Pies boi się wychodzić z domu - ratunku!

[Guest jotembi]

Witam i błagam o ratunek :)

Mój ośmioletni wielorasowy pies cierpi na narastające stany lękowe i już nie bardzo wiem, co z tym robić. Trafił do mnie jako paromiesięczny znajdek, nigdy nie był przesadnie odważny (burza, sylwester, na ogół boi się też innych psów i obcych ludzi) - ale to wszystko mniej więcej w granicach normy, choć żaden z moich poprzednich psów-schroniskowców nie był aż tak lękliwy. Niestety teraz o parę metrów od mojego bloku trwa budowa jakiegoś apartamentowca, czyli - wiadomo - hałasu jest znacznie więcej. Miałam nadzieję, że pies przywyknie, ale jest dokładnie odwrotnie. Rano zgadza się wyjść (chyłkiem, pod ścianą) najpóźniej o 5:30, wieczorem - najchętniej po północy. Psisko jest duże (jak taki trochę mniejszy owczarek) i nie mogę go po prostu wziąć pod pachę i wynieść, wyciąganie i wypychanie z mieszkania też odpada, za silny (albo ja za słaba) - zresztą taka codzienna walka z psem chyba raczej nie ma sensu. Nieszczęśnik ma chyba zwieracze ze stali, bo dzielnie wytrzymuje te długie przerwy między spacerami... ale wiem, że w końcu mu to zaszkodzi, i to poważnie.

Od weta dostałam receptę na hydroksyzynę - nie wiem, czy tak ma być, ale pies jest po tym bardzo pobudzony, kładzie się na chwilę i znowu wstaje, dyszy itd... a wychodzić nadal nie chce. Kiedy się trochę uspokoi, normalnie się bawi i nie robi wrażenia chorego, w każdym razie fizycznie - ale zastanawiam się, czy ten lęk to nie jest objaw jakiejś zaczynającej się choroby psychicznej. Przez mój dom przewinęło się już wiele psów z rozmaitymi problemami (jak to bywa u znajd i schroniskowców), ale ten zwierzak - bardzo kochany i bardzo kochający - jednak mnie trochę przerasta. Z jego poprzednikami radziłam sobie bez większych kłopotów, zazwyczaj dobrze się rozumiem z psami.

Wiem, jak należy postępować z psem, który się boi, ale nie wszystkie takie sposoby da się zastosować o tej piątej rano czy o północy. Do psiego behawiorysty też nie bardzo dam radę się wybrać ze zwierzakiem, którego nie potrafię nakłonić do wyjścia z domu w ciągu dnia - no i nie mam samochodu, a nie czuję się na siłach przekonywać przerażonego psa, żeby nagle pokochał komunikację miejską. Poczytałam o obroży antystresowej i o feromonach - czy coś takiego mogłoby pomóc w przełamaniu tego lęku...?

Jesteśmy już oboje (ja i pies) u kresu wytrzymałości - bardzo liczę na pomoc tutejszych fachowców :)

[evel]

Zasadniczo specjalista (trener praktyk, nie jakis szarlatan po kursie korespondencyjnym z ladnymi papierkami) ma przyjechac do Was - nie odwrotnie ;)

Fobie maja niestety tendencje do nasilania sie wraz z wiekiem psa, zwlaszcza fobie dzwiekowe - przechodze to obecnie z osmioletnia suczka. Osobiscie nie wierze w moc feromonow, ale powaznie zastanawiam sie nad jakims srodkiem z tryptofanem a jesli to nie pomoze - moze nad jakimis lekami psychotropowymi zanim mi sie pies wykonczy, bo ktos jedzie przez miasto na pierdzacym motocyklu albo musimy przejsc obok tlukacej sie smieciarki i ona juz przezywa i najchetniej poszlaby do domu sie schowac (suka, nie smieciarka). Hydroksyzyna na nia nie dziala, moze miala zle dobrana dawke - trudno powiedziec.

Tak czy siak ja bym na Twoim miejscu sprobowala najpierw umowic sie z kims na konsultacje, kto by psa obejrzal na miejscu i ocenil czy dacie rade z lekkim wspomaganiem wypracowac normalne zachowanie czy trzeba bedzie wjechac z powazna farmakologia.

[chounapa]

U nas żadne środki nie działały na żadne lęki ( środek z typofranem podziałał na cale 3 dni i przestał ). 
Behawiorysta, przyjeżdża do Ciebie, nie Ty do niego. Chodzi o to, że on musi zobaczyć zachowanie psa tam, gdzie jest problem a nie w całkiem obcym dla psa miejscu. 


Mnie uczono, że walka z lękiem to taka trochę próba sił, kto jest bardziej uparty... ale ja mam problem w domu, na spacerach z problemami odszczenięcymi poradziliśmy sobie już dawno, więc mam inną sytuację.