WOLF

Trochę nie na temat :wink: Cytat: Myślę, że przesłanie, które chciałbym zawrzeć w tym artykule jest takie, iż nigdy nie powinniśmy oczekiwać od psa by myślał tak jak człowiek .... z tego też względu rozsądnie byłoby, gdybyśmy to my, ludzie postarali się myśleć "po psiemu"..... Nie bez powodu jedna z bardzo dobrych książek autorstwa Johna Fishera nosi tytuł "Okiem psa", tytuł ten doskonale oddaje istotę problemu. Gdy szczenię dokucza matce, użyje ona w pierwszej kolejności kontaktu wzrokowego oraz wymownej ekspresji. Jeśli to nie poskutkuje i młodzian nadal będzie się niepoprawnie zachowywał, matka wyda cichy pomruk, który może przybrać na sile poprzez pokazanie przez nią zębów. Jeśli i to nie wystarcza, by przyprowadzić malca do porządku, suka dla osiągnięcia rezultatu zmuszona będzie do nieco ostrzejszego potraktowania malucha. Nie jest to jednak prawdziwy atak, od poważnego ataku jest daleki, jest to jedynie nauka posłuszeństwa i szacunku, warunkująca umiejętność szczeniaka radzenia sobie w przyszłym życiu. Mimo, że szczenię zaczyna wówczas głośno rozpaczać, to w zasadzie nie doznaje ono żadnej krzywdy w wyniku tej lekcji. Warto również zwrócić uwagę na to, że suka natychmiast zacznie uspokajać i wylizywać szczenię .... zachowanie takie da się zauważyć za każdym razem, kiedy szczeniak przekracza wyznaczoną mu granicę. Możemy z tego wyciągnąć wniosek, że matka uczy swe małe zachowując pewien schemat działania ..... korekta i nagroda. Korekta .... Pomruk (w przypadku człowieka ustna korekta, np. słowo "FE") .... i moment, w którym matka uspokaja malca (my nagradzamy szczeniaka, np. głaszcząc go po głowie). To co w tym momencie robimy, jest niczym innym jak naśladowaniem matki. Nauka powinna opierać się głównie na nagradzaniu, nie należy natomiast karcić szczeniaka za pomocą bicia. Dzięki temu szczenię nie stanie się bojaźliwe w stosunku do nas. Okrutnym, a ponadto bezskutecznym jest karanie szczenięcia jeśli nie zostało ono przyłapane na "gorącym uczynku" czyli w trakcie przewinienia, bez względu na to jak poważne wyrządziło szkody. Kara nie ma jakiegokolwiek sensu jeśli nie zostanie wymierzona w odpowiednim momencie. Innymi słowy, gdy np. wracamy do domu, w którym zastajemy ogólne zniszczenie, to choćby dom był przewrócony do góry nogami, musimy puścić to wydarzenie w niepamięć, gdyż maluch po fakcie i tak nie zrozumie, że nabroił .... wchodzenie do domu w tej sytuacji z krzykiem sprawi, że piesek co prawda ze skruchą przyjmie karę, spuszczając głowę i kuląc ogonek, nie będzie jednak rozumiał o co tak naprawdę się rozchodzi .... wielu właścicieli powie wówczas: "Zobacz ... dobrze wie, że źle zrobił". Naprawdę jednak psiak nie wie niczego poza tym, że człowiek wrócił do "gniazda" i nie wiedzieć czemu bardzo się złości. Oddanie, stanowczość lecz łagodność.