Search the Community

[B][I]Dobry Pies ® - Akademia Porozumiewania się ze Zwierzętami Agnieszka Nojszewska [/I][/B][SIZE=4][B] tel: 503 056 616 e-mail: [EMAIL="[email protected]"][email protected][/EMAIL] [/B][/SIZE][B][COLOR=#4169E1]Terapia Zachowań Psów[/COLOR][/B] Większość psów, podobnie jak innych zwierząt, rodzi się ze zrównoważoną psychiką. Ich umysł jest jak niezapisana karta, która w miarę rozwoju zapełniana jest nowymi informacjami o otoczeniu. Jeśli zwierzę przebywa, tak jak w naturze, wśród zdrowych i stabilnych emocjonalnie osobników, zaspokajane są wszystkie jego potrzeby, więc rozwój jego przebiega prawidłowo. Dzięki naturalnemu instynktowi przetrwania zwierzęta eliminują ze swojego stada osobniki chore o niestabilnej psychice. Jest to jedyna dla nich gwarancja przerwania. Sytuacja ma się inaczej w momencie wprowadzenia psa do ludzkiej rodziny. Część ludzi zaczyna bowiem traktować psa jak człowieka, dając mu to co im wydaje się że jest psu potrzebne. Większość z nich robi to z dobrego serca bo najzwyczajniej w świecie kocha swojego psa i oczywiście nie ma nic złego w miłości do zwierząt. Błędem jaki popełniają właściciele psów jest uczłowieczanie swoich czworonogów i niepozwalanie im żyć w sposób jaki stworzyła je natura. Problemem jest także traktowanie zwierząt jak niewolników i zaniedbanie ich potrzeb socjalnych lub brak zaspokojenia jakichkolwiek ich potrzeb. Błędy w zrozumieniu natury zwierzęcia i nieprawidłowe jego traktowanie powoduje zachwianie równowagi psychicznej psa i powstanie szeregu problemów z jego funkcjonowaniem w środowisku. Przyczyną powstawania problemów mogą być również czynniki fizyczne: choroby, nieprawidłowa dieta. [B][COLOR=#4169E1]Najczęściej występujące u psów problemy to:[/COLOR][/B] - agresja (pod różnymi postaciami) - nadpobudliwość - obsesje/ fiksacje - fobie - brak pewności siebie - niepokój/ lęk przed separacją - depresja Terapia przebiega w zależności od konkretnego przypadku i jest opracowana możliwie optymalnie, biorąc pod uwagę możliwości psa oraz właściciela. Pies, który w młodym wieku nie nauczył się właściwych zachowań, z wiekiem utrwala złe nawyki, prowadzące do patologii. Niebezpieczeństwo ze strony takiego psa jest nie tylko bezpośrednie ale także pośrednie. Młode psy, przebywające w jego towarzystwie, ucząc się od niego, także zaczną zachowywać się patologicznie. [IMG]https://fbcdn-sphotos-h-a.akamaihd.net/hphotos-ak-ash4/1002701_635148769831366_1106661931_n.jpg[/IMG]

witam, Mój piesek rasy pekińczyk ma już dziesięć miesięcy i ciągle sprawia mnóstwo problemów. Zacznę od najważniejszego, a mianowicie tego że zjada własne odchody, gdy miał 3 miesiące miałam z nim podobny problem, ale poszłam z nim do weterynarza dostał witaminki i jakoś mu to przeszło, teraz w domu pojawił się jeszcze kotek, więc znów zaczęły się z nim problemy, nie chciał zjadać swojej karmy, po prostu wprowadził strajk, czekał tylko kiedy nie widzę by móc zjeść to co jest w miseczce kota, ale to nie problem :lol: problem tkwi w tym iż już od kilku dni znów zjada własne kupy, potem przychodzi do domu i nimi wymiotuje (mieszkam w domu z podwórkiem więc on sobie swobodnie biega), zaczęłam go pilnować wychodzę z nim lub go obserwuje przez okno, ale i tak ciągle kręci się tak by chociaż trochę zjeść to co zrobi, wszystkie kupy zbieram codziennie z podwórka, więc zjada tylko to co zdążył chwilę wcześniej zrobić. Pomóżcie bo już nie wiem co mam jeszcze zrobić by go od tego oduczyć? dodatkowo gdy na niego za bardzo krzyknę, lub gdy strasznie się cieszy popuszcza siku, ma tak od samego początku od kiedy go mamy. Słyszałam, że psy tak mogą mieć do pewnego czasu, ale wydaje mi się że to już trochę za długo, co zrobić w tym przypadku? Dodam że nie jest to niemądry piesek, z łatwością nauczył się podstawowych komend, szybko przestał robić w domu. Jedynie nie potrafię poradzić sobie ze zjadaniem kup, a jak można wytrzymać świadomość że piesek przychodzi się przytulić po tym jak chwilę wcześniej zjadł kupę, a także to że jak się za mocno rozbawi zapomina o trzymaniu moczu. Przepraszam, że tak się rozpisałam ale starałam się jak najbardziej przybliżyć mój problem, może ktoś z Was spotkał się z czymś podobnym i jest w stanie poradzić coś skutecznego.

Witam! Jestem nowa na forum, do napisania postu skłoniły mnie sytuacje jakie wynikają u mnie w domu. Zacznę od początku. Od 7 lat mam kotkę perską- Zuzię. Jest to typowo złośliwy kot. Atakuje dzieci, a czasem nawet mnie. Około tydzień temu przygarnęłam małego szczeniaka ze schroniska. Mój kot miał już kiedyś kontakt z psem i nie było tak źle, a teraz?Piesek jest młody i chce się z Zuzią bawić.Jednak za każdym razem jak do niej podbiegnie, kot ją syczy, warczy i bije ją łapą. Staram się je izolować, ale na dłuższą metę tak się nie da! Myslalam juz nawet aby oddac kota na wieś, jednak zanim się do tego posunę chcę mieć pewność że zrobiłam wszystko aby je pogodzić. Proszę o pomoc, co robić aby nie doszło w domu do tragedii, mówiąc wprost żeby kot nie zrobił nic psu?:(