siejwiatr

Indywidualnie. Czyli ok, następnym razem zaproponuję żeby takie szkolenie przeprowadzić w grupie

Pokazuje i trenujemy odwołanie. Chodzi o to czy do czasu kiedy to odwołanie nie będzie opanowane na 100% pozwalać psiakowi na takie zabawy

No właśnie według naszej behawiorystki takie "siad" przed puszczeniem do innych psów niewiele daje; trochę uczy samokontroli ale nic poza tym. I według niej raczej nie powinno się zbyt często pozwalać na zabawę, z której nie mogę go w dowolnym momencie odwołać

Cześć wszystkim Czy orientuje się ktoś może jaka jest ogólna wykładnia jeśli chodzi o zabawy pies-pies? Mam półtorarocznego kundelka, który zabawę z psimi znajomkami przekłada ponad wszystko na świecie (również mnie, mnie z kabanosem w ręku, mnie z ulubionym szarpakiem itd). Jeszcze niedawno regułą były takie niemal co-wieczorne harce (często też bez smyczy). Zależy mi jednak na wyrobieniu sobie z nim dobrej relacjii; uczymy się przywołania, odwoływania itd. Opinie behawiorystów są różne - np. pozwalać ale nie częściej niż... pozwalać ale na krótką chwilę. I teraz nie bardzo wiem jak to ogarnąć - nie chodzić do tych miejsc gdzie może spotkać psiego kumpla? Chodzić ale odwracać jego uwagę? Pozwalać się bawić ale po chwili przerywać? Będę wdzięczna za Wasze wskazówki:)

a Malibu nie ma pojęcia w która stronę jest dom... Na "dom" nie reaguje bo głuchy. Na tę chwilę przyjęłam, żeby w sumie z tych spacerów wychodziła przynajmniej godzina/półtorej. Oczywiście uwzględniając to jak on się czuję, pogodę itd. Innego pomysłu nie mam

W jaki sposób to pokazuje?

Ja obecnie wychodzę z nim przed pracą na jakieś 15 - 20 minut. Też żeby go troszkę zmęczyć na czas kiedy mnie nie będzie (mieszkam tylko z nim). Po pracy wychodzimy ok. 4 razy (tak mniej więcej co 2 godz) i na każdy reaguje bardzo entuzjastycznie (wręcz za bardzo, bo mi się o ściany obija i przewraca). Kiedyś sobie wymyśliłam, że żaden z tych spacerów nie powinien być krótszy niż 20 minut ale teraz coraz częściej odnoszę wrażenie, że to bez sensu. Nawet jeśli go puszczę ze smyczy (mieszkam przy samym parku), to on po chwili wpada w jakiegoś krzaka i nie może iść, więc raczej staram się go zawsze asekurować smyczą. Szkoda, że sam nie może mi powiedzieć "bez sensu, wracajmy" albo "połaźmy jeszcze chwilę".

Dziękuję Wam za te odpowiedzi. Fajnie wiedzieć, że ktoś przeżywa coś podobnego ze swoim psiakiem. Wiem, że spacery są potrzebne i nawet mi do głowy nie przyszło z nich zrezygnować. Za każdym razem gdy łapię za smycz to jest radość i obijanie się po ścianach;) Chodzi mi raczej o to, ile powinny trwać. Na jak długo wychodzicie?

Moi drodzy Moje starszawe psisko (wg weterynarza ok 15 lat) już prawie nie widzi, nie słyszy, ma zaburzoną motorykę. Na spacerach potrafi biec do cienia na ścianie, chodzi w kółko i wsadza łebsko w jakiś krzak, tak że nie potrafi już wyjść (wycofać się tyłem). Ludzie na nas patrzą, pytają w jakim wieku jest chłopak a ja cały czas zastanawiam się nad sensem tych spacerów. Ogólnie staram się wychodzić często (raz przed pracą, i ok 4 razy po pracy) a spacery trwają w sumie ok 1,5 godz. Tyle, że często wygląda to tak, że ja idę a on za mną drepcze. Czasami coś powącha (zdarza się, że pochylając głowę upada - naprawde przykry widok, a nie zawsze zdążę zareagować i go przytrzymać); chętnie podbiega do innych psów - zawsze bardzo wszystkie lubił. I to w zasadzie tyle. Pytanie - skąd mam wiedzieć na ile mu to jeszcze sprawia przyjemność a na ile jest to jakaś moja "potrzeba" zapewniania mu "odpowiedniej" porcji ruchu? Niektórzy mówią mi, że męczę go spacerując 20 minut. Że 5 minut, siku i zaraz do domu. Jakie jest wasze zdanie?

Joanienka Generalnie uznaje się, że 3 spacery dziennie to niezbędne minimum, z czego najdłuższy powinien być ten poranny a ostatni spacer powinien troszkę psa wyciszyć przed spaniem więc nie szalejemy. Tyle jeśli chodzi o teorię; cała reszta zależy od naszych możliwości, potrzeb psa (wiek, rasa) itd. Musimy to wyczuć. Jeśli po półgodzinnym spacerze pies dalej chętnie biega i podskakuje to śmiało możemy ten czas wydłużyć a jeżeli ledwo idzie - wiadomo, wracamy do domu. Ja sama mam dylemat w kwestii wyprowadzania mojego staruszka. Prawie nie widzi i nie słyszy, ma zaburzenia motoryki; chodzi w kółko, zdarza mu się przewrócić. Wyprowadzam go ok. 5 razy dziennie i staram się by w sumie ogólny czas spędzony na powietrzu trwał co najmniej 1 - 1,5 godz.

Jedna lekarka poleciła mi podawanie NTS Immunactiv. Szybkie pytanie - w internecie widzę, że lek jest podawany psom z nowotworami. Czy jest sens podawać go psu jako suplement ogólnie poprawiający kondycję?

Juliusz(ka) Czy dobrze rozumiem, że NIVALIN miałby brać tylko jakiś czas? Pytam bo wszystkie wymienione przeze mnie leki, które bierze, ma już brać do końca życia

Moi drodzy Potrzebuję jakiejkolwiek porady. Od trzech lat jestem właścicielką kundelka, którego weterynarz obecnie ocenia na jakieś 13-15 lat. W ciągu ostatniego roku straszne mi biedaczyna zdziadział. Nie słyszy i praktycznie nic nie widzi. Posiada też już niewiele zębów na wyposażeniu. Poza tym jest zdrowy, chętnie wychodzi na spacery, wygląda na to, że nic go nie boli itd. Problem w tym, że coraz trudniej mi z nim sobie poradzić - na spacerach chodzi w kółko i mimo, że staram się jak mogę to i tak co rusz przewraca się albo uderza w coś głową. W domu staram się niczego nie przestawiać i udaje mu się czasami dorwać do miski z jedzeniem ale zazwyczaj karmię go z ręki. Cała akcja wygląda niemal dramatycznie bo muszę go w tym czasie trzymać a i tak spora część jedzenia wypada mu z pyska. O załatwianiu się w domu (mimo ok 5 spacerów dziennie) już nie mówię. Nie wiem jak długo w ciągu dnia z nim spacerować i ile te spacery jeszcze mają dla niego sensu. Mimo, że dostaje Artrofos (na stawy), Karsivan (na dotlenienie mózgu) i VisioPet (na wzrok) to i tak mam wrażenie, że z miesiąca na miesiąc jest coraz gorzej. Wiem, że to starość i cudów nie ma ale jeśli ktoś miał podobną sytuację i może mi udzielić jakichkolwiek wskazówek jak postępować z takim psim seniorkiem to będę bardzo wdzięczna.