Bardzo silny lęk separacyjny

[e_madi]

Witam serdecznie. Mamy poważny kłopot z naszą sunią, a mianowicie bardzo silny lęk separacyjny i szczerze mówiąc brak już nam pomysłów co możemy jeszcze zrobić. Suka gdy zostaje sama w domu to biega jak oszalała po wszystkich pokojach, wskakuje na meble (nawet na lodówkę!), skacze na drzwi wejściowe i do tego szczeka. Lęk separacyjny również objawia się tym, że łazi wszędzie za nami, nie opuszczając nawet na krok.

Zacznę od początku. Suka, to ok. 3 letni spory kundel. Adoptowaliśmy ją z fundacji pod koniec października ubiegłego roku. Suczka od razu bardzo się do nas przywiązała. Na początku dużym problemem było sikanie z radości jak wracaliśmy do domu, nawet po krótkiej nieobecności (np. 15 min.). Nie było to zwykłe podsikiwanie, a wylewanie całego pęcherza. Do tego biegała z radości po całym mieszkaniu, a więc po każdym powrocie mieliśmy do mycia podłogę w całym domu. Problem ten udało się rozwiązać, poprzez zupełny brak emocji podczas powrotu, oraz przytrzymywanie psa w jednym miejscu (żeby nie mogła jeszcze bardziej nakręcać się biegając). W tej chwili zdarzy się jej popuścić kilka kropel raz na tydzień. Ale sąsiedzi zasygnalizowali nam inny problem - ujadanie. Wcześniej ujadała cały czas jak byliśmy w pracy, teraz podobno ok 12-13 coraz częściej robi się cicho.

Co do tej pory zrobiliśmy? Wprowadziliśmy klatkę - suka lubi w niej leżeć - sama chodzi się do niej położyć, traktuje ją jak swoje miejsce, bez problemu daje się w niej zamykać (również na całą noc). Jest w niej również dużo spokojniejsza podczas stresujących czynności, tj. podczas odkurzania. Ale pod jednym warunkiem - jak jesteśmy w domu. Podczas naszej nieobecności robi wszystko, żeby się z niej wydostać. Wyłamała już jeden zamek, pogięła mocno pręty. W tej chwili nie zamykamy jej jak wychodzimy, z obawy, że zrobi sobie krzywdę jak znowu będzie próbowała wydostać się. Próbowaliśmy również czymś ją zająć podczas naszej nieobecności. Niestety nie bawi się absolutnie żadnymi zabawkami, kula z jedzeniem w środku też nie zdaje egzaminu - po jakiś 5 minutach przestaje się nią interesować. Zaczęliśmy jej dawać kości cielęce - zajmowało to ją na dłuższy czas i było w miarę dobrym rozwiązaniem, ale miała po nich kłopoty z trawieniem. Podawaliśmy jej również przez dłuższy czas KalmVet - efekty były marne. Suka dostaje też jedzenie w momencie naszego wyjścia.

Ogólnie sporo z nią pracujemy - oprócz pracy w domu czy na spacerach, chodzimy również na agility. Pilnujemy, żeby nawet na chwilę nie poczuła się przewodnikiem "stada" - np. zawsze któreś z nas pierwsze przechodzi przez drzwi. Codziennie ma jeden długi spacer, podczas którego porządnie ją męczymy zabawą. Poza tym, jeszcze dwa krótsze na załatwienie swoich potrzeb. Oczywiście sunia nie śpi z nami w łóżku. Śpi zamknięta w klatce w drugim pokoju. Staramy się też aby część czasu jak jesteśmy w domu nie przebywała z nami, tylko w innym pomieszczeniu, po to aby uczyła się, że nie zawsze może nas kontrolować.

Tak jak pisałam na początku - nie mamy już pomysłu co jeszcze możemy zrobić. Trwa to już 8 miesięcy i poprawa jest bardzo mała. Sąsiedzi nas zaraz znienawidzą do reszty. Niestety żadne z nas nie jest w stanie zrezygnować z pracy, po to aby siedzieć z psem w domu, więc rady, żeby pracować małymi kroczkami i zostawiać na początku na 5 min i stopniowo wydłużać, są niemożliwe do zrealizowania. Może Wy jakoś pomożecie?

[LadyS]

Jeśli pies tak reaguje na zamknięcie w klatce, to znaczy, że jednak nie nadszedł ten etap, aby go w niej zamykać. Powinniście próbować - zamknąć ją w klatce na kilka minut, wyjść, wrócić, zmieniać czas: raz krócej, raz dłużej. To może trwać i kilka tygodni, niestety.

Do tego, co robicie, z własnego doświadczenia dołożyłabym trzy rzeczy. Pierwsza to ograniczenie kontaktu z suką - chodzicie razem na agility itd., wszystko super, ale musicie nauczyć sunię pewności siebie. To nie ma nic wspólnego z byciem "przewodnikiem" stada - wątpię, aby ta suczka konkretnie w ogóle miała takie zapędy, skoro tak reaguje na Waszą nieobecność. Prócz aktywnosci fizycznej zapewniajcie jej tez psychiczną, jak również trening wyciszenia emocji - nauczcie ją opanowywać się. Na treningi bierzcie klatkę i niech suka tam odpoczywa, odchodźcie od klatki - niech ona wie, że mimo że zawsze sobie idziecie, to jednak wrócicie. Jeśli wychodzicie z nią rano na dłuższy spacer, to zadbajcie, żeby mogła i umiała się wyciszyć po Waszym wyjściu. Żarcie - u nas nie sprawdziło się nic prócz konga, ale wypchanego specjalnie przygotowaną przez nas i zamrożoną pastą, która zajmowała psu nawet 2 godziny! Wskazówka: musi bardzo "pachnieć" ;)

Zastanówcie się, gdzie stoi teraz klatka - jeśli stoi tak, że suka nie widzi drzwi, to moze warto przestawić ją na próbę i zobaczyć, czy nie będzie lepiej, gdy sucz będzie miała widok na wejście? U nas to się sprawdziło, obecnie klatka stoi zasłonięta, ale kiedyś nie było o tym mowy, bo protesty były straszliwe ;) Plus, spróbujcie ją nagrywać - np. na kamerkę w laptopie, to Wam dużo powie o momencie, w którym zaczyna się panika i histeria, i może wyłapiecie, co ją powoduje.

[Martuchny]

e_madi, coś co nam pomogło, a może przydać się Tobie :
kupcie konga, najlepiej takiego który ma dużo małych dziurek, a nie co ma dwie duże, zwierzak wolniej się frustruje. ja musiałam poprzecinać nawet go trochę bo mój delikatny psiak nie mógl wyjmować jedzenia i się frustrował i w konsekwencji zaczynał zawodzić.
najpierw pokaż suni co ma z tym robić. porzucaj tym, pokaż co jest w środku, niech zacznie się bawić przy Tobie (od mojego nie mogę wyjść jak nie zacznie się bawić, bo wtedy traci zupełnie zainteresowanie)
zostawiaj w każdym pokoju najpierw na 5, potem 10, potem 15 minut, potem w pokoju którymś i wyjdź z domu na krótko, potem na całym mieszkaniu i wyjdź na krótko i zmiana, żeby czas i miejsce zamknięcia się zmieniały. żeby nie kojarzyła, że jak zostaje na całym mieszkaniu to od razu dłuższa samotność. zawsze jakieś 'śmierdzące' żarcie do środka.

z moim psem ze schroniska-a ma 11 lat - myślałam, że to niemożliwe, a się udaje. jesteśmy na etapie - długo w 1 pokoju, jestem w domu, ale jestem cicho ;) idzie to do przodu, tego też wam życzę!

Edited July 19, 2014 by Martuchny