Spełniły się nasze marzenia - Dżina ma wspaniały DOM ;-)

[gosikf & dogs]

Wspaniałe wieści i zdjęcia. Te wszystkie futrzaki mają u Państwa prawdziwy raj i bardzo się cieszę, że Kupojad jest pośród nich :D Szczerze mówiąc mam taki sam problem ze swoją suczką bokserką, o czym przekonałam się przy okazji odwiedzin u znajomych, którzy mają kota. Ja w domu nie mam ani jednego kota(ze względu na Zeusa i Miśkę-pogromców kotów) więc nie muszę z tym na co dzień walczyć. Wiem, że trudno psa od tego powstrzymać dlatego najlepszym rozwiązaniem jest trzymanie kuwety w odosobnionym miejscu, do którego Sara nie miałaby wstępu(tzn. w jakimś zakamarku do którego koty mogłyby się dostać swobodnie, a Sara już nie ze względu na budowę ciała ;) Zapach kociej kupy dla niektórych psów jest tak atrakcyjny, że nie da się wytłumaczyć iż to jest "FE". Słyszałam też kiedyś o jakimś szczególnym składniku kociej kupy, który tak przyciąga psy...Nie potrafię sobie teraz przypomnieć o co tam chodziło z tym składnikiem.

Sara faktycznie się zmieniła i wydoroślała. Urosła na dobrym jedzonku, bo wcześniej jadła za mało jak na szczenię, w końcu była dzieckiem przez cały swój okres nieszczęścia. Teraz widać jak się cieszy i nadrabia zaległości z dzieciństwa. Bardzo się cieszę, że zostały z Dżiną przyjaciółkami( a tyle było o to nerwów). Świetnie się o tym czyta, czasami jak bajkę, bo aż trudno uwierzyć, że psie losy mogą mieć taki nieprawdopodobny obrót.

Życzę wszystkiego dobrego!

Małgorzata

[Jagienka]

A co u mojej ulubionej rodziny?? :) :iloveyou:

[sleepingbyday]

hehe. jestem pewna, że wszytsko świetnie :-)

[ostatniaszansa]

Gdyby tak czytało się choć przy co drugiej adopcji. Łzy radości same napływają. Dziękujemy,serdecznie pozdrawiamy i czekamy na garść kolejnych wiadomości. Ewa i Agnieszka

[moresik]

Witam serdecznie wszystkich zainteresowanych losem naszych zwierzątek. A jest ich cała gromadka. Przedstawię je po kolei :
1. Mores – kundelek średniej wielkości zabrany w 2001 roku ze schroniska w Krakowie jako szczeniaczek znaleziony dzień wcześniej na Błoniach
2. Dżina – duża czarna suczka, prawie labek, przywieziona 28 maja 2009 roku ze schroniska w Boguszycach, przepiękna
3. Sara – średnia biała suczka, mini labek, przywieziona 11 lipca 2009 roku z Wrocławia, równie piękna
4. Tuńczyk – 14 letni kocurek, czarny z białym, od 10 lat bez ogona (utracony w młodości w niewiadomych okolicznościach podczas wyprawy poza dom), przyszedł malutki pod drzwi domu w listopadowy wieczór i przeraźliwie miauczał, bardzo kochany, jako senior cieszy się szczególnymi względami
5. Megi – 8 letnia kotka, biało-szara z długim włosem, zabrana od znajomego weterynarza (była znaleziona na ulicy), przez kilka lat była poza domem bo studiowała z naszą córką, zamiłowanie do nauki jej pozostało – uwielbia rozłożyć się na dokumentach i oglądać program telewizyjny.
Oprócz tej piątki podopiecznych na bieżąco jesteśmy w kontakcie z 2 kotkami naszego syna, który nie mieszka z nami, ale często nas odwiedzając zabiera je ze sobą. Są to :
- Sizla – szary dachowiec, zabrany malutki w 2007 roku spod sklepu zoo w M-1
- Shagi – rudy, zabrany malutki w 2009 roku z Kielc.

Mając przegląd naszych zwierzątek można sobie wyobrazić co się dzieje, gdy wszystkie się spotykają. A sytuacja taka ma miejsce średnio co 2-3 weekend. Wtedy mamy na utrzymaniu 7 łobuzów. Sytuacja nie jest dramatyczna, ale zauważyliśmy, że nasze koty nie są zachwycone z tych odwiedzin. Największe zamieszanie wprowadza wtedy Sizla, który jest najbardziej aktywny i goni za naszymi kotami. Te z kolei nie wiedzą co się dzieje i nie są skore do zabawy, a wręcz okazują swoje niezadowolenie burczeniem. Ostatnio, po jednej z takich odwiedzin zauważyłam, że Tuńczyk bardzo zmarkotniał, stracił apetyt a w kuwecie nie było jego kupek. Tuńczyk pojechał do weterynarza, który po prześwietleniu stwierdził zapchanie całych jelit kałem. Ponieważ nie pomógł podany do pyszczka olej parafinowy a później lewatywa, Tuńczyk po 2 dniach został w gabinecie. Przeszedł zabieg otwarcia brzucha i opróżnienia jelit. Operacja się udała, ale Tuńczyk jest dalej bardzo osłabiony i musimy go karmić. Lekarz powiedział, że taki stan mógł spowodować stres związany z odwiedzinami innych kotów.
Przy takiej gromadce zwierząt nieuniknione są wizyty u weterynarza. W listopadzie ubiegłego roku syn zauważył po przyjściu z pracy, że malutki Shaguś ma złamaną tylną łapkę. Był to jakiś nieszczęśliwy wypadek, bo koty były same w domu. Natychmiast pojechał do Krakvetu, gdzie dr Orzeł złożył i unieruchomił łapkę. Po zdjęciu opatrunku okazało się, że kotek nie zgina łapki. Rozpoczęła się rehabilitacja, która trwała do kwietnia. Obecnie już prawie nie ma śladu po złamaniu.
A pieski. Są wspaniałe. Codziennie zastanawiamy się skąd się biorą takie pieski. Przez cały okres pobytu u nas nic w domu nie zniszczyły. Przesypiają całe noce, jak jest brzydka pogoda to zostają też przez jakiś czas same w domu. Oczywiście po naszym powrocie czekają na nagrodę, uwielbiają zwłaszcza suszone żwacze. Każdy z piesków ma inny charakter. Moresik, chociaż najmniejszy dowodzi całym stadkiem i widać, że suczki czują przed nim respekt. Sarunia jest bardzo żywiołowa, widać że miała beztroskie dzieciństwo. Bez przerwy biega po ogrodzie, wszystko ją interesuje. Bardzo lubi nosić w pyszczku patyczki, pięknie też aportuje piłeczkę. Przekopała dokładnie większą część ogrodu w poszukiwaniu kretów. Dżinusia z kolei jest bardzo ułożona. Nie znamy jej losów, ale podejrzewamy że przed pobytem w Boguszycach była bardzo dyscyplinowana. Przez długi okres pobytu u nas nie odważyła się wejść do łazienki, teraz to się już zmieniło. Po obu suczkach widać, że są szczęśliwe. W ogrodzie biegają razem, razem też przybiegają do domu na sygnał gwizdka. A w domu często śpią na grzbietach, brzuchami do góry. Uwielbiają jazdę samochodem oraz spacery. Ponieważ w okolicy są tereny rolnicze, zwłaszcza łąki urządzamy im długie spacery. Tam mają okazję zobaczyć zwierzęta dzikie : sarny, zające, ptactwo. Potrafią wypatrzyć je z dużej odległości i wtedy odzywa się w nich instynkt psa myśliwskiego. Mając to na uwadze trzymamy je cały czas na smyczach automatycznych 8 metrowych. Psy mają swobodę a my pewność, że nie uciekną. Smycze automatyczne pieski mają od niedawna. Po zakupie pan chciał je wypróbować i wyszedł z Dżiną z domu. Szczęśliwa Dżina ruszyła do przodu i rozwinęła od razu 8 metrów taśmy. Pan w ułamku sekundy znalazł się w pozycji leżącej twarzą na betonowej kostce. Dżina przyszła zaraz na pomoc i swoim językiem rozpoczęła reanimację. Śmiejemy się, że był to najkrótszy spacer z psami. Kolorowe oko po upadku utrzymywało się przez kilka dni.
P.s Od Pani zwierzątek: Ten tekst napisał Pan .A zrobił to dlatego , że ja pisałam wczoraj bardzo długi tekst było już dobrze po północy gdy prawie kończyłam i nagle wszystko zniknęło. Próbowaliśmy go odszukać i nie udało się. Byłam tak zmartwiona, że powiedziałam dzisiaj do męża : nie wiem kiedy znowu będę miała wenę do pisania. Mój kochany mąż nic się nie odezwał ,ale kiedy poszłam się zdrzemnąć usiadł do komputera i to On jest autorem dzisiejszej opowieści o naszej zwierzęcej gromadce.

[moana]

Świetnie! Super gromadka. Zawsze czytam wszystko co się pojawi na tym wątku wnikliwie...
Pozdrawiam serdecznie! :)

[Jagienka]

Przy takiej gromadzie nie można się nudzić :)
Ściskam mocno!