Rodzice z rodowodem, ale szczenię bez

[jefta]

[quote name='zlota_wilga']a z ciekawości, opowiada się o procedurze rezerwacji i zakupu, potem przyjazd (najazd? ) nowych właścicieli, którzy radośnie wracają do domu z nowym towarzyszem. A czy zdarza się, że młode wcale nie chce? jest osowiałe, tęskni za poprzednimi domownikami, rodzeństwem i rodzicami? jest nieszczęśliwe w nowej sytuacji? Bo w pewnym sensie wydzieramy je z jego pierwszego środowiska, innego nie zna, nawet o zdanie nie można go zapytać ^^
W jaki sposób zminimalizować młodemu skutki pojawienia się w nowym domu? Przecież nie musi od razu mu się to podobać.
Czy może jednak za bardzo filozofuję? ^^[/QUOTE]
oczywiście, że tak zwykle jest. pierwsze dni w nowym domu to zawsze jest stres dla szczeniaka i pytać go nie trzeba, bo sam będzie o tym opowiadał :) wyciem, piszczeniem. szczególnie w nocy. stąd podrzucane tutaj pomysły kocyków z zapachem gniazda (moje szczeniakom dawałam maskotki), termofory...
jak kupowałam swoją małą to bardzo chętnie ze mną chodziła, bawiła się i wsiadła do auta, do dziś pamiętam ten moment kiedy przy ruszaniu zerknęła na okno i zobaczyła, że twarz hodowczyni się oddala. było niedowierzanie, a potem panika :( wyła całą drogę (5 godzin). w domu pozwolalam spać z nami w łóżku i szybko zapomniała.

[zlota_wilga]

No i tego się obawiam, serducho mi pęknie z żalu jak młode zacznie cierpieć i jestem pewna, że poczuję się jak złodziejka a co najmniej porywaczka.

[QUOTE]w domu pozwolalam spać z nami w łóżku i szybko zapomniała. [/QUOTE]
A nie obawiałaś się tego, że przyzwyczai się i już tak zostanie? :) Chyba ciężko potem psiaka oduczyć spania w łóżku

[jefta]

" z nami" tz. ze mną i z drugim psem (beaglem). beagielka urodziła się u nas i nigdy nie wolno jej było wchodzić nawet na piętro. miała spać w kuchni na posłaniu na którym się urodziła. jak się wyprowadziłam z nią z domu i moja mama nie mogła tego kontrolować to wymusiła spanie w łóżku, miała już 5 lat. teraz nawet w domu rodziców rząda spania ze mną i to realizuje za wszelką cenę. małej (wilczakowi) pozwoliłam na początku wiedząc, że będzie za duża żeby z nami spać. oduczyła się sama jak zaczęło robić się ciasno. Ty bierzesz małego pieska i skoro już tak przeżywasz jego przyszłą tesknotę za gniazdem to obawiam się, że mimo twardych postanowien ten pies i tak skończy w łóżku ;)

mówi się, że właściciele psów dzielą się na tch co śpią z psami i na tych, którzy się do tego nie przyznają ;):evil_lol:

[milamini]

A ja się przyznaję!!! Przyznaję się bez bicia, że moje 3 szelściuchy śpią w łóżku. Gdy przywiozłam najstarszą (reszta to mój "dorobek") to też nawet na piętro domu nie wchodziła- ale pojęła to szybko bo już była "stara"- miała 17miesięcy jak przyjechała. Ale jej córeczka nic sobie z zasad nie robiła, a dalej to się "samo" zrobiło ;)
Wracając do traumy przeprowadzkowej- moja Mila była juz zasiedziała i dla niej przejazd przez pół Polski z nowym właścicielem (ze mną) był niemiły. To bardzo grzeczna sucz i godzi się na wszystko- taki charakter- więc i to jakoś przełknęła, ale tez wypatrywała swojej rodziny. Ale jak weszla do nas- obleciała kąty, przywitala się z rezydentem i już była nasza :) Kanapa, ja jako poduszka, kumpel do zabawy (choć ona się nie umie bawić do tej pory a już ma 7lat), ale bieganie, szczekanie itp.
Szczeniaki, które ode mnie wychodzą w róznym wieku i 8 tyg i prawie 4 miesięczne- z relacji sądząc to raczej my tu w domu bardziej to przezywamy niż one. Szetland ma delikatną psychikę a jednak potrafi. Jazda różnie im wychodzi- jedne maja lokomocyjna inne nie, jedne jadą 10 minut inne jadą w Europę, i jakoś szybko zapominają. Ostatnio małam największego stracha, bo 4 miesięczny szczeniak jechał w Europę- jechał w klatce- okazjonalnie był przewozony i dostarczany do włascicieli. Więc i obcy ludzie w czasie jazdy i obcy na miejscu. A jednak się udało bez większych zawirowań. Odpoczął po podrózy i zaczął dokazywać :)
Najważniejsze to dać psu spokojnie się rozejżeć po otoczeniu, nie spraszać rodziny i nie chwalić się nowym cudem, niech ma noc, dzień, na obycie- pochodzi, prześpi temat i już jest zadomowiony. Nie narzucać się mu. Niech sam sobie sprawdzi dom. Jak ktoś ma małe dzieci- dzieci trzymac na dystans- tzn. nie pozwalać dzieciom zatłamsić malucha- dzieci mają to do siebie, że często wchodzą w legowisko, zaglądają szceniakowi wszędzie, prosto 'w twarz". Pies musi wiedzieć od początku, że legowisko jest jego azylem- tam ma święty spokój. Owszem- pańcia może wszystko i wszędzie, ale nalezy szanowac i jego potrzebę- więc nie być natrętnym- zwłaszcza w tej pierwszej dobie. Nie dostarczać takiemu maluchowi od razu zbyt wielu bodźców- nie wyprowadzać na dwór- okolicę zdąży poznać- no chyba, że to już wiekszy, wychodzący pies.
Małymi kroczkami- ot co.
Spanie w łózku- tego raczej dla malucha zwłaszcza małej rasy nie polecam. Ze względów jego bezpieczeństwa. Skok z łózka dla takiego może się skończyć tragicznie, a złamaniami najczęściej. No chyba, ze na około masz poduchy wysokie, bo upadek nawet na miękkie może się źle skończyć. Posłanko przy łóżku owszem- wyciagasz rękę i go głaszczesz na uspokojenie jakby co. Nalezy pamiętać o jedzonku- w miarę zachowac jego pory jedzenia, i dać to co dostał w wyprawce- od drugiego dnia można mieszać z nowym jedzeniem, jesli ktoś przechodzi na inną karmę niż wcześniej jadł szczeniak. Nie rozpieszczać nadmiarem smakołyków- roztrój żołądka grozi. I nie denerwować się jesli maluchowi przytrafi się krótka biegunka- najczęściej jest to odreagowanie. To chyba tyle, co mi do głowy wpadło. :)
Będzie dobrze- psy sobie radzą lepiej niżby sie wydawało :)

[zlota_wilga]

[quote name='jefta']" Ty bierzesz małego pieska i skoro już tak przeżywasz jego przyszłą tesknotę za gniazdem to obawiam się, że mimo twardych postanowien ten pies i tak skończy w łóżku ;) mówi się, że właściciele psów dzielą się na tch co śpią z psami i na tych, którzy się do tego nie przyznają ;):evil_lol:[/QUOTE]

amen! ja też wiem, ze będzie ze mną spała, albo spał ;) wszystkie sierściuchy, łącznie ze świnką morską i kotem zalegały w moim łóżku. Jedynie chomik perfidnie się wymigał :)) Po prostu czytam ostatnio różne książki o wychowaniu psów, w niektórych wręcz straszą, że zezwolenie psu na spanie w łóżku z właścicielem to robienie sobie samemu krzywdy, bo takie zwierze nigdy nie będzie słuchało właściciela i będzie robiło co chciało. Trudno mi jeszcze wyczuć, co jest przewrażliwieniem i maniakalną restrykcją a co życiową poradą dla takiego laika jak ja.

[B]milamini [/B]- jeju, ale jesteście kopalnią wiedzy, a ja taka zielona pietruszka, kiedy ja to wszystko będę wiedzieć? :)
Z tym narzucaniem to chyba intuicyjnie wiadomo, że trzeba dać czas - jak przytaszczyłam kiedyś kota ze schroniska, byłam przekonana, że schowa się pod regał i przez tydzień nie wyjdzie, a szczylek 3 miesięczny pierwsze co zrobił? obleciał z zadowoleniem wszystkie pokoje i kąty, potem zaliczył kuwetę w łazience a po godzinie dobrał się do odkurzacza. W szoku byłam:) no ale on wprawiony w bojach bo ze schroniska z innymi kocurami.
Dzieci nie mam, więc co najwyżej młode może mieć tylko mnie po dziurki w nosie :))

[pa-ttti]

ja spałam z moją yorczką a była baaardzo posłuszna i grzeczna:)
teraz już żaden pies nie ma wstępu do łóżka niestety, ale ciężko by było bo mam ich 4, a stadko się jeszcze powiększy:)

[milamini]

[QUOTE]ale ciężko by było bo mam ich 4, a stadko się jeszcze powiększy[IMG]http://www.dogomania.../images/smilies/icon_smile.gif[/IMG][/QUOTE]

Haha- ja tam kupiłam chyba największe dostępne łoże i jakoś się mieścimy, a szetland "ciut" większy od yorasa :) Tz co prawda się czasem prosi o kawałek miejsca to się poupychamy i już. Ale serio- nie wierzę żeby normalnie wychowany pies miał jakieś zapędy terytorialne co do mojego legowiska. One wiedzą, że ich miejsce jest gdzie indziej, a kanapa i spanie ze mną to przywilej. Jak mi któreś akurat przeszkadza i kopyt wyciągnąć nie mogę to po prostu zostaje......na podłogę. Jak się pozbiera i wlezie spowrotem to już wie, że musi się tak ułożyć żeby nieprzeszkadzać. Co prawda po tylu latach razem w łózku każdy ma swoje miejsce więc takie sytuacje extremalne rzadko bywają. Mam nadwornego (bo mieszka na dworze) bordera samca. To jest dopiero dominant, ale i on wie kto rządzi i nigdy mu do łba nie przyszło walczyć ze mną o kawałek czegokolwiek, nawet gdy bywa w chałupie i każę mu zabrać pupę spod kominka (to jego ulubione miejsce). Nie dajmy się zwariować, owszem są psy z zawirowaniami, ale w większości to albo człowiek je zepsuł, albo schron.
Temat ras "agresywnych" pozostawiam nieruszony, bo to też inna szkoła jazdy, a mówimy tu o milaskowych psiulach.
Zachowujmy się normalnie to i psy będziemy mieć normalne. :)

[zlota_wilga]

Mój kudelek (słusznych rozmiarów) spał ze mną na jednoosobowym rozkładanym fotelu i było ok. Czasem brałam miśka w jedną rękę, kołdrę w drugą i na śpiąco szłam do mamy do łóżka a pies... za mną. Ja kładłam się od ściany, on obok mnie, grzbietem w moją stronę a łapami do mamy, po czym tak niby od niechcenia, mocno je prostował, spychając mamę z łóżka ^^ To były czasy :))

[Greven]

[quote name='aneta']To raczej mały piesek wiec taka mata raczej nie potrzebna[/QUOTE]
No tak, słusznie. Zapomniałam, że to maleństwo będzie.
Po prostu przypomniały mi się wszystkie podróże z rzygającymi psami, a jeśli nawet były to szczeniaki, to spore - i miały czym miotnąć :diabloti:

[quote name='zlota_wilga']czytam ostatnio różne książki o wychowaniu psów, w niektórych wręcz straszą, że zezwolenie psu na spanie w łóżku z właścicielem to robienie sobie samemu krzywdy, bo takie zwierze nigdy nie będzie słuchało właściciela i będzie robiło co chciało.[/QUOTE]
Książka książce nie równa i metoda metodzie też nie. Jeśli lubisz spać z psem, a pies lubi z Tobą, to nic złego z tego nie wyniknie, chyba że zawalisz resztę pracy nad kształtowaniem charakteru i zachowań swojego zwierzęcia. Wtedy może się okazać, że nici ze wspólnego spania, bo pies nie wpuszcza Cię do łóżka ;)

Ja śpię z obydwoma moimi pitbullkami i nie mam na tym tle żadnych problemów wychowawczych.

[smerfetka123]

ja miałam o tyle dobrze,że swojego szczeniaka widziałam w hodowli minimum co tydzień, no i poznała tam swojego towarzysza i jak przyjechała (podróże były sprawdzone przez hodowce, więc niespodzianki nie było) to od razu poznała drugiego psa, no i szalała w mieszkaniu,poznawała wszystko i poszła spać, zmęczona wrażeniami,ale już wcześniej jadła mi z ręki i zasypiała na kolanach,więc obyło się bez krzyków,
ale jak mój chłopak brał psa i ten szczeniak go nie znał, to strasznie wył,nie chciał iść,a jak zobaczył swoje odbicie w szybie kuchenki to lamentował,trochę czasu potrzebował na aklimatyzacje

[Havany]

Złota-wilgo bardzo dobrze robisz, że starasz się jak najlepiej przygotować na przyjęcie maluszka. Każdy może Ci podpowiedzieć coś przydatnego. Ja np uważam, że szczeniaczki lepiej aklimatyzują się w nowych domach jak mają 10 - 12 tygodni. Większość osób kupuje maluszka kiedy ma on 8 tygodni. Ja w poprzednim miocie 2 pieski sprzedałam jak miały 8 tygodni a resztę maluchów jak już były starsze. Zdecydowanie te drugie lepiej zniosły podróż i rozstanie z mamą.
Teraz już wszystkie maluszki będę sprzedawała jak będą ciut starsze.
Milamini - bardzo fajny banerek. Popieram w 100%. Jak mogłabym mieć taki sam ?

[milamini]

[QUOTE]Milamini - bardzo fajny banerek. Popieram w 100%. Jak mogłabym mieć taki sam ? [/QUOTE]
Z góry przepraszam za offa- ja go skopiowałam właśnie z Dogo od kogos z podpisu na swój komputer a potem z kompuera wkleiłam do podpisu ;)

A wracając do tematu maluchów- ja jakiś szczególnych różnic w wieku szczeniaka nie zauważyłam- nie zostały mi doniesione jakieś problemy z aklimatyzacja młodszych i starszych. Też wydaję 8tyg i takie 4,5 miesięczne. A te starsze może własnie torchę bardziej szukają jednak stada, bo więcej czasu w stadzie spędziły. Ale generalnie po dniu- dwóch psiule są zaaklimatyzowane, wchodzą w rytm nowej rodziny. Właśnie dzisiaj pożegnałam moją ukochaną z obecego miotu (odchowaną na własnej piersi) w wieku 11 tyg- dzielnie zniosła podróż pociągiem mimo szoku dworcowego i ludkowego, nowy domek zwiedza i poznaje rodzinę, jest jest jeszcze trochę zdziwiona, ale myślę,ze jutro będzie już "u siebie". Jechała pod pazuchą i jak jej buzi nadowidzenia dawałam to już się schowała bardziej pod płaszczyk swojej pańci. Taka to jej "wdzięczność" ;) I w sumie dobrze, bo to swiadczy o szybkiej więzi znowym.

[Matyk]

milamini to super że sunia zareagowała tak a nie inaczej, eh ja pod koniec grudnia jade po 5 juz miesiecznego grzywacza (jak przyjedzie do mnie bedzie miał 6 miesiecy bez ok tygodnia) przyznam szczerze że panicznie się boje podróży pociągiem i tego jak zareaguje szczylek bo jednak tyle czasu w hodowli a potem nowy świat nowe towarzystwo eh

[Talagia]

Ja pociesze, że przywiozlam z Warszawy do Katowic pociągiem(wtedy 5h) prawie 8 tygodniowego szczeniaczka, ktory nawet nie ogladal sie za swoja mamcia :D W pociagu bawil sie gumowa kaczka albo spał. Nie posikal sie przez caly ten czas (!!!) a w domu ladnie przywital sie z drugim psem i poszedl spac jak gdyby nigdy nic :D Zadnych placzow, skomlenia, wymiotowania itp. :))

[Havany]

Podejrzewam, że w przypadku aklimatyzacji wszystko zależy od samego psiaka. Tak jak z człowiekiem - jeden szybko się przyzwyczaja do nowego a drugi nie.
Ale tak, jak ja obserwowałam moje maluszki - najmniejszy stres był u szczeniąt ok 10 tygodnia. Teraz tego się trzymam i wydaje mi się, że jest OK.