Search the Community

Witam, Bardzo proszę o poradę. Mam suczkę, wabi się Tola, kundlica w grudniu skończy 3 lata. Adoptowałam ją jak miała 8 miesięcy. Schronisko zabrało ją z meliny, więc początki były ciężkie, ale dosyć szybko zaadoptowała się w nowym otoczeniu. Tydzień temu adoptowałam Mańka- mikro owczarek niemiecki. Tola niestety bardzo niechętnie przyjęła nowego członka rodziny. Maniek boi się Toli i cały czas ucieka przed nią. Jak Tola bardzo go zaczepia to powarkuje i szczerzy zębiska, ale na szczęście jeszcze się nie pogryzły. Co radzicie?? Bardzo proszę o jakieś porady, co zrobić, żeby Tola zaakceptowała nowego członka rodziny??

Kilka dni temu, kiedy pierwszy raz przyprowadziłam swojego chłopaka do domu, pojawił się pewien problem... Mój pies, który wydaje się być oazą spokoju, który nigdy na nikogo nie warczał, ani na nikogo nie reagował agresją niepokojąco zareagował na mojego chłopaka. Chyba pierwszy raz w życiu usłyszałam jak mój pies warczy. Pies, który zwykle reaguje radością (nawet na obcych ludzi) zaczął uciekać od mojego chłopaka, chować się po kątach, a w momencie kiedy mój chłopak próbował się z nim przywitać, albo zbliżyć się do niego, pies zaczynał warczeć i pokazywać zęby. Był to dla mnie duży szok, bo tak jak wspomniałam nigdy nie widziałam u mojego psa agresji. Domyślam się że mój pies reaguje tak ze strachu pojawia się jednak pytanie: Dlaczego boi się mojego chłopaka? Jak temu zaradzić?

Witam serdecznie. Dużo czytałam na Dogomanii, jednak jest to pierwszy mój wpis i nie wiem, czy umieszczam go w odpowiednim miejscu (bądźcie wyrozumiali :) Mam problem z psiakiem, jest to mój pierwszy własny pies. To 5-cio miesięczny gończy polski. Był ostatnim z miotu (zazwyczaj ostatnie zostają z jakąś "wadą", o czym się troszkę przekonałam) mimo to, zakochałam się i powiedziałam nie zostawię... Jest strachliwy...no niestety jako pies polujący to ciężki orzech do zgryzienia, ale damy radę. Bał się na początku wyjść wśród ludzi, bał się innych psów, był zamknięty przy pierwszym kontakcie. Zabierałam i zabieram go wszędzie gdzie się da (jest z nami półtora miesiąca) najpierw popiszczy ale później ładnie bawi się z psami, nawet tymi wieeeelkimi. I było by ok, ale przy złapaniu za kark lub obok lewego obojczyka przeraźliwe piszczy i siusia. Nie musi być to mocny chwyt. Piszczy np przy zabawie jak ja lub mąż go złapiemy (na prawdę lekko) Na początku piszczał i siusiał z byle powodu, np jak powiedziałam dosadnie, że czegoś mu nie wolno. Uwierzcie, że to były normalne komendy (to mój pierwszy pies ale w domu psy były zawsze). Nie wiem czy łączyć te dwie sprawy: ewidentną strachliwość i piszczenie przy złapaniu za kark. u weta byłam, obejrzał go i stwierdził również, że strasznie panikuje np przy podaniu tabletki (przy odrobaczaniu, kiedy wet złapał go za pyszczek, żeby tabletkę wcisnąć) piszczał tak, że pierwszy raz coś takiego słyszałam. I tu moja prośba...nie chcę diagnozy :) tylko odpowiedzi, czy ktoś miał kiedyś do czynienia z takim zachowaniem psa? Zrobić mu prześwietlenie kręgosłupa, karku...już nie wiem...szkoda mi go. Weterynarz twierdzi, że nie trzeba...ale jeśli go coś po prostu boli? A mozę tak po prostu jest z niektórymi szczeniakami i z tego wyrośnie? Będę wdzięczna za jakiekolwiek porady i podzielenie się uwagami.