Krycie suczek co 3-4 lata i najlepiej tylko 3 razy w ich życiu?!

[ira.s]

Gdzieś w poradach weterynaryjnych wyczytałem, że każda ciąża bardzo mocno odbija się na zdrowiu suk hodowlanych, stąd też już ponoć przy czwartym kryciu mogą wystąpić u nich wszelkiego typu komplikacje fizjologiczne (nie było tam jednak podane na ile były by one nieodwracalne, choć nie da się ukryć, że sunie szczeniące się co rok, czy choćby i dwa lata mają m.in. problemy z utrzymaniem wzorcowej wagi, jak i wszelkie niedobory mikroelementów w organiźmie, które da się uzupełnić jedynie w niepełnym stopniu).

Nasuwa się jednak tutaj zaraz pytanie, jak się mają tego typu zdrowotne wytyczne do choćby zagrożeń nowotworowych (czyt. szczególnie rak sutka), jakie ponoć trapią hodowców (czy oby powszechnie, czy co jedynie sporadycznie?) po drugiej cieczce ich suń (tzn. na ile mnogość ciąż je niweluje, jeśli w ogóle to czynią?).

Inna sprawa to, jak określić najkorzystniejszy moment pierwszego krycia u Naszej suczki, skoro jedni preferują go już w drugim roku ich zycia, zaś inni odwlekają go celowo do trzeciego (na późniejszy termin premierowy raczej się hodowcy już nie decydują - ciekawe, czy z powodów czysto "zawodowych", czy stricte weterynaryjnych?)?!

I na zakończenie, jak się ma w tym aspekcie specyfika ogólnorasowych porad do typowo haszczakowych uwarunkowań ras pierwotnych, które z racji na swój najbliższy naturalnemu porządkowi rzeczy charakter wzorca, mogą się różnić zauważalnie odmiennymi prawami (u wilków bowiem samice alfa wydają na świat dosłownie co roku nowe mioty szczeniąt i to za każdym praktycznie razem, kiedy nadarzy się ku temu tylko okazja... dożywając przy tym - jak na dzikie warunki - sędziwego wieku w pełnym zdrowiu).