Anka i Robin

Ze swoim pieskiem byliśmy na szkoleniu PT1, egzamin zdał (choć z trudem bo zawsze wiedział lepiej jak należy się zachować w jakiej sytuacji). Pamiętam wielogodzinną wycieczkę w góry, kiedy to zachwycony psem strażnik leśny pozwolił nam wejść na Trzy Korony (psy maja tam zakaz wstępu), potem czekała nas 4 godzinna droga powrotna. My z jęzorami na brodzie, a Robin biegnący przodem wyznaczający mordercze tempo. A przy postoju w zagajnikach Robin zalotnie wyjadał jagody i maliny z rąk innych turystów. Świetnie sprawdza się manchester w biegach przy rowerze, także całkiem przyjemne są wycieczki na rolkach (przy moim zwariowanym dominancie kilkakrotnie lądowałam na pupie, kiedy pies obrał sobie nowy kierunek wędrówki). Manchester uwielbia ruch, wszelkie sporty no może nie zimowe (brrrrrr).

Z moich obserwacji wynika, że uszy manchestera układają sie prawidłowo wtedy kiedy pies jest podekscytowany, podniecony. Kiedy "nadstawia uszy" żeby wysłuchać co w trawie piszczy. Sama kiedyś podklejałam swojemu psu uszy na kształt litery V, ale efekt utrzymywał się krótko. Na co dzień Robin jedno ucho ma 'ładne' a drugie odchylone do tyłu.

Mam pieska 9-letniego Robina z Aluzji. Kilka dni temu w Centrum, spotkałam pana z manchesterem i dobermanem (piękna para), fajnie było wymienić się doświadczeniami, mieliśmy bardzo dużo wspólnych przeżyć: z uszami, z temperamentem, z dominacją, z sierścią. Psy zupełnie inne, a w pewnym stopniu takie same, te same odruchy (sposób przywitania :mój także skacze i daje mokrego całusa). Miałam kiedyś okazję widzieć większą ilość manchesterów na wystawie terierów na Stegnach.