Kaska1989 Posted August 19, 2013 Share Posted August 19, 2013 Witam Szanownych Forumowiczów, :) jestem wolontariuszką współpracującą z OTOZ w Świdnicy. Pod moją opiekę trafił psiak (mix Owczarza Irlandzkiego), który został odebrany podczas interwencji. Psiak mieszkał z parą nadużywającą alkoholu w bardzo małej kawalerce. Po kilku latach jego właściciel zmarł. Psem miała zająć się konkubina zmarłego. Niestety... podczas kontroli okazało się, że pies jest niedożywiony, ma świerzba (obecnie jest leczony). A żeby tego wszystkiego było mało to był przywiązany do kaloryfera w domu, niekarmiony, z przerośniętymi kilkucentymetrowymi pazurami. Najprawdopodobniej był wyprowadzany jedynie, aby załatwiać swoje potrzeby poza domem. Tarzan (bo takie imię otrzymał) jest średniej wielkości, jego wiek został określony na 4-5 lata. Jest bardzo przyjacielski w stosunku do ludzi i toleruje inne zwierzaki np. nie poluje na koty. Psiak chodzi za człowiekiem jak cień. Nie brudzi w domu i nie niszczy sprzętów, gdy zostaje sam. Niestety okropnie wyje, gdy zostaje sam w pomieszczeniu, w którym nie ma ludzi. Dodatkowo Już po tygodniu zmienił rozkład sił w domu i przegania rezydentkę (suczkę owczarka niemieckiego, 8 lat, spokojna, przyjacielska) w obecnym DT. Wystarczy pogłaskać suczkę, żeby usłyszeć warczenie Tarzana. Natomiast bez kłopotu razem wychodzą na spacery bez smyczy (mam sporo pól za domem) i bawią się jak szczenięta. W domu jest za to tragedia, wieczne utarczki i warczenie. Czy jego wycie i dreptanie za człowiekiem to objawy lęku separacyjnego? Jak radzić sobie z utarczkami w domu? Od czego zacząć? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.