Z góry przepraszam jesli miejsce które wybrałam na mój temat jest nieodpowiednie i mam nadzieje ze nikt mi tego nie poczyta jako bezmyślne zasmiecanie forum ale poprostu niewiedze niedoswiadczonej forumowiczki. Tak wiec mam 15 lat i kocham psy dlatego chce pomagac tym najbardziej skrzywdzonym przez los tz. przebywajacym w schroniskach. Bardzo chciałabym byc wolontariuszem nie jest to (jak mozecie myslec) chwilowy kaprys ale przemyslana decyzja, wiem dobrze na co sie decyduje i z pełna swiadomoscia czekajacych mnie wysiłków chce sie tego zadania podjąc. Niestety moi rodzice nie chca nawet słyszec o czyms takim uwazaja ze mam sie skupic na nauce, za mam za mało lat itp. Co prawda w miescie w którym mieszkam nie ma schroniska dla zwierzat i musiałabym dojezdzac do oddalonej o ok 40 km legnicy. Co tez jest swietnym argumentem moich rodziców. Ale jestem na to gotowa. Co do reszty "racji" moich rodziców to ucze sie bardzo dobrze zawsze mam czerwone paski ze srednia powyzej 5, wszyscy znajomi, nauczyciele i rówiesnicy maja mnie za osobe odpowiedzialna. I nie wiem dlaczego moi rodzice nie chca sie zgodzic. No moze poza ta ferelna odlegloscia ale i to nie jest problemem chciałam sie podjac wolontariatu z moja kolezanka z która bym dojezdzala samochodem naszych rodziców czy pociagiem tym bardziej ze dla rodziców nie jest problemem wyjazd na kilka godzin do galeri handlowej to dlaczego ja nie moge odwiedzac schroniska. Czy macie jakies pomysły na rozwiazanie mojego problemu albo byliscie w podobnej sytuacji?
