Nie słucha mojej córki

[Dorota_64]

Kawka wzięła się stąd, że gdy stałam obok, psica ciągnęła na smyczy w moją stronę i córko długo nie mogła skierować jej uwagi na siebie i przysmak. Potem stosowałam metodę "kucania" za śmietnikiem :wink: ale prawie nic nie widziałam. Jak dotąd ćwiczenia są proste i abym ja mogła je wykonywać wystarczy to, co pokaże mi córka. A jak będzie dalej, zobaczymy.

[andorka1]

Witam! Dorota_64, oprócz "Okiem psa" jest jeszcze parę dobrych książek o wychowaniu i psychice, które warto poczytać. Niedawno ukazała się książka dość opasła ale warta przeczytania "Jak być najlepszym przyjacielem psa", jest tam opisane pare fajnych metod dogadywania się z psami, jest też opisany temat "psa w sypialni" - trochę inaczej niż w większości poradników, ale uważam, że całkiem mądrze. Zakup sobie lekturę i czytaj przy tej "szkoleniowej kawie" a co cię zainteresuje - skonsultuj ze szkoleniowcem już w konkretnym przypadku Twojej Tofci. Życzę powodzenia i pozdrawiam

[Dorota_64]

[quote name='andorka1']Witam! Dorota_64, oprócz "Okiem psa" jest jeszcze parę dobrych książek o wychowaniu i psychice, które warto poczytać. [/quote]
Dzięki, na pewno przeczytam.
U nas ostatnio bardzo wiele się zmieniło. :D Po Psim przedszkolu i zajęciach indywidyalnych zmieniłyśmy całkowicie sposób postępowania i Tofcia staje sie grzecznym i kochanym pieseczkiem. Nie było łatwo, bo mamy miekkie serca, ale efekty widoczne były z dnia na dzień. Córka miała ochotę na agility z Tofcia, ale szkoleniowiec zasugerował, że przy Tofci charakterku lepiej będzie na razie chodzić na PT.
Co do spania w moim łóżku, to już tak zostanie, że Tofcia śpi ze mna, bo ja to lubię. Najważniejsze, że nie kituje mi się już do łóżka "bez pytania" i złazi, gdy powiem "złaź".
Ale larwa jedna, nauczyła sie otwierac drzwi do mojego pokoju gdy nikogo nie ma (są troche zepsute) i gdy nie zdążę schować pościeli, wysypia się na niej. :wink:

[Flaire]

[quote name='Dorota_64']U nas ostatnio bardzo wiele się zmieniło. :D Po Psim przedszkolu i zajęciach indywidyalnych zmieniłyśmy całkowicie sposób postępowania i Tofcia staje sie grzecznym i kochanym pieseczkiem. Nie było łatwo, bo mamy miekkie serca, ale efekty widoczne były z dnia na dzień. [/quote]Dorota_64, bardzo, bardzo się cieszę! o to chodziło i byłam pewna, że szkolenowcy dadzą Ci wskazówki, jak odpowiednio prowadzić pieska, żeby tak się stało! :D

[quote name='Dorota_64']Córka miała ochotę na agility z Tofcia, ale szkoleniowiec zasugerował, że przy Tofci charakterku lepiej będzie na razie chodzić na PT.[/quote] Na agility nigdy nie jest za późno! A i agility idzie dużo łatwiej z posłusznym pieskiem. Więc powiedz córce, że jeszcze wszystko przed nią! :D

Oto fotka mojej Misi z ostatniego weekendu - plac pewnie poznasz :wink: . Misia patrzy się w bok, bo wpatruje się we mnie - ja biegłam po drugiej stronie tunelu, wydając jej polecenia do pokonywania toru na odległość:

[img]http://www.std.org/~hania/misia/misianaodleglosc.jpg[/img]

[Dorota_64]

[b]Flaire[/b]. Plac poznaję, a jakże :D ul. Perkuna.
Nie żałujemy agility, bo wiemy, że przyjdzie na to czas. Gdy patrzę na zdjęcie Twojej Misi, troche Wam zazdroszczę, ze już tyle umiecie. :D Praca z psem daje dużą satysfakcję, więc na PT pójdziemy chętnie.
Dodam jeszcze, że dopiero teraz zaczynamy mieć prawdziwą przyjemność z posiadania psa. Napięcie, które było w naszym domu zniknęło. Tofcia to kawał urwisa i nie można jej w niczym folgować, ale jako posłuszny piesek jest poprostu przekochana.
Pozdrawiam