Dzisiaj mija tydzień odkąd Jej nie ma. W domu jest pusto. Smutno, a każdy kąt przypomina Jej obecność.
Kiedy padł wyrok - rak nerek, ani ona ani ja nie wierzyłyśmy, że nie damy rady. Miała zawsze tyle siły w sobie. Tyle energii. Miała bardzo silne i zdrowe serducho. Niestety wrodzony niedorozwój nerek, który długo nie dawał w ogóle o sobie znać. A Dafne była adoptowana. Walczyłyśmy ponad miesiąc. Przegrałyśmy.... Zawiodłam ją. Musiałam zadecydować, by ją oddać śmierci. To było takie trudne. Miała dopiero 8 lat. Ale ... 5 z nich spędziła ze mną. Myślę, że było jej dobrze - ciepło, bezpiecznie, bez bicia i odpychania.
Iskierko nigdy nie zapomnę o Tobie ;(((
