mikami_kira

Poszukuję pomocy, a właściwie nie pomocy - potrzebuję nowych, innowacyjnych bądź starych i utartych ale skutecznych sposobów na lękliwego psa. Do rzeczy - Kira dołączyła do nas jako szczeniak, miała niecałe trzy miesiące. Była do granic zarobaczona, a przez olewczy stosunek do klienta i pacjenta pewnej kliniki weterynaryjnej w Bydgoszczy, osłabiony organizm poddał się parwowirozie. Zwalczyliśmy ją - od tamtej pory Kira w ramach wdzięcnzości ratuje życie innym... ale to wcale nie oznacza, że jest dzielna. Wręcz przeciwnie. Boi się praktycznie wszystkiego. Zrzucam to trochę na fakt, iż najlepszy okres socjalizacji przeleżała w klinice lub w domu, a fakt, że straciła sporo na wadze i początkowo po chorobie nie poruszała się o własnych siłach - negatywnie skojarzył jej spacery. Napisałam - zrzucam to na fakt... choć my jako jej stado nie stanęliśmy na wysokości zadania pod względem dostarczenia jej bodźców. Pierwszy psiak... Brak doświadczenia... Armagedon. Obecnie Kira ma prawie 4 lata i mam wrażenie że z miesiąca na miesiąc jest coraz gorzej. Właściwie to lepszym określeniem byłoby, że KIra ma fazy. Raz jest przeszczęśliwa, wyciąga na spacery i nie robi jej na nich nikt i nic. Byle przeć do przodu. Innym razem (przerabiamy obecnie od około tygodnia) boi się wszystkiego i wszystkich, wyjście z klatki jest nie do przeskoczenia. Wybiegamy, ale spacer polega na cofaniu się i powrotach do domu, załatwia się w ostateczności gdy widzi że musi. Nie jest to ani przyjemny widok, ani przyjemny spacer... A przecież powinien. Mniej więcej w tym okresie gdy jej się pogorszyłozaczęli remontować blok obok. Dźwięki to chyba jej największy problem. Nie reaguje na smaczki, zabawki, głaskanie... Czytam książkę "Starchopies 2.0" ale nie działa to na mojego psa. Jak jej pomóc?