Mit Psa Mordecy - Strona Informacyjna - Miłośnicy TTB pomożecie?:)

[Jenny19]

mogę wklejać tutaj i jeśli coś trzeba zmienić albo zauważycie jakieś błędy orto albo stylistyczne to powiedzcie:oops:

[B]Weela

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/weela.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/weela.jpg[/IMG]

Weela-rodzinny pit bull-ocaliła syna swojej właścicielki jedenastoletniego Garego Watkinsona przed grzechotnikiem.Wpadła na niespodziewającego się niczego chłopca zwalając go z nóg.Mama Garego-Lori-wspominając zdarzenie podkreślała,że była zdumiona zachowaniem psa,ponieważ Weela zawsze bardzo dobrze obchodziła się z dziećmi.Jej zdumienie zamieniło się w przerażenie gdy zobaczyła co było powodem zachowania suczki.Na szczęście Weeli udało się wyzdrowieć pomimo ukąszenia.Na szczęście dla Weely i 30 ludzi,21 psów,13 koni i kota,którym kilka lat później Weela ocaliła życie.

W styczniu 1993 roku obfite opady spowodowały przerwanie tamy na Tijuanie ,normalnie wąskiej,na 3 stopy szerokiej rzece.Weela i jej właściciele pracowali przez 6 godzin walcząc z obfitymi opadami,silnymi prądami i płynącymi odpadami by dotrzeć do rancza przyjaciół Watkinsów i uratować ich 20 psów.

Po tym doświadczeniu Watkinsowie uznali,że Weela posiada nadzwyczajne zdolności wyczucia ruchomych piasków,niebezpiecznych obsunięć i błotnistych bagien.

Okresowo,przez ponad miesiąc, ważąca 65 funtów Weela przekraczała wezbraną rzekę by zanieść jedzenie 17 psom i szczeniakom oraz jednemu kotu,opuszczonym na wyspie.Za każdym razem ciągnęła od 30 do 50 funtów psiego jedzenia umieszczonego w plecaku.Ostatecznie zwierzęta zostały ewakuowane z wyspy.

Innym razem Weela doprowadziła zespół ratowników do 13 koni pozostawionych na ogromnym stosie nawozu otoczonego z wszystkich stron wodą.Ratownikom udało się przenieść konie w bezpieczne miejsce.

Wreszcie,podczas powrotu Weeli z jednej z wypraw dostarczających jedzenie opuszczonym zwierzętom natknęła się na grupę 30 ludzi mających zamiar przepłynąć wezbraną rzekę.Weela szczekając,zawracając i płynąc do przodu nie pozwoliła im przepłynąć rzeki w miejscu gdzie woda płynęła głębiej i szybciej.Zaprowadziła grupę w górę rzeki gdzie była ona płytsza i tam udało im się bezpieczniej przejść na drugą stronę.


Silna,łagodna,inteligentna i odważna Weela jest najlepszym przykładem APTB,zawierając w sobie wszystko co najlepsze ta rasa może oferować.Pit bulle to psy,które uwielbiają zadowalać swoich właścicieli i starają się być takim rodzajem psa,jakiego właściciel pragnie.Weela miała dwóch właścicieli.

Pierwszy właściciel porzucił ją by umarła kiedy nie miała jeszcze 4 tygodni.Jej obecna właścicielka,Lori Watkins,znalazła pięć wygłodniałych szczeniaków Pit Bulla kwilących na ulicy,zabrała je do domu i wychowała.Później,rodzina Watkinsonów umieściła 4 szczeniaki w kochających domach a sobie zostawiła małą dziewczynkę,którą nazwano Weela.Wierzyli,że Weela jest szczególna a ona potwierdziła to.


W 1993 roku Weela została Psim Bohaterem Roku.
[/B]

[Jenny19]

[B]Norton[/B]

[B][url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/norton.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/annnorton.jpg[/IMG]


Norton trafił do swoich właścicieli przypadkiem.Dowiedzieli się ,że pitbull (prawdopodobnie po walkach) szuka domu i po obejrzeniu, w jakich tragicznych warunkach żyje i w jakim jest złym stanie , zdecydowali się go przygarnąć.Norton miał nie tylko blizny w sensie fizycznym.Nie można go było zostawić samego,nie cierpiał samotności,potrafił zjeść każde ogrodzenie,w którym go zamykano.Musiał być z ludźmi albo wpadał w panikę.Na szczęście jego pan miał możliwość zabierania go ze sobą codziennie do pracy,ale czasami kiedy musiał zostawać sam dostawał środek uspokajający.Jego właściciele próbowali wszystkiego by zmienić jego zachowanie ale nic nie pomagało.

Najgorsze miało dopiero nadejść.Odszedł inny pies Anny i Barriego-amstaffka Hillary.Był to cios dla właścicieli,ale najgorzej przyjął to Norton.Jego strach przed samotnością nasilił się,praktycznie nie opuszczał na krok swoich właścicieli.Anna i Barrie przeczuwali,że ich inny pies -rottweiler również wkrótce odejdzie,dlatego postanowili kupić szczeniaka amstaffa,tak aby wzmocnić poczucie bezpieczeństwa Nortona wynikające z posiadania dużego "stada".Haley-nowy członek rodziny szybko przywróciła Nortonowi radość życia i spowodowała,że przestał się bać być sam w domu.

Około miesiąc po przybyciu Haley,Anna została w łazience ukąszona przez pająka.Brała w tym czasie leki,które zablokowały produkcję w organizmie środków antyhistaminowych co spowodowało szok anafilaktyczny.Anna nie była w stanie opuścić łazienki czy wydać z siebie dźwięku.Z niewyjaśnionych powodów Norton opuścił swoje legowisko,podszedł do jej śpiącego męża i zaczął go popychać nosem,dopóki ten nie obudził się.Kiedy Barry zobaczył jak zdenerwowany jest Norton i że Anny nie ma w pobliżu zaczął ją szukać i znalazł prawie nieprzytomną.Wezwał pogotowie i w tym samym czasie Anna przestała oddychać.Spędziła dwa dni na oddziale intensywnej terapii i tydzień w domu wracając do zdrowia po ,co najdziwniejsze, nie trującym ugryzieniu.


Anna do dzisiaj nie potrafi wytłumaczyć skąd Norton wiedział,że jeden z członków jego rodziny potrzebował pomocy,ale zdaje sobie sprawę jakie konsekwencje mogła ponieść gdyby tej pomocy nie otrzymała.Uratowali go zabierając z poprzedniego domu a on tak im się odwdzięczył.

Norton został wprowadzony do Purina Animals Hall of Fame za swój heroiczny akt.Został również uhonorowany medalem przez Toronto Humane Society.


Z pewnością jest dobrym ambasadorem swojej rasy.
[/B]

[Jenny19]

[B]Spike

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/spike.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/davenspike1.jpg[/IMG]

Spike był psem asystującym Dave przez 12 lat.Dave jest sparaliżowany.
Spike był własnością,wątpliwej reputacji,hodowcy i był wychowywany oraz trenowany do nielegalnych działań.Ostatecznie,w wyniku nie do końca legalnej transakcji Dave stał się nowym właścicielem Spika.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/spikedave.jpg[/IMG]

Spike nauczył się podstaw posłuszeństwa podczas dwuletniego szkolenia,ale większość umiejętności niezbędnych psu asystującemu zdobył po prostu żyjąc z Davem.

Niestety,w 2000 roku,po 12 latach wspólnego życia Spike został uśpiony z powodu choroby nowotworowej.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/togroup.jpg[/IMG]



[/B]

[Jenny19]

[B]
RCA-Pierwszy "Słyszący"pies na Alasce

[URL]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/rca.html[/URL]


[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/rca01.jpg[/IMG]


RCA przybyła do Alaski z Alabamy.Ponieważ sytuacja na rynku nieruchomości była nieciekawa ,a w powietrzu wisiała histeria skierowana przeciwko pitbullom,jej właściciel nie mógł znaleźć miejsca,w którym pitbull byłby mile widziany i ostatecznie RCA została wysłana na Alaskę.

John Ledum próbował w tym czasie rozpocząć program "słyszących psów" na Alasce.On i lokalny weterynarz,Dr. Joyce Murphy przetestowali temperament 170 psów i RCA osiągnęła najwyższy wynik,więc została wybrana jako pierwszy "słyszący pies"Alaski.

W czasie gdy RCA skończyła szkolenia i została zaprzysiężona,toczyły się rozmowy o wprowadzeniu zakazu posiadania pitbulli w mieście Anchorage.Postanowiono,że RCA zostanie pokazowym psem po to aby wypromować idee,że pitbulle są mądrymi,kochanymi zwierzętami z wspaniałym usposobieniem.

Jako pies pokazowy,RCA wielokrotnie podróżowała przez całą Alaskę i niższe 48 stany.Dzięki niej udało się podnieść fundusze niezbędne do sfinansowanie szkoleń kolejnych "słyszących psów".Do ulubionych demonstracji RCA należały te w szkole podstawowej ponieważ po pracy mogła zejść do długiej kolejki dzieciaków i wycałować je wszystkie.:-) (RCA ma album pamiątkowy z listami od około 700 uczniów.)Później John zabierał ją do najbliższego MCDonaldsa i nagradzał hamburgerem.

Po około 5 latach pracy,RCA przeżyła coś w rodzaju "wypalenia" i kiedy jej trener opuszczał SPCA zdecydował się zabrać ją ze sobą.Kiedy rozpoczęła nowe życie miała 7 lat.


Jak wspomina jej właścicielka,przez wszystkie lata,które z nimi przeżyła, tolerowała wiele szczeniąt i ich papużkę-nimfę.Kładła się tak aby szczeniaki mogły się z nią śmiało bawić i pozwalała papużce żuć swoje uszy.Była psem,z którym bez obaw można było zostawić dziecko,kochała wszystkich ludzi.Jej właściciele żartowali,że gdyby kiedyś odwiedził ich złodziej RCA pokazałaby mu wszystko w domu i pozwoliłaby się zabrać na przejażdżkę samochodem.

Największą radość sprawiały jej przejażdżki samochodem i bawienie się kłodami w jej ulubionym jeziorze.Jej ulubionym hobby było jednak spanie-była w tym naprawdę dobra.


RCA umarła na raka w 1997 roku mając 16 lat.
[/B]

[Anashar]

Jenny dzięki! Niewiarygodne są niektóre historie:crazyeye:

[Jenny19]

[B]Bohaterski Pit Bull-Buddy

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/buddy.html[/url]

[IMG]http://pitbullsontheweb.com/petbull/pictures1/726dog.jpg[/IMG]

Buddy-pitbull-uratował życie swojej pani i jej siostrze w czasie pożaru,który wybuchł w jej domu.

Właścicielka Buddiego-Barbara nazywa go "56-funtową Chihuahua" ponieważ zachowuje się on bardziej jak bojaźliwy,niepewny pies a nie jak pies rasy znanej jako walcząca.


W dniu którym wybuchł pożar Barbara obudziła się o 4.30 rano by odprowadzić Pete Blounta,który mieszkał razem z nią.Później wróciła do łóżka.Zaledwie pół godziny później obudziła się i poczuła dym.Szybko przeszukała dom i odkryła ogień w sypialni Pete Blounta.Pobiegła,by obudzić swoją siostrę,Jane Ellol,która przebywała u niej jako gość,a następnie wybiegła na zewnątrz.

Buddy podążał za nią.Nagle,zawrócił do domu i pobiegł prosto do sypialni Jane,gdzie ta wciąż próbowała się wydostać z pokoju.Jane chorowała na artretyzm i nie mogła szybko opuścić domu.Została sama,zdezorientowana,w nieznanym,zadymionym domu.Buddy był cały czas z nią,głośno piszczał.Barbara wróciła do domu i wyciągnęła siostrę z płonącego mieszkania.Buddy wybiegł razem z nimi.

Siostra Barbary wspominała później,że nie pamiętała dokładnie kto ją obudził i ocalił,ale była przekonana,że był to Buddy ponieważ nie słyszała żadnego innego dźwięku w domu,oprócz jego piszczenia.
[/B]

[Jenny19]

na razie tyle;) prawda że wyczyny "morderców" robią wrażenie:cool3::diabloti:

[Jenny19]

[B]Od szczeniaka do pioniera-historia poszukiwawczo-ratowniczych pitbulli

[URL]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/sarpits.html[/URL]


[/B]Cheyenne trafiła do swojej właścicielki gdy miała 4 miesiące.Przyjaciel Kristine pracował w lokalnym schronisku dla zwierząt i było mu żal wycieńczonego szczeniaka,które zostało przyniesione do schroniska.Dodatkowo były to szczenię Pit Bulla dlatego zadecydowano o jego uśpieniu.Przyjaciel Kristine zabrał suczkę do domu,ale ponieważ sam miał 5 psów nie mógł jej zatrzymać i tak sunia trafiła do Kristine.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/sr4.jpg[/IMG]

Kristine trenowała z Cheyenne posłuszeństwo,trochę agility,wreszcie szkolenie obronne,ale kiedy nadszedł czas na naukę gryzienia Cheyenne odmówiła współpracy.W końcu Kristine zadecydowała by trenować Cheyenne na psa poszukiwawczego.Niedługo po tym Cheyenne miał ciąże urojoną.Zabrała wszystkie wypchane zwierzęta do swojego łózka i leżała z nimi.Nie chciała nigdzie bez nich wychodzić.Nosiła je ze sobą po całym domu.W końcu jej urojona ciąża się skończyła...a prawdziwych szczeniaków nie było.Wpadła w depresję.Nie chciała wychodzić,nie chciała jeść.

Sąsiad Kristine,mieszkający na tej samej ulicy,powiedział jej,że jego znajomi mają na sprzedaż szczeniaki Pit Bulla i może powinna kupić jednego Cheyenne.Kristine zdecydowała się zabrać Cheyenne do przyjaciół sąsiada by zobaczyć,jak Cheyenne będzie się obchodzić z szczeniakami.Uwielbiała je!Niestety,były one poza zasięgiem finansowym Kristine.Kiedy wizyta dobiegła końca,Cheyenne wzięła do samochodu jedno ze szczeniąt.Kristine odebrała jej szczeniaka i zaniosła do pozostałej siódemki.Cheyenne pobiegła za nią i niezwłocznie zaczęła szukać "swojego" szczeniaka.Kiedy go znalazła chwyciła go delikatnie za szyję i z powrotem zaniosła do samochodu.Kristine i hodowca mieli łzy w oczach widząc jak delikatnie Cheyenne obchodziła się z szczeniątkiem.Tak do ich domu trafiła Dakota.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/sr3.jpg[/IMG]

Dakota zaczęła pracować z Kristine i Cheyenne.Szybko okazało się,że Dakota uwielbia ludzi.Razem z Cheyenne stały sie nierozłączne.Kristine zdecydowała,że Dakota również zostanie psem poszukiwawczym.

Dakota uwielbiała biegać więc była szkolona jako Air Scent Dog natomiast Cheyenne będąc bardziej metodyczna była trenowana na Trailing Dog.Po miesiącu treningów wszystkie trzy były gotowe dołączyć do organizacji.Podczas pierwszego spotkania Kristina przedstawiła się (psy zostały w samochodzie) mówiąc: "Mam na imię Kris i mam American Staffordshire Terriera oraz American Pit Bull Terriera".
Wszyscy zamarli ze zdumienia.Jedna z kobiet zaczęła krzyczeć:"Nie chcemy pitbulli!"Wszyscy w pokoju zaczęli mówić jednocześnie.Kristine powiedziała im,że jest szczerze zdziwiona taką reakcją organizacji,która powinna zdawać sobie sprawę,że psie zachowanie zależy od tego jak pies jest wychowany,a nie jakiej jest rasy.Zarząd zdecydował,że będą głosować czy przyjąć Kris i jej psy do organizacji.Wygrały jednym głosem.W następnym tygodniu kiedy Kristina i jej psy miały pierwszy trening,nikt nie chciał z nimi pracować i ukryć się."Przecież ten pit bull może zaatakować kiedy mnie znajdzie!".Bardzo niewiele osób w ogóle z nią rozmawiało.Po kilku tygodniach,gdy sytuacja się nie zmieniała Kris zdała sobie sprawę,że musi sobie radzić sama.I że muszą być 10 razy lepsze niż ktokolwiek inny by zostać uznanym za równorzędnych partnerów.

Kristine znalazła ludzi,którzy zgodzili się z nimi pracować.Trenowali codziennie.Cheyenne i Dakota uwielbiały pracować.W tym samym czasie miały zaprezentować swoją pracę.Po dziesięciu miesiącach udało się znaleźć kogoś kto zgodził się popracować z nimi i ukryć się.Wszyscy chcieli to zobaczyć.Wszyscy stali w milczeniu obserwując jak Dakota szuka zapachu,lokalizuje przedmiot,wraca i mówi Kris,że znalazła przedmiot i zabiera ją do niego."Jest dobra!"-padały komentarze.

Jeden z autorytetów organizacji pozwolił Dakocie i Cheyenne pobawić się ze swoimi psami! Zostały zaakceptowane.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/sr5.jpg[/IMG]

Niedługo potem Kristine usłyszała o Animal-Assisted Therapy.Cheyenne i Dakota uwielbiały ludzi,więc Kris uznała,że będą się świetnie nadawać do tego.Zadzwoniła na numer informacyjny z broszury.Kobieta,która odebrała telefon opowiedziała jej wszystko o organizacji.Była bardzo miła.

Później zapytała jakiej rasy psy ma Kris.Kiedy usłyszała "pitbull" stwierdziła,że to kończy ich dyskusję.I rozłączyła sie.To zdeterminowało Kris do działania.Zadzwoniła ponownie po kilku tygodniach i po wstępnej rozmowie,gdy padło pytanie o rasę psów odpowiedziała,że ma terriery szkolone na psy poszukiwawczo-ratownicze.Pani w słuchawce była zachwycona.Zaprosiła Kristine do klasy,by nauczyć ją jak radzić sobie z różnymi rodzajami pacjentów.Psy nie były tam wpuszczane,więc nie wydało się,że Cheyenne i Dakota to pitbulle.

Kilka miesięcy później Kris miała stawić się razem z psami w centrum rehabilitacji.Kris i sunie przybyły nieco wcześniej,dumnie weszły frontowymi drzwiami do centrum rehabilitacji.Pani z słuchawki czekała na nie w hollu.Gdy zobaczyła psy zaczęła krzyczeć:"To ty jesteś tą kobietą od pitbulli!Zabieraj stąd te psy!"Wtedy dziecko siedzące obok niej podbiegło do Cheyenne i zaczęło ją głaskać.Później mężczyzna na wózku inwalidzkim podjechał do nich i zapytał czy może pogłaskać psy.Terapeuta,który nadszedł nie słyszał,że Evaluatorka prawie wyrzuciła za drzwi Kris i jej psy.Powiedział:"Chłopcy mamy nowe psy terapeutyczne...więc bierzmy się do roboty."

Wszyscy byli zachwyceni suczkami.Odwiedziły wszystkie 3 piętra.Kiedy wyszły z budynku Evaluatorka powiedziała Kris:"Wiesz,dzisiaj się czegoś nauczyłam.Nie wszystkie pit bulle są złe.Tu masz listę szpitali,centrów rehabilitacji oraz domów zdrowotnych,które powinny skorzystać z twojej pomocy.Dobra robota."


Wiele ludzi pytało Kristine dlaczego zdecydowała się wyszkolić swoje psy na psy poszukiwawczo-ratownicze oraz w terapii asystującej.Odpowiada im,że robiła wiele rzeczy z swoimi psami-min.agility,obedience itp.Kiedy jej psy wykonały dobrą robotę dostawały niebieską wstążkę.Teraz kiedy wykonają dobrą robotę,ratują komuś życie.

[IMG]http://www.pbrc.net/poppysplace/images/TeamCrawford.jpg[/IMG]

[Vectra]

wow , aż się łezka w oku kręci - piękne historie
dowód na to że te psy są najcudowniejsze i najwspanialsze i jedyne w swoim rodzaju :)
i mają siódmy zmysł ;)

Jenny świetna robota :buzi:

[Anashar]

Jenny dziękujemy!:loveu:

[Jenny19]

dobra dobra nie zawstydzajcie mnie:oops:

a co zwróciło moją uwagę,że większość tych psów miała od początku ciężkie życie-wyrzucone na ulice,zmuszane do walk,zagrożone uspieniem- dostawały drugą szansę i prosze jak się potrafiły odwdzięczyć:crazyeye:

[Anashar]

Mam nadzieję, że choć jedna osoba po przeczytaniu tych historii zmieni swoją obinię na tematbullowatych. Jeśli ta historia kogoś nie ruszy - to taki ktoś naprawdę nie może mieć serca.

[andzia69]

cholera - popłakałam się:oops:

te historie powinni również przeczytać wszyscy, którzy dali tym psom szansę - żeby byli dumni z tego,że uratowali właśnie bula a nie jamnika czy psa innej rasy (nie urągając oczywiście tym rasom)

Ja zawsze próbuję ludzi uświadamiać,ze to nie są psy mordercy - to jaki jest pies w 98% zależy kto go wychował, 2 % zostawiam psom chorym...

Może wiecie, albo nie, ale mam nad morzem mały dom i wynajmuję w sezonie pokoje - na stronie jest napisane,że moimi towarzyszami są psy i zapraszam ludzi lubiących psy. Oczywiście nie jest napisane,że 2 moje psy to mordercy - więc wszyscy na miejscu przekonują się jakie to mordercy są:evil_lol:

[Jenny19]

i kolejne 3 ( i na dziś już chyba spasuję;)):

[B]K-9 Popsicle-maltretowany,umierający szczeniak staje się superpsem szukającym narkotyków

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/popsicle.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/koolpic2.jpg[/IMG]

"Jest małą kulą ognia"-mówi U.S. celnik J.J. Trevino o Popsicle( odbierając Seizure medal)

Podczas jednej z akcji ,dwa lata temu policjant Ron Clark Jr,otwierając porzuconą zamrażarkę w mieszkaniu dealera narkotyków znalazł wybrzuszony czarny worek na śmieci."Szturchnąłem go moją latarką i zaczął się ruszać.Podejrzewałem,że to może być dziecko."-przypomina sobie policjant.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/koolpic1.jpg[/IMG]

W rzeczywistości było to szczenię pit bulla,które stało się znane jako Popsicle-i które ku ironii losu-zdobyło sławę dzięki wytropieniu złych ludzi,którzy prawie go zabili.

Rok wcześniej,Popsicle pomógł policjantom przechwycić 3,075 funtów kokainy z załadowanej ananasami ciężarówki na meksykańskiej granicy-największa narkotykowa wpadka w Hidalgo,w Texasie."To zdumiewające jakie przeszkody ten pies pokonał"-mówi US pełnomocnik Urzędu Celnego Raymond W. Kelley.

Kiedy oficer Clark znalazł ranne,oblepione krwią zwierzę,które było najwyraźniej używane do walk pit bulli,było niedożywione,wychłodzone i bliskie śmierci.

"Był w złym stanie,ale wyciągnęłam go z tego"-mówi adwokat adopcji SPCA Shannon Willie,która nazwała szczeniaka Popsicle.Niestety,ludzie którzy odwiedzali schronisko nie chcieli adoptować szczeniaka rasy o takiej reputacji.Rzucali okiem na niego i odchodzili.
Kiedy Popsicle odzyskał siłę,schronisko skontaktowało się z oficerem Sally Barr zajmującą się egzekwowaniem praw zwierząt.To był ryzykowny interes,ale może Popsicle kwalifikowałby się na psa szkolonego w Front Royal,VA.

Z 500 psów jakie Barr przetestowała w ciągu ostatnich 3 lat tylko 4 były do tego stworzone.

W grudniu 1998 roku Popsicle awansował na szczyt swojej kategorii i został sławnym wychowankiem -2 miesiące później ,po wykryciu kryjówki kontrabandy pod przyczepą ciągnika.

"Wyobraź go sobie"-mówi treser zwierząt US Customs J.J. Trevino-"na swoich tylnich kończynach,gdy szczekając,próbował dosięgnąć spodu ciężarówki."

Po powrocie Popsicla Ron Clark powiedział:"Wciąż nie wiem dlaczego otworzyłem lodówkę,ale czuję że tak miało być."


[/B]

[Jenny19]

[B]Dixie-bohaterski pitbull ratuje dzieci przed groźnym wężem

[URL]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/dixie.html[/URL]

[IMG]http://www.nopitbullban.com/images/pitbullhero_dixie1999.jpg[/IMG]


Gdy zabójczy wąż cottonmouth zaatakował "jej" dzieci,Dixie nie wahała się.Odepchnęła dzieci na bok,umieściła swoje 50 funtowe ciało pomiędzy nimi a wężem.W ten sposób ocaliła 9-letniego Franka Humphries i jego 7-letnie rodzeństwo,bliźniaków-Katie i Codi.Jadowity wąż zdołał dwukrotnie ugryźć 16-miesięcznego psa w pysk.

Valerie Humphries-matka dzieci i właścicielka Dixie zabiła węża siekierą i zabrała psa do weterynarza Francoise Tyler."Widok nieprzytomnego ciała Dixie w ramionach lekarza to jedna z najgorszych rzeczy jakie przychodzą mi na myśl"-wspomina Valerie."Dr. Tyler zaaplikował jej przez kilka dni kroplówkę z antybiotykami."

To właśnie ten weterynarz nominował Dixie do kategorii Bohaterskich Psów w konkursie sponsorowanym przez Georgia Veterinary Medical Association.Dixie pokonała ponad 300 psów nominowanych w tej kategorii i w tym samym miesiącu została wprowadzona do Georgia Animal Hall of Fame.


Dixie jest pitbullem.

To jakiej rasy jest bohaterski pies,nie powinno mieć znaczenia.Ale ma znaczenie,bo ta rasa wzbudza obawy,nienawiść i jest piętnowana przez wielu ludzi,włącznie z tymi,którzy nazywają siebie miłośnikami zwierząt.
[/B]

[Jenny19]

[B]Bohaterski Pit Bull:Pies znajduje pomoc dla rannego sąsiada

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/thomson.html[/url]

Zapomnijcie o Lessie.Pit bulle pokazały,że wyczyny bohaterskich psów nie zdarzają się tylko w filmach czy TV.

Roach spadł z wysokiej na 12 stóp drabinę podczas zbierania brzoskwiń.Oszołomiony i niezdolny do ruchu z powodu obrażeń został znaleziony przez Gabbie-pitbulla dzierżawcy Jeanne Davis.

"Byłem długo nieprzytomny"-wspomina Roach.-"Pamiętam psa,który lizał moją twarz i stojąc za mną szczekał,szczekał,szczekał..."

Ale nikt nie przychodził.Gabby pobiegła po pomoc.

Około 100 jardów dalej,nie zdolna do zobaczenia czy usłyszenia Roacha,Davis słyszała wściekłe szczekanie Gabbie i pomyślała,że ktoś być może wszedł na jej posiadłość.Ale pies Roach,który był niedaleko,nie szczekał.

Wkrótce po tym,jak pierwszy raz usłyszała szczekanie, Gabby pojawiła się.

"Szczekała,spojrzała na mnie i zawróciła z powrotem"-wspomina Davis.

Davis poszła za Gabby.Znalazła rannego Roach,jęczącego z bólu, w pobliżu drabiny."Podeszłam do miejsca gdzie leżał i Gabby przestała szczekać."

Roach spędził tydzień w szpitalu.Jednym z pierwszych jego gości,po zwolnieniu ze szpitala była Gabby.

Psychologowi Roach powiedział,że ten incydent jest dobrym przykładem ujmującej strony pitbulli,której media nie poświęcają żadnej uwagi.


Gabby była maltretowana zanim została adoptowana przez Davis."Wiele ludzi mówiło mi,że powinnam ją uśpić,bo kiedyś zrobi coś złego."-mówi właścicielka Gabby."Jestem dumna z mojego psa."
[/B]

[Apbt_sól]

usliniłam się ze wzruszenia jak nic:placz: .... jak stary siennik sie wzruszyłam :placz:

[Anashar]

Niedługo zaczniemy zapełniać stronę tymi pięknymi historiami:)

[Jenny19]

[B]Spanky-pitbull artysta.

[URL]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/pitcasso.html[/URL]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/spanky2.jpg[/IMG]


Znany jako "Pitcasso" w świecie sztuki,mieszkaniec południowej Valley- Spanky w sprytny sposób wytorował sobie drogę wśród lokalnej społeczności.

Jedno z malowideł Spankiego zostało sprzedane za 550 dolarów w American Diabetes Association's Valley z Sun Celebrity Art Auction.Strefa wpływów artysty pitbulla nie ograniczyła się tylko do Valley.

"Nauczyłem się szacunku do powiedzenia <Nigdy nie próbuj ścigać się ze sztuką dzieci czy zwierząt>"-mówi artysta J.D. Challenger."Dzieliliśmy galerię w Markecie w Santa Fe i obrazy Spankiego zostały sprzedane o wiele szybciej niż moje."

Talent Spankiego rozwinął się tylko dzięki jego wspaniałomyślności.Cały zysk ze sprzedaży jego dzieł został przeznaczony na specjalne cele,jak na przykład na fundację Assistance Dog Training Fund,która pomaga szkolić psy dla osób niepełnosprawnych.

W jaki sposób udało mu się osiągnąć taką sławę?Nie było to proste.Spanky został uratowany przez Challengera w prawdziwie Hollywoodzkim stylu na kilka godziny przez zaplanowaną egzekucją.Następnego dnia Spanky padł ofiarą parwowirozy i nosówki.Po sześciu tygodniach w szpitalu zbuntowany szczeniak porozrywał wszystko co było w jego zasięgu wzroku w domu Challengera.By powstrzymać destrukcyjne impulsy często towarzyszące artystom(przypomnijcie sobie co Van Gogh zrobił z brzytwą!) i pomóc Spankiemu kontrolować jego nieograniczoną energię jako wsparcie zatrudniono trenera Boba Dolana.

Spanky spędził miesiąc obserwując Challengera w pracy w studiu i zapewne powiedział sam sobie "Też tak umiem".

Wielki moment nadszedł,gdy zobaczył czyste płótno oparte o ścianę.Zanurzając swoje łapy w farbie rozlanej na podłodze,Spanky przykładał je do płótna i mieszał kolory nosem i językiem.Volie,tak oto narodził się artysta.

Jego cztery prace znalazły się w Santa Fe's Indian Market.

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/spank1.jpg[/IMG]

Część entuzjazmu Spankiego,według Dolana,pochodziła z jego miłości do jupiterów."Wsadźcie go w jego smoking i zamieni się w małego aktorzynę."-opowiada Dolan.-"Spanky będąc w tłumie 300 ludzi intuicyjnie wyczuje kto ma kamerę."

Spanky ma rozległą garderobę,stworzoną przez osobistego krawca,dla publicznych występów.(Garnitur Elvisa to jeden z ulubionych Challengera).

Osiągnięcia Spankiego nie ograniczały się jedynie do tych artystycznych.Ten pies był prawdziwie renesansowym psem.Odbierając certyfikat American Kennel Club Canine Good Citizen został nagrodzony dyplomem oraz odznaką młodszego oficera oddziału policji Phoenix.Dobry obywatel otrzymał również certyfikat psa ratunkowego i został szczególnie wyszkolony w umiejętność medycznego ostrzegania.Na przykład Spanky posiadał zdolność wyczucia z góry,zanim osoba zaczęła cierpieć,napadu padaczki.Jego talent został wykorzystany do pomocy w uczeniu innych psów dla osób niepełnosprawnych.

"Używaliśmy go do zmotywowania maltretowanych szczeniaków przerażonych każdą osobą i każdą rzeczą"-wspomina Dolan-"Spanky naprawdę pomógł tym psom odzyskać pewność siebie."

W warunkach gdzie dominował instynkt przetrwania,poświęcenie,ciężka praca i pomoc niesiona innym,Spanky jest wyróżniającym się przykładem dla wszystkich.Zarówno ludzi,jak i zwierząt.


[/B]

[Jenny19]

[B]Pit Bull ratujący inne psy swoją krwią

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/sunni.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/sunnipic.jpg[/IMG]

Sunni uwielbia chwytać frisbee i ścigać piłeczki tenisowe.Ale ten 4-letni Pit Bull uczestniczy również w czymś o wiele bardziej ważniejszym-oddawaniu krwi.
"Jest,jak oni to nazywają,uniwersalnym dawcą krwi."-mówi Toni Klemstein,właścicielka psa."Przepuszcza antygeny,które u innych psów wywołują reakcję na oddawanie krwi.Do tej pory oddała krew trzy albo cztery razy."

Klemstein,recepcjonista w szpitalu Baseline Animal Hospital w Alta Roma,mówi,że krew jest często potrzebna dla psów,które zostały ranne lub cierpią na zaburzenia autoimmunologiczne.

"Kiedyś była tu mała,starsza para ludzi z małym pudelkiem"-wspomina rezydentka Rancza Cucamonga."Niezwykle podniecił ich fakt,że do transfuzji użyto krwi pitbulla."

Weterynarz Bruce Armstrong opowiada,że praktyka klasyfikowania krwi dla psów jest w użyciu od ostatnich 10 lat.Wielu weterynarzy nie świadczy tego typu usług,ponieważ jest to proces drogi i pracochłonny.Koszt sklasyfikowania krwi to od 70 do 80 dolarów,a transfuzji krwi od 100 do 200."

[/B]

[Jenny19]

[B]Blueberry ratuje swojego pana przed uzbrojonymi napastnikami

[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/blueberry.html[/url]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/blueberry1.jpg[/IMG]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/blueberry3.jpg[/IMG]

[IMG]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/image/blueberry4.jpg[/IMG]

Pitbullka imieniu Blueberry ocaliła swojego właściciela przed dwoma uzbrojonymi napastnikami.Pies rzucił się na napastników,gdy otworzyli ogień i pomimo złamanych łap i szczęki nie przerwał ataku.Intruzi uciekli.Weterynarze z Uniwersytetu Perdue pozszywali Blueberry.Potwierdzili również że jej nienarodzone szczeniaczki nie ucierpiały w starciu.
[/B]

[Jenny19]

[B]Psie oddanie czyni życie łatwiejszym


[url]http://www.pitbullsontheweb.com/petbull/articles/panda.html[/url]

Mieszkanka Lancaster-Pat Morrison jest żarliwym zwolennikiem korzyści jakie przynoszą psy osobom niepełnosprawnym.

Morrison jeździ na wózku inwalidzkim od 1996 roku gdy miała wypadek podczas jazdy konnej.W codziennej aktywności życiowej pomaga jej mix pitbulla-Panda,znaleziona na ulicy i wyszkolona do włączania światła,podnoszenia zrzuconych rzeczy i ciągnięcia wózka inwalidzkiego.

"Potrzebowałam psa,a ona potrzebowała człowieka"-mówi Morrison.

Morrison znalazła Pande gdy była szczeniakiem błąkającym się po ulicach Lancaster.Kiedy nikt nie odpowiedział na ogłoszenie zamieszczone w gazcie o poszukiwanym właścicielu psa,Panda została wysterylizowana i zaszczepiona.Stojąc wobec dwuletniego oczekiwania na przysłanie jej psa towarzyszącego z firmy z Santa Rose,Morrison postanowiła zatrzymać szczeniaka i go wyszkolić.

Pierwszą rzeczą,jakiej uczyła się Panda było włączanie światła łapą,gdy Morrison powiedziała "światło".Nauka zajeła jej 5 minut.
"Była zdumiewająco szybka"-mówi Morrison,która przed wypadkiem szkoliła psy i konie.

Później Panda nauczyła się ciągnąć wózek inwalidzki Morrison w miejscach publicznych,przynosić Morrison rzeczy i podnosić rzeczy,które jej upadły.

Czarno-białej 11-miesięcznej Pandzie założono zielony podkoszulek z napisem"Service" i "Zapytaj czy możesz mnie pogłaskać,jestem przyjazna".

"Jest zaskakująco dobra mimo małego doświadczenia.Kiedy poszłyśmy do biblioteki,zasnęła."-opowiada Morrison."Jest świetna."

Morrison ucierpiała w wyniku wypadku podczas jazdy konnej,gdy jej koń stanął dęba i upadł na nią.Upadek spowodował zmiażdżenie 4 i 5 kręgu piersiowego w jej kręgosłupie,pozbawiając ją możliwości stania,osłabiając mięśnie ramion,powodując utratę mowy i utratę 10 lat z jej pamięci.

Dawny uczelniany instruktor i nauczyciel niepełnosprawnych-Morrison musiała pracować nad rehabilitacją samej siebie.

"Musiałam nauczyć się żyć z faktem,że nie zostałam wielkodusznie ocalona"-wspomina Morrison.

Podczas jej pobytu w szpitalu,na jedną z wizyt jej przyjaciel zabrał swojego psa i Morrison mogła zobaczyć jak twarze innych pacjentów rozjaśniają się gdy widzą zwierzę.

"Zrobiło to na mnie ogromne wrażenie,ponieważ to było czymś,co mogło pomóc ludziom."

Morrison odzyskała mowę dzięki ćwiczeniu monologów Szekspira by wzmocnić mięśnie twarzy.Większość jej pamięci powróciła,ale wciąż nie mogła przypomnieć sobie jedno roku swojego życia.Odzyskała zdolność do chodzenia,ale osłabione mięśnie nóg nie były zdolne do długiego stania.

Z powodu rosnących tkanek blizny,Morrison ostatecznie została skazana na wózek inwalidzki.
[/B]

[andzia69]

odnośnie psów oddających krew - poczytajcie tutaj:
[url]http://www.psia-krew.pl/3-1.php[/url]

zdjęcie mówi samo za siebie:
[IMG]http://www.psia-krew.pl/foto/dawca.jpg[/IMG]

[Jenny19]

[B]Zabity pit bull ginie jak bohater

[URL]http://www.understand-a-bull.com/HeroicPitties/Bennypitbulldieshero0306.pdf[/URL]

Oakland-To był zwyczajny spacer dla Micka Henricksona i jego psa.

W górę i w dół wzgórza,gdzie Henrickson mógł rzucać piłkę Benniemu-jego aportującemu pitbullowi,podczas gdy jego inny pies bawił się smyczą.Henrickson,łagodny mężczyzna,przeszedł na emeryturę 6 lat temu po zawale,odbywał taki spacer codziennie od 11 lat,czasami po północy.

Nic nie złamało tej rutyny przed zmrokiem tydzień temu,w dniu
,gdy Benny dostał kulę między łopatki kiedy bronił swojej paczki.

Kiedy Henrickson wracał ze szkoły do domu z Bennym i innym swoim psem u boku-Rosie,został napadnięty.Ktoś podbiegł do nich i przystawił do tyłu głowy Henricksona pistolet,kopiąc go w kolana.

"Benny patrzył na mnie,słyszał mój głos,wiedział że jestem w złej sytuacji"-opowiada Henrickson.Benny natarł na uzbrojonego mężczyznę,wyładowując swoją furię i 85 funtów na nieznajomym.

Henrickson błagał mężczyznę by nie strzelał.Benny był na ściąganej smyczy,którą Henrickson wypuścił podczas gdy
Rosie,również pitbull,szczekała wściekle u jego boku.

"Benny popchnął go,ugryzł i gonił tak długo jak potrafił:-wspomina Henrickson.

Pies ścigał uzbrojonego mężczyznę do połowy ulicy.Zacisnął szczęki na ręce mężczyzny,w której trzymał broń.Mężczyzna chwycił pistolet wolną ręką i strzelił do Benniego.

Pies upadł,a mężczyzna uciekł do samochodu zaparkowanego kilkanaście metrów dalej.Henrickson przeciągnął Benniego na chodnik,gdzie trzymał psa dopóki nie umarł.

"Patrzył w moje oczy jakby chciał powiedzieć<Czy dobrze zrobiłem,tato?Czy dobrze zrobiłem?>Powiedziałem mu:<Jesteś dobrym chłopcem.Nie umieraj.>"

Pitbull znane są z bycia zawzięcie lojalnym w stosunku do swoich właścicieli,ale szkoleniowiec psów powiedział,że każdy pies mógł postąpić tak samo.

"Psy potrafią wyczuć rzeczy,których nie potrafimy całkowicie wyjaśnić"-mówi Mike Wombacher-szkoleniowiec psów z San Francisco.

Benny był szkolony jako pies obronny.Henrickson pracował z psem,prowokując u niego agresję podczas ataku,ale ludzie którzy znali 6-letniego pitbulla mówili,że nigdy nikogo ani niczego nie zaatakował.

Dla niektórych stał się bohaterem.

"Benny bronił mojego ojca do końca.Ocalił mu życie."-tak napisała w liście do gazety 18-letnia córka Henricksona-Krista.

Henrickson i jego przyjaciele powiedzieli,że chcą się podzielić tą historią z innymi,bo są zmęczeni słuchaniem jedynie przerażających historii o pitbullach.

Henrickson i jego dziewczyna,Amanda Zamacona,znaleźli Benniego w Halloweenowy poranek około 5 lat temu,30 stóp od miejsca,gdzie został zabity.Był przerażony,wychudzony i niesamowicie zapchlony.Wczołgał się pod zaparkowany samochód na rogu ulicy by uciec policji."Nie potrafili sobie z nim dać rady"-wspomina Henrickson,który przez 27 lat zawsze miał psa,zazwyczaj pitbulla.Podszedł do błąkającego się psa i powiedział"Chodź,wielkoludzie".Benny wyszedł spod auta,Henrickson zapiął go na smycz i powiedział policji,że zabiera go do domu.

"Biedny pies"-wspomina Henrickson."To był prawdziwy żołnierz.Oddał życie za mnie."

Policja powiedziała,że niezwykle rzadko zdarza się,by złodzieje napadali na kogoś kto spaceruje z dwoma psami,szczególnie z dwoma dużymi pitbullami.I zdecydowanie nie jest to zbyt mądre.

[/B]

[Anashar]

Piękne. Ale zamieniłbym słowo zdechł na skonał lub umarł... Zdychać mogą tylko ludzie