Uśpienie psa.

[Dance]

Witam. Jutro mój pies będzie uśpiony z powodu starości i choroby. Jak sobie z tym poradzić? Żyję z nim od dzieciństwa. Nie chcę jego śmierci, ale niestety tak trzeba. Jak Wy sobie poradziliście?

[Dusia-Duszka]

Pierwsza suczka Mała, żyła 17 lat. Niestety bolesny, krwawiący guz nowotworowy z przerzutami do jamy brzusznej zmusił nas do decyzji o skróceniu jej cierpienia. 

Didi - druga suczeńka uwolniła mnie od tej decyzji 2 dni przed terminem jej podjęcia. Zmarła, po 2 tygodniach choroby, na naszych rękach w domu. Była z nami 13 lat. Zachorowała tak poważnie raz... i jej życie zgasło.

Teraz towarzyszy nam Dusia-Duszka nasza "łata na serce". I nadal nie wiem, jaką decyzję podjęłabym w sytuacji terminalnej.

Najważniejsze to spojrzeć na stan psa obiektywnie, nie egoistycznie myśląc o sobie. Nie przez pryzmat JA chcę, JA nie chcę, JA potrzebuję, JA cierpię,... Popatrz jak funkcjonuje Twój pies, co ON czuje, czy Cię potrzebuje, czy szuka Twojej obecności i jeśli masz siłę być dla Niego, to towarzysz mu do końca. 

Od śmierci Didi kieruję się myślą, którą mam w podpisie.

[Dance]

Bardzo mi przykro z powodu Twoich piesków. Zobaczymy jak sobie jutro poradzę. W książce "Niebo istnieje naprawdę" jest napisane, że chłopiec widział w Niebie psy. To mnie też pociesza.

[IlonaS]

To przykre chwilę,  bardzo. Ale czasami trzeba to zrobić, gdy życie bardzo psa boli. Czas leczy smutek, zostaje nadzieja, że kiedyś się spotkamy. 

[dwbem]

Zawsze taka decyzja jest trudna ale ja decydowalam się na uśpienie kiedy widziałam, że pies zaczyna bardzo cierpieć i sam się poddaje i nie walczy z chorobą. Serce bolało ale nie mogłabym patrzeć jak dla mojego egoizmu pies bardzo cierpi a wiadomo, że np rak powoduje cierpienie. Pamiętam wszystkie moje psy, ktore odeszły ale zawsze w domu pozostawał przynajmniej jeden, który pozwalał jakoś przeżyć rozstanie.