Search the Community

Witajcie, Jestem tu nowa, w ramach zapoznania opiszę swoją historię - mianowicie w listopadzie musiałam pożegnać się z moim długoletnim przyjacielem cocker spanielem, prawie 18letnim. Walczyliśmy o jego zdrowie pół roku ale niestety nerki i wątroba zupełnie przestały działać i musieliśmy podjąć tę ostateczną decyzję. Byłam z nim bardzo związana, mam sklep internetowy także pracuję w domu, nie mogłam sobie dać rady po jego odejściu, także wspólnie z mężem podjęliśmy decyzję o zakupieniu nowego psa. Ponieważ mąż zna się bardziej na psach ode mnie to on zdecydował o rasie także w efekcie zaczeliśmy poszukiwania hodowli owczarka belgijskiego, ja zdecydowałam natomiast, że chciałabym tervuerena, wydawały mi się one sympatycznejsze od malinois. Na wybór tej rasy miało wpływ rownież to, że mieszkamy w domu i chcieliśmy aby był to rownież piesek, który zmusi potencjalnego złodzieja do przemyślenia czy napewno to właśnie my mamy paść jego łupem ;) Teraz mam pytania do Was, doświadczonych psiarzy - jestem bardzo początkująca jeśli chodzi o wychowanie większego psa. Nasza suczka Merida ma niecałe 3 miesiące i jest z nami już 4 tygodnie. Obawiałam się nauki załatwiania potrzeb, chociaż przy moim kochanym piesku byłam przyzwyczajona do sprzątania gdyż z racji wieku oraz chorych nerek zdarzało mu się bardzo często popuścic. Jakie było moje zdziwienie, kiedy nasza mała księżniczka od pierwszego dnia była przyzwyczajona siusiać na pieluchę a od drugiego już zaczęła załatwiać swoje potrzeby na dworze ( za każdym razem dawałam jej biszkopt lub suszoną kaczkę). Jeśli chodzi o zachowanie to wszystko rozumie, wystarczy że podniosę głos a przestaje - gryźć but, wypluje znalezioną kość, zeskoczy mi z pleców :D Nie wiem czym mam ją zacząc karmić, teraz dostaje suchą karmę ontario, a do tego daję jej kiełbasę brit aby jej bardziej smakowało. Ruchu ma dośc sporo, minimalnie 3 razy dziennie chodzi na dłuższe spacery, a w przeciągu dnia wypuszczam ją na zewnątrz ile razy potrzebuje, ale potrafi wytrzymać sama nawet 8 godzin, przy czym nie piszczy i nie załatwia potrzeb w domu. Ponieważ nigdy nie miałam suczki nie wiem czego się spodziewać kiedy przyjdzie okres dojrzewania, czytałam, że musi chodzić wyłącznie na smyczy ponieważ zacznie nam uciekać. Póki co umie aportować i siadać, pójdzie rownież na szkolenie ale dopiero jak podrośnie, jakich komend jeszcze możemy się zacząć uczyć ? Dziękuję i pozdrawiam

Witam, jestem tu nowa i chciałabym opisać sytuację dotyczącą mojego pytania. Jestem posiadaczką 10 miesięcznego owczarka belgijskiego Tervueren. Od kiedy go nabyłam (4 miesiące) chodzimy na zajęcia z podstawowego posłuszeństwa, a obecnie do grupy zaawansowanej. Być może spróbujemy nawet wziąć udział w zawodach :). Chodzimy również na zajęcia z obrony (za nami ok. 8 spotkań), która na razie polega na zabawie szarpakiem pozoranta z psem. Od samego początku, regularnie i co najmniej raz w tygodniu chodzimy do psiego parku, żeby socjalizował się z innymi psami. Jest grzeczny, nie wskakuje na meble, bez problemu mogę zabierać mu zabawki, wie co mu wolno, a czego nie. W miocie był najodważniejszym szczeniakiem. Kiedy bawimy się piłką, lub wykonujemy w psim parku ćwiczenia, potrafi warknąć na psy, które podbiegają do nas z ciekawości lub łakomstwa na smaczki. Podczas zabawy z innymi psami dobrze się z nimi dogaduje. Ostatnio, kiedy weszliśmy do psiego parku podbiegł do nas Owczarek Niemiecki, nieprzyjaźnie szczekając. Nie podobało mi się to, że reakcją mojego psa było schowanie się za moimi nogami. Za chwilę podszedł właściciel ON i odciągnął go od nas. Tydzień temu w psim parku, zaczęła go dominować o 2 miesiące młodsza belgijka Malinois. Mój pies omijał ją szerokim łukiem, a kiedy podchodziła, chował się przed nią za moimi nogami. Kiedy go goniła, uciekał z podkulonym ogonem! A kiedy dochodziło do spotkania, okazywał uległość. Zauważyłam takie zachowania już wcześniej. W niewygodnych sytuacjach zachowuje się jak mięczak, a za najmłodszych miesięcy taki nie był. Specjalnie zdecydowałam się na owczarka belgijskiego i najodważniejszego szczeniaka z miotu. Na początku jeszcze miał charakter, ale teraz z odważnego psa na oczach robi mi się ciapciuś. Boję się, że może aż przesadziłam z socjalizacją i stłumiłam w nim charakter, który miał. Że nauczył się ulegania, bo tak jest wygodniej - czy coś w tym stylu... nie wiem! Mój chłopak twierdzi, że jest czas i pies zmężnieje. Nie podnosi jeszcze nogi. A jeśli nie zmężnieje? Dała mu popalić o 2 miesiące młodsza belgijka... Jest świetnym współpracującym psem, ale nie chcę, żeby chował się za mną w trudnych sytuacjach albo z łatwością ulegał gdy w parku pojawi się pies, który akurat chciałby go sobie zdominować. Czy są jakieś sposoby, żeby wzmocnić jego pewność siebie? Odbudować w nim charakter? Zależy mi na odwadze