mkcb

Jakby ktoś miał jakieś informacje na temat takich studiów to bardzo proszę o podzielenie się nimi, bo jestem zainteresowana :)

Proponuję zostawić temat pochodzenia małej, bo w tej chwili i tak nie mamy już na to wpływu. Wydaje mi się, że zachowanie Twojego szczeniaka może być spowodowane pierwszym okresem lękowym, który pies przechodzi między 8 a 10 tygodniem życia. Polecam Ci książkę "Strachopies czyli poradnik postępowania z bojaźliwym psem", która w prosty sposób wyjaśnia co robić, kiedy pies się boi. Z mojego doświadczenia z dorosłą już (prawie 2 lata :) ) Kirą wiem, że ignorowanie psa, gdy ten się boi nie prowadzi do rozwiązania problemu. Przychylałabym się raczej do pokazywania psu, że np. "Ten Wielki Straszny Śmietnik", który zobaczyła na ulicy nie zje jej - podeszłam do niego, "powąchałam" (tak, wiem, że to głupio brzmi, ale prawdopodobnie w jej opinii sprawdzałam co to jest i miałam postawy, żeby uznać to za niegroźne), po czym kucnęłam koło niego zachęcając psa do podejścia i nakarmiłam smakołykami. Przy drugim poszło dużo łatwiej, natomiast do każdego kolejnego podchodziła sama, wąchała i oglądała się, kiedy dostanie nagrodę za odwagę. To tylko jeden przykład, w dodatku "małego stracha", ale od czegoś trzeba zacząć. Co chyba dla wszystkich oczywiste nie można karać psa za to, iż nie chce podejść bliżej, gdy czegoś się boi - trzeba dać mu dużo czasu na oswojenie się z sytuacją. Ponadto w wąskich miejscach (jak na przykład klatka schodowa, każde drzwi, furtka itd) idę przodem. Niby taki drobiazg, a pies dużo lepiej znosi nowe sytuacje - kiedy na klatce była ekipa telewizyjna z kamerami, kablami i resztą tego ustrojstwa, Kira ledwo na nich spojrzała.