Wzorzec OES

[KW.]

WZORZEC FCI nr.16

OWCZAREK STAROANGIELSKI
BOBTAIL


Kraj pochodzenia: Wielka Brytania
Data publikacji obowiązującego wzorca: 29.10.2003r.
Użytkowanie: Pies pasterski
Klasyfikacja FCI: Grupa I – Psy pasterskie i zaganiające.
Sekcja I – Psy pasterskie.
Próby pracy nie wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:
Mocny pies o kwadratowej sylwetce, symetryczny i sprawny, obficie ofutrzony. Nigdy nie może być wysokonożny. Jest krępy, dobrze umięśniony, bardzo silny i wytrzymały i ma bardzo inteligentny wyraz. Charakterystyczna jest dla tego psa łagodnie wznosząca się linia górna i gruszkowaty kształt tułowia, gdy ogląda się go z góry; sylwetka nie powinna być zmieniona strzyżeniem. Owczarek staroangielski porusza się toczącym stępem lub kłusem i szczeka niskim, charakterystycznym głosem.

WAŻNE PROPORCJE:
Długość kufy stanowi połowę długości głowy. Pies jest niższy w kłębie niż w lędźwiach.

ZACHOWANIE- TEMPERAMENT:
Pies posłuszny o zrównanym temperamencie. Odważny, oddany i godny zaufania, bez śladu nerwowości lub nieuzasadnionej agresji.

GŁOWA:
Proporcjonalna do tułowia.
Mózgoczaszka:
Czaszka: Pojemna, raczej sześcienna, dobrze wysklepiona nad oczami.
Stop: Mocno zaznaczony.
Trzewioczaszka:
Nos: Duży i czarny. Nozdrza szerokie.
Kufa: Mocna, kanciasta, stożkowata.
Uzębienie: Zęby mocne, duże, równomiernie rozstawione. Szczęki mocne, zgryz nożycowy:
siekacze szczęki zachodzą na siekacze żuchwy. Zgryz cęgowy tolerowany, ale
niepożądany.
Oczy: Szeroko rozstawione, ciemne lub porcelanowe (jedno lub dwa). Niepożądane oczy
jasne. Preferowane powieki pigmentowane.
Uszy: Małe, noszone płasko przy głowie.

SZYJA:
Dość długa, mocna, łukowato wygięta.

TUŁÓW:
Raczej krótki i zwarty. Pies jest niższy w kłębie, niż w lędźwiach.
Lędźwie: Bardzo mocne, szerokie i łagodnie wysklepione.
Klatka piersiowa: Głęboka i pojemna. Żebra dobrze wysklepione.

OGON:
Tradycyjnie cięty lub szczątkowy od urodzenia.
Cięty: Tradycyjnie obcięty kompletnie.
Niecięty: Nie rzucający się w oczy gdy pies stoi. Nisko osadzony. Nie może być noszony powyżej grzbietu, ani zakręcony. Obficie owłosiony; włos twardy.

KOŃCZYNY:
Kończyny przednie:
Idealnie proste, o masywnym kośćcu na całej długości.
Łopatki: Ukośnie ułożone. W kłębie odległość między łopatkami jest mniejsza niż w stawach
barkowych. Łopatki nie powinny być zbyt mocno umięśnione.
Łokcie: Dobrze przylegające do tułowia.
Kończyny tylne:
Zad: Dobrze umięśniony i krągły.
Stawy kolanowe: Dobrze kątowane.
Podudzia: Długie, dobrze umięśnione.
Stawy skokowe: Niskie.
Śródstopia: Proste.
Łapy: Małe, okrągłe i zwarte, o dobrze wysklepionych palcach i mocnych opuszkach. Nie
mogą być ustawione ani do wewnątrz ani na zewnątrz. Wilcze pazury należy usunąć.

CHODY:
W stępie porusza się jak niedźwiedź, tocząc zadem. W kłusie ma mieć dobry wykrok kończyn przednich i mocny napęd zapewniany przez kończyny tylne. I jedne i drugie poruszają się w prostej linii. Galop sprężysty. W wolniejszym tempie bywa, że pies idzie inochodem. W ruchu głowa trzymana jest naturalnie, niezbyt wysoko.

OKRYWA WŁOSOWA:
Sierść: Gęsta, szorstka, kosmata, nie całkiem prosta ale nie kędzierzawa. Nadzwyczaj obfity
podszerstek tworzy gęstą, nieprzemakalną warstwę. Głowa mocno obrośnięta, tylko na
uszach włos skromniejszy, nogi przednie dobrze obrośnięte, szczególnie obfity włos
na zadzie. Jakość i gęstość sierści są ważniejsze niż tylko jej długość.
Umaszczenie: Różne odcienie szarego, łupkowatego lub błękitnego. Tułów i zad umaszczone
jednolicie, kończyny białe lub w maści zasadniczej. Niepożądane białe łaty na
tułowiu. Głowa, szyja i brzuch białe lub nie. Niepożądany jakikolwiek odcień brązu.

WZROST:
Psy – nie mniej niż 61cm.
Suki – nie mniej niż 56cm.
Typ i harmonia budowy są ważniejsze, toteż wzrost nie powinien mieć największego znaczenia przy ocenie.

WADY:
Wszelkie odstępstwa od podanego wzorca powinny być uznane za wady i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i komfort życia psa.
Każdy pies wykazujący wyraźne wady budowy lub zaburzenia zachowania, powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA:
Samce muszą mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.