Stowarzyszenie Dogi Adopcje

[_Dunaj_]

Dziękuję Danusiu za zaprezentowanie moich Dzieci. To, co robię wynika z mojej głębokiej potrzeby wewnętrznej. Dogi dały mi tyle (łącznie z uratowaniem życia, kiedy byłam dzieckiem - jak zechcecie, to kiedyś opowiem), że tylko spłacam dług.

Teraz pora, żebyś Danusiu przedstawiła Jolę, Małgosię i SIEBIE :)

 

Oczywiście Allu przedstawię wszystkich, tylko trochę czasu mi zabrakło i dużo się w adopcjach działo. Dzis przytocze tylko słowa wstępne jakie napisałam do albumu "Album. Wystawa. Wsomnienia> Wsilków 2015"

 

"Tym, które były z nami, są i będą, bo to dzięki nim - Dogom wszystko się zaczęło. One nauczyły mnie pokory i rozumenj miłości oraz czerpania radości z życia "tu i teraz", radowania się ze zwykłych drobnostek i zapamiętywania szczęśliwych chwil. Żyzie jest zbyt krótkie,  by trownić je na smutek, złośc, gorycz. Lepiej wypełniać je dobrocią i miłością oraz otwartością na innych"

 

Myślę, że pod tymi słowami podpisze się niejedna z nas, a może nawet wszystkie.

 

Cóż jeszcze mogę dodać, tytlko tyle, że dogi w pewnym sensie towarzyszą mi przez całe życie, bo jak tylko siegne pamięcią wstecz to już jako małe dziecko podziwiałam te piękne olbrzymy na ulicy oboki bloku w którym mieszkałam, było ich 5. Już wtedy postanowiłam, że ja będę takie miała. Potem gdy moje koleżanki marzyły, że zostaną księżniczkami, ja pod wpływem filmu "Elza z afrykańskiego buszu" marzyłam, że wyjadę do afrykańskiej dzungli i będę ratowała lwy. Wyjechałam do lasu, bo mieszkam na skraju rezerwatu i ratuję dogi, mam w domu trzy, a przecież to takie troche niewyrośnięte lwięta. W sumie to nie ja szukałam dogów to one mnie znalazły, bo Greald może jeszcze przyadek, ale już Tosiu świadomie adoptowany, potem Cormiś, Leoś......do tego jes co jakis czas ogromny pies w snach, teraz dziękl pomocy w interpretacji m. in. Alli, wiem, ze ten pies to dog i że jest to mój opiekun. Tak dogi to moja miłość, pasja, życie, przeznaczenie i tyle

Postaram się przedstawić swoje stado w najbliższym czasie

[mira_c]

Ależ cudna fotorelacja :) Wzroku oderwać nie mogłam.

Cudne te psiaki, pomimo swoich gabarytów.

[SalmaHayek]

Chyba między innymi - dzięki nim ;)

[Alina]

Teraz to jest po co tu zaglądać. Świetne relacje, piekne zdjęcia!

[wilczy zew]

Dziękuję Danusiu za zaprezentowanie moich Dzieci. To, co robię wynika z mojej głębokiej potrzeby wewnętrznej. Dogi dały mi tyle (łącznie z uratowaniem życia, kiedy byłam dzieckiem - jak zechcecie, to kiedyś opowiem), że tylko spłacam dług.

CHCEMY! :)

[Alla Chrzanowska]

CHCEMY! :)

 

No to już :)

Miałam 4 lata, kiedy moi rodzice się rozwodzili, ale postanowili raz jeszcze spróbować się pogodzić. Było lato, więc wzięli namiot, mnie i pojechaliśmy nad jezioro na Mazury. Oczywiście godzenie się polegało na zażartych kłótniach i wzajemnych pretensjach. Rodzice tak byli zajęci sobą, że w ogóle na mnie nie zwracali uwagi. Jezioro było piękne, a z brzegu dość daleko prowadził pomost, na którym najczęściej się bawiłam. Oczywiście sama. Pewnego razu z pomostu do wody wpadł mój ukochany miś. Woda była bardzo czysta i przejrzysta. Z pomostu widziałam, jak miś leży na dnie. Wydawało mi się, że to blisko i spróbowałam rączką sięgnąć do niego. Niestety, było tam już bardzo głęboko. Wychylając się po misia, straciłam równowagę i wpadłam do wody. Nikt tego nie zauważył. Topiłam się. Nagle, nie wiadomo skąd, pojawił się ogromny czarny dog. To był całkiem obcy pies. Wskoczył do wody, złapał mnie za bluzkę i wyciągnął na brzeg. Nic mi się w zasadzie nie stało. Trochę się opiłam wody. Ale gdyby nie ten pies, nie byłoby mnie z Wami teraz. Od tamtej pory zawsze w chwilach zagrożenia widzę nie twarze ojca czy matki - widzę wielki, kochany łeb, który spieszy mi na pomoc. Tak więc mam za co być wdzięczna dogom...

[_Dunaj_]

Mnie w zeszłym roku Tosiu ocalił od wypadku, a właściwie rojechania człowieka. Był listopadowy wieczór, troche mglisto widocznośc kiepska, wracałam z pracy do domu i z powodu tej widoczności postanowiłam pojechać boczną dorga przez las, bo tam n ie było ruchu samochodowego. Jak dojeżdżałam do lasu to w światłach samochodu zobaczyłam Tosia na drodze. Dostałam gęsiej skórki, bo Tosiu już ponad pół roku nie żył, ztrzymałam się i pomyślałam, że to pewnie przemęczenie, a że ciągle o nim myślę to mam zwidzenia. Uszczypnęłam się w rękę i nadal go widzę, wyszłam z samochodu i wtedy zniknął, ale w miejscu gdzie on stał na drodze leżał pijak i spał, był tak niepytzomny, że nawet się nie obudził jak go odciągnęłam na pobocze coś tam mamrotał tylko. Gdyby nie to moje przewidzenie, nie zatrzymałabym się i najechała na niego, bo nie było go widać. Długo o tym potem myślałam i wiem, że Tosiu czuwał, żeby mnie uchronić.

[_Dunaj_]

Bertusia coraz piekniejsza i coraz bardziej radosna :)

 

[_Dunaj_]

[_Dunaj_]

[_Dunaj_]

[_Dunaj_]

[_Dunaj_]

[_Dunaj_]

Dawno go nie pokazytwałam to trochę Was pomęcze Zefirkiem :)

 

Jak widać, on też zmienił się nie do poznania, to już nie ten sam chudziaczek zabrany ze schroniska

 

[_Dunaj_]

Po opreacji prawie już nie ma śladu :)

 

[_Dunaj_]

:)

 

[_Dunaj_]

Zefirek mieszka z Indim :)

 

[_Dunaj_]

Uśmiech proszę :)

[_Dunaj_]

Z wnusiem Wioli :)

 

 

Z przyacielem Indimi :)

 

[_Dunaj_]

Zefirek w pełnej krasie :) słodziak :)

 

[_Dunaj_]

U Klary wszystko w porządku i miała gości

 

[Nette]

Fantastyczne zdjęcia, dzięki Danusiu :)

[wilczy zew]

No to już :)
Miałam 4 lata, kiedy moi rodzice się rozwodzili, ale postanowili raz jeszcze spróbować się pogodzić. Było lato, więc wzięli namiot, mnie i pojechaliśmy nad jezioro na Mazury. Oczywiście godzenie się polegało na zażartych kłótniach i wzajemnych pretensjach. Rodzice tak byli zajęci sobą, że w ogóle na mnie nie zwracali uwagi. Jezioro było piękne, a z brzegu dość daleko prowadził pomost, na którym najczęściej się bawiłam. Oczywiście sama. Pewnego razu z pomostu do wody wpadł mój ukochany miś. Woda była bardzo czysta i przejrzysta. Z pomostu widziałam, jak miś leży na dnie. Wydawało mi się, że to blisko i spróbowałam rączką sięgnąć do niego. Niestety, było tam już bardzo głęboko. Wychylając się po misia, straciłam równowagę i wpadłam do wody. Nikt tego nie zauważył. Topiłam się. Nagle, nie wiadomo skąd, pojawił się ogromny czarny dog. To był całkiem obcy pies. Wskoczył do wody, złapał mnie za bluzkę i wyciągnął na brzeg. Nic mi się w zasadzie nie stało. Trochę się opiłam wody. Ale gdyby nie ten pies, nie byłoby mnie z Wami teraz. Od tamtej pory zawsze w chwilach zagrożenia widzę nie twarze ojca czy matki - widzę wielki, kochany łeb, który spieszy mi na pomoc. Tak więc mam za co być wdzięczna dogom...

Spotkałaś jeszczego tego doga?
Niesamowita historia.

Co miał operowane Zefirek?

[Norel]

Jola-i jak, nikt z okolic Wa-wy nie dał rady do Erysia podjechać? :(

[Alla Chrzanowska]

Spotkałaś jeszczego tego doga?
Niesamowita historia.

Co miał operowane Zefirek?

 

Nie, nigdy. I nikt nie wiedział czyj to był pies. To było letnisko, nad całym jeziorem było dużo ludzi wypoczywających pod namiotami. Mama szukała tego psa, chcąc podziękować właścicielom, no i w ogóle wyrazić wdzięczność. I choć samo wyciąganie mnie z jeziora widziało kilkanaście osób, nikt nie umiał pomóc w odnalezieniu tego doga.

 

Zefirek miał operowaną łapkę.