widzi innego psa, to ja nie istnieję...

[aesthete]

mam 3-miesięcznego szczeniaka. ogólnie pies bardzo ułożony, trzyma się nogi, potrafi "siad", "leżeć", "daj łapę" i od wczoraj "zdechł pies" :lol: jednak problem pojawia się na spacerze, idziemy spokojnie, wszystko pięknie, ładnie, aż nagle na horyzoncie pojawia się pies. i koniec - mojego nie ma, a ja nie istnieję :shake: ja wiem, że on chce się z nimi bawić, ale wtedy w ogóle nie zwraca na mnie najmniejszej uwagi. nie reaguje w ogóle, nawet na ukochane smakołyki... nie wiem jak go tego oduczyć :roll:

[yamayka]

Na spacerach ZAWSZE długa (minimum 10 metrów) lekka linka puszczona luzem za psem (by myślał, ze nie jest niczym ograniczony), nie pozwalamy nigdy bez pozwolenia podbiegać do psów, zabawa z innym psem (znanym, pewnym, zrównoważonym) to ma być 10% spaceru (nie każdego), dopiero na Twoje pozwolenie, gdy pies jest spokojny i wykona dla Ciebie jakieś zadanie. Reszta spaceru to niech będą zabawy z Tobą, zabawy zabawką, pełno smakołyków wydawanych za każde zainteresowanie sie psa Tobą i za każde przybiegnięcie (linka uniemożliwi olanie komendy), nauka sztuczek, wspólna eksploracja nowych miejsc, pokonywanie przeszkód - jednym słowem - żadnej nudy. Staraj się zapewniać te atrakcje w obecności psów na smyczy, poczatkowo w takiej odległości, która pozwoli szczeniakowi skupić się na Tobie. Widok innego psa ma dla malucha oznaczać sto przyjemności płynących od przewodnika.
Innym psom nie pozwalamy podbiegać do naszego.
Taka intensywna praca przez kilka miesiący zaprocentuje na całe życie z psem ;)