Sarunia-Niunia Posted November 2, 2016 Share Posted November 2, 2016 Semińku((*)) dla Ciebie Kochany... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ona03 Posted November 2, 2016 Share Posted November 2, 2016 Ewuś - ściskamy.... Wasza miłość jest wyjątkowa, pięknie ją przeżywasz i pięknie o niej piszesz.......... Seminiu(*) Ty wiesz jak bardzo jesteś kochany..... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted November 10, 2016 Author Share Posted November 10, 2016 Kilka dni temu znowu mnie wzięło na oglądanie filmików i zdjęć. Spłakałam się znowu oglądając to moje ukochanie najpierw wesołe, radosne, a w ostatnich dniach tak bardzo smutne i pozbawione chęci do życia. Filmiki z 12 września, dnia przed jego odejściem bardzo już pokazywały jaki Semik jest zmęczony. Nie widziałam tego tak, bo bardzo chciałam widzieć w jego oczach chęć do życia. Bardzo go brakuje, dosyć często do Rokusia wołam Semurku... Najgorsze są te fale. Raz czuję że jestem już z tym pogodzona, a zaraz potem uderza we mnie ze zdwojoną siłą tęsknota, żal, poczucie winy i wtedy nie chce mi się wyjść z domu. Dzisiaj wieczorem spotkaliśmy Pana z sunią który zapytał czemu tak mało psów mam na spacerze. Nie wiedział, że Semurek umarł i bardzo mu sie zrobiło przykro, a ja znowu wróciłam do domu spłakana. Nigdy go nie zapomnę, nigdy nie przestanę kochać. Często go wspominamy w rozmowach z Jackiem. Coś nam się skojarzy z naszym Rudasem i o tym mówimy. Na szczęście oboje czujemy taką potrzebę. Właśnie przyszedł do mnie Rokuś i położył łepek na moich kolanach. Chyba wyczuł, że potrzebuję pocieszenia. Jest kochany i mimo, że nigdy nie zajmie miejsca Semika, kocham go bardzo i cieszę się, że miałam szansę uratować mu życie. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted November 11, 2016 Share Posted November 11, 2016 Ewuniu Kochana, przytulam Cię najmocniej.... tęsknota jest wielka, i wciąż boli... moja Sarunia[*] odeszła 14 czerwca w 2010r, minęło niemal 6,5 roku, ale jak przychodzi czas Jej urodzinek (to nasza data umowna, oczywiście), albo rocznica odejścia nie zdarzyło się jeszcze, żebyśmy się nie poryczeli...Często też wspominamy naszą Niunię, raz z uśmiechem, raz płacząc.... I choć mamy w domu stadko 6, a właściwie z kociem 7 Sierot, to Miłość do naszej Córeczki jest w nas i zapewne będzie na zawsze!!! Jutro miną 2 m-ce od odejścia Semusia[*] - to wciąż świeże... tak mało, i tak zarazem dużo czasu minęło... Ściskam Was i Wasze Maluszki :) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted November 13, 2016 Share Posted November 13, 2016 Semińku[*]... dla Ciebie Kochany światełko mojej, naszej pamięci... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted November 14, 2016 Author Share Posted November 14, 2016 Bardzo dziękuję Saruniu_Niuniu... Wczorajszy dzień przeleżałam przytulając sie do moich psiaków. Smutno nam było wszystkim:( Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted November 26, 2016 Share Posted November 26, 2016 Semińku((*))... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
inka33 Posted November 28, 2016 Share Posted November 28, 2016 Pamiętam o Semiczku, Ewa, przytulam... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted November 28, 2016 Author Share Posted November 28, 2016 Bardzo Wam dziękuję kochane! Nie ma dnia, żebym o nim nie myślała, nie wspominała, nie spojrzala na zdjęcia... Brakuje go bardzo w naszym życiu:( 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted November 30, 2016 Author Share Posted November 30, 2016 To, że mam Semurka w sercu na zawsze jest oczywiste. Ale towarzyszy mi też dzięki wspaniałej Przyjaciółce Ellig każdego dnia w samochodzie. Dostałam przecudny breloczek przygotowany ze zdjęcia Semurka... Kiedy wsiadam, zawsze dotykam go delikatnie i witam się z moim Szczęściem. Zobaczcie: 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted November 30, 2016 Share Posted November 30, 2016 O jakie Śliczności!!! I to serduszko.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
inka33 Posted November 30, 2016 Share Posted November 30, 2016 Kochana Elunia! <3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mattilu Posted December 5, 2016 Share Posted December 5, 2016 Cudny pomysl :) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted December 13, 2016 Share Posted December 13, 2016 Semińku[*]... to już trzy miesiące, jak nie ma Cię z nami, nasz Kochany Piesku... Pamiętamy Aniołku[*]... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
EVA2406 Posted December 13, 2016 Share Posted December 13, 2016 Też pamiętam cudnego Rudzielca. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted December 13, 2016 Author Share Posted December 13, 2016 To zdjęcie - Saruniu-Niuniu... pamiętam dokładnie ten moment, kiedy je robiłam i mówiłam do Semurka, że kocham go nad życie:( Właściwie nie ma dnia, żebyśmy coś o nim nie powiedzieli, nie zawołali na któregoś psiaka "Semiku". Już bez łez, ale nadal boli i szarpie od środka, że go nie ma z nami:( Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted December 13, 2016 Share Posted December 13, 2016 1 godzinę temu, Ewa Marta napisał: To zdjęcie - Saruniu-Niuniu... pamiętam dokładnie ten moment, kiedy je robiłam i mówiłam do Semurka, że kocham go nad życie:( Właściwie nie ma dnia, żebyśmy coś o nim nie powiedzieli, nie zawołali na któregoś psiaka "Semiku". Już bez łez, ale nadal boli i szarpie od środka, że go nie ma z nami:( Ewuniu, cofnęłam się na wątku o rok... szukałam zdjęcia Seminiątka z czasu połowy grudnia... to wklejałaś 16 grudnia, wcześniej z 12-go były smutniejsze...Rok temu cieszyliśmy się, że z Seminiem w miarę dobrze, że nie potwierdziły się najgorsze przypuszczenia... Semiś, choć nigdy Go nie miałam okazji poznać osobiście; dotknąć, pogłaskać, przytulić jest mi baaardzo bliski... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted December 13, 2016 Author Share Posted December 13, 2016 12 minut temu, Sarunia-Niunia napisał: Ewuniu, cofnęłam się na wątku o rok... szukałam zdjęcia Seminiątka z czasu połowy grudnia... to wklejałaś 16 grudnia, wcześniej z 12-go były smutniejsze...Rok temu cieszyliśmy się, że z Seminiem w miarę dobrze, że nie potwierdziły się najgorsze przypuszczenia... Semiś, choć nigdy Go nie miałam okazji poznać osobiście; dotknąć, pogłaskać, przytulić jest mi baaardzo bliski... Te najgorsze przypuszczenia, to 3-4 miesiące życia. Semik żył od diagnozy równo 19 miesięcy i choć wiem, że dla psa to bardzo długo, to dla mnie zdecydowanie za krótko. W piątek rusza u nas remont dużego pokoju, a po świętach wymieniamy podłogę w całym mieszkaniu. Łapię się na tym, że ten remont zabierze mi sierść Semurka, która mimo sprzątania ciągle się pojawia strząsana z ubrań wyjętych z szafy, czy kocy. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted December 13, 2016 Share Posted December 13, 2016 3 minuty temu, Ewa Marta napisał: Te najgorsze przypuszczenia, to 3-4 miesiące życia. Semik żył od diagnozy równo 19 miesięcy i choć wiem, że dla psa to bardzo długo, to dla mnie zdecydowanie za krótko. W piątek rusza u nas remont dużego pokoju, a po świętach wymieniamy podłogę w całym mieszkaniu. Łapię się na tym, że ten remont zabierze mi sierść Semurka, która mimo sprzątania ciągle się pojawia strząsana z ubrań wyjętych z szafy, czy kocy. Ja sierść mojej Saruni[*] i Bonusia[*] przechowuję w... wyczyszczonych słoiczkach po kremach... Sarunia[*] odeszła 14 czerwca (jutro minie 6,5 roku), zupełnie niespodziewanie, jak się jakoś ogarnęłam szukałam Jej sierści w łóżku, na kanapach... zbierałam jak relikwię... w lipcu jechaliśmy w "nasze miejsce" nad morze, gdzie wcześniej co roku jeździliśmy razem... od 2010 roku wozimy ze sobą TEN słoiczek, bo jakoś tak wtedy czujemy, jakbyśmy byli w komplecie... to takie nasze wspólne miejsce.... Ale wiem co czujesz Ewuniu, wraz z remontem, wymianą podłóg bezpowrotnie odejdzie ślad Seminia... doskonale Cię rozumiem, jestem taka sama... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted December 13, 2016 Author Share Posted December 13, 2016 1 minutę temu, Sarunia-Niunia napisał: Ja sierść mojej Saruni[*] i Bonusia[*] przechowuję w... wyczyszczonych słoiczkach po kremach... Sarunia[*] odeszła 14 czerwca (jutro minie 6,5 roku), zupełnie niespodziewanie, jak się jakoś ogarnęłam szukałam Jej sierści w łóżku, na kanapach... zbierałam jak relikwię... w lipcu jechaliśmy w "nasze miejsce" nad morze, gdzie wcześniej co roku jeździliśmy razem... od 2010 roku wozimy ze sobą TEN słoiczek, bo jakoś tak wtedy czujemy, jakbyśmy byli w komplecie... to takie nasze wspólne miejsce.... Ale wiem co czujesz Ewuniu, wraz z remontem, wymianą podłóg bezpowrotnie odejdzie ślad Seminia... doskonale Cię rozumiem, jestem taka sama... Ja mam zachowaną sierść z ostatniego czesania mojego Skarba i kawałek z ostatniego strzyżenia, ale dwie torebeczki mam obok siebie przy biurku. To zostanie ze mną pewnie na zawsze, ale ta sierść odnajdywana w domu ma inny wymiar, taki magiczny, jakby Semurek dopiero co wyszedł. Ech... trudne to bardzo kochana:( Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sarunia-Niunia Posted December 14, 2016 Share Posted December 14, 2016 13 godzin temu, Ewa Marta napisał: Ja mam zachowaną sierść z ostatniego czesania mojego Skarba i kawałek z ostatniego strzyżenia, ale dwie torebeczki mam obok siebie przy biurku. To zostanie ze mną pewnie na zawsze, ale ta sierść odnajdywana w domu ma inny wymiar, taki magiczny, jakby Semurek dopiero co wyszedł. Ech... trudne to bardzo kochana:( Tak, to racja Ewuniu... takie odnajdywanie śladów Seminia jest magiczne... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
inka33 Posted December 14, 2016 Share Posted December 14, 2016 Ech, dziewczynki, wzruszyłyście mnie... nic już nie powiem... Semiś, pamiętam Cię. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
EVA2406 Posted December 14, 2016 Share Posted December 14, 2016 A ja dzisiaj spojrzałam na portret mojego rudego Kacperka i nie mogłam powstrzymać łez. Kiedyś był taki bazarek na którym bardzo zdolna dziewczyna malowała portrety z wysłanych zdjęć. Jak zobaczyłam jej prace, to zamówiłam kilka portretów moich piesków i kotków. Dziewczyna wspaniale umiała oddać podobieństwo, spojrzenie i wyraz pysia. Wszystkie portrety wiszą w domu i kto nie spojrzy, zachwyca się mistrzowskim wykonaniem. Myślę, że dopiero teraz zaczyna schodzić ze mnie napięcie, które dawało mi siłę do walki o zdrowie moich koteczków. Dopiero teraz zaczynam analizować i mieć pretensje do siebie, że czegoś nie dopatrzyłam, że nie zauważyłam jakichś objawów, że za późno .........że...............że.......Wiem, że to nic nie zmieni. Wiem, że choroba jest śmiertelna. Wiem, że Kacperek był osłabiony i zawsze był kotem specjalnej troski. Wiem, że wetka robiła co mogła. Wiem też, że żal w sercu zostanie na zawsze :( Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Ewa Marta Posted December 15, 2016 Author Share Posted December 15, 2016 2 godziny temu, EVA2406 napisał: A ja dzisiaj spojrzałam na portret mojego rudego Kacperka i nie mogłam powstrzymać łez. Kiedyś był taki bazarek na którym bardzo zdolna dziewczyna malowała portrety z wysłanych zdjęć. Jak zobaczyłam jej prace, to zamówiłam kilka portretów moich piesków i kotków. Dziewczyna wspaniale umiała oddać podobieństwo, spojrzenie i wyraz pysia. Wszystkie portrety wiszą w domu i kto nie spojrzy, zachwyca się mistrzowskim wykonaniem. Myślę, że dopiero teraz zaczyna schodzić ze mnie napięcie, które dawało mi siłę do walki o zdrowie moich koteczków. Dopiero teraz zaczynam analizować i mieć pretensje do siebie, że czegoś nie dopatrzyłam, że nie zauważyłam jakichś objawów, że za późno .........że...............że.......Wiem, że to nic nie zmieni. Wiem, że choroba jest śmiertelna. Wiem, że Kacperek był osłabiony i zawsze był kotem specjalnej troski. Wiem, że wetka robiła co mogła. Wiem też, że żal w sercu zostanie na zawsze :( Ewuś, takie pytania zadaje sobie każdy, kto naprawdę kocha swoje zwierzaki i traktuje je jak rodzinę. Jestem pewna, że zrobiłaś wszystko, bo opiekujesz się tym swoim zwierzyńcem nawet kosztem swojego zdrowia. Wspominaj Kacperka, pamiętaj o nim, ale nie wiń się za nic. Z własnego doświadczenia wiem, że takie myśli potrafią zdołować, a Tobie nie wolno myśleć pesymistycznie! Pokaż nam portrety swojej rodzinki:) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Margo3011 Posted December 23, 2016 Share Posted December 23, 2016 Semurku, pamietam o Tobie. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.