w domu. Inna sprawa, że mój pies jest duży i linieje potwornie i to co dla mnie wydawało się "mało" dla osoby nieprzyzwyczajonej do sierści może wydawać się "dużo".

Wiem, co to za choroba, ale nie orientuję się w polskich hodowlach i tym na co badają z prostego powodu: nie planowałam nigdy zakupu takiego psa i myślę, że rozeznanie w hodowlach i badaniach przez nie wykonywanych należy do nabywcy. Jeśli masz takie informacje - po prostu napisz. Btw możliwości zakupu psa nie kończą się na polskich hodowlach, na szczęście.