Search the Community

Kilka dni temu, kiedy pierwszy raz przyprowadziłam swojego chłopaka do domu, pojawił się pewien problem... Mój pies, który wydaje się być oazą spokoju, który nigdy na nikogo nie warczał, ani na nikogo nie reagował agresją niepokojąco zareagował na mojego chłopaka. Chyba pierwszy raz w życiu usłyszałam jak mój pies warczy. Pies, który zwykle reaguje radością (nawet na obcych ludzi) zaczął uciekać od mojego chłopaka, chować się po kątach, a w momencie kiedy mój chłopak próbował się z nim przywitać, albo zbliżyć się do niego, pies zaczynał warczeć i pokazywać zęby. Był to dla mnie duży szok, bo tak jak wspomniałam nigdy nie widziałam u mojego psa agresji. Domyślam się że mój pies reaguje tak ze strachu pojawia się jednak pytanie: Dlaczego boi się mojego chłopaka? Jak temu zaradzić?

Witam, mój pies (średni, mieszaniec, wiek: ok 1rok), miał wczoraj zabieg kastracji. Odkąd wróciliśmy do domu stał się bardzo agresywny do nas, właścicieli. Widać, że go boli ta rana, nie wie co się dzieje, nie czuje się bezpiecznie... Weterynarz, który przeprowadzał ten zabieg powiedział, że pies nie potrzebuje kołnierza, a jak się zapytałam że przecież może lizać szwy, to lekarz odpowiedział 'wtedy trzeba kołnierz''... No to wróciliśmy do domu z psem, narzeczony od razu pojechał kupić ten kołnierz. Od tego czasu nasz pies powoli zaczął dochodzić do siebie (jeszcze po narkozie), a jak odzyskał swoje 'jasne myślenie' to zaczął warczeć na nas, szczerzyć zęby, szczekać. Nie można w ogóle do niego podejść, bo może nas zaatakować. Liże te szwy, a nie mamy jak mu założyć tego kołnierza, bo samo podejście do niego może skończyć się źle dla nas. Jak się wyciszał to próbowałam już kilkakrotnie nawiązać jakiś z nim kontakt, dawać smaczki, żeby założyć ten kołnierz!... bezskutecznie. Zadzwoniłam do jednej przychodni, gdzie lekarz podobno może przyjechać do domu, to mi powiedzieli, że aktualnie nie jeżdżą do pacjentów w czasie wirusa. Zapytałam się czy mogliby mi chociaż pomóc, doradzić jakoś... to oni nigdy nie z czymś takim nie spotkali i nie pomogą. Sama go nigdzie nie zawiozę przecież, bo jak! W internecie czytałam, że pies po kastracji to taki biedny, potrzebuje więcej uwagi właściciela, obecności, a nasz pies to tylko jak słyszy, że przechodzimy koło drzwi jego pokoju to warczy, szczeka, rzuca się. Już sama nie wiem co mam robić, czy ktoś spotkał się z taką sytuacją? Co robić?

Mam pytanie. Macie psy kastrowane, które przed kastracją były dominujące albo lękliwe? Jeśli tak napiszcie proszę jakie są skutki kastracji takiego pieska.

Witam, Mam ponad 3 letniego kundelka, który od małego jest z nami. Pies został wykastrowany, natomiast podejrzewam, że zostałem oszukany przez weterynarza - mianowicie pies był wnętrem i mimo wykonanego zabiegu i otwarcia jamy brzusznej w celu znalezienie jądra podejrzewam, że nie zostało wycięte. Raz podczas zabawy z psem, gdy położył się na brzuchu ewidentnie było widać jąderko.... Problem tak na prawde zaczął się w okolicach pierwszego roku życia, piec miał dużą swobodę w domu. Mieszkam z mamą i babcią w domku na wsi. Podczas gdy ja i mama byliśmy w pracy pies zaczął dominować babcie. Warczał na nią, nie pozwalał się przemieszczać, gryzł i atakował. Babcia ma 87lat i jest już ,,niefortunna'' Poszliśmy na szkolenie z posłuszeństwa - podstawy załapał ale, pies ma problemy z samo kontrolą do dzisiaj. Pewnego razu śpiąc na łóżku, gdy mama chciała coś położyć na łóżku (poduszkę czy coś) pies ugryzł ja dotkliwie, do krwi, ręka bardzo ja bolała przez kilka tygodni. Mama straciła do niego zaufanie. Atak był nagły, bez ostrzeżenia.... wprowadziłem izolację. Pies przebywa razem ze mną w pokoju, jest odgrodzony do reszty bramką. Izolacja pomogła na pewien czas, problem jest taki, że czuje się w moim pokoju jak na swoim terenie, np. gdy mama chciała usiąść na moim fotelu również ją zaatakował. teraz nikt nie wchodzi do mojego pokoju... Pies nauczony był komendy ,,na miejsce'' - po spacerze przychodził do pokoju, zamykałem bramkę i go nagradzałem. Ostatnio w pokoju wymieniłem biurko ( nowy mebel na jego terenie, może być przyczyną?), pies w tym czasie przebywał na podwórku - ponieważ znalazł sobie jakąś śmierdząca kość, a odbieranie mu zdobyczy kończy się warczeniem to nie pozwoliłem wejść mu do domu. Po wszystkim wpuściłem go, mama chcąc przesunąć fotel pod nowe biurko znowu ją zaatakował bez ostrzeżenia (na szczęście bez ugryzienia). W takiej sytuacji zawsze zapinałem mu smycz i wyprowadzałem go do drewnianej komórki na godzinę lub dwie (tak polecił behawiorysta, miał to być znak, kara dla psa i nauczka, wykluczenie ze strada za złe zachowanie), ale oczywiście schował się pod stół i jak próbowałem go zapiąć w smycz to na mnie warczał i szczerzył kły. W nocy tego samego dnia pies chciał wyjść na dwór (bardzo często chce wychodzić ok 2:00), jak go zawołałem wrócił do domu, ale nie chciał wrócić ,,na miejsce'', nawet przekąski za nim nie przemawiały.... ignorował mnie, odwrócił się i poszedł kuchni, wiec chcąc go zawrócił złapałem za obrożę, ale mnie ugryzł.... ponownie poszedłem po smycz, tym razem ostrożnie chcąc go zapiać znowu chciał mnie zaatakować, ale na szczęście smycz załapała i odciągnąłem go ręką od siebie.... wyprowadziłem go na dwór i resztę nocy spędził tam. Kolejnego dnia widział, że jestem na niego zły i raczej mnie unikał, ale zaatakował babcie w kuchni.... Dzisiaj spędziliśmy dzień normalnie, jak zwykle po spacerze wracał na miejsce i nagrodzony został przekąską. Problem wrócił wieczorem, gdy na ostatnim ,,szybkim siku'' znowu nie chciał wrócić na miejsce. Żadna przekąska, propozycja zabawy za nim nie przemawiała. Stanął w kuchni i nie chciał się ruszyć. Nie mogę go tam zostawić, bo babcia mogłaby na tym ucierpieć. Widać było, że próba założenia smyczy mogłaby skończyć się ugryzieniem mnie, wiec spędziłem ponad godzinę na proszeniu i przekupowaniu, aż przyszedł. Pies ma fazy... przez miesiąc może być dobrze - normalnie żyje wśród nas, a niekiedy przychodzą chwile, jakby problem psychiczny i problem nawraca. Po ostatnim ugryzieniu, nie mam do niego zaufania. Nie dopuszczam do siebie też myśli, że mógłbym go oddać lub uśpić. Pies jest typem stróża, jest bardzo zazdrosny o inne psy, a nawet o dzieci. Gdy mama pojawia się na horyzoncie ze swoją wnuczką pies skomle przy bramce i skacze byleby tylko być przy nich. Nie odstępuje ich na krok, boje się, że może ugryźć dziecko ( a takie sytuacje też miały miejsce, dwukrotnie z 8 letnim siostrzeńcem, który bardzo szanuje zwierzęta i podchodzi do nich z uczuciem). Czy jest jeszcze szansa na naprostowanie psa? Pozdrawiam,

Hej mam problem z ok. 7 letnim owczarkiem niemieckim. Mieszkam na wsi, pies ma do dyspozycji w ciągu dnia połowę podwórka, natomiast na noc otwieramy bramę tak, aby pies "chronił" dom oraz podwórko. Niestety jest on bardzo agresywny dla psów i kotów. Wszystkie zagryza. Jedyną osobą, która daje radę go uspokoić, gdy wpada w szał jest mój tata, ale nie zawsze jest w domu. Po dzisiejszym dniu mam już dosyć tego psa, ponieważ złapał psa sąsiadów, który znajdował się na podwórku bez naszej wiedzy i wyjadał jedzenie owczarka. Mój pies zaczął nim szarpać i zaniósł do swojego kojca, aby tam go rozerwać( jak to ma w zwyczaju). Lanie wodą, bicie, krzyki nic nie pomogły, owczarek puścił psa na chwilę wtedy gdy się zmęczył. Chciałabym oduczyć go takiej agresji, ponieważ mam już dość cierpienia zwierząt i bezsilności. Dodam tylko, że owczarek jak był mały został ugryziony w nos przez psa, oraz miał problemy z jedzeniem, więc ojciec karmił go przy kotach, tak aby go zmotywować. Kur, gęsi nie rusza, zagryza tylko psy i koty. W domu mam jeszcze sznaucerka miniaturę, który żyje w dobrych relacjach z owczarkiem, a nawet owczarek miałby wiele powodów do agresji względem sznaucerka no ale jest on w naszym domu znacznie dłużej i można powiedzieć, że "wychowywał" agresora. Proszę was o jakieś porady. Wiem, że psa pewnie już nie zmienię, ale chciałabym wiedzieć co robić, aby uratować złapane przez niego zwierzęta.

Dzien dobry. Moj 3 letni pies, którego mam od 1,5 roku, za bardzo interesuje sie innymi psami. Bedac na spacerze, gdy widzi innego psa zachowuje sie jakby chciał go zagryzc (wiadomo, że tego nie zrobi bo tak naprawdę jest bojazliwy, do tego wychowuje sie z drugim psem, suczką). W momencie, gdy z daleka idzie inny pies zaczyna sie szarpać i ciagnac w jego strone, a gdy jest juz blisko, ciezko jest mi go utrzymać, szczeka, warczy, zachowuje sie jak agresywny pies. Jest to dosyć uciazliwe, próbuję go tego oduczyć komendą '' do przodu '' oraz '' odcinaniem'' go nogą od strony drugiego psa. Niewiele to pomaga. Juz niewiem co moge zrobić. Licze na pomoc i z góry dziękuję.

Cześć, nazywam się Roksana i posiadam dwa pinczery miniaturowe które mają już około 8 miesięcy. Są one z hodowli, ale niestety wykazują straszną agresję wobec innych psów jak i ludzi. Któregoś dnia poszłam z moją przyjaciółką do sklepiku ona była ze sowim psem ,wyżłem, a ja ze swoimi. Ale niestety moje dwa psy cały czas strasznie szczekały, a raz nawet Daisy (druga ma na imię Lucy) próbowała ugryźć jej psa. W tym momencie się wystraszyłam tak samo jak wyżeł (ma na imię Portos). Teraz szczerze wstydzę się z nimi gdzie kolwiek wychodzić ponieważ gdy ktoś idzie z innym psem one strasznie szczekają albo się na niego rzucają, a jak idzie sam człowiek to wcale nie jest lepiej. Zastanawiałam się nad tym aby kupić im kagańce bo nie wiem co może w takiej sytuacji pomóc. Dlatego proszę was o rady, a i jeszcze jedno, za każdym razem kiedy tylko się coś dotknie na dole a one są na górze zaczynają strasznie szczekać, tak samo jak ktoś wchodzi do domu. Jest to strasznie irytujące dlatego wie ktoś może co można z tym zrobić?

Witam. Jestem tu nowa, całkowicie nowa, na forum jak i również w kwestii wychowywania psa. Od prawie dwóch miesięcy jestem właścicielką suczki labradorka. Przez swoją głupotę i bardzo małą wiedzę na temat psów zdecydowanie zbyt szybko przyjęłam ją pod własny dach. Gdy do mnie trafiła miała zaledwie 5 tygodni... Na początku było oczywiście świetnie, mała słodka kulka krzatajaca się po domu, nie sprawiająca żadnych większych kłopotów. Problem zaczął się gdy spacery z nią stały się częstsze z uwagi na to, że uczyłam ją załatwiania swoich potrzeb na zewnątrz. Wtedy zaczęło się chwytanie pyszczkiem za nogi, spodnie, buty, cokolwiek. Ciągłe zaczepianie. Da się z nią normalnie wyjść na spacer o ile ciągle pod pyszczkiem ma coś fajnego do wąchania w trawie, na chodniku. Atak na nogi zaczyna się w momencie gdy przechodzimy przez ulicę, jak próbuje ja pospieszyć, gdy urywa się interesujący zapach. Często łapie za smycz specjalnie, zna komendę zostaw, więc po jej usłyszeniu zaraz siada I czeka na przysmak. Jeśli chodzi o nogi to jedynym sposobem na powstrzymanie jej jest wzięcie na ręce. Ale wtedy zaczyna wyladowywac się na moim przedramieniu. Jej ugryzienia są bardzo bardzo bolesne. Całe moje nogi są w siniakach, zadrapaniach, śladach zębów...ręce tak samo. Czasami mam wrażenie, że gdybym nie powstrzymywala jej od gryzienia nóg czy rąk, to rozszarpalaby je jak kawałek szmaty...W mieszkaniu jest idealna, potrafi się bawić z człowiekiem, ma w miarę miękki pysk, ale gdy wychodzimy na zewnątrz to potrafi zmienić się diametralnie. Nie mam pojęcia jak powstrzymać takie zachowanie. Kocham mojego pieska...jest bardzo inteligentną bestią, bardzo szybko uczy się różnych komend, jest ciekawska, przebojowa i odważna. Martwie się, że będzie gorzej...Pomocy!

Cześć, Bardzo proszę o polecenie doświadczonego behawiorysty/zoopsychologa/trenera na terenie Trójmiasta. Mam psa z agresją lękową - poprzedni trenerzy nie byli nam w stanie pomóc (jeden nie był w stanie nawet podejść do psa..). W skrócie - pies w domu jest aniołem, ale na zewnątrz w zasadzie każda osoba jest traktowana jak wróg (jeśli osoba nie zwraca uwagi na psa to z reguły jest ok, ale jeśli już osoba się do mnie odezwie albo gorzej do psa, to jest od razu atak.). Czy w końcu znajdzie się ktoś powie nam jak ogarnąć tego psa?

Witam. Kupiłam z hodowli psa rasy Pitbull red nose, na początku wszystko było okej, na spacerach pies był ufny do ludzi dawał się głaskać, przytulać. Niestety po około 2-3 tygodniach bycia z nami pies zaczął strasznie bać się ludzi mijanych na spacerach, przerażaja go jeżdżąc rowery deskorolki. Co mogę zrobić w takiej sytuacji?

Cześć ;) 3 dni temu moi rodzice wzięli od sąsiada 3-miesięczne szczenię - suczkę. Jest to najpospolitszy kundelek. Niestety mamy z nią ogromny problem. Psina jest tak wystraszona, że reaguje na każdy gest z naszej strony agresją. Nie działają smakołyki, spokojny, powolny głos i inne rzeczy, które wyczytałam w internecie. Moim zdaniem jest coraz gorzej. Schowała się w starej budzie i nie chce stamtąd wyjść. Mama próbowała wyciągnąć ją stamtąd siłą, jednak szczenię zaczęło warczeć i gryźć. Nie pomaga jedzenie, rozmawianie, nic. Wychodzi tylko, jak nas nie ma, gdy tylko ktoś pojawi się w zasięgu wzroku ucieka znowu do budy. Poprzedni właściciel nie zwracał na nią uwagi, nie mówił do niej, dawał jej tylko jedzenie, a jak chciała się pobawić to tupnął nogą, żeby ją wystraszyć. Już nie wiem co mam robić. Serce nam pęka, gdy widzimy, jak to maleństwo się boi. Szczeniak powinien być ciekawy świata, skory do zabawy, a nie tak wystraszony. Była także taka wystraszona u poprzedniego właściciela. Niektórzy mówią, żeby jej wcale nie ruszać, że musi się przyzwyczaić. Tylko, że jak nie ma nikogo na podwórku, to pies zwiedza, bawi się podrzuconymi przeze mnie zabawkami, je jedzonko, które dostała, a gdy tylko poczuje człowieka to warczy i się chowa. Może mieliście podobną sytuację? Jak byście sobie z tym poradzili? Nie chcę, żeby psinka wyrosła na wystraszonego, bojącego się ludzi psa.

Hej, Mam pewien problem (a raczej kilka) z moim psem, których nie umiem nazwać i sprecyzować - stąd nowy temat. Mój pies (samiec) ma 15 miesięcy i jest nierasowym cocker spanielem. Został wzięty od właścicielki jego mamy, swoje pierwsze 6 tygodni spędził z psią mamą i siostrą (inne pieski z miotu niestety zdechły). Od małego był socjalizowany z innymi psami - chodził do przedszkola, na różne szkolenia oraz często bawi się bez smyczy ze swoimi osiedlowymi przyjaciółmi. Zna wiele komend i sztuczek, przychodzi na zawołanie, jest bardzo pogodnym i przyjacielskim psem i na ogół chętnie nawiązywał kontakty z nowymi psami. Problemy zaczęły się wraz z dorastaniem i niestety pogłębiają się. Atak Pies zaczął negatywnie reagować na przykład na warczenie czy szczekanie ze strony innych psów. Zarówno na smyczy jak i bez niej w momencie gdy pies warknie lub wyśle sygnał ostrzegawczy, nasz pies rzuca się na tego osobnika i niestety trzeba je rozdzielać lub odciągać. Pies zaczyna szczekać, i dosłownie wiesza się na smyczy żeby dopaść tego drugiego. Ostatnio problem mocno się nasila ponieważ czasem w naszym odczuciu bez ostrzeżenia rzuca się na mijane psy. > opiszę sposób powitania - pies widząc innego psa, z którym chciałby się przywitać stopniowo zniża się i kładzie przed danym psem czekając aż ten drugi podejdzie. Kiedy podchodzi, mój pies wstaje i zaczynają się obwąchiwać (ma luźną smycz). Często jest spięty tzn. sztywnieje mu ogon, ale nie zawsze kończy się to wybuchem z jego strony. Czasem zaprasza do zabawy merdając ogonem i skacząc na wszystkie strony a czasem najeża się i atakuje. Nie da się przewidzieć jego reakcji. Ciężko jest również odwrócić jego uwagę od psa. Na początku problemy związane były z kilkoma konkretnymi psami - to one pierwsze musiały na niego zawarknąć lub naszczekać (były to z początku tylko szarpiące się na smyczy maltańczyki). Nasz pies stopniowo podłapywał te zachowania i zaczął reagować na nie w ten sam sposób. Później zaczęło się to także z innymi psami. Pies nie potrafi nie reagować na zaczepki innych psów. Reakcja jest taka sama w przypadku gdy inne psy chcą się bawić z moim psem w sposób mało delikatny, tzn. turbują go łapami, wpadają w niego rozpędzone lub też naskakują na niego i próbują kopulować. Mocno się wtedy odgryza. Podobny problem jest gdy na przykład zza płotu wyskoczy rozwrzeszczany pies i mocno mojego psa przestraszy. Z tym, że w tym przypadku widać, że ma to podłoże mocno lękowe (szczególnie boi się dużych psów np. owczarków niemieckich), ponieważ zaczyna on wtedy histerycznie ujadać, szczek jest piszczący, wpada po prostu w szał histerii ALE nie potrafi odpuścić. Biega wokół płotu i wydziera się na tego psa najeżony jakby krzycząc ratunku. Także kiedy widzi aferę między innymi psami a jest spuszczony ze smyczy, zawsze chce biec się dołączyć. Dodam jeszcze, że pies ma problem z emocjami - nakręca się i ciężko go uspokoić np. przy powitaniu. Często się EKSCYTUJE. Jak ćwiczymy? Od kilku dni nieustannie wertujemy internet w celu znalezienia odpowiedzi na nasze problemy. Szkopuł tkwi jednak w tym, że nie wiemy czy jest to agresja smyczowa (pies robi tak również kiedy jest spuszczony) czy np. agresja lękowa (pies jest ogólnie lekko strachliwy - boi się niektórych dźwięków np. jak coś spadnie koło niego). Zaczęliśmy od ponownej nauki chodzenia na luźnej smyczy, rozpraszaniu uwagi podczas mijania innych psów (ale nie do końca rozumiemy co to ma na celu...) - kiedy idzie pies, z którym mogło by dojść do niepożądanego zachowania, rozpraszamy uwage psa zabawka-piszczałką i przekierowujemy jego uwagę na siebie. Pytanie: czy pies kiedyś zakuma bez zabawki, że oczekujemy takiego zachowania czy będziemy musiel z tą zabawką chodzić już do końca życia? Wyciszamy psa przed wyjściem na spacer - komenda SIAD otwieramy drzwi i dopiero kiedy nie poruszy się przy otwartych drzwiach pozwalamy wyjść. Uczymy go kontrolowania emocji np. ze smaczkami - komenda ZOSTAW i OKEJ. Kupiliśmy również szarpak jako rozpraszaczo-nagrodę na spacerach. <- ćwiczymy tak dopiero od kilku dni Czy ktoś mógłby nam doradzić co w tej sytuacji robić? Byliśmy u behawiorysty ale pies ani razu podczas spaceru z behawio nie zareagował w ten sposób na mijane psy więc behawio niczego nie stwierdził. Prosimy o rady i konstruktywną krytykę jeśli robimy coś źle. Czy jest to po prostu głupi wiek dorastania i to minie? Czy zachowania te zostaną utrwalone? Bardzo prosimy o wszelkie rady jak pracować z psem I CO TO MOŻE BYĆ ponieważ spacery zaczynają się robić mało przyjemne. ED: pies został wykastrowany kilka tygodniu temu - był wnętrem.

Witam. Mamy w domu roczne dwie suczki. Foxterier i terier walijski. Obydwie już są po pierwszej cieczce. A tydzień temu zostały wysterylizowane abyśmy nie mieli kłopotu z przypadkową ciążą. Od pół roku bardzo są agresywne dla siebie. Zwłaszcza foxterierka jest zazdrosna o swojego Pana. Tylko ona ma prawo go witać nie terierka. No i podczas każdego wchodzeniado domu jest atak na śmierć i życie. Musimy je siłą rozłączyć bo doszło by do tragedii. Mamy pogryzione ręczę od rozłączania ich. Wygląda to strasznie i bardzo groźnie. Nie wiem co zrobić w tym wypadku. Nie chcę pozbywać się jednej bo nie po to je mamy aby teraz oddać jedną. Kochamy je bardzo, nawet od czasu do czasu śpią w łóżku z nami mimo ,że jestem temu przeciwna mój mąż robi ten błąd nie patrząc na konsekwencje. Co powinnyśmy zrobić aby nie było między nimi takiej dominacji.

Witam, mam problem z moim prawie rocznym mieszańcem. Pies wychowywał się z kotem, i tego jednego zwierzaka akceptuje, żadnych innych raczej nie, zawsze się napina, szczęka i chce ugryźć nawet większe psy od siebie. Ostatnio gdzieś w okolicy okocila się kotka, i niestety 2 z młodych kotów zginęły kiedy weszły na podwórko gdzie był pies... Co zrobić ? Proszę o jakiekolwiek rady, co zrobić żeby nie był taki agresywny.

Witajcie, to mój pierwszy post na forum dlatego chciałam się przywitać ze wszystkim właścicielami szczęśliwych czworonogów ;) Od jakiegoś czasu śledzę forum, ale to pierwszy raz gdy chyba na prawdę potrzebuje Waszej pomocy. Z góry dziękuje za cenne rady, które na pewno wprowadzę w życie ponieważ teraz czuje się bezradna w zaistniałej sytuacji. Aby wszystko dobrze Wam nakreślić będę dokładna bo czasami szkopuł tkwi w szczegółach. Może zacznę od początku i udzielę Wam podstawowych informacji. Jestem od niedawna (początek sierpnia) posiadaczką słodkiej (ale jakże charakternej) suczki rasy Amstaff. Uprzedzając komentarze muszę przyznać, że z niezarejestrowanej hodowli - ujęła wszystkich domowników po pierwszym spotkaniu, nic dla nas wtedy nie miało znaczenia; teraz wiem, że trzeba było zastanowić się 10 razy. Gypsy (bo tak ma na imię) trafiła do nas mając 8 tygodni (tak wiem, stosunkowo zbyt wcześnie). Z początku nowe miejsce było dla niej przytłaczające i wiadomo była lekko przestraszona. Kolejnym błędem było zaproszenie jej do łóżka w pierwszych dniach pobytu u nas w mieszkaniu, ale o tym później. Gypsy jest bardzo mądra i szybko się uczy, w krótkim czasie opanowała podstawowe komendy takie jak siad, podaj łapę, waruj, puść. W zasadzie w pierwszym miesiącu pobytu wszystko chłonęła jak gąbka, była posłuszna. Później zaczęły jej wypadać zęby, i oczywiście rozumiem że to ją bolało swędziało i nie wiadomo co jeszcze, ale dostała wszystkie niezbędne narzędzia w postaci zabawek (różnych przeróżnych, od twardych kulek po długie sznury do przeciągania) oraz moją pełną uwagę (byłam cały czas w domu). Nie mniej jednak jej gryzienie z początku nie aż tak bolesne, z czasem zaczęło się przeradzać w szczekanie, warczenie i ostatecznie mocne gryzienie do krwi. Oczywiście poświęcałam również czas na nauczenie jej, że ręce i stopy nie są atrakcyjnym materiałem do gryzienia, ale nawet gdy zaczynała rozumieć to chwilę później zapominała. Mój dzień wyglądał tak, że sto procent czasu poświęcałam jej. Były to spacery (krótkie, długie, różne trasy, urozmaicone jak tylko się dało; zawsze przy sobie miałam coś do odwrócenia jej uwagi od nieporządanej czynności czy reakcji), zabawa w różnych formach (przeciąganie, aportowanie, przysmaki w różnych kubkach by zgadła gdzie jej smakołyk może być), a w chwilach gdy spała przekopywałam masę stron internetowych w poszukiwaniu porad, filmików o wychowaniu szczeniaka, pożądanych i niepożądanych zachowaniach itp itd. No i o ile sądziłam, że robie wszystko co mogę tak nie starczyło to aby nie zaczęły rozwijać się u niej dziwne zachowania (nie wiem czy dziwne to dobre określenie, jednakże to pierwsze co przyszło mi do głowy). O jakich zachowaniach mówię? Przede wszystkim niedługo po cudownym edukacyjnym miesiącu, wychodzenie na spacer stało się coraz bardziej uciążliwe. Gypsy popadła w natarczywe gryzienie smyczy, chociaż jak spojrzę na to z perspektywy kilku tygodni to pare tygodni temu nie było tak źle jak jest teraz - mam wrażenie że pogłebia się to u niej (wprowadziłam inną smycz chyba 3 krotnie, inna obroża, inne trasy, inne rozpraszacze - wszystko po to aby spacer bez gryzienia smyczy był dla niej atrakcyjny). W każdym razie, każdy spacer teraz to próba okiełznania jej energii oraz obrona przed gryzieniem (gryząc smycz w amoku rzuca się na ręce i gryzie na prawdę mocno). Ale przecież to tylko spacer i możecie powiedzieć, że to do wypracowania - ja w to wierzę, ale jak to zrobić na prawdę nie wiem. Prócz problemu smyczowego, występuje problem łóżkowy. Jak wspomniałam na samym początku błedem było zaproszenie w przeciągu kilku pierwszych dni. Ale uważam, że nie będę tu tego opisywać bo pracujemy nad zmianą tego nawyku i chociaż nadal zdarza się jej wejść na łóżko tak jest o wiele lepiej niż wcześniej i widać postępy. Ale przy okazji łóżka warto wspomnieć o agresywnym zachowaniu a może lepiej nazwe to wymuszaniem. Otóż, gdy nie może wejść na łóżko i słyszy wyraźny zakaz (tyczy się to wymuszeń również o dodatkową porcje karmy, wyjścia na spacer mimo że dopiero była, oraz zakazu wejścia do pokoju dziecka), postanawia szczekać w niebogłosy, jak trąba powietrzna przelecieć przez całe mieszkanie, skakać na mnie i innych domowników (wtedy następuje również podgryzanie a niekiedy gryzienie), lub nawet sikanie we własne posłanie. Wiem, że to wymuszenie bo gdy w takiej sytuacji udało jej się wykorzystać moją nieuwagę i wejść na łóżko to pies leżał spokojnie i była najsłodsza na świecie. No i kolejna sprawa, o ile panuje nad powyższym tak również są zachowania których moim zdaniem nie kontroluje wcale. Podam jeden przykład chociaż mogłabym ze sto ale ten post i tak będzie długi. Ktoś wchodzi do domu (nie ważne czy to domownik, znajomy, ktoś kogo widzi pierwszy raz) a Gypsy rusza do wysokiego skoku (tak wiem, cieszy się), zaczyna lizać ale to lizanie pare sekund później zamienia się w gryzienie. Jest tak rozemocjonowana, jest to takie przezycie dla niej że chyba nie potrafi nad tym zapanować. Czasami widzę jak odchyla głowę i próbuje nie gryźć, ale za chwilę sytuacja się powtarza. Gdy odciągam ją od danej osoby wpada w furie, dosłownie uwierzcie mi to jest furia. Takiego amoku u psa nie widziałam jeszcze nigdy (od dziecka miałam psy i brałam czynny udział w wychowywaniu np. Dobermanów), biega, skacze, gryzie bez opamiętania, jej wzrok robi się dziki a gałki oczne z białych robią się różowawo czerwone. Wtedy nie działa nic. Próba przytrzymania kończy się ugryzieniem nawet w okolice twarzy (o ile ja uważam, tak dziecko mające 6 lat z takimi zębami nie ma szans). Próba uspokojenia, odwrócenia uwagi czy time out do innego pokoju, w zasadzie każda ingerencja wzbudza w niej jeszcze więcej agresji. Nie mogę też tego olać bo podczas takiego zachowania zdewastuje mi mieszkanie (telewizor ostatnio spadłby z komody gdyby nie moja szybka reakcja). Czuje się bezradna, bo wkładam serce w to by była naszym przyjacielem rodziny a nie zwierzęciem którego dziecko będzie się bać (wspomne tu że Gypsy po złości wchodzi do dziecięcego pokoju i sika, nie jest tam wpuszczana tylko wtedy gdy dziecko się bawi i na podłodzę leży zbyt dużo małych przedmiotów). Ostatnie dni są wyjątkowo ciężkie ponieważ wystarczy pare minut mojego braku zainteresowania psem (chociażby napisanie tego postu już zajmuje mi 6 h bo co chwilę muszę odchodzić od komputera) a ona zaczyna szczekać, niszczyć, wchodzić mi na głowę. Nie wiem co robić, ma niespożyte pokłady energii których nie da się wyczerpać (gdy puszczam ją luzem to czasami atrakcją jest dla niej szczekanie z wściekłością i skakanie i drapanie a nie to że ma swobodę). Te zachowania jakie przejawia (oczywiście nie wszystkie, chodzi mi o te agresywne, w amoku) nie wydają mi się całkowicie normalne. Jestem w kropce, myślę o tym że może jakiś behawiorysta zrozumie jej myślenie i mi doradzi, albo jakiś psi psycholog, nie mam pojęcia. Ale najpierw chciałam Wam opisać co dzieje się pod moim dachem z nowym członkiem rodziny, może jesteście w stanie mi jakoś pomóc. Co o tym myślicie? Spotkaliście się kiedyś z takimi zachowaniami? Jaka metoda nauki może zadziałać jeśli kompletnie do kosza jest ta pozytywna? Czy to może mieć podłoże genetyczne lub psychiczne? A może moja lekkomyślność (pseudo hodowla) zbiera teraz żniwa i pies jest nie do ułożenia? Obawiam się, że gdy wszystkie zęby wymieni na stałe będzie prawdziwym zagrożeniem dla każdego z nas. Mam nadzieję na jakiś odzew oraz gratuluje wszystkim tym którzy przeczytali to od deski do deski. Pewnie zaraz odeślecie mnie do jakiegoś tematu bo to już było, że agresywny pies, że było o sikaniu, że było o gryzieniu smyczy itp itd. Ale wiecie.. każda sprawa jest indywidualna dlatego uznałam że musicie znać całą historię i wiedzieć jakie jest połączenie tych zachowań by móc ocenić co faktycznie może być problemem. Poniżej Gypsy :) Pozdrawiam

Mam problem z czteroletnim pamillonem. Piesek potrawi wejść na moje kolana i warczeć gdy go głaszczę. Czasem domaga się głaskania, a gdy to następuje to za chwilę warczy i próbuje ugryźć. Co ciekawe reaguje tak tylko na ręce, bo gdy zblizem głowę nie reaguje i pozwala się dotknąć. Kiedy dostanie jakąś kość pozwala ją ruszać, a nawet zabrać, ale nie można dotknąć jego. Na obcych podczas spaceru bardzo rzadko szczeka. Macie jakieś porady jak z tym walczyć?

Witam serdecznie, Mam 15-miesięcznego labradora. Od małego bardzo szukał kontaktu z innymi psami. Jak tylko jakiegoś wypatrzył, kładł się i następnie ruszał do zabawy. Jeździliśmy na wybiegi, w okolicy znał niemal każdego psa. Myślę, że socjalizacja przebiegła raczej prawidłowo. No chyba, że problemem była nadmierna ekscytacja. Od początku próbowałem go sam szkolić. Niestety pracę utrudniał mi brak konsekwencji, bo psem zajmowali się też inni członkowie rodziny, do których przez pół roku nie docierały moje prośby o to jak powinni reagować i wychować psa. Znał dużo komend, sztuczek, ale podczas zabawy z psami miałem problem, żeby mnie słuchał, ciągnął oraz z radości skakał na właścicieli. Skakał również przy witaniu się z ludźmi. Zgłosiłem się o pomoc do behawiorystki. Ćwiczyliśmy klikerowo. Pies z każdym tygodniem był coraz spokojniejszy, udało nam się wyeliminować skakanie, w domu czeka na przywitanie się, chodzi przy nodze, wraca na zawołanie (ale tylko gdy nie ma psów w pobliżu). Dodam, że Nero jest niekastrowany i na razie nie zamierzam tego zmieniać. Jak zaczął się okres interesowania suczkami zdarzało się, że inne psy na niego szczekały, później zaczął odpowiadać tym samym, a odkąd skończył 11-12 miesięcy zazwyczaj pierwszy zaczyna atak, szczekając i kłapiąc zębami. Nadal wygląda to tak, jak był szczeniakiem, kładzie się, wbija wzrok w psa i czeka. Nie zawsze się jeży, więc ciężko przewidzieć jego reakcję. Z suczkami chętnie się bawi, a z psami bywa różnie. Ma kilku kolegów, ale większości psów nie lubi. Szczególnie upatrzył sobie owczarki niemiecki, wpada wtedy w furie. Zdarza się, że nawet atakuje suki, ale podejrzewam, że musiały być sterylizowane. Oczywiście największy problem jest, gdy w pobliżu jest dużo cieczek lub gdy bawi się z suczką i podejdzie inny pies-rywal. Wydaje mi się, że nie ma znaczenia, czy jest na smyczy, czy luzem. Odkąd bawił się z suczką i zaatakował innego psa, boję się go spuszczać do innych psów. Najbardziej żal wybiegów. Na spacerach często wierzga łapami w trawie, jakby chciał coś zakopać, często przy tym warczy lub szczeka. Szczególnie po odejściu od psów. Jakby chciał wyładować emocje (frustrację?) Napiszę co próbowałem robić: Starałem się mieć luźną smycz, wesoło zachęcać do grzecznego przywitania - nie pomogło. Odejście w drugą stronę, reprymenda i brak kontaktu wzrokowego - też nic. Reprymenda i na krótkiej smyczy prosto do domu, brak kontaktu - też nic. Oczywiście wszystkiego próbowałem wiele razy. Tak jak napisałem w temacie, po takiej agresji, pies z radością na mnie zerka, nawet jak idziemy do domu to się cieszy i nie protestuje. Absolutnie nie nagradzam go za to. Aktualnie staram się skupić jego uwagę na mnie, bo chyba z tym jest problem. Biorę atrakcyjne smaczki na spacer, na początku mówię jego imię - zerka na mnie - klik i nagroda. Teraz dodaję komendę patrz. Jak idzie jakiś pies to komenda siad lub leżeć i zostań. Tutaj jeszcze sporo pracy, bo rzecz jasna, gdy inny pies się zbliży, to rusza do niego. Po ataku, komenda siad i jak się uspokoi oraz na mnie spojrzy to go chwalę, smaczek i idziemy. Wiem, że trochę się rozpisałem, ale chciałem dokładnie opisać problem. Bardzo dziękuję tym, którzy to przeczytali i proszę o jakieś rady co mógłbym zrobić. Czy jest szansa, że za kilka miesięcy będzie lepiej? Myślę, że ten młodzieńczy okres też robi swoje, pewnie chce mieć silną pozycję w okolicy, dużo jeszcze emocji w nim jest. Będę bardzo wdzięczny za pomoc!

Mam pewien problem z moją już 9 letnią suczką rasy West. Jest sterylizowana, dość cicha, nie była nigdy rozpieszczana ani bita, nie wykazywała nigdy znaków żeby za szczeniaka miała ciężkie życie. Ma szmery na sercu, na które nie dostaje leków, bo bez nich radzi sobie świetnie i weterynarz odradził przepisywanie recept póki sama sobie radzi. Gdy mieszkała w poprzednim domu czasem zdarzało jej się wejść do szafy z butami i warczała gdy się ją wyganiało, ale nigdy nie była agresywna - wtedy doradzono mi, że pewnie to bardziej terytorialne, bo to zachowanie występowało tylko w tym miejscu. Drzwi do hollu po prostu zamykaliśmy tak samo jak szafę i problem się skończył. Rok temu przeprowadziłam się z nią i babcią do bloku. W między czasie piesek bardzo dużo przeszedł - pojawienie się uczuleń na skórze, sterylizację, problemy z zębami i kanałami łzowymi. Wszystkie te problemy oczywiście rzetelnie rozwiązywaliśmy u weterynarza, u którego ostatnio była tydzień temu. Nie wiem dlaczego, ale w ciągu ostatniego tygodnia zaczęła się robić agresywna w stosunku do wszystkich w domu - mnie, babci, mojego chłopaka, reszty rodziny. Często wieczorem położy się przy wejściu i warczy gdy tylko na nią się spojrzy. Ostatnio gdy stanowczo wygoniłam ją z korytarza, położyła się w kuchni i robiła to samo. Wujek i babcia mówili, że gdy mnie nie było to podgryzała ich po nogach. Ja oczywiście staram się być stanowcza, zabroniłam babci dawać jej jedzenie w takiej sytuacji "żeby się uspokoiła", bo bałam się, że weźmie to jako nagrodę. Nie wiem jakie mogą być przyczyny i jak sobie z tym poradzić... Bardzo nie chcę dopuścić do sytuacji gdy faktycznie zrobi komuś, w najgorszym wypadku 4 letniej siostrzenicy, krzywdę. Wiem, że pieskowi w takiej sytuacji trzeba pomóc i oczywiście jeżeli będzie to konieczne poszukam jakiegoś behawiorysty, ale wolałabym załatwić sprawę sama.

Od razu zacznę od poszukiwania behawiorysty/szkoleniowca w mojej okolicy; Dolny Śląsk - Dzierżoniów, Bielawa, Świdnica (i bliska okolica). Może ktoś kogoś zna i poleca? Sama znalazłam tylko "VEGA Ośrodek Szkolenia PSÓW" i "The Art of Dog - Pozytywne Szkolenie Psów" zamierzam zadzwonić do obu i umówić się na "lekcję", ale przy okazji chcę spytać czy ktoś może miał do czynienia z którymś ze szkoleń? Jakie wrażenia? Przechodząc do powodów szukania pomocy specjalisty: - Podstawowe posłuszeństwo i zostanie dla psa przewodnikiem. - Silny instynkt łowiecki, a co za tym idzie chęć upolowania szybko poruszających się obiektów np. ptaków, kotów, biegaczy... a także dzieci. Tak, właśnie dlatego moje pytanie wylądowało w dziale "Agresja". Dla Arona dzieci są idealną zwierzyną, szczególnie jeśli biegają i piszczą/krzyczą. Wyrywa się do nich szczekając i warcząc, tak jakby chciał sprowokować je do ucieczki. Czasami uda mu się przejść obojętnie, głownie w tedy gdy dziecko jest spokojne. Na dorosłych tak nie reaguje, ale też gdy szczeknie nikt nie ucieka (zdarzają się za to wyciągnięte ręce do głaskania z czym Aron nie ma problemu tzn. chętnie daje się głaskać). Szczeka jedynie na sąsiadkę, która za każdym razem mocno pokazuje, że się go boi np. wzdryga się, odsuwa - Aron potrafi rozpoznać takie osoby, a że taka reakcja bardzo go cieszy... Mimo to i tak jest to kilka szczeknięć, nie taka "furia" jak na widok dzieci. - "On broni" twierdzi mój tata, ale tak naprawdę rzucanie się na machającą rękę i odbieganie (w ten specjalny sposób w jaki biegną psy uciekając w zabawie) nie wygląda mi na bronienie... szczególnie, że tak naprawdę wystarczy machać rękami/nogami, biegać i piszczeć by sprowokować taką reakcję. Cały łańcuch łowiecki kończy się w momencie gdy "ofiara" zastyga w bezruchu (we wszystkich przypadkach, jedynie przy dzieciach nie sprawdzaliśmy). - Zabawy z sąsiadem, kumplem taty. I jak tu ich przekonać, że zabawa w "złap rękę" to głupi pomysł? Szczególnie, że jak Aron się nakręci zaczyna chwytać dłoń z siłą z jaką chwyciłby piłkę czy szarpak (albo chodzi tu o połączenie ostrych zębów i uciekającej ręki - zostają ślady jak przy podrapaniu przez kota)? Generalnie "zabawa" polega na nachyleniu się nad psem, gapieniu się na niego i drażnieniem rękoma, które ten ma atakować... Podobno raz sąsiada ugryzł do krwi, gdy ten chciał sprawdzić czy jest ostry (albo czy broni - nie pamiętam). Nie było mnie przy tym, więc nie znam szczegółów. A i tata i sąsiad byli z tego powodu zadowoleni. Informacje o Aronie: 8 miesięcy, owczarek holenderski (blisko spokrewniony z malinoisem), najwyraźniej spie****liśmy socjalizację :(

Witam! Mam 8 letniego Niemieckiego Teriera Myśliwskiego, wziętego bezpośrednio od myśliwego z czynnymi Jagami (mój spędził z nimi parę miesięcy po porodzie, nigdy nie był u nas później szkolony czy w kontakcie z myślistwem). Zawsze wykazywał dość silne cechy charakteru specyficzne dla tej rasy, ale zawsze był psem usłuchanym i raczej grzecznym. Od jakiegoś czasu niestety, a raczej od czasu wyjazdu na wakacje w rejonly leśne rok temu, zaczął się robić bardziej zaborczy, traktuje wszystkich poza głową rodziny na równi, jest bardzo zazdrosny kiedy z moją matką wchodzimy w jakikolwiek kontakt fizyczny z ojcem - skacze, szczeka i podgryza w ostrzegawczy sposób. W okolicach bardziej zadrzewionych przy każdym przykucnięciu protekcjonalnie kładzie łapę na osobie oraz robi się czujn, stał się mniej przyjazny i bardziej czujny wobec znanych mu odwiedzających oraz stara się odstraszać mu nieznanych. Ale co najbardziej mnie martwi to jego zachowanie, gdy ktoś zaczyna czegoś intensywnie szukać. Zawsze od razu przybiega, zaczyna szukać również ale też szczekać i zaczepiać. Jeśli osoba szuka np komarów w nocy na ścianach i nieopatrzenie się zniży, pies ma tendencję do skakania, warczenia i gryzienia w twarz. Jest bardzo ekspresyjnym osobnikiem i widać po nim, że wyprowadza go to z równowagi w kierunku agresji. Warczy na dzieci, warczy kiedy dzieje się cokolwiek co mu nie pasuje oraz "pyskuje". Co robić? Nie udało mi się znaleźć pomocnych informacji w internecie, Jagi nie są niestety starą czy popularną domową rasą. Czy ktoś kiedyś się z czymś takim spotkał? Czy jest jakaś literatura na ten temat? PS Pies dodatkowo jest niewyuczalny w temacie chodzenia na smyczy. Nie udało się go wytrenować ani osobiście, ani przez osoby znające się na rzeczy. Szarpie i nawet puszorki, które miały go podduszać i przez to instynktownie nakierowywać na spokojny chód nic nie dały. Dusi się i szarpie dalej. Pomocy!

Witam Problem dotyczy szczeniaka Golden Retriever. Ma zaledwie 4 miesiące. Mamy problem z agresją przy jedzeniu. Jakiś czas temu zauważyliśmy, że gdy stoimy koło niego podczas jedzenia to zaczyna warczeć, a potem szczekać (nawet nie wyjmując pyska z miski!). Zaczęliśmy nad tym pracować: karmiąc go z ręki, trzymając jego miskę podczas jedzenia, będąc blisko, nawet zabieraliśmy miskę gdy zaczynał warczeć i oddawaliśmy mu 30 sekund później. No i prawie się udało, już je spokojniej, bardzo rzadko zdarzy mu się warknąć, cały czas nad tym pracujemy. Niestety teraz pojawił się podobny problem. Dostał ostatnio tego typu KOŚĆ (kliknij). Wystarczy tylko na niego spojrzeć i zaczyna warczeć i szczekać, zbliżenie się do niego na 2 metry powoduje co raz agresywniejsze zachowanie. Nie jest to takie szczekanie jak wcześniej przy misce. Teraz jest to tak agresywne, że po prostu zaczynam się bać własnego psa, SZCZENIAKA! Warczy, kłapie zębami. Ostatnio po przytrzymaniu go i zabraniu mu kości w dalszym ciągu walczył próbując ugryźć. Ogólnie pies jest mądry, całkiem dobrze się słucha w domu i na dworze, reaguje na polecenia, ale agresja nas przeraża. Nie wiemy co robić, po prostu już siły nie mamy do niego.

Post będzie długi ale troche się tgo nagromadziło. 2 miesiace temu adoptowałam ok 10 letnia suczke ze schroniska.W marcu zeszlego roku odeszła od nas poprzednia suczka(rowniez adoptowana) i dlugo nie bylam ogotwa na innego psa. W końcu podjełam decyzje o "nowym " psie.Jako ,ze poprzednia suczka aniolkien nie byla (ale bylo to pod kontrola) to tym razem chciałam psa,ktory nie bedzie miał problemów. Miałam pewne wytyczne co do zachowania i wielkosci.Przede wszystkim suka miala nie wykazywac agresji wobec innych.Z tego co mi powiedziano w schronisku (przebywała tam ok 3 miesiecy a wczesniej żyła ok 10 latgdzieś na łancuchu.)W praktyce okazało sie coś zupełnie innego.Pies panicznie bał sie schodów(choc wg wolo znała schody i nie bała sie ich) wchodzenie i wychodzenia przez drzwi-to juz opanowałysmy. Pies boi sie panicznie kazdego dzwieku(ucieka w kąt na swoje posłanie)i nie mam tu na mysli tylko huku ale te np spadajacego dlugopisa na podłoge.Boi sie wchodzic do kuchni,zlapie przysmak i ucieka ale do miski nie podejdzie.Caly dzien sie wstrzymuje a jak już zaczyna ja "cisnąć " to potrafi krążyć kilka h miedzy kuchnia a pokojem i piszczec.Najwiekszym problemem jest to,ze robi to w nocy a ja mam płytki sen i budze sie na kazdy psi ruch.W kuchni mamy kafelki ale to nie to jest problemem bo gdzie indziej kafelkow "używa " normalnie.Konsultowalismy oczywiscie jej problemy z behawiorystą .Ws.kuchni poradzil by ja tam zabierac na chwile i wydluzac czas(w kuchni nie ma drzwi tylko wnęka)poczatkowo działało ale teraz znowu regres.Doszo do tego,ze wystarczy,ze jedna rzecz(powiedzmy kubek na zlewie)stoi inaczej niz wczesniej i juz panika.Kolejnym problemem sa spacery.Mieszkamy przy bardzo ruchliwej drodze i nie ma mozliwosci puszczenia jej tu luzem.Zreszta ona na kazde stukniecie okna/drzwi balkonowych-biegnie w panice przed siebie.Probuje ją odwrazliwiac na nowe rzeczy(typu matocykl nakryty płachta albo karton stojacy obok smietnika) Ale to duze blokowisko i ciagle pojawia sie cos inengo w innym miejscu..Na smyczy poczatkowo zaczela robic progres ale teraz znowu jest gorzej.Reaguje na komende "wróc" ale jak tylko dostanie przysmaka albo zauwazy ze w ramach nagrody tylko "głask " to ma w dupie i leci dalej. Jest to o tyle niebezpieczne,ze Frania wpada pod nogi "znienacka" juz 4 razy ja podeptalam(a to maly 12 kg pies)bo nie zdazylam wychamowac,wpada ludziom pod nogi,pod rowery itd.a raz prawie spadlam ze schdów bo nagle szarpnela i mi sie zawinełą noga (mieszkamy na 4 pietrze bez windy)Ma 20 metrowa line i nieszczesne flexi ( flexi bylo kupowane pod innego psa,ktorego koniec koncow nie moglam adoptowac)Ile by metrow nie miala(lina treningowa 20 m,flexi 5)to i tak ciagnie.Poza tym biegajac "swobodnie na linie nie ma szans by o co nie zachaczyła a przy odplatywaniu-panika.Nie jest wazne czy chodzi 1,5 h ,2 czy pol i tak ciagnie (dodatkowo biega zataczajac koła,podobnie jak na lanuchu)Rozważam szelki easy walk bo jestem zmeczona szarpaniną ,metoda "drzewak "czyli pies ciegnia a ja staje/zmieniam kierunek nie działa.Behaw.odradzil bo to ponoc bardziej zdezorientuje psa(nagle odwrocenie ciała)No i ostatnio problem... behawiorysta radzil omijac psie wybiegi i duze skupiska psów i tak tez robimy.Nie poleca tez kontaktów na smyczy ale w tym stanie jakim ona jest nie ma szans puscic jej luzem.Moja głowna wytyczna jak szukałam psa bylo właśnie to ,zeby chociaz tolerowała inne psy.Z racji tego ,ze jezdzimy do "tesciow" gdzie jest pies a takze mamy ogrodek dzialkowy i sasiadow z malym psem.I teraz..jamnik sasiadki,juz zostal dziabniety ale temu sie akurat nie dziwie bo on jest bardzo namolny i upierdliwy (choc calkiem łagodny)Frania nie ma reaguly co do psów ,toleruje psa znajomej(przerosniety golden) na ktorego wprawdzie burkneła ale była a kagańcu i byla zainteresowana sciagnieciem go niz samym psem. i psa sasiadki(starszy psiak w typie onka)Na bawiace sie 10 metrow dalej labradory(psy lataly luzem i nawet nie patrzyly w naszym kierunku) dostała szału,nie bylo mowy o kupie czy siku....Na shih tzu sasiadki,ktory nawet nie zwracal na nia uwagi,nie szczekał i szedl pare m dalej(cos sobie wąchał ) -szał./zjeżenie sie i startowanie ewidentnie nie z checia zabawy.Nie umiem zaczaić jakie psy ja konkretni wkurzaja bo z obserwacji -nie ma reguły.Przyznam ,ze jestem juz tym wszystkim zmeczona glownie psychicznie.Z rada behawiorysty kupilam tez ksiazke "moj pies sie nie boi",zreszta duzo rad ,ktore od niego dostalam pochodzi wlasnie z niej. I na koniec mojego wywodu : w kwietniu jedziemy na świeta do tesciow,pies maly 11 letni ale zaczepny wobec psów.Tesciowe maja dom z ogrodem.Pies generalnie jest rozpuszczony no i niewykastrowany wiec zakładam,ze bedzie namolnie ją wąchał(Frania ciachnieta)Na psy i suki reaguje ponoc roznie,choc przez płot oczywiscie startuje, (Frania jest od niego wieksza)I tu pojawia sie problem..bo skoro mam unikac spotykania sie psow na smyczy (na nautralnym terenie) to jak je zapoznac?Oczywiscie oba psy beda wyposażone w kagance ale czarno to widze.Dodam ,ze teściowie nie zawracaja sobie głowy wychowywaniem go wiec nie mam co liczyc na ich pomoc.Dodatkowo (tak jak my) nie maja drzwi ani do kuchni ani do swojego pokoju,chce uniknac sterczenia psa-Liska pod drzwiami pokoju partnera i wycia.Zdaje sobię sprawę,ze to może brzmieć egoistycznie ale ja naprawde chcialam spokojnego,malo aktywnego starszego psa,moc spokojnie pojechac gdzies gdzie sa rowiez inne psy a nia sie ciagle "czaić 'czy ktos nie wyjdzie zza rogu z psem i bede płacicić za ewentualne obrażenia.Nie oczekiwałam ze efekty pracy pojawia sie po tygodniu czy dwoch,ale minelo juz 2 miesiace i pies raz robi krok do przodu zeby zrobic 3 do tyłu.Dodam jeszcze ze ona nie ma ogona,znaczy ma ale kikutek i to wg behawiorysty tez wplywa na to jak psy ja odbieraja.Problem tyko z tym ,ze to oa staruje do psów pierwsza a nie wiekszosc psow do niej. pro

Witam W 13 tygodniu przejęliśmy szczeniaka boksera od poprzedniej właścicielki którego ona miała już kilka tygodni lecz nieznanych nam powodów musiała go oddać. Teraz pies ma 9 miesięcy i od 2 miesięcy jest cyrk. 1. Jak wyjdziemy z domu, czasem wystarczą dosłownie 3 minuty, to robi demolkę. Dla jego bezpieczeństwa zakładamy mu kaganiec (duży, aby mógł się spokojnie napić) bo co złapie to niszczy i zjada (papier, torebki foliowe, budzik, książki, długopisy itp). 2. Dodatkowo, nie możemy zostawić w domu psa razem z 8,5 letnim synem bo zdarzają się przypadki że syn musi się ewakuować do pokoju babci i zamykać drzwi gdyż jest gryziony (zwłaszcza po rękach) lub dzwoni z płaczem. Bywa że dostaje "fioła" gdy jesteśmy wszyscy w domu i ewidentnie widać że nie jest to spowodowane naszym zachowaniem. Ostatnio przyszedł na głaskanie i w pewnym momencie zaczął gryźć po rękach. Trudno więc wyłapać jakiś schemat tego zachowania. Będę wdzięczny za wszystkie sprawdzone porady jak postępować z tym psem. Pozdrawiam

Dzsiaj przybłąkał się do mnie pies w typie husky. Jest bardzo łagodny i pozytywnie nastwiony. Mam cztery psy - dwie małe suczki po 5 i 12 lat oraz dwa duże psy (niewykastrowanie, ale młodszy zna swoje miejsce i dobrze się dogadują) w wieku 9 i 2 lata. Suczki ,,zaakceptowały" przybłęde, jednak psy ciągle warczą i szczekają. Spuściłam starszego na chwilę. Biegały razem, ale gdy tylko podeszły bliżej siebie zastygały w bezruchu i warczały na siebie. W końcu rzuciły się na siebie i zaczęły dusić i gryźć. Husky będzie musiał zostać jeszcze kilka dni póki nie znajdę mu domu, a ciągłego szczekania nie mogę już znieść. Co zrobić aby psy się zaakceptowały, bo jeśli nikt się nie zgłosi chcę go zostawic?

Witajcie, mam ogromny problem z moim 2letnim Labradorem :/ Od 2 tygodni zachowuje się agresywnie wobec domowników, warczy a raz ugryzł. Problem narasta. Na początku wystarczyło podnieść głos nie wolno i odrazu się uspakajał. Pies na noc śpi w domu w przedpokoju. Początkowo chodziło o posłanie... Jak na nim leżał i się do niego zbilazano warczał więc zabraliśmy mu posłanie. Teraz miałam sytuacje,że położył się przy drzwiach i nie dał przejść dalej, warczał i ugryzł! Przed tem był energiczny jak to Labek ale nigdy tak się nie zachowywał. Co mogło spowodować taką zmianę ? Od jakiegoś czasu zastanawiamy się nad kastracją. Czy to coś pomoże ? Potrzebuje pilnie rady bo nie możemy mieć w domu tak agresywnego psa wobec właścicieli przy dziecku !