Mattilu

U nas tez ciemno, mokro i zimno, po sniezku ani sladu. Ale na razie cieszymy sie, ze nie sniezy, przed nami dluga droga do Polski. Jolu, powinnas zobaczyc mine Hopci, gdy po spacerku myje jej w wannie lapki ;) Wtedy to zupelnie nie jest szczesliwy pies...

metafora z domem wariatów trafia mi do przekonania :)

Spacerek na nowej trasie

Pola poranna

Nie wiedzialam, ze moga na to byc jakies lekarstwa :) Wyprobuje to Dezo, o ktorym piszesz :) Dziekuje! A wiesz Pokerku, jak tak teraz mysle, to mam wrazenie, ze Pola na poczatku smierdziala mniej, choc to pewnie zdeformowane wspomnienia: byla cala jak zamrozonoa, nie patrzyla na nas, nie podchodzila, nie chciala zadnych pieszczot, ogonek zawsze byl pod brzuchem a na spacer mialo sie wrazenie, ze idzie sama smycz - jakby na jej koncu nikogo nie bylo, szla przy samej nodze i gdy czlowiek stawal, ona tez. A teraz sie calkiem odmrozila, zaczepia lapka o glaski, wywala brzuchem do gory a ogon powiewa jak choragiewka. No i smrodek tez sie odmrozil :) Dzieki za pytanie o Jedrka: jest zdecydowanie lepiej, studia bardzo mu sie podobaja, miasto tez, ale nadal jest dosyc samotny. Tyle ze teraz nie ma czasu sie tym zajmowac, bo maja bardzo duzo pracy. No i niestety przedwczoraj oblal czesc obliczeniowa ze statystki. Teorie zdal, ale obliczeniowa czesc musi powtarzac 9 stycznia...Tak to jest jak sie humaniste zapedza do liczenia... Dziekujemy za pozdrowienia i glaski i odzwajemniamy serdecznie :)

Poleczkza smierdoli ZEWSZAD!!! Z pyska, z siersci, spod ogonka ;-) Doszlismy z TZem do wniosku, ze ona po prostu intensywnie pachnie, jak zwierze z lasu, bo przeciez cale dziecinstwo spedzila w lesie i na polach, calkiem sama, atakowana przez psy. Jest zdrowa, regularnie ogladana przez weta, nic jej nie dolega, je to samo co Hopcia, jest tak samo czesana raz na tydzien i z rzadka kapana, po prostu tak ma...

piekne zdjecia, piekna przyjazn czlowieczo-psia, miod na serce!!!

piekne stado, piekne... Jak tam Nela w kojcu?

Dziekuje Wam bardzo za wszystko co zrobiliscie dla Rozy

to juz trzy lata, niewiarygodne...jak dobrze, ze Tyczunia zaopiekowana

Kciuki za dom wlaczone na stale

super wiesci!

piekna wiadomosc! Pokerku, skonczyliscie tymczasowanie?

Bardzo sie ciesze, ze z Majeczka wszystko dobrze! A jak radzi sobie Sabcia?

Przylaczam sie do pytania?

Mam nadziej, ze wreszcie bedzie lepiej i to pogryzienie nie jakies grozne?

Ja tez wysylam do was cieple serdeczne mysli i przytulam mocno.

Psa sie nie ma, jest sie z psem! najprawdziwsza prawda! Mam nadziej, ze Ovo juz nie daje zarabiac wetom?

Kochani Goscie, przepraszamy za znikanie, ale ostatnio dogo zupelnie nie chce wspolpracowac z moim pracowym kompem, przy ktorym spedzam wiekszosc czasu. Przypuszczam, ze to z uwagi na zalozone przez pracodawce filtry...a jak juz skoncze prace prrzy kompie pozno wieczorem, to nie mam czasu ani sily przesiadac sie na komputer domowy TZa, w ktorym na dodatek jest klawiatura wloska i musze ciagle patrzec pod palce, co tez wlasnie pisze...U nas wszystko pracowicie w porzadku, dziewczyny ogoniaste w formie. Musimy bardzo pilnowac diety u Hopci i to w dwojaki sposob: po pierwsze Hopcia nie ma wewnetrznego hamulca, ktory za to dziala u Poli. Pola przestaje jesc, gdy sie naje, Hopka je dopoki jest w misce. Poza tym Hopci nie wolno dawac zadnych smakolykow, nowosci, itp; bo sie to konczy rewolucja zoladkowa. Ma bardzo delikatny zoladek i np kurczak z rosolu powoduje natychmiast rozwolnienie. Mam opracowana diete i jesli sie jej scisle trzymam to wszystko jest ok. Pola jest duzo ostrozniejsza, nie zje wszystkiego co jej sie da i sama trzyma forme. Znalezlismy nowa trase spacerowa droga wzdluz lasu z daleka od szosy i teraz spuszczamy je obie - uwielbiaja gonic szpaki i inne ptaszki. Hopka jest bardzo karna, od razu wraca na wolanie i bardzo sie pilnuje. Pola czasem jest tak zajeta badaniem jakiegos zapachu, ze nie od razu reaguje na wolanie; ale jednak odwolana bardziej stanowczo tez wraca. Okazuje sie, ze na krotkich nozkach mozna niezle biegac ;-) Mamy wrazenie, ze dzieki tym wspolnym wyprawom (do tej pory Pola byla zawsze na smyczy) sunie jeszcze bardziej sie zaprzyjaznily i zdarza im sie spac razem w jednym lozku :) No i obie solidarnie szczekaja na: wszystkie psy w okolicy, ptaki na spacerze i wchodzacych do domu ludzi. Gosc jest obszczekiwany dopoki nie usiadzie na kanapie, jak usiadzie, to znaczy ze swoj. Wtedy Pola znika w jakims zacisznym katku, a Hopka uprzejmie oferuje gosciowi zasliniona zabawke do rzucania. Pola nadal nie zadaje sie z obcymi i nie bawi sie zabawkami. Za to na spacerach czasem ganiaja sie razem, ale zabawa dosyc predko sie konczy, bo rozochocona Hopka zaczyna w biegu obgryzac uszy Poli, a Pola jednak ciagle tego nie lubi...Kochamy je obie bardzo, mimo zazdrosnej natury Hopci, ktora zawodzi i ujada glosno, gdy ktokolwiek daje sobie w naszym domu buziaki i mimo nieziemskiego smrodku, jaki towarzyszy zawsze Poleczce ;-) Juz niedlugo nasza karawana ruszy na Swieta do Polski i obie panny beda cierpliwie znosic wielogodzinna samochodowa podroz...

Nareszcie troche dobrych wiadomosci!!! Ciesze sie bardzo i domkiem dla Koko i Piotusiem. Czy Gucio zostaje na stale u Ziutki? Mam nadzieje, ze przestal gryzc i rozrabiac...

Ale się tu nadziało! bardzo się cieszę, że malutka trafiła do Krysi. Trzymam kciuki za miłą panią ze spokojnym panem w tle :) Zaglądam ale często nie mogę nic napisać, bo ostatnio dogo nie współpracuje z moim pracowym kompem, przy którym spędzam większość czasu. Czasem, żeby coś napisać muszę po kilka razy otwierać i zamykać forum i w ogóle dostęp do neta :(

Zgadzam się z Gusiaczkiem, po prostu macie serce do psów, których nikt nie chce...Smutno mi bardzo z powodu Róży, ale cieszę się, że swoich dni mogła doczekać właśnie u Was. Rzadko się odzywam na dogo, bo strasznie się zrobiła niekompatybilna z moim kompem i często, żeby zrobić wpis muszę ją po parę razy otwierać, a to zniecheca do udzielania się na niej. Ale zdjęcia oglądam i myślami jestem z Wami, nawet jak nie piszę.

Nadrobiłam zagległości, ściskam Was serdecznie, Rokusia proszę wycałować ode mnie w nos

Kochany Rokuś. Ewa, ja Cię proszę, nie stresuj się tak! uściski.