Problem z transportem - ataki histerii

[Gezowa]

Na wstępie zaznaczę, że mój problem nie dotyczy psa, bo ten świetnie znosi podróże na dzień dzisiejszy, ale kota. Sporo osób na dogo ma nie tylko psy, ale i inne zwierzaki, więc postanowiłam, że tutaj zacznę szukać porad. Z psem poszło łatwo, ale kot... to inna sprawa.
Kotka została zabrana ze schroniska w wieku około 2 miesięcy. Z góry było mówione, że ma krzywicę i koci katar, ale nie jest to ważne. Analizowałam dokładnie całe 5 lat jakie u nas jest i do teraz nie mogę dojść dlaczego bidulka się wszystkiego boi. Może nie tyle "boi", bo jest w stanie przyzwyczaić się do nowych rzeczy, ale do wszystkiego od początku podchodzi z dystansem, ostrożnie bada, wącha, więc to jednak trochę trwa. Do mnie przyzwyczajała się jakieś 3 miesiące, a teraz, po 5 latach przychodzi na zawołanie jak piesek i łasi się, domaga pieszczot ze swoim uroczym pomrukiem. Boi się gwałtownych ruchów przez co u nas spokój z psem jest tylko jak jest pod kontrolą (na smyczy), leży, albo śpi, bo mały jest zbyt żywy. Zastanawia mnie czy jej strach ma związek z moją kuzynką, która jako dzieciak goniła ją po całym mieszkaniu, często kiedy dorwała futrzaka w swoje łapy to męczyła, ciągnęła za uszy, czy ogon, a jak odezwałam się słowem to wychodziłam na tą złą, bo dziecku zabraniam... :roll:

Problem, który chcę poruszyć dotyczy podróży. Jeszcze dłuższy czas przed kupieniem psa chciałam jechać z futrzastą do weterynarza na ogólne badania, czy jest zdrowa, ewentualnie obcięcie pazurów (które ostatecznie obcięłam sama... ale byłam przy tym mokra ze strachu, że ją skaleczę... :/), więc sprowadziłam transporter, powrzucałam jej smaki do środka, bo oczywiście musiała obadać co to za wynalazek (NIGDY wcześniej nie była na kontroli z tego względu, że do czasu kupna psa i moich wywodów, moja rodzina po prostu inaczej podchodziła do kontrolnych wizyt u weta :roll:), wchodziła, była zamykana na chwilę i tak co jakiś czas próbowałam ją zaznajomić z pudłem. Nadszedł czas wizyty u weta, więc pakuję bidę do pudła i hop w samochód. Do weta niecałe 10 minut, więc niby szybko, ale... nawet nie byliśmy w połowie drogi jak kotka dostała histerii. Dyszała, miauczała, rzucała się. Myślałam, że to przez pudło, że się nie przyzwyczaiła, a że była na szelkach to wyjęłam ją i trzymałam na kolanach. Niewiele to dało, kompletnie mnie ignorowała, teraz liczyło się auto, które ją przerażało. Kręciła się, dyszała, miauczała jakby ją kto ze skóry obdzierał i ostatecznie - powiem brzydko - "osrała" mnie. Podejrzewam, że ze stresu. Wizytę sobie odpuściłam.

Moje pytanie brzmi - co robić? Co jak coś jej się stanie i będę musiała szybko zachrzaniać do weta, a będzie ciężko, bo podróż ją dobije, skoro ona tak panikuje? Momentami miałam wrażenie, że zaraz zejdzie w tym aucie ze stresu... Aż mi jej było żal.
Nadal mam przyzwyczajać ją do transportera i auta, ale stopniowo? Bo przyznam, że wizyta u weta była tak jakby "na gwałt", a sama wspominałam, że kicia potrzebuje czasu, aby coś zaakceptować. Myślę po prostu czy próbować podobnej taktyki jak z psami?

Z góry dziękuję za odpowiedzi :)