Jump to content
Dogomania

Jaką rasę mam wybrać vol. 2


Chefrenek

Recommended Posts

Bynajmniej nie planuję kupować patrząc na widełki cenowe, po prostu wydanie 3 tysięcy na psa i więcej boli, a myślałem że może znajdzie się średnia rasa która po prostu nie będzie niszczyć w domu na czas nieobecności, nie będzie kanapowcem + nie będzie miała znanych ciężkich przypadłości rasy - najbardziej mi tu przypasował border collie ale cena bardzo podobna do tollera ;)

No nic, przynajmniej wiem na czym stoję, będę szukał dalej :)

 

Dziękuję za pomoc!

Link to comment
Share on other sites

BC sa bardzo obciążone genetycznie, a niestety hodowcy często to ukrywają. Są linie np. obciążone padaczką - ja BC jak lubię, tak zrezygnowałam odkąd stały się modne. Dobrze znam ból cenowy, moje maksimum przy psie to też 2,5-3tys. ... a patrzę, a mój Połówkowi marzy się rasa, której dobre hodowle się cenią... 4-6tys... to trochę bolesne, zwłaszcza dla osób, które dopiero zaczynają sobie układać życie po swojemu i całe życie ratują "bezdomniaki";) No ale doszłam do wniosku, że rasowca będziemy mieć zapewne raz w życiu, więc przełknę cenę. Chociaż ja za to kwotę wolałabym pojechać na różne seminaria, zawody, część wydać na wyprawkę i porządną karmę, a część na "moje" bezdomne psiaki - ale co zrobić. Powoli zbieramy na marzenie;).
Fajne są też samojedy, aktywne, radosne, pomysłowe, raczej zdrowe. Niezależne,  bo to psy Północy, ale fajne - jednak cena też koło 3tys. Podrzucę Ci jeszcze owczarka szetlandzkiego - super psiaki :D aktywne, lubiące coś robić z człowiekiem (kochają pracę, szkolenie, zajęcie), takie mniejsze średniaki. Do dzieci są też fajne - ogólnie to dość plastyczne psy, jak wychowasz, takie je masz. Tylko uwaga, od początku trzeba pracować nad ich szczekliwością i niektóre linie to lękliwe, histeryczne pieski, polecam dobrze poznać rodziców i dziadków szczeniaków, popytać wlaścicieli psów z danej hodowli o to, jakie te ich psy są. Futro "szelciaków" wbrew pozorom jest proste w obsłudze.

Link to comment
Share on other sites

16 minut temu, sdoo napisał:

A co sądzisz na temat szpica wilczego? :) 

Przereklamowane przez hodowców. Są terytorialne, pewne siebie i do tego niezależne. Do psów nie bardzo, lubią rządzić się. Właściciel mocno powinien pracować nad socjalizacją i wychowaniem, bo potem mogą być klopoty. Niektóre mają problemy z oddawaniem zasobów, potrafią bronić swojego legowiska/miski z żarciem, z obcymi ludźmi też mogą mieć problem itd. A do tego bardzo trudno jest znaleźć dobrego hodowcę, który nie ściemnia i ma sie pewność, że zadba o socjalizację szczeniąt w początkowym okresie. Hodowcy reklamują je jako idealne pieski... prawda jest inna... Ja się mocno zawiodłam na tej rasie, a właściwie na postawie hodowców. Pomijając fakt, że mało który hodowca bada swoje psy, bo "ta rasa jest zdrowa, badań nie potrzebuje." Przynajmniej tak było parę lat temu jak bardziej interesowałam się szpicowatymi, może teraz jest lepiej ;) Szpic wilczy - tak, ale dla osób świadomych, z czym to się je.

Link to comment
Share on other sites

A gdybym się jednak zdecydował na rasę taką jak labrador - czy przy regularnych wizytach i ew. operacji w okresie młodzieńczym na dysplazję jestem w stanie wyeliminować problemy ze stawami tych psów? Na operacje mnie stać, jednak nie chciałbym by mój pies w wieku 5-7 lat nagle przestał chodzić. Wiadomo, FCI wymagane dla mnie.

 

Dla przykładu, taka suczka jak tutaj: https://www.olx.pl/oferta/labrador-retriever-czarna-suczka-z-rodowodem-zkwp-fci-CID103-IDx7pvs.html#d491df151f - łapie się na tym że szukając psa zawsze jakoś wracam na tą aukcję :D 

Ma już pięć miesięcy, także nawet sam okres przystosowywania go do nie sikania w domu itp byłby krótszy a dodatkowo jest mniejsza szansa dysplazji jako że czasami zmiany pokazują się już w tym wieku.

Dodatkowo, rodzice wydają się OK pod względem chorób - http://www.aresibo.pl/lablador.php?page=mioty

I dodam jeszcze raz, wiem że wszystkiego się nie przewidzi u psa, chodziło mi tu bardziej o statystyczne szanse że w/w problemy nie wystąpią.

 

Pozdrawiam

Link to comment
Share on other sites

Uczepiłeś się tej dysplazji i co najgorsze chcesz zdrowe szczenię operować tak na przyszłość? To by było najgorsze co możesz zrobić.

Przede wszystkim musisz zwrócić uwagę na badania rodziców danego szczeniaka. Nie może to być jedynie obowiązkowe HD, jest kilka innych ważnych badań, które powinni mieć rodzice/dziadkowie. Przede wszystkim HD, ED, prcd-PRA, eic, hnpk plus dobrze jest jak są badania oczu zrobione. Patrząc na to ogłoszenie, które dałeś, ja bym nie brała od nich psa. Przyjrzyj się dokładnie badaniom rodziców, a przede wszystkim matki. 

Pamiętaj, dysplazja nie jest TYLKO dziedziczna. Dlatego ważne jest by pies jadł dobrą karmę, by uważać w czasie wzrostu na jego stawy, ale z drugiej str też bez przesady, żeby psa w klatce nie zamykać. Trzeba znaleźć złoty środek :) i przede wszystkim nie panikować. 

Z ras średnich / dużych niestety większość ras jest obciążona dysplazja, taki ich "urok", każda rasa ma jakieś swoje choroby, a labradory na tle innych wcale nie wypadają najgorzej :)  

Przede wszystkim musisz pamiętać, że pies (obojętnie jakiej rasy) jest żywym stworzeniem, żaden hodowca nie da Ci gwarancji, że pies nigdy nie zachoruje na dysplazje / nowotwór czy inne choroby. Dużo od tego zależy środowisko w jakim się pies wychowuje / jak jest karmiony, suplementowany. 

Ja posiadam już drugiego labradora, drugi ma aktualnie 4 lata, oby dwa psy miały / mają stawy w idealnym stanie. I ze zdrowiem nie ma żadnych problemów :) 

Zapraszam Cię na grupy o labradorach na fb, tam wypowiadają się również bardzo dobrzy hodowcy, często chwalą się swoimi psiakami, możesz śmiało zapytać o hodowle, które polecają :) 

PS. Najważniejsze! Nie patrz tylko na cenę psa, bo nie raz lepiej jest dopłacić "kilka stowek" a mieć psa po przebadanych rodzicach z dobrej hodowli, tak samo nie patrz na te tylko blisko Ciebie. Warto czasem po psa przejechać pół Polski, albo jeszcze dalej :)  w końcu to ma być Twój przyjaciel na najbliższe kilkanaście lat :) 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

No i właśnie nie chcę operować zdrowego szczeniaka, nie wiem skąd to wyszło ;p Mówię jedynie że GDYBY pies miał dysplazję i zaszłaby taka konieczność to lepiej wykonać taką operację gdy pies jest jeszcze młody, a bardziej myślałem czy dysplazja wykryta szybko i zaleczona da szansę że pies nie będzie miał podobnych problemów za rok - dwa lata - obawiam się dysplazji bo psa którego aktualnie mamy odebraliśmy z domu tymczasowego z krzywicą łap, widzę że czasami się męczy dlatego nie chciałbym tego przechodzić z innym psem, więc tak, kładę na to bardzo duży nacisk, bo pies może być alergikiem/nawet gorzej widzieć czy coś ale jak chodzenie sprawia mu problemy to dla mnie to jest masakra. Oczywiście pomijam tu już dobrą karmę i unikanie "niezdrowego" ruchu bo to wiadomo.

Co do "gwarancji" zdrowego psa, to też zaznaczyłem że zdaję sobie sprawę, że pies od zdrowych rodziców może mieć problemy, jednak chociażby dlatego bierze się psy z hodowli FCI żeby to ryzyko obniżyć do minimum, i właśnie o takie "prawdopodobieństwo" obniżenia występowania problemów mi chodziło.

Sam hodowcą nie jestem, chciałbym wybrać dobrze a nie brać psa z pseudohodowli, oceniać psa wg wszystkich kryteriów rasy, ale strasznie to ciężkie dla laika dlatego pytam tutaj :)

Co do grup na FB o labach, nie pomyślałem o tym, na pewno zajrzę ;)

No i ostatnie, nie patrzę przez pryzmat ceny (do granic rozsądku), wkleiłem akurat to ogłoszenie ponieważ pies wydawał się super, a 5-miesięczny szczeniak nawet był na plus dla nas

 

Link to comment
Share on other sites

Rozumiem Cię. Biorąc obojętnie jakiej rasy psa zawsze jest jakieś ryzyko różnych chorób. Na niektóre z nich, hodowcy, czy my jako właściciele nie mamy kompletnie wpływu.

Proszę zajrzyj na grupy na fb, w dzisiejszych czasach większość hodowców / właścicieli psów siedzi właśnie tam, aniżeli na forum :) tutaj już prawie nikt nie został, ja też zaglądam z doskoku :) 

 

Link to comment
Share on other sites

Ja tylko jeszcze tak nadmienię: jeżeli mieszkasz w bloku to pytanie czy masz windę. Nie wyobrażam sobie szczeniaka (rasy obciażonej dysplazją) do 12-18msc życia puszczać samopas po schodach. Psa należałoby znosić, aby zminimalizować ryzyko. I w razie dysplazji też.

A resztę powiedziała Ania, fajnie że Aniu wpadlaś :)

  • Upvote 1
Link to comment
Share on other sites

A dlaczego męczy się w bloku? Mój ma 22kg obecnie. Nie chodzi po schodach, jeździmy windą... W 100% rozumiem obawę przed chorobami. Sama mam pewność, że w przypadku następnego psa (jeśli jeszcze się zdecyduję) zbadam dokładnie jest historię pod kątem padaczki. Uważam, że choroby neurologiczne to najgorszy typ chorób w przypadku psów, bo wpływają na mózg i zachowanie...

Link to comment
Share on other sites

Ja mam psa dużego 37kg i nie zauważyłam, żeby męczył się przez to, że mieszka w bloku. Oczywiście codziennie ma zapewnione długie spacery lub jadę z nim za miasto, żeby mógł się wybiegać na polach. U rodziców w domu jak z nim przebywam niema roznicy w jego zachowaniu, na dworzu sam siedzieć nie chce.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Może jestem w błędzie. Dla mnie średni to podhalan (moja waży ok. 38-42 kg) i biega po ogrodzie. Mieszkałem od urodzenia w bloku (teraz w domku jednorodzinnym) i jak sobie pomyślę, że Bystra by miała cały dzień czy znaczną jego część być na iluś tam metrach kwadratowych, to myślę, że by się męczyła.

Link to comment
Share on other sites

Hej, jednak zdecydowałem się na laba - nadal boję się dysplazji, ale wziąłem psa z dobrej hodowli i generalnie stosuję dobrą karmę + suplementację a ew. problemy będę śledził na bieżąco. Co do wielkości psa a mieszkaniem w bloku nie będę się wypowiadał bo ktoś tu typowo chce rozpocząć kłótnie.

Póki co, psiaki się dobrze dogadują ze sobą i czekamy aż kwarantanna się skończy i zaczynamy spacery :) 

 

44588470_124934985166922_4144439546741695235_n.thumb.jpg.710e4221990ff053bd62eddd81b354f3.jpg

Dziękuję wszystkim za pomoc!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Od 38 lat mam rottweilery, oboje z mężem pracowaliśmy i zawsze mieszkaliśmy w bloku, na parterze i w porywach mieliśmy czasem nawet cztery rottki i jakoś krzywda im się nie działa. Cały czas poza pracą poświęcaliśmy psom, mialy długie spacery, ruch, szkolenie, wystawy, karmione miesem z dodatkami nie suchą karmą i psy były szczęśliwe. Nie ważny jest metraż tylko to ile czasu człowiek potrafi i chce poświęcić im czasu i serca.

  • Upvote 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

×
×
  • Create New...