milky_luna

Cześć. Mam prawie 3-letnia suczkę kundelka, która jest bardzo problematyczna. Ale od początku. Przybyła do nas prawie 3 lata temu, dokładnie w grudniu 2011 roku. Zamieszkała wtedy na podwórku z innym psem, który zdechł w czerwcu 2012 roku. Odtąd była sama, aż postanowiliśmy w sierpniu 2013 roku wziąć ją do domu. I wtedy zaczęły się problemy, a jest ich dość sporo. Suczka boi się praktycznie wszystkiego, wszystkich dźwięków, również mojego taty. Myśleliśmy, że się przyzwyczai, w końcu praktycznie dwa lata mieszkała na podwórku, gdzie była odizolowana od ludzi i tych wszystkich dźwięków. Ale minął już praktycznie rok, a mam wrażenie, że ona boi się wszystkiego jeszcze bardziej. Gdy wychodzę z nią na spacer, boi się wszystkich ludzi, samochodów, każdego dźwięku. Nie chce iść dalej, niż przed dom, a jeśli pójdzie, to trochę powęszy i zaraz wraca. Jest agresywna w stosunku do innych psów, potrafi szczekać do psa, który znajduje się po drugiej stronie dwukierunkowej ulicy. W domu boi się praktycznie wszystkiego, nawet najmniejszego dźwięku, jak i jakichkolwiek przedmiotów, czasem nawet ucieka przede mną, czy przed moim tatą. Ma lęk separacyjny i obsesyjnie chodzi za moją mamą po całym domu, a kiedy ona wychodzi z domu, suczka jest smutna i wyje. Często się stresuje, bo bardzo często się oblizuje. Nigdy nie była bita i zastraszana, chyba po prostu brak jej podstawowych psich zachowań. I teraz mam pytanie. Czy spróbować samej coś z tym zrobić (oczywiście po uprzednim odpowiednim przygotowaniu i zapoznaniu się z psimi zachowaniami), czy szukać pomocy u behawiorysty. Największym problemem jest właśnie ten strach i paniczny lęk przed praktycznie wszystkim, co się rusza (obcych ludzi też się boi).