zielona_umywalka

Co do sierści - trzeba pokochać regularne szczotkowanie, które pewnie w 100 procentach problemu i tak nie wyeliminuje. Mam mix husky'ego z ONkiem i mix podhalana z ONkiem, więc się w życiu naczeszę za pięciu. Raz w roku jest taki okres, że podczas 1 czesania z sierści Bastera mogłabym sobie ulepić kolejnego psa :) Co do łupieżu, to u nas kiedyś jeden z psów nabawił się przy zmianie karmy. Problemy ustąpiły, gdy wróciliśmy do sprawdzonej marki.

Rudy wygląda jak miniaturka mojego Wagnera. Strasznie mi go szkoda. Co do wprowadzania nowego psa do domu, pamiętam, że zabierając z Wrocławia 10 letniego wówczas Baśkę (mix ON i huskiego), również podgryzanego przez psy z boksu baliśmy się strasznie. Szczególnie, że chłopcy razem ważą ze 100 kg. Na szczęście obyło się bez rozlewu krwi, choć pierwsze kilka tygodni wymagało od nas czujności. Przy wprowadzaniu przyjęliśmy zasadę poznawania na neutralnym gruncie - znaczy wspólny spacer na smyczach w atrakcyjnym miejscu, żeby się zajęli wspólnym, podlewaniem krzaczków a nie skakaniem do gardeł), potem podwórko, wreszcie chałupa i nagrody na spokojne współprzebywanie. Na początku z TZ oczy dookoła głowy mieliśmy, ale po jakimś czasie metodą wspólnych ćwiczeń, spacerów i zabaw osiągnęliśmy stan względnej równowagi, który po kilku miesiącach zaowocował prawdziwą męską psia przyjaźnią. A właściwie to chodziło mi o to, że jakby trzeba było parę groszy miesięcznie na hotel dołożyć, to możecie na mnie liczyć.

Ariel poznał moją mamę, która nigdy psa nie miała, ale jak go zobaczyła, to potem cały dzień za mną dreptała i powtarzała "A może dałabyś mi tego czarnuszka?", "Mogę iść na spacer z Czarnuszkiem", "Daj mi groszka dla Czarnuszka"? I takie tam. I to był chyba jego najszczęśliwszy spacer, bo matulę ciągał, gdzie chciał.:diabloti: Czarnuszek musiał niestety zmienić dietę, bo nam go zaczęło niebezpiecznie przybywać, po części przez sierść, której ma teraz naprawdę mnóstwo, ale lepiej dmuchać na zimne. Po drodze wykastrowaliśmy też Wagnera, bo zauważyliśmy, że zaczął Arka traktować jako potencjalny obiekt do bzyknięcia. Przez pierwsze kilka dni po zabiegu Wag był bardzo drażliwy i obolały, nawet się raz rzucił na Ariela, ale na szczęście kryzys został zażegnany. Na podwórzu bryka jak szczeniak, siły i sprytu starcza mu, żeby powalić na plecy rocznego, 20-kilogramów cięższego młodziana. Ku uciesze młodziana. Zeżarł teściowej wszystkie maliny. Podgryza jej ozdobne słoneczniki. Tuszujemy te zbrodnie. :mad: Jak widzi szczotkę to się od razu przewraca na podwozie i czeka na szoranie. Przez sen szczeka, warczy, macha ogonem i biega jak szalony.:loveu: Nie znosi wody, odkurzacza i wracać ze spracerów. To ostatnie opanowałam łososiowym groszkiem.

[quote name='DarkWater']Może miał podobne imię tzn. zakończone na -er. Pamiętam falę eksperymentów przeprowadzonych na psie, którego wniósł w wianie mój małżonek. Przedmiot eksperymentów: owczarek niemiecki (czorny smoluszek) - miał na imię Hektor. Wołałam: Hektor, Rektor, Wektor, Doktor a nawet Traktor i zawsze przybiegał i tak samo sie cieszył. :diabloti:[/quote] Pewnie masz rację, grunt, że nie musimy się już gimnastykować, żeby łaskawie przywlekł swoje uszęta tam gdzie chcemy.

Siierpień w pełni, jabłka z drzewa spadły... chłopaki nie zwracały na nie uwagi, aż tu wczoraj - BINGO, nie dość że się kula to jeszcze smakowe :loveu:... prześmieszny widok - dwa drapieżniki leżące na trawniku i ciumkające jabłka. Przy okazji się okazało, że maliny też są niezłe, co zaowocowało doszczętnym ogołoceniem i tak już marnych krzaczków :diabloti:

Chłopaki są postrachem osiedla. Ariel już reaguje na imię, chwali się mądrala na każdym kroku, że potrafi podać łapę. Blizny koło uszu zarosły mu już supermięciutkim futerkiem. Zrobił się lśniący jak po Pantene Pro-V. Uwielbia tulańswo w każdej postaci. Nabrał wigoru i wyraźnie przytył. Nauczył się żydzić przy lodówce :evil_lol:. Nie wyobrażamy już sobie, że mogłoby go z nami nie być :loveu:.

[quote name='kamilka91']Pół godziny temu poszedł do domu. ;) A właściwie DT Jeżeli nikt nie będzie go chciał, to zostanie tam na stałe. :multi: A jeżeli znajdzie się jakiś DS, to Dixiego czeka kolejna przeprowadzka... ;) Dzięki wszystkim za pomoc :loveu:[/quote] Czyli piknie :loveu:

Tytulem dopowiedzenia - Ariel w łóżku zawsze pcha się na poduszkę :evil_lol: Popołudniowe drzemki odbywamy razem. Wagner nie uczestniczy, bo mu za ciepło jest. Z parapetu zwisają obaj, szczek mają taki, że żaden złodziej przy zdrowych zmyslach napewno nas nie odwiedzi. Okolicznych psów, choć raczej przyjazne, Ariel nie znosi. Staramy się nie narażać go na konfrontacje. Nabrał już trochę ciała, zabiegi pielęgnacyjne typu polowanie na kleszcze,czesanie, grzebanie w uszach znosi ze stoickim spokojem. Lubi patyki, uwielbia spacery. Komendy i smycz zna. Jest bardzo grzeczny. Podlewanie krzaczków i kupy na skalniaczku :mad:potencjalna teściowa znosi mężnie. Zdarza mu się biegać i poszczekiwać przez sen. :evil_lol:

Dzwonił ktoś?

Mocno już nieświeży ten wątek bydgoski.... Słuchajcie, potrzebuję namiaru na jakiegoś wolontariusza bywającego w schronie na Osowej. Sprawa jest dość pilna. Moje GG 1219843

Ogłoszenie sie ukazało. Jutro na dobre gazeta pojawi się w sklepach. Mam nadzieję, że się ktoś odezwie. Trzymam kciuki. Stopami też :diabloti:

Osobiście polecam "kleszczochwyt" wyglądający jak długopis. Po naciśnięciu przycisku wysuwa się pętelka z żyłki, którą się zarzuca kleszczuchowi na dupsko (jak najbliżej skóry), zwalnia się przycisk i wykręca paskuda. Po piersze primo - nie trzeba skurczybyka dotykać, po drugie primo - łatwiej go wyciągnąć niż na przykład pęsetą. I trwa to krócej, więc i psisko mniej się stresuje. [URL]http://www.i-apteka.pl/product-pol-2110-TRIX-przyrzad-do-usuwania-kleszczy.html[/URL]

Nieee... cała rodzina się zarejestrowała =)

[quote name='kikou']i jak po wycieczkach... trzeba bylo chlopcow szukac czy sami wrocili?[/quote] Na szczęście trwało to kilka minut. Zdezerterterował tylko Ariel.

Minął nasz pierwszy tydzień. Na miłość panów prawie-owczarków chyba nie ma co liczyć, ale póki co udało nam sę chyba osiągnąć stan względnej równowagi. Wagner jest dość nachalny, a Ariel nieco lękliwy. Zresztą ma tyle blizn, że naprawdę się nie dziwię, że nie chce się dawać Wagnerowi miziać. Podsumowując: - kilogramy wyczesanej sierści - uzbierałoby się już na sweter w rozmiarze XL, - szalone pogonie po podwórku - średnio dwa razy dziennie; Ariel warka, kłapie, próbuje sobie gówniarza podporządkować, Wagner się świetnie przy tym bawi... a po chwili wszystko wraca do normy. Nieodgadnione są dla mnie te psie zwyczaje. Na rządzenie Ariel raczej szans nie ma, bo choć zawziętości mu nie brak, jest znacznie słabszy od szczeniaka. - kleszcze - Ariel 2, Wagner 2 dziennie :angryy: - wycieczki krajoznawcze - niekontrolowane - 2, jedna po łące, druga - przez ubytek w ogrodzeniu (załatany już), który pokazał mu młodszy kolega.