Suka nie pozwala się wyprowadzać domownikom

[zlota_wilga]

Od kilku dni mam problem z moją sunią. Wiek określony przez weterynarza na 1,5-2 lata, w połowie kwietnia wzięta ze schroniska. Jej przeszłość jest nieznana. Z pierwszych dni w domu mogę stwierdzić, że była wcześniej domowym psem (nie wiem jak długo) ponieważ już od razu po przywiezieniu doskonale orientowała się w sytuacji, potrafiła chodzić ładnie na smyczy, załatwiała się poza domem.

Pracuję w domu, mąż większość dnia spędza poza nim. W związku z czym opieka nad suką naturalnie należy do mnie. Ja wyprowadzam ją rano i w ciągu dnia, mąż wieczorem lub podczas moich (rzadkich) nieobecności. Ja ją karmię. Bawimy się z nią oboje.
Od trzeciego dnia u nas zostawiałam ją samą, na krótko, choćby na godzinę, stopniowo wydłużając czas. Aktualnie jest w stanie zostać 6-8 godzin. Chociaż zdarza się to nie często. Również od samego początku jeździ ze mną do mamy (dwa, trzy razy w tygodniu) i tam też uczę ją zostawania, na wypadek mojego wyjazdu.
Początkowo miała epizody pogryzień przedmiotów w mieszkaniu, być może ze względu na lekki lęk separacyjny, pomimo pozostawianych gryzaków czy surowych kości. Na szczęście od półtora miesiąca takie zachowanie nie powtórzyło się.

Za to pojawił się problem w następującej postaci - suka ucieka przed mężem i moją mamą, gdy któreś z nich chce ją ubrać w szelki i zabrać na spacer.
Do tej pory zostawała u mamy całkiem nieźle, dawała się wyprowadzać, ale coś się ostatnio zmieniło. Podobnie z mężem, ewidentnie od kilku dni ucieka i nie pozwala się wyprowadzać. Dopiero gdy ja ją ubiorę i odprowadzę ich do drzwi, ona wychodzi, ale szybko chce wracać do domu.

Łazi za mną krok w krok, jak cień. Bawi się z domownikami swobodnie, gdy jestem w zasięgu wzroku, ale gdy tylko zniknę, od razu przerywa zabawę i idzie za mną.

Nie miałam wcześniej psa ze schroniska, chociaż mój poprzedni też był znajdą, ale nigdy nie było z nim tego typu problemów. Nie wiem, czy to naturalna faza (jak u dzieci) ze po 3-4 miesiącach od pojawienia się w nowym domu, pies się zmienia.

Na pewno nie mogę pozwolić na tego typu zachowanie, jak więc sobie z tym radzić?

Mogę na kilka godzin razem z komputerem i przyborami potrzebnymi do pracy przenosić się do pobliskiej biblioteki, po to, żeby zostawała sama w domu codziennie i uczyła się, że wrócimy. Tyle, że to chyba nie do końca rozwiązuje problem. Co z jej akceptacją pozostałych domowników, którzy uwielbiają ją równie mocno jak ja, bawią się, rozpieszczają smakołykami (naprawdę nie ma podstaw do tego by ich tak traktowała tylko dlatego, że krócej z nią przebywają w ciągu dnia)?

Będę wdzięczna za pomoc w analizie moich błędów "wychowawczych" i rady, jak wykorzenić to zachowanie.

[Evodish]

Piszesz, że suczka jest wyprowadzana przez męża, gdy Ciebie nie ma w domu-wtedy też są takie problemy? Czy to się pojawia tylko, gdy sunia wie, że może uciec do Ciebie?
Kojarzycie, czy może wydarzyło się na spacerze z mężem coś, co mogło suczkę przestraszyć? To mógł być nieznany jej dźwięk, upadający przedmiot, przejeżdżająca ciężarówka, a nawet mężczyzna z brodą-czy było cokolwiek, co spowodowało, że suczka się wystraszyła? Jeśli tak-jak zareagował mąż?

Wygląda na to, że sunia przywiązała się do Ciebie tak silnie, że czuje się zwyczajnie bardzo niepewnie gdy nie ma Cię w pobliżu. Po pierwsze konieczne będzie zbudowanie zaufania u suni wobec pozostałych osób, a z drugiej strony-pokazanie, że można też doskonale się bawić w obecności innych osób.

Samo rozpieszczanie i głaskanie zaufania nie buduje-tworzy wprawdzie pozytywne skojarzenia, ale pies nadal nie wie, czy w trudnej, kryzysowej sytuacji będzie mógł znaleźć w danej osobie wsparcie. Jeżeli ma pełne wsparcie w Tobie, to nie będzie go szukać nigdzie indziej, bo i po co? Nie będzie się więc bał, ale też i nie zaufa w pełni-zwyczajnie woli być z Tobą.
Warto byłoby, żeby mąż zaczął szkolić psa (nawet proste komendy, najlepiej zaś-żeby wprowadzał i uczył sunię nowych umiejętności), oraz bawił się z suką w zabawy, w których suczka może zwyciężyć (np. przeciąganie sznura, pogoń) i od czasu do czasu pozwalał jej na zwycięstwo, ale nie zawsze. No i bardzo ważne-zaangażuj męża w spacery! Dla wielu psów spacer to najważniejsza część dnia-jeśli właściwie tylko Ty masz nad tym kontrolę, to reszta domowników nie jest suczce potrzebna :) Tylko nie zmuszajcie jej do tego-wyprowadzanie na siłę tylko pogorszy sprawę. Cierpliwie skłaniajcie i zachęcajcie psa do ubrania się, i zróbcie z tego formę zabawy. Ubiera ją wyłącznie mąż, Ty ignorujesz psiaka niezależnie od tego, co będzie robić.Na spacerze również-dużo zabawy i ćwiczeń, a szybko zapomni o tym, że czekasz na nią w domu. Zero powitania i pożegnania z Twojej strony-po prostu nie mieszaj się w żaden sposób gdy suczka ma wyjść z mężem, a z kolei mąż niech spróbuje pokazać jej, że z nim też jest ekstra.

Tylko ważna kwestia-szkolenie musi być dla psa zrozumiałe, bo inaczej jeszcze podniszczy tę kruchą więź. Natomiast jeśli pies zrozumie, o co chodzi i będzie za to nagradzany przez męża zawsze,gdy zaistnieje taka potrzeba, zaufanie zbuduje się bardzo szybko.
Mąż powinien również czasami ograniczać dostęp do siebie i posiadanych przez siebie zasobów-w oczach psa osoba, która jest zawsze dostępna i nieustannie głaskająca jest zwyczajnie niezrównoważona ;) Dla psów godnym zaufania przewodnikiem jest wyłącznie osoba z autorytetem-czyli taka, która owszem szczodrze nagradza i daje, ale również kontroluje i wydziela. Dajcie psu zapracować na Waszą uwagę, szczególnie Ty.

Powinnaś również nieco częściej ignorować psa. Jeżeli potrzeby psa nie będą zaspokajane przez Ciebie w pełni (np. potrzeba zabawy, kontaktu socjalnego, spaceru i nauki) to gdzieś tą potrzebę będzie musiał zrealizować-wtedy do gry wchodzi mąż z teściową z nową ofertą :)

[zlota_wilga]

Dziękuję za obszerną wypowiedź. Na spacerach z mężem nic złego się nie wydarzyło, było dobrze pod tym względem aż z dnia na dzień jej się odmieniło. Zarówno wobec mojej mamy, jak i męża. Fakt, że on nie należy do osób, które jakoś szczególnie miłują spacery w związku z czym te ich wieczorne wyjścia są krótkie, ale nadrabia wyjazdami weekendowymi (tyle że to się chyba nie liczy, bo i ja jestem w pobliżu). Jednym słowem powinien bardziej się zaangażować, jeśli nie chce zostać sprowadzony przez psinę wyłącznie do zabaw.