Kinkaz

Witajcie, proszę o poradę, bo nie mogę sobie poradzić z uczuciami jakie mi towarzyszą. Od tygodnia mam pieska. Syn bardzo na niego nalegał, prosił od 2 lat, w końcu zgodziliśmy się z mężem. Dużo czytaliśmy, przygotowywalismy się na tę chwilę, ale od kiedy jest nie mogę dać sobie rady z towarzyszącym mi uczuciem straty dotychczasowego swobodnego życia. Piesek jest spokojny i fajny, ale cały czas chodzi za mną, nie mogę nawet chwilę odetchnąć. Wzięłam urlop, żeby zająć się nim w pierwszych dniach życia w naszym domu i ciągle mam wyrzut, że za mało się nim zajmuję. Chodzę na dwór co godzinę, glaskam, rzucam zabawki, ale nie przynosi mi to jakiejś wielkiej radości, ot fajny piesek, słodki i tyle. Ciągle myślę, że stracilam swoje dotychczasowe, ułożone pod siebie życie. Czy ktoś też tak miał? Czy to z czasem mija?