[B]Chciałam wszystkich poinformować, że ten temat dotyczący mojej osoby jest perfidnie zaplanowanym i uknutym zmasowanym atakiem, który ma na celu zdyskredytowanie mnie jako człowieka i hodowcy w oczach jak największej liczby osób i instytucji, i co do tego nie mam najmniejszych wątpliwości (zresztą już nie po raz pierwszy). Jestem nękana i pomawiana już od dłuższego czasu (te "mrożące krew w żyłach opowieści!"), a ten STALKING (piszę i nazywam już to oficjalnie) przybiera coraz bardziej zorganizowane formy. No cóż, im więcej sukcesów człowiek odnosi, tym więcej ma wrogów - święte słowa. Szkoda, że na tym świecie nie brakuje ludzi tak bezwzględnych, nie wahających posunąć się do najgorszych oszczerstw, okrutnych, zawistnych i mściwych w stosunku do innych ludzi, zastanawia mnie wobec tego ich prawdziwy stosunek do zwierząt... Kim tak naprawdę są, w ten sposób właśnie pokazują. Ubolewam, że wciąż na mojej drodze stają tak fałszywi znajomi, co więcej, znajdują się osoby, które zupełnie mnie nie znając do tej wyrafinowanej gry dołączają.[/B]
Wątek zainicjowały trzy osoby: Elżbieta Piotrowska, Resurgam i Asiaczek, które znają i przyjaźnią się od lat, choć z tą przyjaźnią miały rózne wzloty i upadki, dodatkowo Resurgam i Asiaczek to bliskie przyjaciółki z pracy. No cóż, mają ku temu swe powody, Elżbiecie ukróciły sie przejazdy ze mną, gdzie robiłam nawet 250 km dodatkowo, by pojechać pod jej blok, zabrać na wystawę, a potem odwieźć, Resurgam, której wydawało sie, że całe życie będzie dostawała prezenty od hodowców w postaci wystawowych szczeniąt, a Asiaczek - bardzo aktywna dogomaniaczka, no cóż, nie mogła odmówić przyjaciółkom pomocy i musi wtrącać stale swoje pięć groszy dla podkręcania akcji (a że troszkę poznałyśmy się swego czasu wspólnie podróżujac na wystawy i niestety nie mamy zbyt miłych wspomnień, więc...). Powiem więcej, te osoby przygotowywały się do tej akcji już od pewnego czasu i wybrały precyzyjnie najlepszy do tego moment, kiedy pojechałam na dwudniową wystawę do Poznania i w momencie, kiedy mam w swojej hodowli bardzo obiecujące szczeniaki do sprzedania, aby zrobić szeroką kampanię przeciwko mnie i mojej hodowli. Nie mam też wątpliwości, że zrobiły to ze wcześniejszym porozumieniem z MaDi poprzez wątek założony przez nią w ubiegłym roku, [B]za którą kryją się kolejne osoby z oddziału w Lublinie, które nie mogą pogodzić się z goryczą porażki, ale tak to jest jak preparuje się i fałszuje fakty[/B]. Wszystkie te osoby napuściły na mnie kolejną prywatną organizację VIVA PUŁAWY, która mając tylu "wiarygodnych świadków", w znakomitej większości takich, którzy nigdy u mnie nie byli, ale słyszeli.... w łatwy sposób została sprowokowana do działania, mając w tym swój interes. W przypadku odniesionego "sukcesu", jej autorytet społeczny znacznie wzrośnie i ludzie na tak szczytny cel, jak niesienie pomocy zwierzętom będą duzo chętniej i więcej wpłacać pieniędzy, o co właśnie w tym wszystkim chodzi. I aby sobie ten sukces zapewnić do akcji angażuje... policję, a ta inne instytucje...! Zostawiam to bez komentarza. Do tematu przypadkowo dołączyły: Adamant, bo miała wprawdzie powierzchowny, ale jednak, kontakt ze mną (choć muszę przyznać, że napisała wiele wyważonych merytorycznie postów), Karadhars - no cóż, znajduje każdą sposobność, by od lat niszczyć konkurencję, to zapewne ją miała na mysli Resurgam szantażując mnie o szczeniaka i mówiąc, że jak ja jej nie dam whippeta to ona jej sprowadzi z Ameryki i da w prezencie..., Juta - brak słów po prostu !!!, Gorvin, po której, nigdy bym się tego nie spodziewała, ale dziękuję za wyjaśnienia..., Assam75 i Donald - wyraźnie poproszone o wsparcie, ta pierwsza nie przebierająca w słowach i nie wahająca się przed najgorszymi oszczerstwami, wyłudziła ode mnie 3 whippety, za które po dziś dzień nie zapłaciła mi pieniędzy, sprzedając je w Niemczech (tę historię wszystkie te 3 panie doskonale znały i nawet mi "współczuły"), ta druga, owszem zwróciła psa, ale nie z powodu nużycy (jak wymyśla Elżbieta), czy plackowatych wyłysień, jak sama pisze, lecz własnej odnowionej alergii, na którą leczyła się po zakupie pierwszego psa, o czym mnie wcześniej nie uprzedziła (Elżbieta o tym doskonale wiedziała, bo właśnie po odwiezieniu jej do domu po niego jechałam). Nie mogło wreszcie zabraknąć niezwykle wiarygodnych anonimów dla udramatyzowania jeszcze bardziej całej sytuacji. Ot i cała tajemnica... [B]Wspaniali doprawdy i godni siebie sojusznicy!!![/B] Nasuwa się pytanie, na które pragnę zwrócic uwagę, dlaczego sprawą nie zajmuje się Zwiazek Kynologiczny, którego jestem członkiem, który ma prawo do kontroli i szeroki wachlarz kar, łącznie z wykluczeniem członka i skierowaniem sprawy do Sądu? Pozwolę sobie odpowiedzieć, bo Zwiazek zażądał oficjalnych pism (i słusznie), a nie anonimowych telefonów, a niestety nikt do tej pory nic nie napisał, podpisując się z imienia i nazwiska. Dlaczego? Bo zwyczajnie osoby pomawiające boja się, zasłaniając się kolesiostwem i "zamiataniem wszystkiego pod dywan", oczerniając przy tym Związek. Pewnie, tak chyba najwygodniej! Niestety, nie we wszystkich oddziałach są narwani pieniacze, i całe szczęście!
O przygodzie z każdą z tych osób najkrócej jak tylko będę mogła, postaram się napisać.
Zacznę od [B]Elżbiety Piotrowskiej[/B], bo to ona rozpoczęła ten wątek. Znam ją od bardzo dawna, swego czasu organizowała przejazdy busem na wystawy, różnie się one układały, potem jeździła pociągami, ale wiadomo podróże takim środkiem lokomocji są uciążliwe, dogodnych połączeń coraz mniej, do tego z dużym psem, którego trzeba wtaszczać. Ze mną wielokrotnie podróżowała od maja 2010 r. Pamiętam nasz wspólny pierwszy wyjazd na 2 wystawy w jeden weekend Klubową i myśliwskich do Poznania, gdzie zabrałam ją spod domu i pod dom odwiozłam, przemierzając potwornie zakorkowaną W-wę. Była ogromnie zdziwiona, że tak tanio chcę za podróż, dorzucając mi dodatkowo od siebie, bo jak stwierdziła dużo więcej wydałaby na pociągi i taksówki. Wspólnych wyjazdów było bardzo wiele (najwyraźniej jej b.odpowiadały) i zawsze koszty były podobne, proporcjonalne do odległości. Propozycje noclegów wychodziły z jej strony i w znakomitej większości nie rózniły się znacząco od tych, jakie by poniosła śpiąc sama (często miała wymagania, aby dzień wcześniej byc już na wystawie). Elżbieta z wielu wspólnych wystaw wspomniała tylko o 2, i słusznie, bo wszystkie wcześniejsze odbywały się bez większych zakłóceń. Wyjazdy do Vielkiej Idy i Druskiennik rzeczywiście wymagają dokładniejszego omówienia.
Kilka dni przed wyjazdem do Velkiej Idy poinformowałam Elżbietę, że aktualne moje finanse nie pozwolą mi na uczestnictwo w tej wystawie, bo mam albo tylko na opłaty, albo tylko na podróż. Jednocześnie powiedziałam jej, że skoro byłam z nią wcześniej umówiona, to czuję się w obowiązku zapewnić jej transport i po prostu zawiozę ją, tylko niestety będzie musiała pokryć koszt w całości (200 zł w jedna stronę). Elżbieta przystała na to, proponując, abym mimo wszystko zabrała ze sobą swoje psy. Ze swej strony w ramach rewanżu zaproponowałam jej jeden z kolejnych wspólnych wyjazdów w podobnej odległości gratis. Wszystko wydawało się omówione. Początkowo nic nie wskazywało żadnych problemów, Elżbieta dała mi połowę na podróż. Wiedziała też, że za równowartość opłaty za 1 psa, zatankowałam samochód przed wyjazdem, równowartość tego czyli 25 euro dała mi więc na wystawie. Problem zaczął się dopiero w drodze powrotnej, już po polskiej stronie. Najpierw stanęłam w korku, bo był wypadek, potem ok. godz. 3 w nocy zwyczajnie "złapałam gumę". Było ciemno i mgliście, w takich warunkach zmiana koła była wręcz niemożliwa, musiałam poczekać, aż się rozwidni. Obudziłam się rano, Najpierw wyprowadziłam psy, dałam im wody, potem wzięłam się za wymianę koła. Ponieważ nie mogłam sobie poradzić poprosiłam jednego z pracowników pobliskiego tartaku o pomoc. Elzbieta w tym czasie spokojnie paliła sobie papierosy i siedziała z Fiodorem na pobliskim przystanku. Ruszyłyśmy dalej, trzeba było zatankować po raz ostatni samochód, Elżbieta miała dać ostatnie uzgodnione wcześniej 100 zł, niestety zaczęła się awanturować (zapewne było to spowodowane tym, że jej pies przegrał, a moje wszystko wygrały). Byłam zmuszona stanąć na stacji, bo kończyło się paliwo, aby potem nie utknąć gdzieś w polu. Elżbieta łaskawie dopiero wtedy wyjęła pieniądze. Zatankowałam i pojechałyśmy dalej. 40 km przed Puławami pech chciał, że pękła druga opona. Trzeba było w wulkanizacji naprawić koło, do warsztatu jak się zorientowałam, było kilkanaście km, niestety Elżbieta nie chciała pożyczyć 10-20 zł na naprawę, które mój ojciec oddałby jej zaraz jak przyjedziemy. Musiałam poczekać na pomoc rodziców. Ta podróż z nią była dla mnie tak potwornie upokarzająca, ale niestety tym razem po prostu nie miałam pieniędzy, a ona zwyczajnie pastwiła się nade mną. W duchu obiecywałam sobie, że to już koniec, ale niestety wcześniej byłam jeszcze z nią umówiona, że zawiozę ją do Druskiennik.
Druskienniki
Tym wyjazdem od samego początku, absolutnie nie byłam zainteresowana. Elżbeta wielokrotnie do mnie dzwoniła i smsowała, aby mnie nakłonić. Odmawiałam wiedząc, że na chwilę obecną finansowo nie podołam, tym bardziej, że gromadziłam środki na dużo wcześniej zaplanowaną wystawę do Vielkiej Idy. Druskienniki były poza wszelkimi moimi wystawowymi planami. Elżbieta nie odpuszczała (zapewne miała ze mnie wygodny i tani środek transportu, ewentualnie pojawiające się problemy były tak naprawdę zawsze poza nią). Argumentowała, że to bardzo ważny dla niej wyjazd, bo ona ma tam załatwionego CACIBa, że ona tam musi jechać za wszelką cenę (wówczas nie traktowałam tego poważnie, myślałam ot kobieta ma fantazję, ale jak się później okazało miało to swe potwierdzenie w faktach, o czym napiszę dalej). Co raz to kusiła mnie nowymi propozycjami, a to pokryje całość podróży, na co odpowiedziałam, że to mi się nie kalkuluje, bo to wyjazd na 5 dni (czwartek-poniedziałek), potem, że dodatkowo dopłaci mi różnicę w cenie zgłoszenia za 1 psa, między pierwszym a ostatnim terminem zgłoszenia, czyli dokładnie 60 euro, na co ja jej również odmówiłam, ponieważ w tym momencie musiałabym już zapłacić,(przyjmowano tylko zgłoszenia opłacone), wreszcie pozostała jeszcze klubowa wystawa, za którą można było zapłacić na miejscu. Ustaliłyśmy więc, że ja zgłoszę ewentualnie tylko na tę wystawę, a ona da mi te 60 euro, które deklarowała. Podczas wyjazdu do Vielkiej Idy Elżbieta pokazała na co ją stać, moje spojrzenie na nią całkowicie się zmieniło. Kiedy czakałyśmy na pomoc mojego ojca, ona zasypywała mnie tekstami, że nie mogę teraz zostawic ją "na lodzie" i muszę pojechać, bo ona w opłaty zainwestowała bardzo dużo pieniędzy, wręcz mnie szantażowała, że chyba nie popsuję sobie w taki sposób opinii. Co czułam w środku, tylko ja wiem. Wtedy jeszcze raz dla jasności powiedziałyśmy sobie warunki tego wyjazdu - 200 zł w jedną stronę i 60 euro jako rekompensata za podróż. Odstępu w czasie było 9 dni. Elżbieta wydzwaniała do mnie, co pewien czas z pytaniem, czy mam opony, czy auto już sprawne. Mówiłam jej, że robię co mogę - szukam tańszego kompletu opon (musiały być te same bieżniki). Udało się, mój ojciec pokrył ich zakup. Wyjechałam, obiecując sobie, że to ostatni wyjazd z Elżbietą. Wyjechałam w czwartek, najpierw do Warszawy po Elżbietę (jak wygląda wyjazd popołudniem ze stolicy chyba nie muszę tłumaczyć), potem w trasę. Ok. 100 km od W-wy podjechałam na stację po paliwo. Poprosiłam Elżbietę o pieniądze, a ona na to, że mi nie da - ona będzie regulowała za tankowanie, bo to tyle nie wyniesie. Zdenerwowałam się, bo już miałam dość takiego mnie traktowania, mój samochód, robię jej przysługę, wiozę, poświęcam czas, przecież wszystko było wcześniej uzgodnione. Problem pojawił się również z opłatą za wystawę, usłyszałam, że opłaci mi tylko za jednego psa, czyli 30 euro. W tym momencie zrozumiałam, że stałam się jej ofiarą. Poinformowałam ją, że w takiej sytuacji zawracam do domu i zrobiłam to. Elżbieta kazała mi zatrzymać się, abyśmy mogły porozmawiać. Zaczęła mi mówić, że przecież zawsze tak super i miło nam się jeździło, że jestem jej wspaniałą koleżanką... Wówczas coś we mnie pękło, powiedziałam jej, że wcale tak nie było, zaczęłam wygarniać jej wszystko, co do tej pory z nią przeszłam, że tylko widzi siebie i swój interes, że mam dosyć ustawicznego palenia papierosów w samochodzie i otwierania okna (bo ona musi, a ja przecież nie mogę co kilkanaście minut przystawać) - przepłacałam to wiecznie piekącymi oczami i bólem gardła (po podróży na Rumunię przyjechałam z zapaleniem płuc - ponad 2 tygodnie się leczyłam), że mam dosyć fruwającej sierści jej psa w całym samochodzie dosłownie wszędzie (na siedzeniach z przodu i z tyłu, na tapicerce, na kołdrach i kocach, na moich ubraniach, w torbach a nawet jedzeniu - niestety, pies nigdy nie był czesany, co więcej NIGDY ona nie sprzątała po nim), że wstydzę się jej zachowania na wystawach, jej kłótni i awantur na ringu, kiedy pies dostawał dyskwalifikacje, oceny bdb lub zwyczajnie przegrywał, że mam dosyć pakowania i wypakowywania jej bagaży, uprzątania po niej śmieci, pilnowania jej psa itp. itd. Tłumaczyła mi, że Pan Wiesio, którego wynajmowała na przejazdy wziąłby od niej maksymalnie 100 zł w jedną stronę (jak to możliwe - wynajęty bus??? jechałby 2 razy czy nocowałby 4 dni???). Mówiła, abym nie robiła jej przykrości i pojechała, ona zapłaci mi 400 zł, ale na opłatę ma tylko 30 euro (ma wyliczone pieniądze). Mając na uwadze jeszcze zabranie po drodze psa kolegi (dodam, że o tym, dowiedziałam się dopiero podczas wyjazdu, kiedy przyjechałam po Elżbietę do W-wy) zdecydowałam się jechać. Okazało się,jednak, że wcześniej uprzedzony przeze mnie o tym zdarzeniu zawrócił z drogi (podkreślę, że nadal jesteśmy w b.dobrych kontaktach, a nie tak jak to suguje Elzbieta). Wyniki wystawowe jej psa potwierdziły to, o czym mówiła, pierwszego i trzeciego dnia jej Fiodor dostał oceny bdb, drugiego CACIB, pamiętam przeogromne zdziwienie Finów, to zwycięstwo odbiło się szerokim echem, drugiego dnia na klubowej głośno je komentowano (podczas podróży padło nawet nazwisko osoby, która tego CACIBA załatwiła!!!!). I co wy kochani na to powiecie???? Czas spędzony przez te kilka dni w jej "towarzystwie" i droga powrotna to też opowieść, daruję ją jednak sobie.
Elżbieta oczerniła mnie, zarzucając mi znęcanie się nad psami w podróży!!! Do czego ludzie są w stanie się posunąć i dlaczego są tak wredni!!! Szkoda, że psy nie potrafią mówić, mają jednak inny dar -potrafią uczucia okazywać. i na pewno nie robią tego fałszywie. Moje psy te uczucia na pewno okazują i to bardzo wyraźnie. Każde jej słowo to ohydna bzdura!!!!!!! Nie chcę tego nawet komentować.
Elżbieta kłamie nawet w takiej kwestii:
[I]"W drodze okazało się, że jeszcze ktoś na nią czeka i przez te wycieraczki musi wziąć nocleg w hotelu. Było to starsze małżeństwo (chyba z Poznania), które jechało z suką do Warszawy, bo wypadało krycie. Miało się odbyć w okolicy mojego domu. Do spotkania doszło na drugi dzień, bo przyjechałyśmy z opóźnieniem ok. 1 dnia". [/I]
Nikt nie czekał, tylko również jechał. W Koninie tych państwa zatrzymała burza, zadzwonili do mnie, że ze względu na fatalne warunki pogodowe zatrzymują się w hotelu. Umówiliśmy się na następny dzień, bo od strony, której jechałam, również nadciągała nawałnica, czyżby ona tego nie pamiętała? Zapewne musiała nawet w tym pokazać moją winę! To, że piszę prawdę, te osoby w każdej chwili mogą potwierdzić.
[I]"Poprosiłam, by pożyczyła mi 10 zł (słownie dziesięć złotych!!!) na papierosy (cóż, w jeden dzień nie rzucę, a nie paliłam już 10 godzin)" [/I]
Sami widzicie jak to jest, byłam Elżbiecie winna pieniądze, a chciała ode mnie je pożyczyć? 10 godzin nie paliła? Ona nie wytrzymuje nawet jednej!
I na koniec moja dygresja. Czy wy miłośnicy psów jadąc z psem na wystawę zabieracie ze sobą kolczatki i łańcuchy, bo Was pies ciągnie i zrywa smycze? Czy karmicie je kiełbasami z grilla i ostrymi szaszłykami, nie patrząc, że pies ma roztrój żołądka i biegunkę, bo nic innego nie chce jeść? Czy w momencie kiedy pies staje się nieposłuszny uderzacie go owym łańcuchem, aby was nie przewrócił? Czy jeśli Wasz pies ma zaczerwienione spojówki z powodu trzeciej powieki, nie robicie z tym nic, tylko miesiącami zakraplacie sterydowe krople kiedy Wam się podoba? Elżbieta Piotrowska właśnie tak się zachowuje, choć zwracałam jej wielokrotnie na to uwagę (to tylko nieliczne przykłady). Ale cóż ona jest miłośniczką psów, a ja się znęcam nad zwierzętami... tylko dlaczego najszczuplejszy mój whippet jest i tak grubszy od jej borzoja?
No cóż przejazdy ze mną się skończyły, teraz niech szuka innego naiwnego przewoźnika, ja już nim nie będę! Jej bezwzględność i awanturniczy charakter mam okazję właśnie poznać, już nie tylko z jej opowieści (jak sama opowiadała jest skłócona z sąsiadami, wojuje z instycjami itp). Czuje się bezkarna, mam nadzieję jednak, że wszystko ma swój kres.
C.d.n.
